https://www.instagram.com/p/Be4j8sJhzDp/?taken-by=masih.alinejad


نامش #نرگس_حسينى است كه به گفته آتنا دائمي در زندان قرچك تن به چادر اجباري نداد و به گفته نسرين ستوده در دادگاه اعلام كرد اعتراض به حجاب اجباري حق اوست و از كاري كه كرده پشيمان نيست. نرگس و ويدا موحد مستقل و آگاه تصميم به اعتراض گرفتند نه مواد صنعتي مصرف كردند نه فريب خورده ي #چهارشنبه_های_سفید هستند و نه از غرب خط گرفتند. ميليون ها نرگس و ويدا دارد ايران سانسور و سركوب و زندان حق شان نيست. صداي شان باشيم و خواستار آزادي انتخاب. #معترضان_حجاب_اجبارى_را_آزاد_كنيد
#FreeHijabProtesters

https://goo.gl/oHnA2n

صبح چهارشنبه تون سفيد. امروز مجهز بيرون مي روم با آگاهي و اميد به تغيير. امروز به ياد #نرگس_حسينى و #شيما_بابايی و بقيه زنان مردان در بند #چهارشنبه_های_سفید از خانه بيرون مي روم. یادتان هست که در طول این سفر بارها تکرار کردیم که این تازه اول راه طولانی و سخت ماست؟ لطفا بخوانید که ما چه فکر میکنیم و برایمان از تجربه خود بنویسید.
تجربه روزهای اخیر به ما دو چیز را نشان داد:
1. تمرکز و اصرار روی یک خواست به حق و منطقی می تواند افکار عمومی داخلی و جهانی را مستعد شنیدن آن خواست کند و زمانی که این فشار به مرز برهم زدن معادله سود وزیان سیاستورزان برسد ، آنها حتي از ما در حمایت از آرمان ما پیشی خواهند گرفت. نگاه کنید آنها که تا دیروز اصرار داشتند حجاب اولویت جامعه نیست و این خواست را سطحی می پنداشتند، چطور امروز با شوق در مورد ضرورت تغییر قانون سخن می گویند.

2. انتظار برای یک منجی بی فایده است. اگرشجاعانه در کنار هم بایستیم،اگر بتوانیم بر ناامیدی های مقطعی غالب شویم، تغییرات بزرگ اجتماعی ممکن خواهد بود. تنها باید باور کنیم که یک حرکت اجتماعی بزرگ بیش از آن که به تحلیلگر منفعل نیاز داشته باشد، به عملگرایان شجاعی نیاز دارد که توان اتحاد و کار گروهی را داشته باشند.
یک قانون ظالمانه در ذات خود نوعی خشونت است و مبارزه مدنی بدون خشونت در مقابل آن تنها راه صحیح برای برون رفت از چنین شرایطی. هفته سی و پنجم از #چهارشنبه_های_سفید را آغاز میکنیم و تا انتهای این مبارزه در کنار هم می مانیم.

🌐 @masih_alinejad