عزیزانی که شعری برای این واقعه سروده‌اند یا تا زمان جلسه خواهند سرود، می‌شود به من پیام بدهند تا برای شعرخوانی در خدمتشان باشیم.

https://www.ibna.ir/vdcbfwbfarhba5p.uiur.html
یادداشتی در ابینا دربارهٔ زلزلهٔ هرات. 👆
با سپاس از خانم مرجانه حسین‌زاده گرامی

🔴دکتر پاپلی یزدی؛ مدیر کمپین کمک به زلزله‌زدگان هرات: مایلیم یک یا چند روستای تخریب شده در هرات را بازسازی کنیم!🔴

دکتر پاپلی‌ برای کمک به زلزله‌زدگان هرات آستین بالا زده و می‌خواهد با حمایت خیرین، برای زلزله‌زدگان سرپناه بسازد.🇦🇫❤️🇮🇷

در پیچ رادیو دری مصاحبه ایشانرا بخوانید و به اشتراک بگذارید 👇
https://www.instagram.com/p/CyNnJHxIkMb

🍀مشهد و هرات
✍مرضیه سلیمانی (خورشید)
🗞روزنامه اطلاعات
📌خاقانی آرزو داشت به خراسان برود. می سرود:
به خراسان شوم انشاء الله
آن ره آسان شوم انشاء الله
چون طرب در دل و دل در ملکوت
ره به پنهان شوم انشاء الله
خراسان که امروز یک استان ایران است، زمانی قلب تمدنی بی مانند بود که از فرط جلال و وسعت به آن خراسان بزرگ می گفتند و هنوز می گویند. مراکز اصلی آن همانند جواهری تابناک می درخشیده است. نیشابور و توس و هرات و دهها شهر و آبادی دیگر در خراسان به علم و هنر و فرهنگ و معنویت شهرت داشته اند. اما هرات از ابتدا قلب معنوی خراسان بوده و تا امروز در کنار و در حریم حرم مشهد الرضا (ع)، از تپیدن باز نایستاده و از پیر هرات خواجه عبدالله انصاری تا مولانا عبدالرحمن جامی و حتی تا امروز که شاعران و ادیبانی چون تمنا هروی را دارد، اعتبار و منزلتش پابرجاست. مثل توس حکیم فردوسی و امام محمد غزالی که برای ایرانیان نام یک شهر نیست بلکه همچون هرات، تکه ای از هویت ما، تاریخ ما، عظمت ما، و معنا و معویت ماست.
وقتی گوهرشاد خاتون برای ساختن مسجد گوهرشاد، در کنار شاهرخ از هرات به زیارت مشهد رضوی می شتافت و بایسنقر در همانجا کتیبه های آن را تحریر می کرد، تصمیمی شگرف و ژرف گرفت که در تاریخ و فرهنگ معنایی متعالی را آموزش می دهد. او نمونه‌ مشابهی هم در هرات ساخت تا بدانیم اینها یک روح و یک فرهنگ در دو کالبد است. بجز اینها و امیر علیشیر نوایی، دیگر  بزرگان همچون الغ بیگ و حسین بایقرا نیز همانجا بالیدند و چندسالی پس از تحریر نفحات الانس و بهارستان توسط جامی، ملاحسین واعظ کاشفی نیز کتاب روضه الشهدا را همانجا نوشت. در دوره های مختلف هیچگاه این پیوند میان دو شهر و ساکنان از بین نرفت و سست نشد مگر به مکر استعمار انگلیس که خط جدایی را ترسیم کرد تا برادر و خواهر و عمو و پدربزرگ و مادرکلان از هم جدا شوند و بیگانه از هم به حساب آیند. مگر چقدر فاصله است میان هرات و مشهد؟ میان تربت و مزار؟ میان توس و کابل؟ این جدایی صوری، نباید به جدایی دلها و هویت‌ها بینجامد. خراسان همان است و زمینِ مبارک و جلیلش جابجا نشده، فقط لرزیده است و تنها و تنها این ساکنان و مردمانند که می میرند، رنج می کشند، هجرت می کنند، از وطن خویش به غربت می کوچند و از هراس جنگ و قحطی و سیل و زلزله آرام و قرار نمی یابند. زلزله هرات و توابع چنین بود و باید دل تک تک ما ایرانیان از اثر ویرانگری بلرزد. برادر و خواهر و عموزاده و عمه زاده هایمان، خویشاوند و دوست و همسایه مان، همزبان و همریشه و هم فرهنگمان زیر آوار مانده و در یلدای فقر و گرفتاری، در سرمای پاییز، بی سرپناه است و نیازمند امداد شده است. باز به منزل ادبیات پناه می برم که زلزله نمی تواند خرابش کند و تنها عمارتی است که از باد و باران که هیچ، از سیل و زلزله هم گزندی نمی بیند. در یک صحیفه از نوشته های نویسنده ای اهل افغانستان این عبارات و شعرها را خواندم:
چه زیبا و دلنشین است این ترانۀ لطف الله نیشابوری در وصف چهار شهر خراسان که  مالک نسخه یی آن را برگزیده و بر سپیدی نسخه اش نگاشته است؛ تصویریست از طبیعت، لاله زار بهار، تاب تموز و برگریز پاییز در گرامی ترین شهرهای خراسان کهن:
در مرو پـــریـــر لاله  آتش انگیـــخــت
دی  نیلوفر به بـــلخ در آب گــــریـــخت
امروز گل از خاک نشــــــــــابور دمید
فردا  به هری  باد ســمن خواهد بیـــخـت
یادم آمد که   این بیت زیبا را بسیاری از هرویان، حتی آنان که کتابخوان هم  نبودند، با خود همیشه زمزمه می کردند:
علی الصـّــباح نشابور وخفتن بغداد
نمازدیگر مرو و نمازشــــام هرات
باری، در این حال و هوا می خواستم مطلبی درباره توجه به هرات و لزوم آگاه سازی مردم و بیدارسازی توجهات عموم برای تشریک مساعی و امداد به هرات بنویسم و بگویم درد هرات درد ما، و امنیت هرات، امنیت ماست. می خواستم بگویم امروز هرات نیاز به نگاه و یاری ما دارد همانطور که سالها سپر ثبات و التفات و یاوری برای آرامش و سکون در مرزهای شرقی وطن ما بوده و اقتصاد و ارز و مرز آن در اقتصاد ما تنیده است...
سخنان بسیار داشتم و مجال کوتاه، که دیروز این پیام مجمل از دوست هنرمند دانای گرامی، بانو زینب بیات را دریافتم و این خطابی به همسایه نیست، که از خواهری به خانواده اش نوشته شده است. دیگر نیاز ندیدم به تفصیل و توضیح بیشتر:
"هرات لرزید و تبش به جان مشهد نشست.مشهد لرزید و هرات تب کرد.وقتی که این قدر نزدیکیم و خانه‌هایمان دیوار به دیوار است، این سکوت رسانه‌ای در ایران، در مورد غم هرات بر دلهای‌مان سنگینی می‌كند، تلویزیون را روشن می‌كنی هیچ خبری نیست و تماما تحت پوشش خبرهای [منازعات] سیاسی است، می‌گویند دستوری برای پرداختن به غم مردم هرات نیامده و من با این جواب، بار دیگر زیر آوارها می‌میرم...بگذار از برادران و خواهرانم گله کنم این غم را به شما نگویم به کی بگویم...."
@karaneyekhorshid

ابراز همدردی دانشجویان مشهد با مردم زلزله‌دیده افغانستان | شهرآرانیوز
https://shahraranews.ir/fa/news/188160/%D8%A7%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D8%B2-%D9%87%D9%85%D8%AF%D8%B1%D8%AF%DB%8C-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D8%AC%D9%88%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D9%85%D8%B4%D9%87%D8%AF-%D8%A8%D8%A7-%D9%85%D8%B1%D8%AF%D9%85-%D8%B2%D9%84%D8%B2%D9%84%D9%87%E2%80%8C%D8%AF%DB%8C%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D9%81%D8%BA%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86

✳️ کمپین فرهنگی و مردمی
🔹 جمع‌آوری کمک برای آسیب‌دیدگان زلزلهٔ هرات
🔻 این پویش به همت و با حمایت بسیاری از فرهنگیان، شاعران و هنرمندان مهاجر در سراسر جهان راه افتاده است. امید که کمک‌های شما عزیزان افغانستانی و همدلان ایرانی بتواند گره از کار فروبستۀ این داغداران باز کند و اندوه دلی را بشوید. هرچند داغ از دست دادن عزیزان، غمی نیست که به سادگی از خاطر کسی برود.

🔻 محل جمع‌آوری کمک‌های غیرنقدی در مشهد
🔸 گلشهر، انتهای شفیعی ۲، ورودی راست، آوینی ۱٫۵، پلاک ۲۸، خانهٔ هنر
▪️ تلفن محمد جعفری: ۰۹۳۳۷۹۳۹۲۰۶

🔸 گلشهر، انتهای آوینی ۴۹، کنار مدرسهٔ شهید بهشتی، ساختمان خلیج فارسی.
▪️ تلفن علی رسولی: ۰۹۳۹۸۲۹۶۱۲۵

🔸 خیابان ایثار، بین ایثار ۱۵ و ۱۷، پلاک ۱۴۱، مؤسسهٔ در دری.
▪️ تلفن ابوطالب مظفری: ۰۹۳۶۴۶۵۸۱۷۷

🔸 میدان ده دی، نبش رازی ۲. رستوران وطندار.
▪️ تلفن سید حکیم وفا: ۰۹۳۰۸۶۸۴۹۷۰

🔻برای کمک‌های نقدی
🔸 شماره کارت محمدکاظم کاظمی
5859-8310-2595-3620
🔸 شماره حساب: 4262557796
🔸 شمارۀ شبا:
IR60-0180-0000-0000-4262-5577-96

@DorreDarii

🔹 میرشمس‌الدین ادیب سلطانی، پزشک، فیلسوف، زبان‌شناس، نقاش، ریاضی‌دان، نویسنده و مترجم متون مهم ادبی و فلسفی صبح روز پنجشنبه، ۲۰ مهر در بیمارستان ایرانمهر تهران درگذشت.

🔻 او علاوه بر آثار متعدد در حوزهٔ ترجمه، به خصوص ترجمهٔ آثار فلسفی، مؤلف کتاب وزین «راهنمای آماده‌ساختن کتاب» بود.
این کتاب ۱۴۰۰ صفحه‌ای را می‌شود کامل‌ترین مرجع در امور نگارش، ویراستاری و آماده‌ساختن کتاب دانست. کتابی که می‌شود گفت هر کسی که در کار ویرایش، صفحه‌آرایی و نشر کتاب است، باید آن را بر روی میز کار خود داشته باشد.
من بسیار بهره‌ها از این کتاب برده‌ام و به روان نویسندهٔ دانشمند آن درود می‌فرستم.

#نگارش
#ویراستاری
#کتاب
@mkazemkazemi

به بهانه زلزله هرات
✍  حسین گیاهی
هرات لرزید؛ خبر اگر چه کوتاه بود ولی شدت زلزله به حدی بود که مشهد، فریمان و بسیاری از شهرهای خراسان رضوی را لرزاند. حدوداً تا شعاع ۴۰۰، ۵۰۰ کیلومتری هرات، چندین بار مناطقی لرزید و مردم وحشت زده و نگران شدند. متأسفانه همزمانی جنگ اسرائیل و فلسطین باعث شد که این فاجعه بزرگ (زلزله هرات) بازتاب خبری چندانی در رسانه ها، به ویژه رسانه های خارج از افغانستان - از جمله ایران - نداشته باشد و مردم مصیبت زدهٔ غرب افغانستان مورد غفلت واقع شوند.
اگر چه اخیراً در فضای مجازی موجی از افغانی هراسی در ایران به راه افتاد و  موافقان و مخالفانی سخن گفتند ؛ اما باور کنید بنده نه به خاطر همزبانی، هم ریشه ای و ایران بزرگ فرهنگی، قصد دفاع یا آسیب شناسی موضوع را دارم بلکه به عنوان کسی که یک بار سفری به هرات داشته است می خواهم درباره آن چه دیده ام احساسم را بیان کنم.
شهریور سال ۱۳۸۶ به اتفاق دو نفر از همشهریان و دوستان ادیب و صاحبدل (ارجمندان حسین نقوی و حمید علامه) سفری سه روزه برای بازدید از آثار باستانی و تاریخی، به هرات باستان داشتیم. وقتی تصمیم سفر به افغانستان را با خانواده در میان گذاشتم، ابتدا مخالفت کردند که با توجیهات من، موافقت جلب شد. راستش خودم هم باور نمی کردم (البته در آن زمان) که هرات اینقدر شهر بزرگ، باصفا، امن و با مردمی خونگرم، مهمان نواز و دوست داشتنی باشد. چندین بار رانندگان تاکسی داخل شهر هرات وقتی فهمیدند ایرانی هستیم کرایه قبول نکردند. می گفتند: « شما مهمان ما هستید» و ما در ایران سال ها به شما زحمت داده ایم. امنیت عجیبی در شهر حاکم بود. سوپر مارکت ها کیسه های پر از آرد را که در طول روز فروش نمی رفت، شب در بیرون مغازه بدون هیچ گونه حصار و پوششی رها می کردند. دوربین فیلمبرداری هَندی کمی که با مبلغی گزاف تازه خریده بودم در یکی از مغازه ها فراموش کرده و از مغازه خارج شدیم، دقایقی بعد شخصی دوان دوان و نفس زنان (صاحب مغازه) خود را به ما رساند و دوربین را تحویلم داد. به شوخی به دوستان گفتم اگر این دوربین را در شهر خودمان در مغازهٔ دوستی فراموش کرده بودم، پیدا نمی شد. خلاصه در این سفر خاطرات بسیار شیرین و به یاد ماندنی برایم رقم خورد که اگر چه هیچ کدامش را ثبت و ضبط نکردم اما در ذهن و ضمیرم همچنان باقی است.
آن روز که خبر زلزله هرات را شنیدم از صمیم دل برای مردم نجیب و مظلوم آن سامان غمگین و ناراحت شدم.

یادداشتی از فاضل گرانقدر، حسین گیاهی از فریمان. 👆

✳️ مطالبی سودمند دربارهٔ زلزله در کانال اندیشه‌سرا. از دوستان گرامی دعوت می‌کنم در این کانال عضو شوند و مطالبی را که در این زمینه در آنجا وجود دارد، مطالعه کنند. چه بسا که در همین ایام، به کار بیاید. 👆