#فروپاشی_ارتش_شاهنشاهی
#واردات_تروریست‌های_فلسطینی
#رفسنجانی_اولین_ملای_تلویزیونی
#نقد_محمدرضاشاه
#در_آخرین_ساعات
💢 در آخرین روزها و ساعات در شوروش ۵۷، ارتش شاهنشاهی چگونه فروریخت؟
💢 ورود تروریست‌های فلسطینی به تهران!
💢 رفسنجانی ملای بی ریش و بی نشان در پشت تلویزیون:
خمینی رهبر ایران است
💢 آغاز بدبختی و ویرانی ایران و ایرانیان.....
@na_ta_ma
(( ....... فروپاشی ارتش در این ساعات سرنوشت ساز، یک شکست نظامی نبود.
یک شکست و یک بی کفایتی سیاسی بود.
شورایی که «فردوست» و «قره باغی» تشکیل داده بودند، هیچ وجود قانونی و اختیاری نداشت.
نخست وزیر، یا شورای سلطنت و یا در نهایت امر رییس ستاد، می توانستند تصمیمی در مورد ارتش بگیرند که نگرفتند.
تنها افسر عالی رتبه ای که کوشید حتی بدون برنامه ریزی، سرنخ اوضاع را به دست بگیرد- «بدره ای» کشته شده بود.
چنین وضع دلخراشی که انهدام رژیم و نابسامانی ایران را در بر داشت، نتیجه ی سیستم فرماندهی ارتش بود و احتیاط هایی که شده بود تا که هرگز قادر به کودتا نباشد.
شاه که از ایران رفت، دیگر سری بر تن ارتش نبود.
«بختیار» حتی حاضر به بکار بردن ارتش نشد و احتمالا اراده ی آن را نداشت.
بدین سان، ارتش نیرومند ایران فروپاشید، بدون این که واقعا جنگیده باشد.
مسئله ی آن، فقدان فرماندهی در بالاترین سطح بود نه عدم کفایت فرماندهان واحدها و نه بی انظباطی افسران و درجه داران و سربازانش.
از همه ی فداییان و قربانیان انقلاب ارتشیان بی گناه تر بودند و هستند و بیش از همه شایسته ی تعظیم و احترام.
در همان شامگاه ۱۱ فوریه،
سه هواپیمای ترابری C130 که رسما دانسته نشد سوریه ای با لیبیایی بودند، در فرودگاه تهران به زمین نشستند و چندصد رزمنده ی به ظاهر فلسطینی را پیاده کردند که به نابود کردن نهایی رژیم شاهنشاهی یاری رسانند.
در حدود ساعت نه و نیم شب، در حالی که غارتگری ها آغاز شده بود، یک ملای بی ریش و ساده، که تا آن زمان مردم او را نمی شناختند و به نام حجت الاسلام «رفسنجانی» معرفی شد، از تلویزیون اعلام کرد «خمینی» رهبر ایران است.
در مراکش، این رویدادها به وسیله زوج سلطنتی و پیرامونیان بر چند رادیو و تلویزیون دنبال می شد. دیگر هیچ ارتباط مستقیمی با ایران وجود نداشت. فضای اقامتگاه، سرشار از بهت، اندوه و پشیمانی بود.
شاه که بیش از پیش غایب از دنیای پیرامون خویش به نظر می‌رسید، در حالتی شگفت انگیز به سر میبرد.
ولی میدانست که همه چیز پایان یافته است. ........ ))
📘 آخرین روزها
(پایان سلطنت و درگذشت شاه)
✍ دکتر هوشنگ نهاوندی / صفحه ۳۷۱_۳۶۹
#ناتاما
"ناگفته‌های تاریخ معاصر ایران"
@na_ta_ma
#واردات_تروریست‌های_فلسطینی
#رفسنجانی_اولین_ملای_تلویزیونی
#نقد_محمدرضاشاه
#در_آخرین_ساعات
💢 در آخرین روزها و ساعات در شوروش ۵۷، ارتش شاهنشاهی چگونه فروریخت؟
💢 ورود تروریست‌های فلسطینی به تهران!
💢 رفسنجانی ملای بی ریش و بی نشان در پشت تلویزیون:
خمینی رهبر ایران است
💢 آغاز بدبختی و ویرانی ایران و ایرانیان.....
@na_ta_ma
(( ....... فروپاشی ارتش در این ساعات سرنوشت ساز، یک شکست نظامی نبود.
یک شکست و یک بی کفایتی سیاسی بود.
شورایی که «فردوست» و «قره باغی» تشکیل داده بودند، هیچ وجود قانونی و اختیاری نداشت.
نخست وزیر، یا شورای سلطنت و یا در نهایت امر رییس ستاد، می توانستند تصمیمی در مورد ارتش بگیرند که نگرفتند.
تنها افسر عالی رتبه ای که کوشید حتی بدون برنامه ریزی، سرنخ اوضاع را به دست بگیرد- «بدره ای» کشته شده بود.
چنین وضع دلخراشی که انهدام رژیم و نابسامانی ایران را در بر داشت، نتیجه ی سیستم فرماندهی ارتش بود و احتیاط هایی که شده بود تا که هرگز قادر به کودتا نباشد.
شاه که از ایران رفت، دیگر سری بر تن ارتش نبود.
«بختیار» حتی حاضر به بکار بردن ارتش نشد و احتمالا اراده ی آن را نداشت.
بدین سان، ارتش نیرومند ایران فروپاشید، بدون این که واقعا جنگیده باشد.
مسئله ی آن، فقدان فرماندهی در بالاترین سطح بود نه عدم کفایت فرماندهان واحدها و نه بی انظباطی افسران و درجه داران و سربازانش.
از همه ی فداییان و قربانیان انقلاب ارتشیان بی گناه تر بودند و هستند و بیش از همه شایسته ی تعظیم و احترام.
در همان شامگاه ۱۱ فوریه،
سه هواپیمای ترابری C130 که رسما دانسته نشد سوریه ای با لیبیایی بودند، در فرودگاه تهران به زمین نشستند و چندصد رزمنده ی به ظاهر فلسطینی را پیاده کردند که به نابود کردن نهایی رژیم شاهنشاهی یاری رسانند.
در حدود ساعت نه و نیم شب، در حالی که غارتگری ها آغاز شده بود، یک ملای بی ریش و ساده، که تا آن زمان مردم او را نمی شناختند و به نام حجت الاسلام «رفسنجانی» معرفی شد، از تلویزیون اعلام کرد «خمینی» رهبر ایران است.
در مراکش، این رویدادها به وسیله زوج سلطنتی و پیرامونیان بر چند رادیو و تلویزیون دنبال می شد. دیگر هیچ ارتباط مستقیمی با ایران وجود نداشت. فضای اقامتگاه، سرشار از بهت، اندوه و پشیمانی بود.
شاه که بیش از پیش غایب از دنیای پیرامون خویش به نظر می‌رسید، در حالتی شگفت انگیز به سر میبرد.
ولی میدانست که همه چیز پایان یافته است. ........ ))
📘 آخرین روزها
(پایان سلطنت و درگذشت شاه)
✍ دکتر هوشنگ نهاوندی / صفحه ۳۷۱_۳۶۹
#ناتاما
"ناگفته‌های تاریخ معاصر ایران"
@na_ta_ma
Telegram