درست در تاریخ و مذهب و سایر مباحث جدلی است که آموزش فعلی اساساً زیان آور می باشد. این موضوعات علایق و منافعی را که مدارس بخاطر آنها بوجود آمده است حفظ می کنند و این علایق مدارس را ابقا می دارند تا برخی اندیشه ها را تدریجاً به اذهان دانش آموزان القا نمایند. تاریخ در هر کشوری آنچنان تدریس می شود که گذشته ی آن کشور را عظیم بنمایاند:
بچه ها می آموزند که باور دارند کشورشان همیشه جانب حق را داشته و تقریباً همواره پیروز بوده و انسان های بزرگی را در دامن خود پرورده است و نیز در همه ی زمینه ها برتر از سایر کشورها می باشد. از آنجا که این احساسات وسوسه گر هستند به راحتی پذیرفته می شوند و بعدها به سختی براثر آگاهی از حقایق می توان آنرا نفی کرد.
یک نمونه ساده و کوچک را در نظر بگیرید .. حقایق مربوط به نبرد واترلو به تفصیل تشریح شده و به دقت موشکافانه ای صحت آن مورد ارزشیابی قرار گرفته است به طوری که هیچ محقق حقیقی از واقعیات این جنگ غافل نیست اما همین حقایق انکار ناپذیر در مدارس ابتدایی انگلیس ، فرانسه و آلمان با اختلافات و تفاوت های بسیار فاحشی تدریس می شود. کودک انگلیسی عادی تصور می کند که پروسی ها سهم اندکی داشته اند ، کودک عادی آلمانی خیال می کند وقتی براثر شجاعتِ بلوفر وضع بحالت اول بازگشت ، ولینگتن درواقع شکست خورده بود . اگر دقيقاً حقایق در هر دو کشور آموخته شود، غرور ملی تا این حد پرورده نمی شود و هیچ کشوری احساس نخواهد کرد که در صورت جنگ پیروزی بی تردید با آنها خواهد بود و در نتیجه تمایل به جنگ ناپدید خواهد شد. دقیقا همین نتیجه گیری از آموزش است که می بایست کناره گذارده شود. هر کشوری مایل است که غرور ملی خود را فزونی بخشد واین افزونی از طریق یک تاریخ ہی تعصب نا ممکن است. کودکان بی دفاع با پنداردهای جعلی ، ناتربیتی ها و ممنوعیت ها ، آموزش می گیرند . عقاید کاذب که از طریق تاریخ جهان در کشورهای مخالف آموزش داده می شود عاملی است در جهت ترغیب کشمکش ها و بیدار نگهداشتن ملت گرایی آکنده از تعصب، اگر قرار باشد که روابط حسنه و دوستانه بین همه ی کشورها برقرار شود، اولین گامی که می بایست برداشته شود آن است که آموزش تاریخ در سراسر جهان به یک کمیسیون بین المللی سپرده شود تا کتب درسی بی طرف و رها از تعصبات ملی گرایی و میهن پرستی تهیه نمایند که امروزه در همه جا طالب دارد.
#برتراند_راسل / #اصول_نوسازی_جامعه / ترجمه ی مهدی افشار
@philosophibisansoor
بچه ها می آموزند که باور دارند کشورشان همیشه جانب حق را داشته و تقریباً همواره پیروز بوده و انسان های بزرگی را در دامن خود پرورده است و نیز در همه ی زمینه ها برتر از سایر کشورها می باشد. از آنجا که این احساسات وسوسه گر هستند به راحتی پذیرفته می شوند و بعدها به سختی براثر آگاهی از حقایق می توان آنرا نفی کرد.
یک نمونه ساده و کوچک را در نظر بگیرید .. حقایق مربوط به نبرد واترلو به تفصیل تشریح شده و به دقت موشکافانه ای صحت آن مورد ارزشیابی قرار گرفته است به طوری که هیچ محقق حقیقی از واقعیات این جنگ غافل نیست اما همین حقایق انکار ناپذیر در مدارس ابتدایی انگلیس ، فرانسه و آلمان با اختلافات و تفاوت های بسیار فاحشی تدریس می شود. کودک انگلیسی عادی تصور می کند که پروسی ها سهم اندکی داشته اند ، کودک عادی آلمانی خیال می کند وقتی براثر شجاعتِ بلوفر وضع بحالت اول بازگشت ، ولینگتن درواقع شکست خورده بود . اگر دقيقاً حقایق در هر دو کشور آموخته شود، غرور ملی تا این حد پرورده نمی شود و هیچ کشوری احساس نخواهد کرد که در صورت جنگ پیروزی بی تردید با آنها خواهد بود و در نتیجه تمایل به جنگ ناپدید خواهد شد. دقیقا همین نتیجه گیری از آموزش است که می بایست کناره گذارده شود. هر کشوری مایل است که غرور ملی خود را فزونی بخشد واین افزونی از طریق یک تاریخ ہی تعصب نا ممکن است. کودکان بی دفاع با پنداردهای جعلی ، ناتربیتی ها و ممنوعیت ها ، آموزش می گیرند . عقاید کاذب که از طریق تاریخ جهان در کشورهای مخالف آموزش داده می شود عاملی است در جهت ترغیب کشمکش ها و بیدار نگهداشتن ملت گرایی آکنده از تعصب، اگر قرار باشد که روابط حسنه و دوستانه بین همه ی کشورها برقرار شود، اولین گامی که می بایست برداشته شود آن است که آموزش تاریخ در سراسر جهان به یک کمیسیون بین المللی سپرده شود تا کتب درسی بی طرف و رها از تعصبات ملی گرایی و میهن پرستی تهیه نمایند که امروزه در همه جا طالب دارد.
#برتراند_راسل / #اصول_نوسازی_جامعه / ترجمه ی مهدی افشار
@philosophibisansoor