#انتخابات #انجمن_علمی

🔰 انتخابات شورای مرکزی انجمن علمی فلسفه علم شریف در تاریخ 24 و 25 آبان به صورت آنلاین و از طریق سامانه‌ی درس‌افزار شریف به نشانی cw.sharif.edu برگزار خواهد شد. اسامی کاندیداهای این دوره(به ترتیب حروف الفبا) به شرح زیر است:

✅ بهزاد خداقلیزاده
✅ اشکان رزاقی
✅ علی سلطان‌زاده
✅ سیما قاسمی
✅ ابراهیم قهاری
✅ بهراد موسوی
✅ محسن میرزاده

———————
🆔: @philsharif

🗯 کتاب «در خانه اگر کس است»، یه کتاب کم‌حجم و کوچیک در مورد حقوق بشره. خوندن این کتاب که اون رو محمدعلی موحد نوشته، برای کسایی که آشنایی چندانی با مباحث حقوق بشر ندارن (مثل من)، به نظرم مناسبه. «حقوق بشر» جزو عباراتیه که توی رسانه‌های دنیا خیلی به کار برده می‌شه، ولی کمتر در موردش بحث تئوریک انجام میشه.
یکی از مسائلی که به زعم من در مورد اعلامیۀ حقوق بشر نادیده گرفته میشه، اینه که گویی این اعلامیه، یک متن واضح و مشخصه و افراد برداشت‌های مختلف و متضادی از متن این اعلامیۀ 30 ماده‌ای ندارن. متن اعلامیه از سال 1948 میلادی توسط سازمان ملل منتشر شد، از همون زمان توسط خیلی از دولت‌های اروپایی پذیرفته شده بود؛ ولی قوانینی توی این کشورها حاکم بود که ما امروزه اونا رو به راحتی، ناقض حقوق بشر می‌دونیم.

🗯 مثلاً کشور سوییس تا سال 1971 میلادی، حق رأی زنان رو به رسمیت نشناخته بود، در حالی که اعلامیۀ حقوق بشر رو پذیرفته بود. به نظر می‌رسه که برداشت اون‌ها این بوده که بین این دو (پذیرفتن اعلامیۀ حقوق بشر و به رسمیت نشناختن حق رأی زنان) تناقضی وجود نداره. اما امروزه خیلی از فعالین حقوق بشر این رو "بدیهی" می‌پندارن که حق رأی زنان، جزو حقوق بشر محسوب میشه. مثال دیگه، مجازات اعدامه. در بعضی از ایالات کشور آمریکا هنوز هم مجازات اعدام اجرا میشه، در حالی که بعضی از کشورهای اروپایی، این مجازات رو منافی حقوق بشر می‌دونن. در نتیجه ما با قرائت‌های مختلف و متضادی از همین متن کوتاه اعلامیۀ حقوق بشر، در 70 سال گذشته و فقط در ناحیۀ اروپا و آمریکای شمالی طرف هستیم.

🗯 مسئلۀ دیگه در مورد حقوق بشر، اینه که آیا این حقوق که از قرن هجدهم و به طور پررنگ در فرانسه مورد توجه قرار گرفت، رو باید "حاصل یک عمر تعقل و تفکر تمام متفکران" در نظر گرفت؟ آیا همۀ متفکران از همون قرن هجدهم با حقوق بشر موافق بودن؟ نقد و مخالفت در مورد حقوق بشر، فقط از سمت "زورگویان" و "بیسوادان" و "دشمنان انسانیت" بوده؟ متفکران زیادی جزو منتقدان و مخالفان حقوق بشر بودن (و احتمالاً هستن). این افراد از جریان‌های فکری مختلفی بودن و دلایل مخالفت‌شون هم متنوع بوده. مثلاً جرمی بنتام این ایده رو که معتقده انسان‌ها به طور طبیعی و فارغ از تمامی شرایط، دارای حقوقی هستن، یه ایدۀ "مزخرف"، "تخیلی" و نوعی "لفاظی پوچ" می‌دونسته. به طور خلاصه (و البته نادقیق)، بنتام معتقد بوده حقوق از قانون نشئت می‌گیره و جایی که قانون نباشه، حقوق بی‌معنیه.

🗯 اما بعضی از منتقدان، با ایدۀ حقوق طبیعی به طور کلی موافق بودن، ولی با مصادیقی که طرفداران حقوق بشر، اون‌ها رو به عنوان حقوق طبیعی انسان‌ها مطرح می‌کردن، مخالف بودن. یکی از این منتقدین، ادموند برک بود. بحث حقوق بشر به بحث در مورد انقلاب فرانسه گره خورده بود و برک با خیلی از طرفداران انقلاب فرانسه در مورد حقوق بشر اختلاف نظر داشت و معتقد بود انقلاب از مسیر خودش منحرف شده. موحد یکی از نمونه‌های مخالفت برک با طرفداران انقلاب فرانسه در مورد حقوق بشر رو این‌طور توضیح میده: "به نظر برک حقوق طبیعی تنها این حق را به آدمیزاد می‌دهد که از یک حکومت خوب برخوردار باشد نه آن‌که بخواهد در امور دولت مداخله و مشارکت بنماید".

📢 موحد در میان لیست منتقدان حقوق بشر، از مارکس هم اسم می‌بره و می‌نویسه " [مارکس] می‌گوید: این به اصطلاح «حقوق بشر» برای مردمی خودمحور و بریده از جامعه خوب است. انقلاب کبیر فرانسه از انسان، تصویر موجودی خودخواه و جداافتاده به دست می‌دهد که محرکی جز هوس‌ها و منافع شخصی ندارد". اما یکی از جالب‌ترین انتقادات (از نظر بنده) انتقادیه که ژوزف دومستر داره. دومستر مفهوم "بشر" (موجودی دوپا که فارغ از فرهنگ و زبان و جامعه و تاریخ، ویژگی‌های ذاتی ثابتی داره) رو یه مفهوم انتزاعی می‌دونه. موحد به نقل از دومستر می‌نویسه "من در زندگی خود افراد «فرانسوی» و «ایتالیایی» و «روسی» زیاد دیده‌ام. هم‌چنین از روی نوشتۀ منتسکیو می‌دانم که کسی ممکن است «ایرانی» باید؛ اما در عمر خود حتی یک نفر «بشر» ندیده‌ام. چنین موجودی اگر هم باشد، من نمی‌شناسمش".

✅ نقد و نظر: @Ali_soltanzadeh

@philosophycafe

#چکیده #Abstract

✅ Lecture Title: Fundamentals of Mulla Sadra’s Political Philosophy
👤 Lecturer: Seyed Salman Safavi(London Academy of Iranian Studies, UK)

🖋 Abstract: In this Lecture, the Fundamentals of Mulla Sadra's political philosophy are explained based on his book titled “al-Shawahid al-Rububiyyah fil Manahij al-Sulukiyyah”. This book is one of the last works of Mulla Sadra written after al-Asfar al-arba'ah.

According to Mulla Sadra, there is a mutually inclusive relationship between wisdom, Shari'a and politics. Politics is generally divided into two categories independent of Shari'a and in interaction with Shari'a.

The decrees of the real Shari'a are based on rational wisdom that considers real benefits and harms. "Sublime politics" is politics that results in the development and excellence of the material and spiritual life of society. Justice is the foundation of social relations and politics. If politics does not lead to progress and justice in society, that politics is not in accordance with Sharia, even if it rules under the banner of religion.

Politics that does not follow the values of “Perennial Philosophy” which has been sent by the Absolute Wise (God) through the prophets cannot build a balanced society that provides for the needs and requirements of life in this world and also the next.

Establishing justice, preventing war, and providing conditions for spiritual progress are amongst the goals and objectives of government in Mulla Sadra's political philosophy. He is of the opinion that building a spiritual society is not possible without establishing social justice and social security. He considers politics minus the presence of the values of the Supreme Wise (the law of truth) as a soulless corpse.

———————

🔸 This lecture will be presented in the 1st Annual Sharif-St Petersburg Joint Seminar on Iranian Culture & Philosophical Traditions:
🔰 Iranian Art, Philosophy and History of Science During the Safavid Dynasty 1501-1736


📅 26-27 November 2020
🌐 This Seminar will be held on Sharif Vclass Platform.

❗️ In order to register and to get more information, click on this link:
📎 ia.sharif.ir/sut-spbu-seminar

————————
🆔: @philsharif

#چکیده #Abstract

✅ Lecture Title: Two approaches for Mulla Sadra’s Transcendental Philosophy: S.H. Nasr vs S. Safavi
👤 Lecturer: Ruzana Pskhu(Russian Peoples’ Friendship University )

🖋 Abstract: In my paper I will considerate two investigations on Mulla Sadra’s Transcendental Philosophy. Both of them I have translated into the Russian language and they are already published in Russia. My interest is focused on two points. The first one is to look how the worldview of a scholar can be mirrored in his representation of Mulla Sadra’s philosophy. And the second one is to compare the methodological approaches of investigation of Mulla Sadra’s doctrine in S.H. Nasr’s “Sadr al-Din Shirazi and His Transcendent Theosophy: Background, Life and Works” (1977) and S. Safavi’s “The Philosophy and Life of Mulla Sadra” (2013).

———————

🔸 This lecture will be presented in the 1st Annual Sharif-St Petersburg Joint Seminar on Iranian Culture & Philosophical Traditions:
🔰 Iranian Art, Philosophy and History of Science During the Safavid Dynasty 1501-1736


📅 26-27 November 2020
🌐 This Seminar will be held on Sharif Vclass Platform.

❗️ In order to register and to get more information, click on this link:
📎 ia.sharif.ir/sut-spbu-seminar

————————
🆔: @philsharif

📣 دبیرخانه همایش روز جهانی فلسفه فهرست سخنرانان و عنوان سخنرانی‌های روز جهانی فلسفه را اعلام کرد. علاقه‌مندان می‌توانند سخنرانی‌های مورد علاقه‌ی خود را در تاریخ 10 آذرماه 1399 دنبال کنند.
@PhilosophyStationFALSAFEH

🟣 برای کسب اطلاعات بیشتر به لینک زیر مراجعه کنید:
https://www.irip.ac.ir/fa/news/120
Telegram: @hekmatfalsafe
Instagram: @irip.ac.ir

لینک دسترسی:
https://webinar.irip.ac.ir/ch/wpd
جهت دریافت جامع ترین صوت درسگفتارها و سخنرانی های فلسفی
به کانال صوتی ایستگاه فلسفه بپیوندید
🔉⏮⏸▶️⏭🎧⚛️
@PhilosophyStationFALSAFEH

@PhilosophyStationFALSAFEH

#تسلیت

◾️ ضایعه‌ی درگذشت پژوهشگر و نواندیش دینی، حجت‌الاسلام و المسلمین جناب آقای دکتر داوود فیرحی، از اساتید گرانقدر دانشگاه تهران را به جامعه‌ی علمی و اندیشمندان کشور و خانواده‌ی این استاد بزرگوار تسلیت عرض می‌کنم.
مطالعه کتب ایشان که حاصل تحقیقات جدی و پیگیر و نواندیشانه بود برایم مغتنم بود. روحش شاد و راهش پر رهرو.

🔸 ابراهیم آزادگان

———————
🆔: @philsharif

#چکیده #Abstract

✅ Lecture Title: From the therapeutic Safavid architecture color system to the development of today's Iranian color palettes.
👤 Lecturer: Maryam Mohammadgholipour (Department of Architecture and Environment Design, International Islamic University Malaysia)

🖋 Abstract: This topic was based on the observation that contemporary Iranian architecture is colorless while Iranian traditional architecture is colorful. The industrial revolution, the growth of the population, phenomena of urbanism, and interaction with the West brought the new concept of color construction and new material to contemporary Iranian architecture. while there was a "color pattern" in Iranian architecture around 400 years ago in the "Safavid era" that not just had a system but also it was therapeutic. This system has NATURAL and DUAL characteristics and CONTEXTUAL meaning which will be produced in a form of the palette to be used in contemporary architecture and industries.

———————

🔸 This lecture will be presented in the 1st Annual Sharif-St Petersburg Joint Seminar on Iranian Culture & Philosophical Traditions:
🔰 Iranian Art, Philosophy and History of Science During the Safavid Dynasty 1501-1736


📅 26-27 November 2020
🌐 This Seminar will be held on Sharif Vclass Platform.

❗️ In order to register and to get more information, click on this link:
📎 ia.sharif.ir/sut-spbu-seminar

————————
🆔: @philsharif

🔸الیوم، نابغه کسی است که نشان دهد نبوغی در کار نیست

🔺خیلی دورهمی صحبت کنیم، تاریخ را دو جور می‌توان روایت کرد. یکی «تاریخ نوابغ» است: تاریخ به مثابۀ محصول کار نوابغ. سقراط نابغه آمد و فلسفه را بنا کرد. ابن سینا طب و فلسفه را. نیوتون سیبی به سرش خورد و نبوغش شکوفا شد. ناپلئون قهرمان تاریخ‌ساز. داروین، مارکس، نیچه، هیتلر، فروید، اینشتین، و غیره. همین رشته را بگیر و بیا. نابغه‌ها همچون چشمه‌های جوشانی که رود پرخروش تاریخ را جریان داده‌اند. روایت دیگر تاریخ را «تاریخ ایده‌ها» می‌داند. واحد تحلیل تاریخ در این روایت «ایده» است. یا به تعبیر دیگر، مفهوم است. استعاره. مدل. آنالوژی. میم. هر چیزی غیر از «نابغه». به تعبیری، واحد تحلیل تاریخ مساوی است با شرایط اجتماعی، طبیعی، سیاسی، اقتصادی، و امثال آن. طبقه. ابزار تولید.

🔺تمایز «تاریخ نوابغ» و «تاریخ ایده‌ها» ناشی از تمایز دو نوع تصور از انسان است. تصور اول گمان دارد آدم محل جوشش ایده‌هاست از هیچ. در این تصویر، نیوتون سیبی به سرش می‌خورد و می‌گوید «اف مساوی است با ام آ». خالقی که از «هیچ» نظریه می‌آفریند. در تصویر دوم، آدم خالق ایده نیست بلکه ایده خالق آدم است. به بیان دیگر، ایده نیست که از انسان می‌جوشد بلکه انسان به مثابۀ انسان از خلال ایده‌ها سر بر می‌آورد. انسان فرزند زمانۀ خویش است. محصول اوضاع و احوال اجتماعی، سیاسی، طبیعی، و امثالهم.

🔺تکامل فرهنگی، به معنایی عام که من معمولاً سنگش را به سینه می‌کوبم، از نوع دوم است. نگاه تکاملی به انسان مساوی است با کنار گذاشتن تصویر انسان به مثابۀ «آفریننده از هیچ». نه فقط ویژگی‌های زیست‌شناختی انسان بلکه سایر ویژگی‌های او نیز مشمول قاعدۀ «از صورتی به صورت دیگر درآمدن» است. هیچ چیزی از «هیچ» به وجود نمی‌آید بلکه هر چیزی همیشه از چیزهای دیگر به وجود می‌آید.

🔺من گاهی مجیز داروین را می‌گویم. ممکن است چنین القا کنم که داروین نابغه‌ای بوده که علم را یک‌تنه متحول کرده. حاشا و کلا. بارها گفته‌ام و بار دگر می‌گویم، یک داروینیست مومن و انقلابی در وهلۀ اول باید خود داروین را در کوزۀ «راززدایی» بیندازد. هر نوع تقدیس اشخاص با روح (!) داروینیسم در تضاد است. پس چرا اسم این ایده را می‌گذاریم «داروینیسم»؟ چرا اسم داروین را به کار می‌بریم؟

🔺من تا اینجا «نبوغ» را به معنای خاصی به کار برده‌ام. نابغه را کسی پنداشته‌ام که همچون جادوگران از «هیچ» درون کلاه خویش خرگوشی بیرون می‌آورد. اما نابغه را در معنای دیگری هم می‌توان به کار برد: کسی که شرایط زمانه او را در جایی قرار داده که درون کلاهش مجموعه‌ای از ایده‌ها و فرصت‌ها جمع شده که به او امکان می‌دهد خرگوشی از کلاهش بیرون بیاورد (یا بیرون بیاید). در این تعبیر، مشارکت نابغه در خلق خرگوش اندک است. چیزی در حد «مدیر پروژه» یا «ماما» که خودش نمی‌زاید اما به زایمان کمک می‌کند. در این حالت، «داروین» نامی است برای یک موجود طبیعی نه برای یک نابغه و «داروینیسم» صرفاً نامی برای مجموعه‌ای از ایده‌ها.

🔺من معمولاً مجیز دنت را هم می‌گویم. یکی از مهم‌ترین دلایل من: دعوای میان «تاریخ نوابغ» و «تاریخ ایده‌ها» را می‌توان معادل دانست با دعوای دکارتی‌ها و ضددکارتی‌ها. سوژه برای دکارتی‌ها همچون خداست. آفرینندۀ همه چیز از هیچ. اما برای ضددکارتی‌ها، سوژه مخلوق است و نه خالق. معضلی که هر ضددکارتی (به معنای رادیکال) همیشه با آن درگیر است و در مقابل دکارتی‌ها جواب درست و درمانی برایش ندارد «منظر تقلیل‌ناپذیر اول شخص» است. آن حس «خودآگاهی»، آن حس «من اندیشنده»، آن حس خاص و یگانۀ «من عاشق»، «من حس‌گر»، آن حس غیرقابل تکثیر. این جزء از سوژه انگار همیشه در برابر هرگونه تقلیل مقاومت می‌کند. این جزء را انگار نمی‌شود به هیچ چیز دیگری فروکاست. وجودش معجزه است انگار. به گمان من دنت تلاش وافی به مقصودی برای تحلیل این حس انجام داده است: برای کشتن «دکارت کوچولویی» که همۀ ما در ذهن خود داریم. (دنت نیز نابغه به معنای اول نیست. ایده‌های مشابه فراوان است.)

▫️«تاریخ نوابیغ» را نمی‌توان به زباله‌دان تاریخ فرستاد مگر اینکه هر یک از ما اول آن دکارت کوچولوی درون خودمان را بکشیم. آن نابغۀ درون خود را. چه کسی حاضر است حرکتی نبوغ‌آمیز بزند برای نشان دادن اینکه نبوغی در کار نیست؟ چه کسی حاضر است تلاش کند تا نشان دهد تلاش او ثمرۀ تلاش او نیست؟ پاسخ البته روشن است: این ایده برای پرورده شدن نیازی به تلاش یا نبوغ من و شما ندارد. چون این ایده‌ها هستند که ما را می‌پرورند، نه برعکس. کافیست کناری بنشینیم (دقیقاً کجا؟) و «تاریخ ایده‌ها» را تماشا کنیم.

@sadeghekazeb

#این_همانی ذهن و مغز

ویدیو با دوبله فارسی، ضمن اشاره به ضروری بودن این همانی ها (سول کریپکی) و #شکاف_تبیینی (جوزف لوین)، درباره دیدگاه این همانی ذهن و مغز صحبت می کند.
لینک آپارات:
https://www.aparat.com/v/JB4b0

@MHomazadeh
@PhilosophyofCognitiveScience

#سخنرانی_آنلاین

🔰 عنوان ارائه: تکوین مفهوم وجود در فلسفه اسلامی نخستین در کتاب العلل
👤 ارائه‌دهنده: عاطفه اسماعیلی

📅 زمان: ۲۸ آبان ۱۳۹۹؛ ساعت ۱۵
❗️ این سخنرانی در اتاق مجازی زیر برگزار خواهد شد:
🌐 https://vc.sharif.edu/ch/philsci-speech

🔸 در فلسفه اسلامی نخستین، از مفهوم وجود به شیوه‌های گوناگون و با اصطلاحات متعددی بحث شده است. در شماری از متن‌های فلسفی حلقه کندی در سده سوم هـ./ سده نهم م. علاوه بر اطلاق وجود محض به علت اولی یا مبدع، از دو سنخ متفاوت وجود برای هر موجود سخن رفته است: وجود بسیط چیزها و وجود مرکب آن‌ها. خود کندی وجود بسیط را حاملی (substrate) برای بعضی از ویژگی‌ها یا محمول‌های موجودات می‌داند که می‌توان آن‌ها را محمول‌های ذاتی یا شاید وجودی نامید، در حالی که وجود مرکب، موضوع ویژگی‌های عرضی موجودات است. این ایده به شکل‌گیری دوگانه وجود و ماهیت در فلسفه ابن‌سینا مرتبط دانسته شده است. بعضی محققان ریشه این تمایز را در فلسفه افلوطین جستجو کرده‌اند، اما پیتر آدامسون آن را برآمده از دوگانگی منابع فلسفه اسلامی متقدم –یعنی فلسفه ارسطو و تفسیر عربی فلسفه نوافلاطونی- دانسته‌است.

🔹 در این گفتار تلاش می‌کنم این دو مفهوم وجود و دلالت متافیزیکی و منطقی آن‌ها را توضیح دهم. همچنین می‌کوشم نشان دهم که برخلاف پیشنهادات مذکور، این تمایز ریشه در آراء پروکلوس، فیلسوف نوافلاطونی سده پنجم م.، دارد. این حدس حاکی از آن است که وجود بسیط با مفاهیم «نیرو» در فلسفه پروکلوس و تفسیر آن در کتاب‌ العلل ، ترجمه آزاد کتاب پروکلوس به عربی، ارتباط دارد و در چارچوبی متفاوت با ماده-صورت‌انگاری ارسطو درباب جوهر، ماده و فعلیت تکوین یافته است. این مدعا به عنوان بخشی از پژوهش‌های جاری در باب خاستگاه و ماهیت فلسفه اسلامی اهمیت دارد.

——————
🆔: @philsharif

#Summary

✅ Lecture Title: Examining the Idea of Opposition between Jurists and Sufis before the Early Safavid Era
👤 Lecturer: Maryam Haghi
(Ph. D candidate, faculty of theology in University of Tehran)

🖋 Summary: In many cultural communities in contemporary Iran, it is widely renowned that throughout the history of Islam, jurists (fuqahā’) were opposed to Sufis and there was an irreconcilable opposition between jurisprudence (fiqh) and Sufism. This idea faces a great many counterexamples. Until the second Safavid era, it seems that the most important contrary to Sufi institution among Muslim jurists were some Salafi Sunnis. But, many Shiite and Ash‘arī Sunni jurists were not fundamentally against Sufism, notwithstanding their criticisms of certain Sufi beliefs and manners, and were even sympathetic with the bulk of Sufi views.

In this research, we have considered a 500-year period (from 500 A.H./1106 to 1000 A.H./1591), which was the pinnacle of Sufi strands in the Islamic world. We have identified jurists from a variety of Islamic denominations (Shiite, Ash‘arī, and Salafi), and instances of their views, fatwas, and relations with respect to prominent Sufi institute and figures.

It has been found that Ash‘arī Sunni jurists were fully harmonious with Sufism. Thus, there have been people in Egypt who were at the highest rank in both jurisprudence and Sufism; that is, they were at the same time, both Qāḍi-l-Quḍāt (Chief Judge) and Shaykh al-Shuyūkh (Chief Master) in Khānqāh. Such examples still exist in Egypt today; for instance, the present grand imam of al-Azhar is also the leader of a Sufi path.

Things are different when it comes to Salafi jurists; for example, Ibn al-Jawzī in Iraq deprecated Sufis and Khānqāh. In Egypt and Levant, Ibn Taymiyya praised the “true Sufis,” while in practice he had acute confrontations with many of his contemporary Sufis, excommunicated them, and likening them to the Shi‘a.

In contrast, many high-ranking Shiite jurists of this period, such as ‘Allāma Ḥillī in Iraq and al-Shahīd al-Awwal and al-Shahīd al-Thānī in Jabal Amel, treated mysticism and Sufism alike, referring to some prominent Sufi figures with reverence and praise, permitting endowment (waqf) for Khānqāhs, and disapproving some radical actions against Sufis. They directed their objections at the conducts of some “pseudo-Sufis” (al-Mutaṣawwifa), not at Sufis (al-Ṣūfiyya) and the whole Sufism.

The serious antagonism between Shiite jurists and Sufis began since the 11th (17th) century when Sufi Qizilbash, that is, the main military forces of the Safavid dynasty at the time disobeyed the government and posed a political threat.

As it seems, it was in this period that the word “Sufi” lost its positive meaning in the religious literature of the Shi‘a, and an anti-Sufi literature was developed. The antagonism between prominent Shiite figures and Sufism is traced back to al-Muḥaqqiq al-Karakī in the 10th (16th) century, and sometimes to the period of Shiite Imams in the 2nd (8th) and 3rd (9th) centuries. As far as I have surveyed, however, evidence for this is not historically accurate, and cannot be extended to all instances of Sufism throughout the history.

———————

🔸 This lecture will be presented in the 1st Annual Sharif-St Petersburg Joint Seminar on Iranian Culture & Philosophical Traditions:
🔰 Iranian Art, Philosophy and History of Science During the Safavid Dynasty 1501-1736


📅 26-27 November 2020
🌐 This Seminar will be held on Sharif Vclass Platform.

❗️ In order to register and to get more information, click on this link:
📎 ia.sharif.ir/sut-spbu-seminar

————————
🆔: @philsharif

🔰🔰🔰

🔸معاونت فرهنگی و اجتماعی دانشگاه صنعتی شریف، با همکاری 14 دانشکده دانشگاه صنعتی شریف برگزار می کند:

🔹 وبینارهای شبانه Sharif Frontiers

🔹چهارده شب، چهارده حوزه

🔹بررسی آخرین یافته ها در حوزه های مهندسی، علوم پایه و فلسفه علم

🔹رایگان

👤 با حضور 30 استاد برجسته از دانشگاه صنعتی شریف

📅 از یک شنبه 2 آذرماه به مدت 14 شب

⏳ از ساعت 🕠 21 تا 🕖 22:30

🔴 ثبت نام و کسب اطلاعات بیشتر:

🆔 @Sharifculture

#چکیده #Abstract

✅ Lecture Title: Siyahmashq: Its Origins and Development through the Ages
👤 Lecturer: Dr. Sofia Useinova(Senior lecturer, Department of Philosophy and Culture of the East, Institute of Philosophy, St.-Petersburg State University)

🖋 Abstract: Siyahmashq, literally meaning "black practice", has left its original narrow context of practice sheet to become one of the most important genres of calligraphic writing in Iran. This seminal transformation had occurred in the reign of the Safavid dynasty, thus marking one of its many artistic achievements; since then its seemingly endless possibilities had been vastly developed in the Qajar epoch, and principles of mashq compositions lie at the base of much of modern-day creative calligraphy. The phenomenon is certainly not unknown in the West, having been mentioned in numerous works dealing with islamic calligraphy, but its aesthetic, religious and philosophical underpinnings are rarely discussed at length (if at all). This presentation will then present a humble attempt at putting together an overview of this exceedingly impressive calligraphic genre.

———————

🔸 This lecture will be presented in the 1st Annual Sharif-St Petersburg Joint Seminar on Iranian Culture & Philosophical Traditions:
🔰 Iranian Art, Philosophy and History of Science During the Safavid Dynasty 1501-1736


📅 26-27 November 2020
🌐 This Seminar will be held on Sharif Vclass Platform.

❗️ In order to register and to get more information, click on this link:
📎 ia.sharif.ir/sut-spbu-seminar

————————
🆔: @philsharif

#اطلاعیه

🔰 سخنرانی “تکوین مفهوم وجود در فلسفه اسلامی نخستیم و کتاب العلل” به دلیل کسالت سخنران، چهارشنبه هفته‌ی بعد(۵ آذر ۱۳۹۹) برگزار خواهد شد.

——————
🆔: @philsharif

⭕️ دومین دورهٔ همایش ملی ادبیات، انسان، شهر

🔻نگاهی به #انسان و #زندگی از دریچهٔ #ادبیات

🍃 اساتید: همایون کاتوزیان، داوری، مهاجرانی، محقق داماد، کزازی، امینی، یثربی، علی‌زمانی، میرشکاک، محبتی، شهرستانی و...


🗓 شروع از یکم آذرماه

✔️ حضور برای همهٔ علاقه‌مندان، آزاد و رایگان است.

🔷 لینک پخش زنده (اسکای‌روم، آپارات):

🌐 skyroom.online/ch/seifdar76/adabiat-ensan-shahr
🌐 aparat.com/adabiat_ensan_shahr/live
🔷 لینک ثبت نام:
🌐 forms.gle/R69yipkMqWFjDmMm8

📌معرفی اساتید، برنامه‌ها، نحوهٔ ثبت نام و اطلاعات بیشتر در:
—————————
🔆 @Adabiat_Ensan_Shahr

#مقاله

🔹 مقاله‌ی جناب آقای ابوطالب صفدری(دانشجوی دکتری فلسفه علم دانشگاه صنعتی شریف) با عنوان “Geniune Empathy with Inanimate Objects” در مجله‌ی معتبر Phenomenology and Cognitive Sciences پذیرفته شده است.

🔸 گروه فلسفه علم این موفقیت را به ایشان تبریک می‌گوید.

——————
🆔: @philsharif

#سخنرانی_آنلاین

🔰 عنوان: بدن مندی خودآگاهی نزد فیشته
👤 سخنران: آرش اباذری، دانشگاه صنعتی شریف / پژوهشگاه دانش های بنیادی
📅 زمان: دوشنبه، 3 آذر ماه 1399، ساعت 16 الی 18

🌐 لینک ورود به جلسه سخنرانی :
📎 https://www.skyroom.online/ch/hosseinkhani99/ipm2020

❗️ تمام کاربران می توانند با استفاده از نام کاربری و رمز ورود زیر به سخنرانی وارد شوند:

نام کاربری: biweeklyseminars
رمز ورود: biweeklyseminars


❗️ کاربران می توانند پس از ورود به عنوان میهمان، نام نمایشی خود را تغییر دهند.

🖌 چکیده را در این لینک ببینید:
📎 https://t.me/PHS_media/29

——————
🆔: @philsharif

📣 همایش بین اللملی «عقلانیت، خداباوری و خداناباوری» با محوریت ارزیابی مهم‌ترین مناقشات معرفتی در مسأله اثبات وجود یا عدم وجود خدا در اسفندماه برگزار می‌شود. از عموم اساتید و پژوهشگران حوزه فلسفه و الاهیات دعوت میشود در این همایش شرکت نمایند.
🔵 همچنین به اطلاع می‌رساند که آخرین مهلت ارسال چکیده مقالات ۱۵ آذر ماه و آخرین مهلت ارسال مقالات کامل پایان دی ماه می‌باشد.
برای کسب اطلاعات بیشتر لطفا به وب‌سایت زیر مراجعه کنید
http://rta.irip.ac.ir/