❇️ فایل تصویری وبینارهای شبانه Sharif Frontiers

#فلسفه_علم_و_فناوری

🔸نام برگزار کننده:

▫️دانشکده فلسفه علم با همکاری انجمن علمی دانشکده فلسفه علم دانشگاه صنعتی شریف

🔸اساتید مدعو:

▫️دکتر ابراهیم آزادگان و دکتر مصطفی تقوی

🔸تاریخ برگزاری: یکشنبه، 16 آذر ماه 1399

🔸تعداد شرکت کنندگان: 230 نفر

🆔 @Sharifculture

❇️ فایل صوتی وبینارهای شبانه Sharif Frontiers

#فلسفه_علم_و_فناوری

🔸نام برگزار کننده:

▫️دانشکده فلسفه علم با همکاری انجمن علمی دانشکده فلسفه علم دانشگاه صنعتی شریف

🔸اساتید مدعو:

▫️دکتر ابراهیم آزادگان و دکتر مصطفی تقوی

🔸تاریخ برگزاری: یکشنبه، 16 آذر ماه 1399

🔸تعداد شرکت کنندگان: 230 نفر

🆔 @Sharifculture

#سخنرانی_آنلاین

🔰 عنوان ارائه: پاسخی به نسبی‌گرایی در علم
👤 ارائه‌دهنده: دکتر مصطفی تقوی (هیئت علمی دانشگاه شریف)
📅 زمان: 26 آذر 1399؛ ساعت 18
❗ این سخنرانی در اتاق مجازی زیر برگزار خواهد شد:
connect.kntu.ac.ir/physics
———————
🆔: @philsharif

🗯 پل فایرابند مقاله‌ای داره با عنوان «چگونه باید از جامعه در برابر علم دفاع کرد؟». گویا این مقاله برای اولین بار توی دهۀ هفتاد قرن بیستم منتشر شد. عنوان مقاله عجیبه. چرا باید از جامعه در برابر علم دفاع کرد؟ مگه علم، پدیدۀ خطرناکیه؟ علم که به کشف "حقیقت" و به "آزاداندیشی" و توسعۀ جامعه و رشد گفتگو و هم‌چنین رفاه بشر کمک می‌کنه؛ چرا عنوان این مقاله این‌طوریه؟ گویی علم یه هیولا یا نوعی آسیبه که باید از جامعه در برابر اون دفاع کرد. آیا این رو نباید به حساب یکی از حرف‌های مسخرۀ این نسبی‌گراها گذاشت که چیزی از فلسفه و علم نمی‌دونن و همین‌طوری اظهار نظر می‌کنن؟ آیا این، مصداق حرف‌هایی نیست که از روی شکم‌سیری زده شده و هیچ ارتباطی با جامعۀ ما نداره؟ به نظرم برای درک بهتر عنوان و محتوای این مقاله، نیاز به مقدماتی هست.

🗯 این رو باید در نظر داشته باشیم که علم طبیعی (مخصوصاً در دوران معاصر) فقط با انگیزه و علاقۀ تعدادی دانشمند "حقیقت‌طلب" و نوع‌دوست جلو نمیره؛ علم نیاز به شروط و امکانات دیگه‌ای هم داره. یکی از این امکانات مهم، پوله. باید نهادهایی پیدا بشن که برای تحقیقات و آزمایش‌های علمی هزینه کنن. سؤال اینه: چه کسانی این هزینه رو می‌پردازن؟ یکی از نهادهایی که معمولاً این هزینه رو تأمین می‌کنه، دولته. اما این‌جا مسئله‌ای وجود داره: آیا دولت بدون هیچ چشم‌داشتی و فقط در راه خدمت به علم بودجۀ تحقیقات علمی رو تأمین می‌کنه؟ خیر. دولت برای مسائلی بودجه تخصیص میده که مشکلات و مسائلش رو حل کنه. پس اگه قراره دولت هزینۀ علم رو بپردازه، این حق رو برای خودش قائله که بر علم نظارت داشته باشه.

🗯 مایکل مولکی (جامعه‌شناس بریتانیایی) توی کتاب «جامعه‌شناسیِ علم» این‌طور توضیح میده که جنبۀ اساسی رابطۀ نهاد علم و نهاد دولت در آمریکای پس از جنگ جهانی دوم این بود که از یک طرف دانشمندان می‌خواستن حمایت مالی وسیعی از طرف دولت داشته باشن، اما از طرف دیگه نمی‌خواستن که استقلال نهاد علم هم از بین بره. در واقع دانشمندان از یک ایدئولوژی پنهان دفاع می‌کردن: "جامعه باید از علم حمایت کند؛ ولی بر آن حکومت نکند". دلیل اون‌ها هم این بوده که علم به هیچ فعالیت دیگۀ انسانی شباهت نداره و نظام ارزشی درونی خودِ علم، می‌تونه معیارهای اخلاقی علم رو تضمین کنه و به همین جهت، علم نیازی به نظارت بیرونی نداره. هم‌چنین دانشمندان آمریکایی معتقد بودن که جدی گرفتن علم از سوی جامعه، منجر به پیشرفت‌های تکنولوژیک و حتی سیاسی جامعه خواهد شد.

🗯 توی چنین فضایی شاید حرف‌های فایرابند در مقالۀ «چگونه باید از...» رو بشه بهتر فهمید. یکی از حرف‌های فایرابند در این مقاله اینه که علم هیچ فرقی با ایدئولوژی‌های دیگه (از جمله مارکسیسم و مکاتب دینی) نداره. همون‌طوری که ممکنه از دل ادیان و ایدئولوژی‌ها، نهادهایی خلق بشن که خطرناک و مستبد باشن، از دل علم هم چنین نهادهایی می‌تونه به وجود بیاد و همین الان هم به وجود اومده. فایرابند می‌نویسه نگاه کنیم که نهادهای علمی با "مرتدان علمی" چطور برخورد می‌کنن؛ آیا اون‌ها حق دارن توی دانشگاه‌ها عقیدۀ خودشون رو تبلیغ کنن؟ آیا برچسب "شبه‌علم" و "خرافه" به اون‌ها زده نمیشه؟ اما آیا این حرف‌های فایرابند بی‌انصافی علیه علم نیست؟ دانشمندان هیچ‌وقت (به طور دقیق‌تر باید گفت «تقریباً» هیچ‌وقت) ادعای این رو نداشتن که علم به حقیقت رسیده و همیشه گفتن که نقص‌هایی در نظریات اون‌ها وجود داره. چرا باید نگران استبداد چنین نهادی (نهاد علم) باشیم؛ وقتی که پذیرای خطاهای خودشه؟

📢 پاسخ من به این سؤال اینه که به ادعاهای ایدئولوژی‌های مستبد و دیکتاتور نگاه کنیم: کدوم متفکر و سیاستمدار در این ایدئولوژی‌ها و مکاتب ادعای این رو داشته که حکومت و نهاد اون‌ها ««هیچ»» ایرادی ««نداره؟»». همۀ این ایدئولوژی‌ها می‌پذیرفتن که ناقصن و ایراداتی به اون‌ها وارده. پس مشکل در کجا بود؟ مشکل در نگاه و مواجهۀ این مکاتب با مخالفانشونه. همین سؤال رو میشه در مورد علم هم پرسید: افرادی که نظریات و دیدگاه‌های بنیادین و رایج جامعۀ علمی رو قبول نداشته باشن، می‌تونن عقاید خودشون رو در مجلات معتبر علمی منتشر کنن؟ آیا اجازۀ تدریس در دانشگاه‌های معتبر پیدا می‌کنن؟ چرا نمی‌کنن؟ چون حرف‌هاشون "نامعتبر" محسوب میشه. چه کسانی حرف‌های اون‌ها رو "نامعتبر" تشخیص داده؟
آیا این مباحث و حرف‌ها هیچ ارتباطی با جامعۀ ما پیدا نمی‌کنه؟ آیا ما در زمینۀ علم با نوعی تک‌صدایی روبه‌رو نیستیم؟ مثلاً در مقولۀ سلامت، اقتصاد، آموزش مدارس و ... .

✅ نقد و نظر: @Ali_soltanzadeh

@philosophycafe

موسسه مطالعاتی پیدایش(رویش دیگر) و کافه فیلو برگزار می کنند:

گفت و گوهای "فلسفه در زندگی"؛
🌟🌟پرونده نخست: از علم تا شبه علم؛

✔️ ۷ گفت و گو با رویکردی فلسفی پیرامون ماهیت علم، شبه علم و تمایز این دو؛

علاقه مندان می توانند این گفت و گوها را مطابق تاریخ و زمان تعیین شده در پوستر ضمیمه شده از طریق پیج اینستاگرام دبیر علمی پرونده مشاهده کنند:⬇️

http://instagram.com/mrvaez

🔸🔸🔸🔸

اطلاعات بیشتر درباره مهمانان و جزئیات این پرونده در پیج اینستاگرام کافه فیلو:
https://instagram.com/cafe__philo?igshid=13dscloloq4km

و یا پیج اینستاگرام و وبسایت موسسه پیدایش(رویش دیگر):
https://instagram.com/rooyeshedigar?igshid=9sn7vzdko020

www.rooyeshedigar.ir

#سخنرانی_آنلاین

🔰 عنوان ارائه: ویتگنشتاین و فلسفه‌ورزی درباره‌ی جنبه‌های چیزها
👤 ارائه‌دهنده: مالک حسینی

🕒 زمان: ۲۶ آذر ۱۳۹۹؛ ساعت ۱۷-۱۵
❗️ این سخنرانی در اتاق مجازی زیر برگزار خواهد شد:
🌐 https://vc.sharif.edu/ch/philsci-speech

🔸
لودویگ ویتگنشتاین(1889-1951) در دوره‌ای نزدیک به پایان عمرش، پس از تحقیقات فلسفی و پیش از دو اثر آخرش یعنی دربارۀ رنگ‌ها و دربارۀ یقین، بر موضوعی متمرکز شد که بیشتر با عنوان‌های «ادراک جنبه» یا «دیدن جنبه» یا «دیدن به‌عنوان» شناخته می‌شود. او، که پیش از آن در آثار دیگرش هم به این موضوع پرداخته بود، در این دوره مسائل متعددی را در ارتباط با آن طرح می‌کند و وجوه مختلفش را می‌کاود. شیوۀ پرداخت ویتگنشتاین به این موضوع چنان است که می‌توان بحث او را در این زمینه نمونه‌ای بارز از روش فلسفه‌ورزی او دانست، و دقت در آن ما را با تلقی او از کار فلسفی آشنا می‌کند. پارادوکسی که در پدیدۀ دیدن جنبه‌های چیزها با آن مواجهیم، تنوع این پدیده، و کورجنبگی از جمله موضوعاتی هستند که در این بحث مطرح می‌شوند.

——————
🆔: @philsharif

علوم اجتماعی دوپارادایمی در ایران

بی‌گمان، بعد از کتاب انقلاب‌های علمی توماس کوهن، مفهوم پارادایم با وجود ابهام‌های فراوان به‌دلیل کاربردهای زیاد در معناهای گوناگون، از جایگاه ویژه‌ای در علم، از جمله علوم انسانی و علوم اجتماعی برخوردار شد؛ تا حدی که در علوم اجتماعی روش‌ها و نظریه‌های گوناگون را بر اساس آن دسته‌بندی و فهم و نقد می‌کنند؛ زیرا چنان‌که مورگان می‌گوید، از این مفهوم چهار برداشت در علوم اجتماعی وجود دارد: موضع هستی‌شناختی، موضع معرفت‌شناختی، باورهای مشترک در یک زمینۀ پژوهش و مثال‌های نمونه. این چهار برداشت در کنار هم عملاً بیشتر گسترۀ علم اجتماعی را در بر می‌گیرند.

صرف‌نظر از این کاربردهای مفهومی گوناگون پارادایم در علوم اجتماعی، دربارۀ انواع آن نیز نظرهای بسیاری در بین فیلسوفان علوم اجتماعی وجود دارد؛ چنان‌که بلیکی معتقد است یازده پارادایم در علوم اجتماعی وجود دارد، شش پارادایم کلاسیک و پنج پارادایم معاصر: اثبات‌گرایی، منفی‌گرایی، تاریخی‌گری، عقل‌گرایی، هرمنوتیک، تفسیرگرایی و نیز نظریۀ انتقادی، رئالیسم، هرمنوتیک معاصر، نظریۀ ساخت‌یابی و فمنیسم. اما نیومن به وجود سه پارادایم اصلی در گسترۀ علوم اجتماعی باور دارد: اثبات‌گرایی و تفسیرگرایی و انتقادی. در هر صورت، علوم اجتماعی را به دو پارادایم و آن هم به شکل خاصی از آن‌ها محدود نمی‌دانند.

جالب اینکه با وجود این‌همه بحث و درگیری نظری و تخصصی دربارۀ جایگاه پارادایم و چیستی و انواع آن در علوم اجتماعی، ما در ایران فارغ از همۀ این بحث‌ها، دهه‌های متمادی به انجام‌ پژوهش‌هایی ذیل پارادایم اثباتی مشغول بودیم. بالاخره، در یکی‌دو دهۀ اخیر کم‌کم بعد از ترجمۀ تعدادی از منابع روش‌های کیفی، تا حدی پژوهش‌های تفسیری هم در ایران رونق گرفت؛ اما بی‌گمان، هنوز پارادایم اثباتی به‌صورت آشکار و پنهان بر ذهن و قلم ما در علوم اجتماعی مسلط است.

عجیب اینکه در این فضای اثباتی‌‌زدۀ جامعۀ علمی ما که انجام‌‌دادن پژوهش‌هایی ذیل پارادایم تفسیرگرایی، در برهه‌ای، به نوعی مد روز و مخالفت با جریان حاکم بر علوم اجتماعی در ایران تبدیل شده بود، پژوهش‌های اجتماعی به همین دو پارادایم اثباتی و تفسیری محدود شد؛ گویا هیچ پارادایم دیگری در علوم اجتماعی وجود ندارد.

در ایران با پارادایم انتقادی تا چه اندازه آشناییم؟ چند کتاب ترجمه‌ای و تألیفی در این زمینه در دسترس دانشجویان و پژوهشگران علوم اجتماعی در ایران قرار دارد؟ چند پژوهش ذیل این پارادایم انجام‌ داده‌ایم یا دیده‌ایم که پژوهشگران دیگر انجام داده باشند؟ اگر باشد، آیا تعداد آن‌ها با پژوهش‌های اثباتی یا دست‌کم، پژوهش‌های تفسیری قابل‌مقایسه است؟‌ همین پرسش‌ها را می‌توان دربارۀ پارادایم‌های دیگر هم پرسید.

متأسفانه، ما پس از دوران اثبات‌گرایی‌زدگی، امروزه گرفتار نگاه تنگ و محدود پارادایمی به پژوهش‌های اجتماعی و بی‌توجه و بی‌اعتنا به دیگر پارادایم‌ها و نقد و اصلاح و بهبود پارادایم‌های اثبات‌گرایی و تفسیرگرایی و البته تکرار کلیشه‌وار الگوهای حاضر پژوهش اجتماعی هستیم. البته آنچه گفتیم، به‌معنای نادیده‌انگاشتن تلاش‌های اهالی علوم اجتماعی در دهه‌های گذشته نیست؛ بلکه به‌معنای ضرورت نقد و بازبینی مداوم علوم اجتماعی از منظر فلسفۀ علوم اجتماعی است که می‌کوشد زمینۀ پویایی علوم اجتماعی را فراهم سازد.

سیدمحسن ملاباشی

#پارادایم
#روش_شناسی
#پوزیتیویسم
#تفسیرگرایی
#جستار
@philosophyofss

#رساله_دکتری

🔰عنوان: بررسی چگونگی برهم کنش فرهنگ و فناوری در بستر جامعه
👤 ارائه دهنده: صابر منادی نوری
📅زمان: ۸ دی ۱۳۹۹ ساعت ۱۱

🌐 لینک به زودی اعلام خواهد شد.
-------------------------
🆔: @philsharif

💠 انجمن علمی دانشجویی فلسفه دانشگاه محقق اردبیلی با مشارکت و همکاری موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران و اتحادیه انجمن‌های علمی دانشجویی فلسفه ایران برگزار می‌کند:

💢 همایش ملی فلسفه💢

🔸 با محوریت: حیات فلسفه اسلامی

▫️با سخنرانی: دکتر غلامرضا ذکیانی (رئیس موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران)

▫️ با اجرای: سید علی ستاری‌نژاد (دبیر انجمن علمی دانشجویی فلسفه دانشگاه محقق اردبیلی)

🗓️ زمان: پنجشنبه ۹۹/۱۰/۰۴
🕰️ ساعت ۱۷

🔆 محل برگزاری:
صفحه اینستاگرامی انجمن علمی دانشجویی فلسفه به آدرس

https://www.instagram.com/Philosophy_Uma

#سخنرانی_آنلاین

🔰 عنوان ارائه: تکوین مفهوم وجود در فلسفه اسلامی نخستین در کتاب العلل
👤 ارائه‌دهنده: عاطفه اسماعیلی

📅 زمان: چهارشنبه ۳ دی ۱۳۹۹؛ ساعت ۱۵
❗️ این سخنرانی در اتاق مجازی زیر برگزار خواهد شد:
🌐 https://vc.sharif.edu/ch/philsci-speech

🔸 در فلسفه اسلامی نخستین، از مفهوم وجود به شیوه‌های گوناگون و با اصطلاحات متعددی بحث شده است. در شماری از متن‌های فلسفی حلقه کندی در سده سوم هـ./ سده نهم م. علاوه بر اطلاق وجود محض به علت اولی یا مبدع، از دو سنخ متفاوت وجود برای هر موجود سخن رفته است: وجود بسیط چیزها و وجود مرکب آن‌ها. خود کندی وجود بسیط را حاملی (substrate) برای بعضی از ویژگی‌ها یا محمول‌های موجودات می‌داند که می‌توان آن‌ها را محمول‌های ذاتی یا شاید وجودی نامید، در حالی که وجود مرکب، موضوع ویژگی‌های عرضی موجودات است. این ایده به شکل‌گیری دوگانه وجود و ماهیت در فلسفه ابن‌سینا مرتبط دانسته شده است. بعضی محققان ریشه این تمایز را در فلسفه افلوطین جستجو کرده‌اند، اما پیتر آدامسون آن را برآمده از دوگانگی منابع فلسفه اسلامی متقدم –یعنی فلسفه ارسطو و تفسیر عربی فلسفه نوافلاطونی- دانسته‌است.

🔹 در این گفتار تلاش می‌کنم این دو مفهوم وجود و دلالت متافیزیکی و منطقی آن‌ها را توضیح دهم. همچنین می‌کوشم نشان دهم که برخلاف پیشنهادات مذکور، این تمایز ریشه در آراء پروکلوس، فیلسوف نوافلاطونی سده پنجم م.، دارد. این حدس حاکی از آن است که وجود بسیط با مفاهیم «نیرو» در فلسفه پروکلوس و تفسیر آن در کتاب‌ العلل ، ترجمه آزاد کتاب پروکلوس به عربی، ارتباط دارد و در چارچوبی متفاوت با ماده-صورت‌انگاری ارسطو درباب جوهر، ماده و فعلیت تکوین یافته است. این مدعا به عنوان بخشی از پژوهش‌های جاری در باب خاستگاه و ماهیت فلسفه اسلامی اهمیت دارد.

——————
🆔: @philsharif

#سخنرانی_آنلاین

🔰 عنوان ارائه: حیات دینی در فرهنگ تکنولوژیک با بررسی انتقادی نسبت دین و تکنولوژی در فلسفه آلبرت بورگمان
👤 ارائه‌دهنده: محمدعلی روزبهانی(دانش‌آموخته‌ی دکتری فلسفه‌ی علم و فناوری، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی)

📅 زمان: ۷ دی ۱۳۹۹؛ ساعت ۱۹
❗️ این سخنرانی در اتاق مجازی زیر برگزار خواهد شد:
🌐 https://vc.sharif.edu/ch/phil-scicom

🔸 آلبرت بورگمان فیلسوف تکنولوژی معاصر معتقد است فرهنگ تکنولوژیک سراسر زندگی بشر را احاطه کرده است و انسان در محاصره ی شبکه ای از دستگاه ها و فرآیندهای پشتیبان آنها به سختی می تواند رهیافت و حیاتی معنوی و دینی را در هر دو سطح فردی و اجتماعی سامان دهد. بورگمان بازآفرینی الهیاتی نوین برای نجات زندگی انسان از ابتلائات فرهنگ تکنولوژیک را ضروری می داند. می توان طرح او در نسبت میان الهیات و تکنولوژی را بسط داد و تصویری از آنچه که او مطلوب می داند ترسیم کرد. منظر عمل گرایانه ی بورگمان به دین در نسبت با تکنولوژی اگرچه نقطه قوتی در فلسفه ی او به حساب می آید، اما همزمان به پاشنه آشیل دیدگاه او نیز بدل خواهد شد. گفتار پیش رو بنا دارد با بازخوانی انتقادی اندیشه بورگمان در نسبت الهیات مسیحی و تکنولوژی، طرحی جدید در این باره را در بوته ی نقد و نظر اندازد.

——————
🆔: @philsharif

کمیته آموزش انجمن آرمان دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ایران برگزار میکند :

📚 حلقه مطالعاتی فلسفه علم

📌 "در عصر جدید به علم ارج بسیار گذاشته می‌شود. ظاهرا عموم چنین می‌پندارند که علم و روش‌هایش دارای خصوصیاتی ویژه است. نسبت 《علمی》 دادن به بعضی ادعاها، استدلال‌ها و آثار تحقیقی به صورتی انجام می‌شود که نوعی امتیاز یا نوع خاصی اعتماد از آن اراده می‌شود. اما براستی اگر علم چنین ویژگی‌هایی دارد آنها کدامند ؟"

تاثیرگذاری نتایج علمی بر دیدگاه ها و تفکر بشری غیر قابل انکار است. تاریخ تبیینات آدمی پر است از تحول های بزرگی که علم و روش علمی در آن دخیل بوده اند. میتوان گفت درطول تاریخ، بشر همواره کوشیده علمی تر شود. از اینرو مطالعه تاریخ و فلسفه علم امروزه اهمیت بسیاری پیدا کرده است. هرچند که هنوز این مباحث گستردگی لازم را در میان عموم مردم و بالاخص جامعه دانشگاهی و یا به تعبیر دیگر بدنه ی علم! پیدا نکرده است...

🗓 زمان شروع جلسات متناسب با رای اکثریت ثبت‌نام کنندگان تعیین خواهد شد

جهت ثبت نام و کسب اطلاعات بیشتر با آیدی مقابل ارتباط برقرار کنید: @Iltab



@iustarman

#سخنرانی_آنلاین

🔰 عنوان ارائه: نگاهی به متافیزیک رابطهٔ «برساختن» اجتماعی و نسبت آن با طبیعی‌گرایی
👤 ارائه‌دهنده: حسین شیخ رضایی، موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه‌ی ایران

🕒 زمان: یکشنبه ۱۴ دی ۱۳۹۹؛ ساعت ۱۷
❗️ این سخنرانی در اتاق مجازی زیر برگزار خواهد شد:
🌐 https://vc.sharif.edu/ch/phil-scicom

🔸 اگرچه امروزه ادعای برساختهٔ اجتماعی بودن انواع و اقسام هویات، بازنمایی‌ها، مفاهیم و ... در رشته‌های علمی و پژوهشی فراوان شنیده می‌شود (از برساختهٔ اجتماعی بودن آگاهی و شخصیت گرفته تا هویات نظری و نظریه‌های علمی و انواع طبیعی و تا جنسیت و نژاد و طبقه و سلیقه)، اما پژوهش‌های فلسفی‌ای که ماهیت متافیزیکی رابطهٔ «برساختن» اجتماعی را روشن کرده باشند زیاد نیستند و متافیزیک این رابطه چندان روشن نیست. این موضوع از دو جنبه می‌تواند مهم باشد. نخست اینکه تحلیلی نامناسب از ماهیت متافیزیکی رابطهٔ «برساختن» اجتماعی ممکن است در تعارض با ادعاهایی باشد که به‌کارگیرندگان این رابطه از آن مد نظر دارند (مثلا فمینیست‌هایی که جنسیت را برساختهٔ اجتماعی می‌دانند یا محققانی که نظریه‌های علمی را برساختهٔ اجتماعی می‌دانند). دوم اینکه باید دید تحلیل متافیزیکی رابطهٔ برساختن تا چه حد با سایر تعهدات چهارچوب‌های تحلیلی در متافیزیک سازگار است، و در این میان سازگاری آن با تعهدات طبیعی‌گرایانه در متافیزیک از اهمیت بسیار برخوردار است. هدف از این ارائه نخست بررسی چند چهارچوب مفهومی برای تحلیل متافیزیکی رابطهٔ «برساختن» اجتماعی و آنگاه بحث در این‌باره است که هرکدام از این تحلیل‌ها تا چه حد و با کدام‌یک از تلقی‌های موجود از طبیعی‌گرایی سازگاری دارند.


——————
🆔: @philsharif

#سخنرانی_آنلاین

🔰 عنوان ارائه: حیات دینی در فرهنگ تکنولوژیک با بررسی انتقادی نسبت دین و تکنولوژی در فلسفه آلبرت بورگمان
👤 ارائه‌دهنده: محمدعلی روزبهانی(دانش‌آموخته‌ی دکتری فلسفه‌ی علم و فناوری، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی)

📅 زمان: ۷ دی ۱۳۹۹؛ ساعت ۱۹
❗️ این سخنرانی در اتاق مجازی زیر برگزار خواهد شد:
🌐 https://vc.sharif.edu/ch/phil-scicom

🔸 آلبرت بورگمان فیلسوف تکنولوژی معاصر معتقد است فرهنگ تکنولوژیک سراسر زندگی بشر را احاطه کرده است و انسان در محاصره ی شبکه ای از دستگاه ها و فرآیندهای پشتیبان آنها به سختی می تواند رهیافت و حیاتی معنوی و دینی را در هر دو سطح فردی و اجتماعی سامان دهد. بورگمان بازآفرینی الهیاتی نوین برای نجات زندگی انسان از ابتلائات فرهنگ تکنولوژیک را ضروری می داند. می توان طرح او در نسبت میان الهیات و تکنولوژی را بسط داد و تصویری از آنچه که او مطلوب می داند ترسیم کرد. منظر عمل گرایانه ی بورگمان به دین در نسبت با تکنولوژی اگرچه نقطه قوتی در فلسفه ی او به حساب می آید، اما همزمان به پاشنه آشیل دیدگاه او نیز بدل خواهد شد. گفتار پیش رو بنا دارد با بازخوانی انتقادی اندیشه بورگمان در نسبت الهیات مسیحی و تکنولوژی، طرحی جدید در این باره را در بوته ی نقد و نظر اندازد.

——————
🆔: @philsharif

#یادآوری

⭕️ سخنرانی “حیات دینی در فرهنگ تکنولوژیک با بررسی انتقادی نسبت دین و تکنولوژی در فلسفه آلبرت بورگمان” ساعت ۱۹ آغاز خواهد شد.

لینک شرکت در کلاس(به صورت مهمان وارد شوید):
https://vc.sharif.edu/ch/phil-scicom

—————
🆔: @philsharif

#رساله_دکتری

🔰عنوان: بررسی چگونگی برهم کنش فرهنگ و فناوری در بستر جامعه
👤 ارائه دهنده: صابر منادی نوری
📅زمان: ۸ دی ۱۳۹۹(فردا) ساعت ۱۰

🌐 لینک شرکت در جلسه:
✅ https://vc.sharif.edu/ch/philsci-def
-------------------------
🆔: @philsharif

🧠اولین جلسه از سلسله جلسات CognoGap
🔶با حضور دکتر ابراهیم آزادگان

🔻عنوان:
Intentionally and pragmatic paradox
🔺چکیده:
Norman Malcom a well known friend of Wittgenstein argues that a computational model of human mind is incompatible with internationality of mind. He argues against the cognitive scientists who think that intentional states are contingently identical with neural states of our brain. Malcom argues that if all human behaviour had sufficient mechanistic causes then human beings would not have intentions. That leads to the "pragmatic paradox ".

📅 سه شنبه ۹ دی ماه
🕐 ساعت ۱۸ الی ۱۹:۳۰

♦️منتظر حضورتان هستیم در :
https://vc.sharif.edu/ch/shenasa-sharif


#CognoGap
@Shenasa_Sharif

#اصلاحیه

✅ جلسه دفاع از #رساله_دکتری آقای صابر منادی راس ساعت ۱۰(دقایقی دیگر) آغاز خواهد شد.

🌐 لینک شرکت در جلسه:
🖇 https://vc.sharif.edu/ch/philsci-def

———————
🆔: @philsharif