.
امروز نود‌و‌ ششمین زادروز نوآم چامسکی، فیلسوف، زبان‌شناس، روشنفکر وفعال‌سیاسی نامدار آمریکایی‌ است.
کسی که میراث فکری‌‌اش نزدیک به هفت دهه بر طیف وسیعی از حوزه‌ها، از علوم ارتباطات و مطالعات پروپاگاندا گرفته تافلسفهٔ سیاسی و روابط ‌بین‌الملل تأثیری انکار‌ناپذیر داشته است.
 
در کنار نظریات چامسکی در زبان‌شناسی و فلسفهٔ ذهن آنچه بیش از هر چیز برای او شهرت به همراه داشته فعالیت‌های خستگی‌ناپذیرش در فضای روشنفکری جهانی و خصوصاً انتقادات صریح او در مورد نقش مخرب سیاست‌خارجی ایالات متحده بوده.
چامسکی با تکیه بر فلسفهٔ سیاسی آنارشیستی خود با هر فرمی از اقتدار و سلطهٔ دولتی و سرکوب سیاسی مخالف است و همین امر باعث شده تا در بسیاری از رخدادهای سیاسی در هفت دههٔ گذشته بتوان رد ونشانی از حضور او را دید. از روشنگری در باب جنایات آمریکا در ویتنام و کامبوج، تا مخالفت با مداخلات ایالات متحده در کشورهای گوناگون از شیلی و نیکاراگوئه گرفته تا ایران و اندونزی؛ مخالفت با تجاوز آمریکا به عراق و افغانستان (تجاوزی که نزدیک به یک و نیم میلیون انسان بی‌گناه را به خاک و خون کشید)؛ نقد سیاست‌های‌ نئولیبرالی و نئوفاشیستی در آمریکا و اروپا در دهه‌های اخیر پس از ظهور راست‌افراطی؛ و در نهایت نقد تند و تیزش به سیاست‌های فاشیستی - آپارتایدی اسرائیل درقبال فلسطینیان.
 
او در کنار اتخاذ دیدگاهی انتقادی‌ نسبت به سیاست‌های غرب به رهبری آمریکا دراقصی نقاط جهان، در عین حال هیچ‌گاه از نقد و طرد رژیم‌های سرکوبگر مخالف آمریکا در جهان و خصوصاً در خاورمیانه نیز دست بر نداشته و همین امر خصلتی عمیقاً آزاداندیشانه به کنش روشنفکرانه او بخشیده است.
 
یکسال و نیم پیش چامسکی دچار سکته مغزی شد و از آن زمان دیگر امکان نوشتن و خواندن و هر گونه کار فکری از او گرفته شده. نیمه‌ راست بدن او تقریباً از کارافتاده و تنها دست چپش اندکی حرکت می‌کند .
 
چامسکی زمانی در ستایش «امید» چنین گفته بود:      
«اگر فرض را بر این گذاشته‌اید که هیچ‌گونه امیدی وجود ندارد، در واقع خواسته‌اید تضمین کنید که هیچ گونه امیدی قابل تصوّر نیست. اما اگر فرض کرده‌اید که اندک امکانی برای آزادی وجود دارد، که فرصت‌هایی برای تغییر وضعیت پیش خواهد آمد،در آن صورت این امکان هست که بتوانید کمک کنید تا جهان بهتری ساخته شود.»    

با تشکر از دکتر #فرهاد_محرابی برای انتخاب ویدیو و ترجمهٔ آن

#نوام_چامسکی
#noam_chomsky

@qoqnoospub

امروز دقیقاً سی‌ و پنج سال از مرگ ساموئل بکت می‌گذرد. یکی از بزرگترین نمایندگان مدرنیسم ادبی در ادبیات اروپا و یکی از برجسته‌ترین نمایشنامه‌نویسانه دوران‌ها. کسی که تأثیر آثارش بر ادبیات جهان البته از مرزهای تئاتر درمی‌گذرد و رمان، شعر، و حتی فلسفه‌‌ی معاصر را در بر می‌گیرد .
 
در تابستان سال ۱۹۸۹ بکت همسرش سوزان را از دست داد. اتفاقی که ضربه‌‌ روحی شدیدی برایش بود. کمتر از پنج ماه بعد در اوایل دسامبرِ همان سال پرستارش او را در حالی که بیهوش شده بود در حمام یافت. در طی روزهای بعد او برای انجام آزمایشات متعدد پزشکی در مورد احتمال سکته‌ قلبی و شرایط روحی و فیزیکی‌اش تحت مراقبت بود. رسیدگی پزشکی امّا موفقیت‌آمیز نبود. در یازدهم دسامبر ضعف جسمانی او تشدید شد و در نهایت به کما رفت. ده روز بعد در ساعت یک بعد‌از‌ظهر روز جمعه ۲۲ دسامبر در تعطیلات کریسمس از دنیا رفت. او بنا به درخواستش در کنار همسرش در قبرستان مو‌نپارناس در پاریس به خاک سپرده شد.  
 
یکی از دوستانش ادیت فورنیه که در روزهای پایانی در تمامی دقایق در کنار بکت بود گفت که چند روز آخر در کنار تختش وقتی به او اطلاع دادم که واتسلاو هاول به ریاست‌جمهوری چکسلواکی رسید، لبخندی محو بر صورتش نشست. بکت چند سال پیش از آن نمایشنامه‌ی «فاجعه‌» را به هاول تقدیم کرده بود. یکی از معدود آثارآشکارا سیاسی او و اثری که در نقد سرکوب و سانسور در نظام‌های توتالیتر نوشته بود. لبخند محو بکت در آن روزهای آخر، احتمالاً واپسین پاسخ او به محنت جهان بود: امید و ادامه دادن. پیامی که سال‌ها قبل در رمان «نام‌ناپذیر» نیز گفته بود:
«… باید ادامه دهی، نمی‌توانم ادامه دهم، ادامه می‌دهم.»
 
[در ویدئوی بالا پرفسور جیمز نولسون یکی از بزرگترین بکت‌شناسان جهان و دوست صمیمی ساموئل بکت که یکی از بهترین بیوگرافی‌ها در مورد نویسنده‌ ایرلندی را نیز نوشته، در مورد آرشیو بکت در دانشگاه ردینگ که مرکز اصلی مطالعات بکت‌شناسی در جهان است صحبت می‌کند.
 
نشر ققنوس ترجمهٔ ‌ زندگی‌نامهٔ ‌ تحلیلی بکت به قلم #اندرو_ گیبسون یکی دیگر ازهمکاران بنیاد بین‌المللی بکت و یکی از برجسته‌ترین بکت‌شناسان حال حاضر جهان را در دست انتشار دارد.]  

انتخاب و ترجمهٔ  ویدیو از دکتر #فرهاد_محرابی عزیز
#ساموئل_بکت #جیمز_نولسون #انتشارات_ققنوس #وات #مرفی #در_انتظار_گودو #سهیل_سمی
@qoqnoospub

اگر بخواهیم تمام شخصیت‌های بزرگ آلمانی را که گرفتار بیماری شده‌اند، بر اثر خودکشی جان سپرده‌اند، یا به واسطهٔ مشاغلی نفرت‌انگیز از پای درآمده‌اند برشمریم، در واقع فهرست وحشتناکی خواهد شد! هلدرلین در هیپریونِ خود این را به بهترین شکل بیان کرده: «جایی که مردمانش به زیبایی عشق می‌ورزند، جایی که نبوغ هنرمندانشان را ارج می‌نهند، آن‌جا روحی جهانی همچون نَفَس زندگی وزیدن می‌گیرد، ذهن خاضع پدیدار می‌گردد، خودپسندی از میان می‌رود؛ در آن‌جا تمامی قلب‌ها پرهیزکارند و بزرگ، و الهام قهرمانانی می‌زاید. چنین کسانی موطن تمامی مردمان‌اند و در آن‌جا آن انسان غریب نیز میلِ سکنی گزیدن دارد. اما آن‌جا که به طبیعت الهی و هنرمندانش بی‌حرمتی می‌شود، آه! آن‌جا والاترین شادی زندگی از میان رفته و هر ستارهٔ دیگر را حالْ بهتر از زمین است. در آن‌جا تمامی مردمان، اگرچه زیبا به دنیا می‌آیند، هرچه می‌گذرد درنده‌خوتر و سترون‌تر می‌گردند؛ روحیهٔ نوکرمآبانه رشد می‌کند، و همراه با آن جسارتی وهن‌آمیز. افراط‌کاری همراه با مصائب خود، و نیز گرسنگی و ترس از قحطی ازدیاد می‌یابد؛ برکت هر سال بدل به نفرینی می‌شود و همهٔ خدایان از این‌جا می‌گریزند.»

#وقایع_نگاری_جنون
#جورجو_آگامبن
#فرهاد_محرابی
#به‌زودی
@qoqnoospub

به زودی منتشر می‌شود

جورجو آگامبن فیلسوف ایتالیایی در کتاب «وقایع‌نگاری جنون» به سراغ فریدریش هلدرلین شاعر بلند‌آوازهٔ آلمانی رفته تا از مجرای بازخوانی زندگی تکین و واکاوی جنون او دریچه‌ای جدید در شناخت یکی از بزرگترین فیلسوف‌-شاعران عصر مدرن بگشاید.

#وقایع‌نگاری‌_جنون
#جورجو_آگامبن
#فرهاد_محرابی

@qoqnoospublication

فیلسوف ایتالیایی بر آن بوده تا نشان دهد چگونه «جنونِ هلدرلین» پارادایم خودآیین زندگی او را برمی‌سازد و هستی‌اش را بدل به گونه‌ای از «زیستن‌» در این جهان می‌کند که با تعیّنات و اشارت‌های مضمونی-فرمی فرهنگ مدرن نمی‌توان به ساحت آن راه یافت. کسانی که مطالعه‌ای در منظومهٔ فلسفی آگامبن داشته‌اند و با مفاهیم «آستانه» و «وضعیّت استثنایی» و از همه مهم‌تر «حیات برهنه» آشنایی دارند، این اثر را کتابی به غایت جذاب خواهند یافت از آن رو که‌ شاعر-فیلسوفی که همواره و به تلویح در جای جای بزرگ‌ترین پروژهٔ آگامبن یعنی هوموساکر قرار داشته و به اختصار و پراکنده اشاراتی به او شده، این بار خود به موضوع اصلی پژوهش بدل می‌شود.
آگامبن در تلاشی شگرف و وسواس‌گونه به سراغ هلدرلین رفته تا از مجرای واکاوی، صحت‌سنجی و تفسیر آنچه «جنون» او خوانده می‌شده، بر شناخت‌ناپذیری و بیان‌ناپذیری معنای آن زندگانی‌ای انگشت نهد که لاجرم به زعم آگامبن معنای کلی‌اش را تنها در سیمای یک «شمایل» (figure) می‌توان دریافت، تا آن وجه شناخت‌ناپذیر و تکین‌اش را در چارچوب تنگ «دانش» محصور نسازد.
 
آگامبن به ما نشان می‌دهد که سلوک هلدرلین منادی این انگاره است که ما مردمان برای هر هدفی که آفریده شده باشیم، مطمئناً موفقیت، هدف آفرینش‌مان نبوده؛ در هرشاخه‌ای از هنر، در هر حوزه‌ای از پژوهش، و بالاتر از همه هنرِ نابِ زندگی‌کردن،سرنوشتی که برای ما تعیین شده، شکست است. و با این حال، خودِ همین شکست - اگر بتوانیم آن را مغتنم بشماریم - بهترین کاری است که می‌توانیم انجام دهیم، درست همان‌گونه که شکست ظاهری هلدرلین موفقیت گوته را تماماً از میان برمی‌دارد،و هیچ اعتباری برای آن باقی نمی‌گذارد.


#وقایع‌نگاری‌_جنون
#جورجو_آگامبن
#فرهاد_محرابی
@qoqnoospublication