هنر و چیستی آن یکی از بحث های دیرینه در حوزه فلسفه به شمار می آید. وقتی از هنر سخن گفته می شود، این بحث به میان می آید که بر اساس چه تعریفی می توان به هنر بودن یک #سوژه پی برد. از قضا مشکل در همین گام نخست ظاهر می شود، یعنی مورد #مناقشه بودن #تعریفی_واحد از هنر. تامس آداجیان برای این منظور راهکار بسیار خوبی پیدا کرده است. تقسیم کردن هنر به دو دوره و تمایز قائل شدن بین معنای #سنتی و #عرفی آن با #هنر_مدرن تا اندازه زیادی به خواننده این متن کمک کرده است تا به درک قابل قبولی از هنر در تناسب با نسبت آن با شکل سنتی یا مدرن هنر برسد. مدخل هنر با الزامات تعریف هنر آغاز شده و سپس به تعریف سنتی از هنر می رسد. بند سوم این مدخل با عنوان #شک _اوری درباره هنر به سراغ بحث تردید درباره امکان و ارزش تعریف هنر به شکل سنتی می رسد که سر آغاز بحث هایی است که شکل هنر معاصر و نحوه تعریف آن می رسد. در پایان این بخش تامس آداجیان نتیجه می گیرد تعاریف عرف گرایان می تواند از پس تعریف هنر مدرن برآید تنها نکته مشکل آن در زمینه بحث جهانشمولی هنر است.

بخش دوم کتاب به تعریف زیبایی اختصاص دارد. مفهوم زیبایی نیز همانند ماهیت هنر از دیرباز در فلسفه مورد توجه و تحلیل قرار گرفته است. #نیکی، #عدالت، #حقیقت و #زیبایی از جمله #ارزش_های_بنیادین در حوزه فلسفه محسوب می شود. در طول #تاریخ_فلسفه از #یونان_باستان تا امروز #فلاسفه به اشکال مختلف به زیبایی، #تبیین و #شناخت آن پرداخته اند.تاکنون بیش از هفتاد جلد از مجموعه #دانشنامه_فلسفي_استنفورد منتشر شده است که #پدیدار شناسی، #دوستی، #زیبایی_شناسی_هگل، #اخلاق_باور، #یاکوبی، #سهروردی، #هگل، #فلسفه_دین_کانت، #ژیل_دلوز و... از جمله برخی عناوین مدخل های منتشر شده این #دانشنامه در قالب #کتاب است. اما شصت و هفتمین جلد از این مجموعه با عنوان #تعریف_ هنر_و_زیبایی به این دو موضوع مهم و آشنا اختصاص یافته است. لازم به ذکر است که کتاب حاضر شامل دو مدخل است، نخست #هنر که به قلم #تامس_آداجیان نوشته شده و دیگری #زیبایی که توسط #کریسپین_سارتول نوشته شده است. ظاهرا کوتاهی متن این مدخلها و ارتباط میان آنها باعث شده است در قالب یک جلد کتاب به بازار ارائه شوند. #فلسفه #استنفورد #ققنوس #هنر #زيبايي #دين

🎤گفتگو زهره حسین‌زادگان با مهسا دهقانی‌پور (کارشناس ارشد پژوهش هنر)، به‌مناسبت تجدید چاپ کتاب “#تئاتر_یونان_و_روم”

🎭هنر تئاتر قدمتی دیرینه دارد، یونانیان که مردمانی بسیار خلاق بودند این هنر مردمی را در سده ششم پیش از میلاد ابداع کردند. در آغاز سده ششم پیش از میلاد، رومیان که مردمانی اهل عمل بودند، نمایشنامه‌ها، شخصیت‌ها و صحنه‌پردازی‌های یونان را با نیازهای خود سازگار کردند. نمایشنامه‌نویسان و تهیه‌کنندگان یونان و روم باستان تقریباً همه عرف و آیین و تمرین‌های مربوط به نمایش را پایه‌ریزی کردند که تا امروز نیز از آنها پیروی می‌شود. همۀ مفاهیم مربوط به هنر #تئاتر، چون #تراژدی، #کمدی، دلقک‌بازی، قطعه‌های #موزیکال و نیز مفاهیم بازیگری، کارگردانی، لباس‌های ویژه بازیگری، #صحنه‌پردازی، صحنه‌های متحرک و حتی جوایز #بازیگری و بلیت تئاتر ریشه در #یونان و #روم دارند.

🎪در نزد این مردم باستانی، بخصوص یونانیان، تئاتر تنها نوعی تفنن به شمار نمی‌رفت، از آنجا که نمایشنامه‌نویسان و بازیگران، احساسات، عواطف و تجربیات بنیادی انسان، همان عناصر بیان شده در شعر را مجسم می‌کردند، تئاتر گونه‌ای #شعر تلقی می‌شد. شعر در بنیادی‌ترین شکل خود، امور یا رویدادهای طبیعی را به صورت گفتاری یا نوشتاری توصیف یا از آنها تقلید می‌کند.
تئاتر نیز، با به نمایش درآوردن سخن شاعران در برابر تماشاگران، از طبیعت یا از زندگی تقلید می‌کند.

⏰چهارشنبه ۱۳ اسفند ساعت ۱۹ همراه ما باشید تا بیشتر با تاریخچه تئاتر آشنا شویم.
از صفحهٔ انتشارات ققنوس

@qoqnoospub