انتشارات ققنوس
#گروه_انتشاراتي_ققنوس #فرهنگ_بروبچه_هاي_ترون :كلمه هاي ويژه؛ واژه ها؛ اصطلاحات، و #ضرب_المثلهاي #تهراني اثر استاد #مرتضي_احمدي را تجديد چاپ كرد @qoqnoispub
فرهنگ بروبچه‌های ترون/ از #بابا_شمل و #بابا_بیل‌زن تا #مدآقا و #ملا_یزقل و هوار هوار
فرهنگ > کتاب - کتاب «فرهنگ بروبچه‌های ترون»؛ کلمه‌های ویژه، واژه‌ها، اصطلاحات و #ضرب_المثل‌های_تهرانی است که به همت #مرتضی_احمدی #دوبلور و #بازیگر_پیشکسوت #سینما و #تلویزیون منتشر شده است.
مرتضی احمدی در خصوص #زبان_تهرانی معتقد است: زبان تهرانی، زبانی است شیرین و جذاب و همه پسند و همه گیر که در این شصت هفتاد سال اخیر به همه جا نفوذ کرده و در آینده نیز به نفوذش می افزاید و به همه جا سرک می کشد. اگر این حرکت تداوم خود را حفظ کند - که می کند- شاید صد الی صدوپنجاه سال دیگر زبان تهران جایگزین سایر لهجه ها شود اما خود بچه های تهران آن هنگام دیگر نیستند که برپایی امپراتوری زبانشان را جشن بگیرند.
#آبکی:مشروب الکلی در اصطلاح جاهل ها
#ایکبیری: کثیف و بدترکیب، سروصورت زشت و کریه
بابا بیل زن: کسی که خود هزار جور گرفتاری دارد و می خواهد گرفتاری دیگران را برطرف کند.
بابا شمل: داش مشدی، قلدر، بزن بهادر، لوطی
جن بو داده: به بچه هایی که لاغر و ریزنقش و مردم آزارند.
سگ صفت: چاپلوس و متملق. نان به نرخ روزخور
سگ محلی: بی اعتنایی.
فحش های آب نکشیده: فحش های نو شنیده نشده
قازورات: از بین رفتنی، به دردنخور، دورریختنی
قاطی ور قاطی: مخلطو شده، درهم
گربه شورک: شستشوی سطحی با کمی اب
ملا یزقل(yazqal): نزول خوار، حرام خوار
میخ طویله: کوتوله، قد کوتاه
ننه دوغ مال: زن شلخته، بی سلیقه و کثیف
وردار و ورمال: رند و شارلاتان و حقه باز
هاپارتی: گستاخ، بی حیا و خودسر(همچنین بی چا دهن)
هوار هوار: داد و فریاد، عربده
یُقُر: تنومند، بدقواره
یقنلی بقال(yaqnali): بقال بی سلیقه و کثیف و بی مشتری
مؤلف این فرهنگ که از هنرمندان نامدار سینما و تئاتر ایران است و خود در تهران زاده و بزرگ شده است، درباره روش تالیف کتابش می نویسد:«من برای جمع آوری «فرهنگ بر و بچه های ترون» به یاری حافظه ام متکی بودم و گپ زدن با بچه محل های هم سن و سالم و بچه های اصیل تهران و یادداشت کردن نکاتی که در گفته هایشان می یافتم.امیدوارم با این کار کمی از دینم را به زادگاهم ادا کرده باشم.»
@qoqnoospub
فرهنگ > کتاب - کتاب «فرهنگ بروبچه‌های ترون»؛ کلمه‌های ویژه، واژه‌ها، اصطلاحات و #ضرب_المثل‌های_تهرانی است که به همت #مرتضی_احمدی #دوبلور و #بازیگر_پیشکسوت #سینما و #تلویزیون منتشر شده است.
مرتضی احمدی در خصوص #زبان_تهرانی معتقد است: زبان تهرانی، زبانی است شیرین و جذاب و همه پسند و همه گیر که در این شصت هفتاد سال اخیر به همه جا نفوذ کرده و در آینده نیز به نفوذش می افزاید و به همه جا سرک می کشد. اگر این حرکت تداوم خود را حفظ کند - که می کند- شاید صد الی صدوپنجاه سال دیگر زبان تهران جایگزین سایر لهجه ها شود اما خود بچه های تهران آن هنگام دیگر نیستند که برپایی امپراتوری زبانشان را جشن بگیرند.
#آبکی:مشروب الکلی در اصطلاح جاهل ها
#ایکبیری: کثیف و بدترکیب، سروصورت زشت و کریه
بابا بیل زن: کسی که خود هزار جور گرفتاری دارد و می خواهد گرفتاری دیگران را برطرف کند.
بابا شمل: داش مشدی، قلدر، بزن بهادر، لوطی
جن بو داده: به بچه هایی که لاغر و ریزنقش و مردم آزارند.
سگ صفت: چاپلوس و متملق. نان به نرخ روزخور
سگ محلی: بی اعتنایی.
فحش های آب نکشیده: فحش های نو شنیده نشده
قازورات: از بین رفتنی، به دردنخور، دورریختنی
قاطی ور قاطی: مخلطو شده، درهم
گربه شورک: شستشوی سطحی با کمی اب
ملا یزقل(yazqal): نزول خوار، حرام خوار
میخ طویله: کوتوله، قد کوتاه
ننه دوغ مال: زن شلخته، بی سلیقه و کثیف
وردار و ورمال: رند و شارلاتان و حقه باز
هاپارتی: گستاخ، بی حیا و خودسر(همچنین بی چا دهن)
هوار هوار: داد و فریاد، عربده
یُقُر: تنومند، بدقواره
یقنلی بقال(yaqnali): بقال بی سلیقه و کثیف و بی مشتری
مؤلف این فرهنگ که از هنرمندان نامدار سینما و تئاتر ایران است و خود در تهران زاده و بزرگ شده است، درباره روش تالیف کتابش می نویسد:«من برای جمع آوری «فرهنگ بر و بچه های ترون» به یاری حافظه ام متکی بودم و گپ زدن با بچه محل های هم سن و سالم و بچه های اصیل تهران و یادداشت کردن نکاتی که در گفته هایشان می یافتم.امیدوارم با این کار کمی از دینم را به زادگاهم ادا کرده باشم.»
@qoqnoospub