#گروه_انتشاراتي_ققنوس #ياكوبي از #مجموعه_دانشنامه_فلسفي_استنفورد منتشر شد..عكس از #خانه_کتاب_دهخدا_تبريز
@qoqnoospub

ياكوبي شخصيتي بود جدلي، اجتماعي و ادبي. او منتقدي صريح اللهجه بود، نخست منتقد عقل گراييِ حاكم بر فلسفه روشنگريِ متاخر آلمان، سپس منتقد ايدئاليسم استعلايي كانت، به ويژه صورتي كه فيشته متقدم بدان بخشيده بود، و نهايتا منتقد ايدئاليسم رمانتيك شلينگ متاخر. در تمام موارد، مخالفت وي با فيلسوفان مبتني بر اين باور بود كه اشتياق آن ها به تبيين، نادانسته ايشان را به اين سمت سوق داده است كه شرايط مفهوم پردازي را با شرايط وجود خلط كنند، و بدين وسيله، هيچ جايي براي آزادي فردي يا خداي شخص وار باقي نگذارند. ياكوبي اين نكته را در دقاع از فرد گرايي و ارزش هاي شخص گرايانه، در شماري مجادله عمومي مطرح كرد كه طي آن ها بيانات و مضاميني را پيش كشيد كه تا امروز طنين انداز هستند.
@dehkhodabook
اما شايد تاثيرگذارتين ضابطه ياكوبي اين ادعا بود كه هيچ«من» ي بدون «تو» وجود ندارد، و اين دو تنها در محضر خدايي متعالي و شخص وار مي توانند يكديگر را بازشناسند و مورد احترام قرار دهند. ياكوبي، به دليل دفاعش از امر فردي و «استثنايي»، گاهي به عنوان اگزيستانسياليست تصور شده است. اين تصور بايد با اين ملاحضات تعديل شود: ياكوبي مدافع ارزش هاي محافظه كارانه اي بود كه احساس مي كرد از سوي فرهنگ زمانه اش در معرض تهديد قرار دارد؛ وي هيچ گاه خود را عقل ستيز ندانست. بلكه، بر عكس، «ايمان» اش را ذاتا و حقيقتا عقلاني مي پنداشت؛ و بارها كوشيد تا نظريه اي ايجابي در باب عقل طرح كند.
باتشکر ار همکار خوبمان #خانه_کتاب_دهخدا
@dehkhodabook
@qoqnoospub

#گروه_انتشاراتی_قفنوس
احتمالا در جهان جديد مهم ترين تحولي كه در قلمرو عشق شناسي رخ داده است غلبه عشق مجازي بر عشق حقيقي است. عشق شناسي قدما عموما "عشق حقيقي" يا "عشق الهي" را بر صدر مي نشاند، و عشق مجازي را به ديده تحقير مي نگريست، با صرفا آن را وسيله اي (ولو ارزشمند و حتي جايگزين ناپذير) مي دانست براي نيل به عشق حقيقي. اما در عشق شناسي جهان مدرن، عشق حقيقي همان است كه در چشم پيشينيان مجازي تلقي مي شد.
#خانه_کتاب_دهخدا
@dehkhodabook
@qoqnoospub