كامو اظهار مي‌كند كه «پس از هولناك‌ترين جنگ‌ها كه به‌واقع حتي «الهام‌بخش يك شعر تراژيك هم نبود، در حالي كه بايست مي‌بود، ما دريافتيم كه شرايط يك بار ديگر براي زايش مجدد تراژدي مهياست. و بدين ترتيب، انسان، با زيستن دوباره در «حال و هواي تراژيك»، «عصيان خويش را اعلام مي‌كند، در حالي كه مي‌داند اين عصيان حدود خودش را دارد». اين «انسان متناقض» كه آزادي را طلب مي‌كند اما در معرض «ضرورت» است يك بار ديگر «انسان تراژيك» است.
كامو مي‌گويد ما و «قهرمان مدرن تراژيك» بايد «مردان جنگي» شويم كه به نفع «آن چيزي كه يگانه دين زنده در قرن جباران و بندگان است — يعني آزادي— عليه «تقدير شوم» نبرد مي‌كنند.
# تراژدی_فلسفه
#جولیان_یانگ
#حسن_امیری_آرا

@qoqnoospub