اگر نوجوانید که هیچ، موقعیت را کاملا درک می‌کنید. اگر سن‌وسالی ازتان گذشته، سعی کنید توی ذهنتان به گذشته برگردید. به اردویی به‌اتفاقِ بچه‌های مدرسه. البته نه به سیاق خودمان با اتوبوس و ون و قطار. فکر کنید وسیلۀ نقیله یک کشتی است. کشتی بادبانی. چهارده پانزده نفر شده­‌اید، رضایتِ پدر و مادرتان را به زور گرفته­‌اید، و راهی شده­‌اید. کجا؟ اقیانوس آرام... هیجان نوجوانی بیخ گلوتان را گرفته و خودتان سکان کشتی را گرفته­‌اید که ناگهان تندبادی کشتیِ شما را از اسکله جدا می­‌کند... شب است. هیچ نوری نیست. دریا طوفانی­‌ست. نه ناخدا دارید، نه علم ِ کشتیرانی. جاشویی از قضا جا مانده توی کشتی­‌تان. که او هم ده دوازده سال بیشتر ندارد... هیچ امیدی نیست...

ژول ورن در دو سال تعطیلات داستان گروهی نوجوان را روایت کرده که جای اردویی دو ماهه، دو سال در جزیره­‌ای گیر می­‌افتند و مجبورند زنده بمانند...

#دو_سال_تعطیلات #ژول_ورن #انتشارات_ققنوس
@qoqnoospub