عشق معطوف به نتیجه نیست. عاشق اصلا نباید به دنبال نتیجه باشد.

👇👇👇👇👇👇

@qoqnoospub

🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂

#پري_از_بال_ققنوس

عشق معطوف به نتیجه نیست. عاشق اصلا نباید به دنبال نتیجه باشد.بلکه اگر بخواهیم از اصطلاحات کانتی بهره ببریم، عشق از جنس نوعی تکلیف است. عاشق همواره مکلف به تکلیف است. مسئله او این است که برای عشقش چه کند، نه اینکه چه سودی کسب کند.

به محض انکه امر نااشنا، آشنا شد. یا به بیان دقیق‌تر آشنا به نظر آمد. #سفر تمام می‌شود. در سفر بودن یعنی مواجهه پیوسته با امر نااشنا. سفر خروج از امر آشنا و تجربه امر ناآشناست.


#پرتاب‌های_فلسفه
#محمدمهدی_اردبيلی
#تازه‌ها

@qoqnoospub

من ایمان دارم که برای انجام دادن هرکار خوبی که خداوند برایم مقدر فرموده مجهز شده‌ام. خالق جهان هستی مرا قدرتمند و تدهین کرده است. هر قید و بند و هر محدودیتی از من برداشته شده است. حالا زمان درخشش من است. بالاتر خواهم رفت، بر هر مانعی غلبه خواهم کرد، و چنان پیروزی‌ای را تجربه خواهم کرد که تاکنون تجربه نکرده‌ام! این باور من است.

#آرامش_در_پرتو_ایمان
#جوئل_اوستین
#شبنم_سمیعیان

@qoqnoospu

شخصیت لئوناردو دی‌کاپریو در تایتانیک تجسم انسانی مفهوم اشتیاق بود. عشقش به زندگی، خود از خطر و مرگ فراتر رفت. این عشق زندگی را دگرگون کرد. این راز درون فیلم تایتانیک بود که موسیقی را زیبا ساخت و احساسات کل دنیا را برانگیخت. ما دیدن نشانه‌ای را دوست داریم که ثابت می‌کند قلب همچنان خواهد تپید.

#خودتان_را_دوباره_بسازید
#استیو_چندلر
#اسماعیل_نوری

@qoqnoospub

چرا این‌قدر به نوشتن خاطراتمان علاقه‌مندیم؟ حتی وقتی که هنوز زنده‌ایم، می‌خواهیم وجودمان را، مانند سگ‌هایی که به شیر آتش‌نشانی می شاشند اثبات کنیم. عکس‌های قاب کرده‌مان را، دیپلم‌هایمان را، کاپ‌های روکش‌ نقره‌شده‌مان را به نمایش می‌گذاریم؛ حروف اول ناممان را روی ملافه‌هایمان می‌دوزیم، ناممان را روی تنه درختان حک می‌کنیم، یا با خط بد روی دیوارهای دستشویی می‌نویسیم. همه این‌ها زاییده یک احساس است: امید! یا به کلام ساده‌تر جلب توجه! حداقل در پی شاهدی هستیم. نمی‌توانیم تحمل کنیم صدایمان، مانند رادیویی که از کار می‌افتد، سرانجام ساکت شود.

#آدمکش_کور
#مارگارت_اتوود
#شهین_آسایش

@qoqnoospub

بارون بزن که نسوزم از آتیش دوری
بارون بزن تو برام مث سنگ صبوری
بارون نشست عطرتو از شونه هام
بازم نشست اشک تو رو گونه هام
پاییزی ام از خیابونا بپرس حالم رو
از چتر و بارونا بپرس

@qoqnoospub

آغاز عشق همیشه از دید دیگران پنهان است. یک خیال شبرو است و اگر هر راهی را هم که گمان می‌بردی رخنه‌ی عشق به قلب است می‌بستی، از راهی دیگر می‌آمد.

‏⁧ #نیستی_آرام⁩
‏⁧ #مرتضی‌کربلایی‌لو⁩

@qoqnoospub

منتشر شد؛
#پرتاب‌های_فلسفه
#محمد‌مهدی_اردبیلی
چاپ اول
۱۵ هزار تومان

🔗https://u.to/sCe-GQ

@qoqnoospub

♨️منتشر شد؛

📚نویسنده باید با زخمش بنویسد. این سخن تازه‌ای نیست. اما اگر با زخم بنویسیم، درواقع با چه می‌نویسیم؟ اگر زخم را بشکافیم چه بیرون می‌زند؟ چیست آن جوهری که زخم با آن می‌نویسد؟ عفونت و چرکابه و اندکی خون. آن کس که با زخمش می‌نویسد، این تودهٔ لزج را بیرون می‌ریزد تا شاید دیگران نیز با زخمشان آن را بخوانند و دریابند. هنر او البته این است که نه‌فقط‌زخمِ خود را، بلکه با زخمِ خودش زخم همگان را در کلام بازنمایی کند. در این صورت زخم او اعتلا می‌یابد و رفع می‌شود: تعمیمِ یک تحربه یا رنج شخصی؛ و، در یک کلام، نجات یک امر تکین از تکین‌بودگی‌اش با کلیت‌بخشی به آن.

📝اما چه می‌شود اگر نویسنده در این سطح باقی نماند؟ او می‌تواند تیغ را عمیق‌تر بزند، چرکابه و عفونت را پشت سر بگذارد، و با خون خود بنویسد، با خون زلال و سرخ. این جاست که اگر به اندازهٔ کافی به عمق زده باشد، دیگر نیازی به فشار آوردن نیست. این خودِ خون است که فواره می‌زند، که «پرتاب» می‌شود، که «پرتاب» می‌کند. وانگهی نباید فراموش کرد که راه رسیدن به این «پرتاب» از چرکابه می‌گذرد. باید چرکابه را خالی کرد. باید بازنمایی زخم‌های سطحی را تحربه مرد، تا جریان خون فوران بزند. اما مسئله اصلی این است که این چرکابه باید از درون خالی شود: زخم را باید با خون شست نه با آب. خون با فورانش فداکارانه هم زخم را می‌شوید هم درد را.

#پرتاب‌های_فلسفه
#محمد‌مهدی_اردبیلی

@qoqnoospub

“صندلی الکتریکی دیگه چه صیغه ایه؟” “آها، و اما قضیه صندلی الکتریکی… جونم واسه تون بگه، این صندلی الکتریکی مثل تیربارون ماس. یا مثل دار زدن… آمریکاییا دل نازکن آدمو وایستاده نمی کشن.” “عجب… عجب…” “بله… تمدن چیز دیگه س جانم. آدمو همون جا که نشسته، بی هوا یه دفعه ای می کشن.”

#مگه_تو_مملکت_شما_خر_نیس؟
#عزیز_نسین
#ارسلان_فصیحی

@qoqnoospub

ظاهرا وفاداری تنها خصلت انسانی‌ای است که هیچ کس آن را، در عمل، ارج نمی‌دهد، اما همیشه در گفتگوهای روزمره ستایش می‌شود.

#پدرکشتگی
#سلمان_امین

پ.ن: چاپ دوم به‌زودی منتشر می‌شود.

@qoqnoospub

💢چاپ دوازدهم منتشر شد؛

تنها راه نوشتن حقیقت تصور هیچ وقت خوانده نشدن نوشته‌هایت است. نه توسط کسی، و نه حتی، مدتی بعد توسط خودت. در غیر این صورت بهانه تراشی را شروع می‌کنی.

#آدمکش_کور
#مارگارت_اتوود
#شهین_آسایش

@qoqnoospub

به مناسبت هفتم مهر زادروز حبيب

تقديم به #مرد_تنهاي_شبم

@qoqnoospub

🎤گفتگو با دکتر منوچهر صانعی دره‌بیدی به‌مناسبت تجدید چاپ آثار دیلتای، “به فهم درآوردن جهان انسانی” و “دانش هرمنوتیک و مطالعه تاریخ”

در لینک زیر مشاهده کنید👇👇👇

🔗 https://www.instagram.com/tv/CFpj2NyADI9/?igshid=5szjqee8gzcb


@qoqnoospub

تنفر از حیوانی بی‌زبان و ساده، عاقلانه نیست. مثل این است که از باد به خاطر اینکه بر تو می‌وزد یا از باران چون خیست می‌کند عصبانی باشی.
‏.
‏از کتابِ ⁧ #موبی_دیک⁩
‏⁧ #هرمان_ملویل⁩

@qoqnoospub

«همان گونه که بهترین شراب بهترین سرکه را تولید می کند، عمیق ترین عشق نیز به مرگبارترین نفرت بدل می گردد.»
چرا چنین است؟
چون عشق و نفرت در مغز انسان ارتباطی تنگاتنگ دارند. مدارهای اولیه نفرت/خشم نواحی آمیگدال تا هیپوتالاموس تا بخش خاکستری مغز را در وسط مغز در بر می گیرند. چند بخش دیگر مغز نیز در خشم درگیرند، از جمله اینسولا، بخشی از کورتکس که داده های درون بدن و حواس را جمع آوری می کند. اما کلید اصلی همین جاست: شبکه اصلی مغز برای خشم با مراکز کورتکس پیشانی مرتبط است. وقتی انسان و حیوان می فهمند که پاداش مورد نظرشان وصول شدنی نیست، این مراکز آمیگدال را فعال می کنند و موجب ایجاد خشم می شوند.

از کتابِ #چرا_عاشق_می‌شویم
#هلن_فیشر
#سهیل_سمی

@qoqnoospub

مهم نیست که چقدر اطلاعات وجود دارد یا این که آن اطلاعات چقدر خوب و مفید هستند، اگر شخصی که این اطلاعات را مصرف می کند، پردازشگر درست نداشته باشد (پردازشگری که این قابلیت را به آن ها می دهد که آن اطلاعات را به صورت اثربخشی به کار ببندند)، موفقیت باز هم از چنگ او فرار می کند.

از کتابِ #برتری_خفیف
#جف_اولسون
#لطیف_احمدپور
#میلاد_حیدری

@qoqnoospub

زندگی قایم باشک عجیبی است. یک نفر چشم می گذارد و بقیه قایم می شوند. آن یک نفر تا آخر عمر دنبال بقیه می گردد و در لذت پیدا کردن یا هراس گم شدن پیر می شود. بقیه هر کدام در مکان امنی قایم می شوند، به مخفیگاهشان عادت می کنند و در پناهگاه هایشان پیر می شوند.

از کتابِ #بوطیقای_شیطان
#علیرضا_لبش

@qoqnoospub

💥💥💥💥💥💥

می‌خواهی بنشینی توی بغلم
که برایت کتاب بخوانم؟
می‌شود آرام بنشینی و گوش کنی؟
می‌شود آنقدر نفس‌هات نریزد روی گردنم؟
آه....
می‌شود دیگر کتاب نخوانیم؟!

#عباس_معروفي

@qoqnoospub

برای نزدیک شدن به حق باید قلبی مثل مخمل داشت. هر انسانی به شکلی نرم شدن را فرا می‌گیرد. بعضی‌ها حادثه‌ای را پشت سر می‌گذراند، بعضی‌ها مرضی کشنده را؛ بعضی‌ها درد فراق می‌کشند، بعضی‌ها درد از دست دادن مال.
همگی بلاهای ناگهانی را پشت سر می‌گذاریم، بلاهایی که فرصتی فراهم می‌آورند برای نرم کردن سختی‌های قلب. بعضی‌هایمان حکمت این بلایا را درک می‌کنیم و نرم می‌شویم، بعضی‌هایمان اما افسوس که سخت‌تر از پیش می‌شویم.


📚 از کتابِ #ملت_عشق
#الیف_شافاک
#ارسلان_فصیحی

@qoqnoospub