#بخش_اول

🗣جلسه نقد و بررسی کتاب #تأملات
با حضور #مصطفی_ملکیان و #محمدمهدی_اردبیلی سه شنبه ۲۶ آذرماه در #کافه_کتاب_ققنوس برگزار شد.

@qoqnoospub

#بخش_دوم

🗣جلسه نقد و بررسی کتاب #تأملات
با حضور #مصطفی_ملکیان و #محمدمهدی_اردبیلی سه شنبه ۲۶ آذرماه در #کافه_کتاب_ققنوس برگزار شد.

@qoqnoospub

#قسمت_اول
🎧#فایل_صوتی

🗣جلسه نقد و بررسی کتاب #تأملات
با حضور #مصطفی_ملکیان و #محمدمهدی_اردبیلی سه شنبه ۲۶ آذرماه در #کافه_کتاب_ققنوس برگزار شد.

@qoqnoospub

#قسمت_دوم
🎧#فایل_صوتی

🗣جلسه نقد و بررسی کتاب #تأملات
با حضور #مصطفی_ملکیان و #محمدمهدی_اردبیلی سه شنبه ۲۶ آذرماه در #کافه_کتاب_ققنوس برگزار شد.

@qoqnoospub

منتشر شد؛
#پرتاب‌های_فلسفه
#محمد‌مهدی_اردبیلی
چاپ اول
۱۵ هزار تومان

🔗https://u.to/sCe-GQ

@qoqnoospub

♨️منتشر شد؛

📚نویسنده باید با زخمش بنویسد. این سخن تازه‌ای نیست. اما اگر با زخم بنویسیم، درواقع با چه می‌نویسیم؟ اگر زخم را بشکافیم چه بیرون می‌زند؟ چیست آن جوهری که زخم با آن می‌نویسد؟ عفونت و چرکابه و اندکی خون. آن کس که با زخمش می‌نویسد، این تودهٔ لزج را بیرون می‌ریزد تا شاید دیگران نیز با زخمشان آن را بخوانند و دریابند. هنر او البته این است که نه‌فقط‌زخمِ خود را، بلکه با زخمِ خودش زخم همگان را در کلام بازنمایی کند. در این صورت زخم او اعتلا می‌یابد و رفع می‌شود: تعمیمِ یک تحربه یا رنج شخصی؛ و، در یک کلام، نجات یک امر تکین از تکین‌بودگی‌اش با کلیت‌بخشی به آن.

📝اما چه می‌شود اگر نویسنده در این سطح باقی نماند؟ او می‌تواند تیغ را عمیق‌تر بزند، چرکابه و عفونت را پشت سر بگذارد، و با خون خود بنویسد، با خون زلال و سرخ. این جاست که اگر به اندازهٔ کافی به عمق زده باشد، دیگر نیازی به فشار آوردن نیست. این خودِ خون است که فواره می‌زند، که «پرتاب» می‌شود، که «پرتاب» می‌کند. وانگهی نباید فراموش کرد که راه رسیدن به این «پرتاب» از چرکابه می‌گذرد. باید چرکابه را خالی کرد. باید بازنمایی زخم‌های سطحی را تحربه مرد، تا جریان خون فوران بزند. اما مسئله اصلی این است که این چرکابه باید از درون خالی شود: زخم را باید با خون شست نه با آب. خون با فورانش فداکارانه هم زخم را می‌شوید هم درد را.

#پرتاب‌های_فلسفه
#محمد‌مهدی_اردبیلی

@qoqnoospub

نبردهای آرمانگرایانهٔ جهانشمول از همان آغاز خیالی‌اند. نبرد با ظلم در جهان، نبردبا مدرنیته، نبرد با سنت، نبرد با عقل، نبرد با سرمایه‌داری، نبرد با استبداد، نبرد با خود. در این نبردها هیچ موضعی در برابر دشمن وجود ندارد. پایگاهِ حمله خود بخشی از خاک دشمن است و امکاناتِ حمله خود هدیه‌ای است از جانب دشمن. هر ضربه‌ای علیه دشمنْ نوعی پیروزی برای دشمن است، زیرا از همان ابتدا دشمن در من است و من در هپروت.

از کتابِ #پرتاب‌های_فلسفه
#محمد‌مهدی_اردبیلی
#تازه‌های_ققنوس

@qoqnoospub

عمق، درون است نه ماورا. برای عمیق شدن نمی‌توان پاک ماند، بلکه باید به عمقِ گل و لجن زد. متفکری که این را نداند، به عمق رفتن را تعالیِ انتزاعی خلط کرده است.

از کتابِ #پرتاب‌های_فلسفه
#محمد‌مهدی_اردبیلی
#تازه‌های_ققنوس

@qoqnoospub

اگر تاریکی دیدنِ سیاهی است، پس چرا از آن می‌ترسی؟آیا این ترس همان ترسِ پارمنیدسی از «نیستی» نیست: نیستیِ درونی و بیرونی؛ خیره شدن از خلأ به خلأ: از مغاک سوژه به مغاک جهان.

از کتابِ #پرتاب‌های_فلسفه
نوشتۀ #محمدمهدی_اردبیلی

گفتگوی زندۀ زهره حسین‌زادگان با استاد #مصطفی_ملکیان به مناسبت تجدید چاپ کتاب "پرتاب‌های فلسفه" با عنوان فلسفه، تعهد و حقیقت

چهارشنبه ۱۲ خرداد ۱۴۰۰، ساعت ۲۱

https://zaya.io/5307g
@qoqnoospub

نشست «ذهن غربی و ذهن شرقی: یک مواجهه»
.
📚به مناسبت انتشار کتاب "ذهن چینی" اثر کریستوفر بولاس نشستی با حضور حامد کاتوزی، سحر اعلایی (مترجم اثر)، محمدمهدی اردبیلی و علی سهرابی (دبیر جلسه) در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.

#ذهن_چینی #محمدمهدی_اردبیلی #حامد_کاتوزی #سحر_اعلایی #علی_سهرابی

@qoqnoospub