ضحاک و دوران سیاهش
همزمان با جمشید، در سرزمینی در همسایگی ایران ضحاک تازی با کشتن پدر خویش به حکومت می‌رسد، وی آن‌گاه از آشفتگی اوضاع استفاده می‌کند و به ایران می‌تازد و مردم که از جمشید برگشته‌اند رو به ضحاک می‌آورند.
ضحاک دیرزمانی با کشتن جوانان و ایجاد ترس و وحشت در دل مردمان بر ایران حکومت می‌کند تا شبی که خوابی هولناک می‌بیند. او از این خواب هراسان و آشفته می‌شود. خوابگزاران او را آگاه می‌سازند که به دست فرزندی از تبار شاهان، که هنوز زاده نشده، از میان خواهد رفت. پس ضحاک دستور می‌دهد تا هر نوزادی که در خانواده‌ای از تبار شاهان زاده می‌شود در دم بکشند.
بیدادگری ضحاک سالیان دراز ادامه می‌یابد تا آن‌که روزی آهنگری به نام کاوه، که ضحاک فرزندانش را کشته، سر به شورش می‌نهد. کاوه پیش‌بند چرمین خود را بر سر چوبی می‌کند و مردم را به پیکار با ضحاک فرامی‌خواند. این تکه‌چرم بعدها با نام درفش کاویان نماد ملی ایرانیان می‌شود.
ضحاک اهریمنی در نهایت به دست فریدون در غاری در کوه دماوند به بند کشیده می‌شود.
در تاریخ‌های دورۀ اسلامی باب کردن کارهای ناپسندی همچون بت‌پرستی، قطع اعضا و دار زدن را کار ضحاک دانسته‌اند.
بخشی از کتاب #تاریخ_اساطیری_ایران ، نوشتۀ عسکر بهرامی
@qoqnoospub
همزمان با جمشید، در سرزمینی در همسایگی ایران ضحاک تازی با کشتن پدر خویش به حکومت می‌رسد، وی آن‌گاه از آشفتگی اوضاع استفاده می‌کند و به ایران می‌تازد و مردم که از جمشید برگشته‌اند رو به ضحاک می‌آورند.
ضحاک دیرزمانی با کشتن جوانان و ایجاد ترس و وحشت در دل مردمان بر ایران حکومت می‌کند تا شبی که خوابی هولناک می‌بیند. او از این خواب هراسان و آشفته می‌شود. خوابگزاران او را آگاه می‌سازند که به دست فرزندی از تبار شاهان، که هنوز زاده نشده، از میان خواهد رفت. پس ضحاک دستور می‌دهد تا هر نوزادی که در خانواده‌ای از تبار شاهان زاده می‌شود در دم بکشند.
بیدادگری ضحاک سالیان دراز ادامه می‌یابد تا آن‌که روزی آهنگری به نام کاوه، که ضحاک فرزندانش را کشته، سر به شورش می‌نهد. کاوه پیش‌بند چرمین خود را بر سر چوبی می‌کند و مردم را به پیکار با ضحاک فرامی‌خواند. این تکه‌چرم بعدها با نام درفش کاویان نماد ملی ایرانیان می‌شود.
ضحاک اهریمنی در نهایت به دست فریدون در غاری در کوه دماوند به بند کشیده می‌شود.
در تاریخ‌های دورۀ اسلامی باب کردن کارهای ناپسندی همچون بت‌پرستی، قطع اعضا و دار زدن را کار ضحاک دانسته‌اند.
بخشی از کتاب #تاریخ_اساطیری_ایران ، نوشتۀ عسکر بهرامی
@qoqnoospub