مراد از عدالت نگرشی است درونی که هدفش تحقق احکام آرمانی قانون است که می‌تواند الهام‌بخش اجتماع باشد و آن را به سطح اخلاقی بالاتری ارتقا دهد.
این امر نه‌تنها مستلزم حداقل رفتار بقاعده‌ای است که قانون اِعمال می‌کند، بلکه بیش از آن مستلزم حداکثر ابتکار عمل فردی و عدل و انصاف متقابل است.
عدالت خواهان عدالت فردی و اجتماعی است؛ خواهان محدودیت دوجانبهٔ مطالبات به نفع تقابل روابط انسان‌ها با یکدیگر و با حکومتشان است.

هرگونه تلقی آرمانگرایانه‌ از عدالت مستلزم فداکاری و متضمن محدودیت شخصی است.

احساسات‌گرایی دشمنِ آن است. این آرمان عدالت‌خواهی نه‌تنها برای افراد موجه است بلکه باید بر اجتماعات و کشورها نیز حکومت کند. تنها در چنین فضای آکنده از فدا کردنِ متقابل و آزادانهٔ قدرت در جهت بالندگیِ عدالت است که دموکراسی می‌تواند رشد کند.

#تجاوز_به_ذهن
#به‌زودی

@qoqnoospub

به‌زودی منتشر می‌شود

چیزی شگرف در دنیایمان در حال روی دادن است.
امروزه فرد دیگر فقط برای جرمی که واقعا مرتکب شده مجازات نمی‌شود و ممکن است‌ مجبور شود به جرایمی اعتراف کند که قضات برایش برساخته‌اند، قضاتی که از اعتراف برای پیشبرد مقاصد سیاسی خویش سود می‌برند.
این‌که کسانی را که بر مسند قضاوت نشسته‌اند شریر تلقی و لعن و نفرینشان کنیم‌ کافی نیست.
باید بدانیم چه چیزی باعث اقرار کاذب به گناه می‌شود؛ باید به ذهن آدمی با همهٔ شکنندگی و آسیب‌پذیری‌اش نگاه دیگری بیفکنیم.

#تجاوز_به_ذهن

@qoqnoospublication

کتاب میرلو شامل چهار بخش است. در بخش نخست نویسنده مروری روشنگرانه و ژرف دارد بر مبحث مهم «فنون اطاعت فردی» که به آنچه او «ذهن‌کُشی» می‌نامد منجر می‌شوند. نویسنده در عین حال نشان می‌دهد که چگونه باید در دلِ شبِ تاریک استبداد و ارتجاع فکری حاکمان توتالیتر، امیدوار باقی بمانیم و ایمان داشته باشيم که «فردی که شستشوی مغزی شده به محض آنکه به فضای آزاد دموکراتیک بازگردد طلسم هیپنوتیزمش شکسته می‌شود».

در بخش دوم نویسنده به سراغ «فنون اطاعت جمعی» می‌رود و سعی دارد تا وجوه متعدد استراتژی‌های سیاسی و غیرسیاسی استفاده‌شده جهت تغییر‌ و فریب احساسات و افکار توده‌ها را بررسی کند. در بخش سوم کتاب، نویسنده با پرداختن به ماهیت و گستردگی حضور تکنولوژی در زندگی ما به دنبال آن است تا نشان دهد چگونه فناوری به ابزاری مخوف در دست رژيم‌های توتالیتر بدل شده تا روح و ذهن مارا به انقیاد درآورند.

در نهایت در بخش پایانی میرلو بر آن است تا سازوکارهای دفاعی و ابزارها و فرصت‌هایی را برشمرد که در اختیار ماست تا از کنش آزاد و دموکراتیک در مقابل ساختار‌های صُلب سیاسی دفاع کنیم. در جایی از این بخش نویسنده یکی از درخشان‌ترین تحلیل‌هایش را ارائه می‌دهد: «آزادی‌ای که دموکراسی برای نیل به آن دست و پا می‌زند آزادی رومانتیک رؤیاهای دوران نوجوانی نیست؛ این آزادی آزادیِ بالغانۀ پرشأن و منزلتی‌ست … هنجارها و قوانین هرگز نمی‌توانند کاملاً حافظ آزادی باشند. آزادی همانقدر به شهامت، شرافت و مسئولیت‌پذیری یکایک ما وابسته است که به خصیصه‌های کسانی که در رأس حکومت‌اند. هر خصلتی در ما و در رهبرانمان که به اطاعت کورکورانه از قدرت راه می‌دهد به آزادی دموکراتیک خیانت می‌کند.»
#تجاوز_به_ذهن
@qoqnoospub

کلمه «rape» (تجاوز) از کلمه لاتینِ rapere به معنی قاپیدن و دزدیدن مشتق شده است اما این کلمه با کلمات rave و raven نیز خویشاوندی دارد و به معنی «غلبه کردن»، «به وجد آوردن»، «حمله کردن»، «غصب کردن»، «تاراج کردن» و «دزدیدن» است. کلمات امروزی «شستشوی مغزی»، «کنترل فکر» و «ذهن‌کُشی» در خدمت ارائه مفهوم شفاف‌تری از روش‌هایی واقعی هستند که شرافت آدمی را زیر پا می‌گذارند. چیزی شگرف در دنیایمان در حال روی دادن است. امروزه فرد دیگر فقط برای جرمی که واقعاً مرتکب شده مجازات نمی‌شود و ممکن است مجبور شود به جرایمی اعتراف کند که قضات برایش برساخته‌اند، قضاتی که از اعترافش برای پیشبرد مقاصد سیاسی خویش سود می‌برند. اینکه کسانی را که بر مسند قضاوت نشسته‌اند شریر تلقی و لعن و نفرینشان کنیم کافی نیست. باید بدانیم چه چیزی باعث اقرار کاذب به گناه می‌شود؛ باید به ذهن آدمی با همه شکنندگی و آسیب‌پذیری‌اش نگاه دیگری بیفکنیم.
#تجاوز_به_ذهن
#یوست_آبراهام_موریتس_میرلو
#روانش‌شناسی_کنترل_فکر
#ذهن‌کشی
#شستشوی_مغزی
@qoqnoospublication
www.philosophycity.ir