منتشر شد؛
در دیکتاتوری‌های ایدئولوژی زده، تفاوت تحمل نمی‌شود، حتی در پستوی خانه‌ها و حتی در زمینۀ فرهنگ، نوع پوشش و کتاب‌هایی که فرد می‌خواند.

در حالی که فناوری قرار بود زندگی مردم را ساده‌تر کند، در عصر جدید، دیکتاتورها فناوری را هم به زرادخانۀ خود اضافه کرده‌اند تا کار نظارت بر شهروندان ساده‌تر شود و حزب کمونیست چین به عنوان حکومتِ پیشتازِ کنترل مردم، شبکۀ نظارتی را به وجود آورده که در تاریخ بشر بی‌سابقه است.
سال‌هاست که شکل‌های تازه‌ای از خشونت در منطقۀ شمال غرب چین به اجرا درآمده است و بیش از یک‌ونیم‌میلیون اویغور در اردوگاه‌های اقامت اجباری و کارخانه‌های وابسته به آن‌ها ناپدید شده‌اند.

#درن_بایلر ، یکی از کارشناسان آشنا به #سین‌کیانگ و سیستم‌های نظارتی چین، پس از ساعت‌ها مصاحبه با بازماندگان این اردوگاه‌های کار، خواندن هزاران سند دولتی و بیش از یک دهه پژوهش، نشان می‌دهد چگونه شبکۀ گسترده‌ای از فناوری‌های جدید – تشخیص چهره، شناسایی صدا و داده‌های #تلفن‌_هوشمند – این توانایی را به حکومت و شرکت‌ها داد که دور میلیون‌ها اویغور حصاری دیجیتال بکشند و آن‌ها را به دلیل عدم هماهنگی با معیارهای #حزب_کمونیست_چین وارد لیست سیاه کنند و به دلیل انجام کارهایی مثل نصب اپلیکیشن‌های #شبکه‌های_اجتماعی بازداشت می‌کنند و برای «مطالعه» به اردوگاه می‌برند

" تا دولت چین را ستایش، فرهنگ‌شان را تقبیح و از خانواده‌هایشان اعلام برائت کنند و برده‌های کارخانه‌های وابسته به اردوگاه‌ها شوند".
بایلر در این کتاب نشان می‌دهددر کنار انبوهی فجایع دیگر، به‌صورت مشخص تلفن‌های هوشمند چه فاجعه‌ای را برای اویغورها و دیگر اقلیت‌های ترک عمدتاً مسلمان به وجود آورده‌اند و می‌گوید فناوری مورد استفاده در سرتاسر جهان، شکل‌های تازه‌ای از « #ناآزادی » را برای گروه‌های آسیب‌پذیر به وجود آورده است.
@qoqnoospub

در اواخر بهار ۲۰۰۹، در کیوکیو و رِن‌رن، دیگر اپلیکیشن چینی الهام گرفته شده از فیسبوک، عکس‌ها و ویدیوهای کم کیفیت و پیام‌های متنی دربارۀ مثله شدن کارگران اویغور دست به دست شد.
حملات به کارگرانی که طی برنامۀ دولتی انتقال نیروی کار به کارخانه‌ای در شرق چین فرستاده شده بودند، جو فراگیر و زودگذری را در اینترنت نوظهور اویغورها به وجود آورد.
اویغورها به کافی‌نت‌ها سرازیر شدند تا این عکس‌ها را ببینند و با هیجان از بی‌تفاوتی دولت گله کنند. دانشجویان راهپیمایی به راه انداختند، پرچم‌های چین را تکان می‌دادند و از مقامات می‌خواستند کارگران هانی را که در آن فیلم‌ها چند اویغور را کشته و بسیاری دیگر را کتک زده بودند دستگیر کنند.
سرانجام، پلیس معترضان حاضر در این اعتراضاتِ در سرتاسر شهر را به گلوله بست.
طی دو روز، مهاجران اویغور صدوسی‌ هان را آنقدر زدند تا مردند.
روز بعد، همزمان با رسیدن ارتش و پلیس مسلح، مهاجران هان پیش چشم پلیس و در درگیری‌های تن به تن اویغورهای بسیاری را با ساطور آشپزخانه، سنگ‌فرش‌های کنده شدۀ پیاده‌رو و چوب‌های تیز شده کشتند.
شب هنگام، شاهدان صدای شلیک مسلسل‌های پلیس را شنیدند که در خیابان‌های مناطق اویغورنشین می‌پیچید.
طی هفته‌های بعد، پلیس هزاران اویغور را به اتهام شرکت در شورش دستگیر کرد. مقامات محلی همچنین اینترنت تمام منطقه را قطع کردند.
بیش از نه ماه، ارتباطات منطقه شدیداً محدود بود تا اینکه در اواسط سال ۲۰۱۰ اینترنت برگشت.

از کتاب #درون_اردوگاه‌ها نوشتۀ #درن_بایلر ترجمۀ #مسعود_یوسف‌حصیرچین نشر #ققنوس

@qoqnoospub