#پیشنهاد نشر ققنوس به علاقه‌مندان به سینما 📚📽

آیا مرگ تصویر دارد؟ به بیانی دیگر، آیا می‌توان نه فقط از تصویر مرده‌ها بلکه از تصویر مرگ هم حرف زد؟ و آیا سینما که همچون شکارگاهِ تصاویر است، می‌تواند این تصویر مرگ را نیز به دام اندازد؟

کتاب حاضر با این پرسش‌ها آغاز می‌شود و با بررسی فیلم‌هایی که دغدغه مرگ دارند، پیش می‌رود. اما کتاب در ادامه تلاش می‌کند تا از یک‌ سو مرگ را نه فقط در روایت فیلم‌ها بلکه در رابطه و نسبت با خود مدیوم سینما نیز بررسی کند و از سوی دیگر امکانات مقاومت در برابر مرگ، یعنی نسبت سینما و نامیرایی را نیز بکاود.

از این رو همزمان با استفاده از بحث‌های نظری در تاریخ صدساله نظریه فیلم، کنکاش در نظرورزی‌های فلسفی در باب مرگ و نامیرایی و همچنین جستجو در منابع ادبی نیز اجتناب‌ناپذیر می‌شود.

بنابراین کتاب حاضر مطالعه‌ای میان ‌رشته‌ای با محوریت مرگ است که از سوی نظریه فیلم، فلسفه و ادبیات تغذیه می‌شود.

مرکز جاذبه‌ای که در سرتاسر این کتاب سرگردان و پنهان و سلطه‌جو مانده است (خواهد ماند!) مرگ است.
.
.
سینما و #مرگ به قلم میلاد روشنی پایان
.
.
سفارش و ارسال از طریق فروشگاه اینترنتی نشر ققنوس :
Qoqnoos.ir
.
.
#کتاب #سینما #سینما_و_مرگ #میلاد_روشنی_پایان #نشر_ققنوس

ققنوس در رسانه‌ها📣📰
.
مسعود بهنود، روزنامه‌نگار مقیم لندن هر هفته در روزهای سه‌شنبه دو کتاب را که اخیراً به بازار وارد یا تجدید چاپ شده‌اند‌ مرور می‌کند.‌‌‌‌‌‏ این هفته در ققنوس در رسانه‌ها شنونده‌ی معرفی ایشان از کتاب سینما و مرگ به قلم میلاد روشنی پایان باشید ...
.
#کتاب #انتشارات_ققنوس #کتاب_خوب #سینما #سینما_و_مرگ #مسعود_بهنود #میلاد_روشنی_پایان #سینمای_ایران
@qoqnoospub

نقد و بررسی کتاب #سینما_و_مرگ
ااثر #ميلاد_روشني_پايان
در نشریه سینما و ادبیات. تیر و مرداد ۱۳۹۸ – شماره ۷۴- سال ‌پانزدهم
@qoqnoospub

گوته در میانه‌های قرن هجدهم، زمانی که شجاعت‌های علمی_فلسفی برای تردید در وجود روح انسانی افزایش یافته بود، شاهکار دوران‌ساز خود را با موضوع معاملهٔ روح تصنیف کرد. قهرمان او دکتر فاوست، دانشمند فرزانه‌ اما پژمرده‌‌ای بود که برای رهایی از ملال دنیای میرا و رسیدن به بالاترین لذت‌ها روح خود را به کارگزار شیطان فروخت. روح تمام هستی انسانی بود، و واگذاری آن به چیزی کمتر از یک تراژدی عظیم ختم نمی‌شد.
اما در آستانهٔ قرن بیستم، زمانی که در سایهٔ شکست‌های پی‌درپی الاهیات سنّتی تمام امیدها برای نامیرایی انسان از دست رفته بود، سینما به میدان آمد.
سینما جادوی جدید برای تحقق نامیرایی و تلاشی هستی‌شناختی برای بازگشت به معاملهٔ بدنام قهرمان گوته‌ با کارگزار شیطان بود. با این‌حال سینما علاقه‌ای به روح نداشت. سینما در پی معامله بر سر تصویر بود. انسان و جهان در پیمانی جدید تصویرهای خود را به سینما می‌فروختند تا در تصویر جاودانه شوند. سینما بنا داشت به انسان عصر جدید ثابت کند که ارزشمندترین هستی او تصویر اوست. تصویر چیزی روحانی‌تر از ماده و مادی‌تر از روح بود..

بخشی از یادداشت میلاد روشنی‌پایان بر #سینما_و_مرگ

@qoqnoospub