Forwarded from عکس نگار
شامگاه اول آذرماه ۱۳۷۷ بود که #فروهر و #اسکندری در منزل مسکونی‌شان در تهران 👈به طرز فجیعی به #قتل رسیدند.
قتل این دو نفر سرآغاز قتل گروهی دیگر از #نویسندگان و #روشنفکران ایرانی از جمله #محمدجعفر_پوینده، #محمد_مختاری و #مجید_شریف بود که بعد‌ها به #قتل‌های_زنجیره‌ای معروف شد
قتل این دو نفر سرآغاز قتل گروهی دیگر از #نویسندگان و #روشنفکران ایرانی از جمله #محمدجعفر_پوینده، #محمد_مختاری و #مجید_شریف بود که بعد‌ها به #قتل‌های_زنجیره‌ای معروف شد
✅ دلنوشته زهرا موسوی خامنه فرزند زهرا رهنورد به مناسبت سالروز تولد مادر
🔸کودک بود که در زادروزش، کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲روی داد، خبرهای سیاه زندان و اعدامها و حصر #مصدقِ بزرگ شادی کودکانه و امن خانگی اش را به تلخی واقعیات اجتماع پیوند داد. در آن پیوند درآن تلاطم و در سایه آموزشهای حق طلبانه و شجاعانه والدینش، زهره کاظمی رهنورد راه برگزیده اش شد به سوی دنیای روشن. و‌همیشه پیمودن از دل تاریکی به سوی روشنایی دشوار اما گواراست.
🔸سالها سال بعد در حکومتی دیگر، اما خود در یک کوچه بن بست در پس دو در امنیتی در کنار پدر در حصری ظالمانه گرفتار شد. راه روشنی که آگاهانه برگزیده بود به اختری منتهی شد که با همان حال روزهای مرداد و کودکی تیره و تارش کرده بودند.
کوچه ای که پادگانی نظامی و در دست افرادی بود که به قول خودش در ملاقاتهای چند سال قبلمان « اگر به آنها بگویند نازمان کنند ناز و اگر بگویند بکشندمان در جا میکشند. شبیه ابوغریب دور از چشم » در خانه ای که با سکوت حفاظت شده ای عجیب و بیهمتا از دنیا جدا شد تا محل شکنجه سفید چند ساله ای برای دو ساکن صبور و ثابت قدمش باشد. و چه روایتها که از آن باقیست...
🔸محروم از هر حق انسانی و شهروندی در جایی که باز به قول خودش خطاب به سرزندان بان قبلی« اگر فکر میکنید با خاموشی طولانی شبانه (شبی از شبهای ۹ ساله حصر) و درهایی که کلیدش دست شماست ما را ترساندید از کارد آجین شدن _شبیه آنچه به #فروهر های پاک _ روا داشتید، اشتباه کرده اید» مادری که ده سال در چنین پادگانی تنها، تنها و تنها زن حصر کده اش بود و به قول پدر رابعه ای عابد شده بود که مدیریت شگرفش را در کنترل زندان بی سر و ته و بیقانون و بحرانهایش بکار میبرد.
مادری که از درون همان زندان، نگران زنان و مردان گرفتار بیعدالتی، آنها که میشناسد و نمیشناسد است و پر از دغدغه و بیقرار دردهای پر شمار و روز افزون مردم که خود از آنهاست
مادر واژه زیباییست، مادر ستودنیست. مادر معلم و هنرمندیست که جستجوگر بیقرار حقیقت* است و همچنان رهنورد راههای روشن بدون خستگی، ترس، ناامیدی و به قول پدر«بدون ذره ای پشیمانی»
* نام کتابی که اخیرا توسط و به لطف جمعی از دوستان از نامه ها و مقالات مادر منتشر شده است.
* ما ناظران از نزدیک ظلم بوده‌ایم. و شاهدان محکمه حق الهی. اگرچه در این دنیا نتوانستیم، نگذاشتند حق فرزندی به جا بیاوریم.
@sedayeslahat
🔸کودک بود که در زادروزش، کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲روی داد، خبرهای سیاه زندان و اعدامها و حصر #مصدقِ بزرگ شادی کودکانه و امن خانگی اش را به تلخی واقعیات اجتماع پیوند داد. در آن پیوند درآن تلاطم و در سایه آموزشهای حق طلبانه و شجاعانه والدینش، زهره کاظمی رهنورد راه برگزیده اش شد به سوی دنیای روشن. و‌همیشه پیمودن از دل تاریکی به سوی روشنایی دشوار اما گواراست.
🔸سالها سال بعد در حکومتی دیگر، اما خود در یک کوچه بن بست در پس دو در امنیتی در کنار پدر در حصری ظالمانه گرفتار شد. راه روشنی که آگاهانه برگزیده بود به اختری منتهی شد که با همان حال روزهای مرداد و کودکی تیره و تارش کرده بودند.
کوچه ای که پادگانی نظامی و در دست افرادی بود که به قول خودش در ملاقاتهای چند سال قبلمان « اگر به آنها بگویند نازمان کنند ناز و اگر بگویند بکشندمان در جا میکشند. شبیه ابوغریب دور از چشم » در خانه ای که با سکوت حفاظت شده ای عجیب و بیهمتا از دنیا جدا شد تا محل شکنجه سفید چند ساله ای برای دو ساکن صبور و ثابت قدمش باشد. و چه روایتها که از آن باقیست...
🔸محروم از هر حق انسانی و شهروندی در جایی که باز به قول خودش خطاب به سرزندان بان قبلی« اگر فکر میکنید با خاموشی طولانی شبانه (شبی از شبهای ۹ ساله حصر) و درهایی که کلیدش دست شماست ما را ترساندید از کارد آجین شدن _شبیه آنچه به #فروهر های پاک _ روا داشتید، اشتباه کرده اید» مادری که ده سال در چنین پادگانی تنها، تنها و تنها زن حصر کده اش بود و به قول پدر رابعه ای عابد شده بود که مدیریت شگرفش را در کنترل زندان بی سر و ته و بیقانون و بحرانهایش بکار میبرد.
مادری که از درون همان زندان، نگران زنان و مردان گرفتار بیعدالتی، آنها که میشناسد و نمیشناسد است و پر از دغدغه و بیقرار دردهای پر شمار و روز افزون مردم که خود از آنهاست
مادر واژه زیباییست، مادر ستودنیست. مادر معلم و هنرمندیست که جستجوگر بیقرار حقیقت* است و همچنان رهنورد راههای روشن بدون خستگی، ترس، ناامیدی و به قول پدر«بدون ذره ای پشیمانی»
* نام کتابی که اخیرا توسط و به لطف جمعی از دوستان از نامه ها و مقالات مادر منتشر شده است.
* ما ناظران از نزدیک ظلم بوده‌ایم. و شاهدان محکمه حق الهی. اگرچه در این دنیا نتوانستیم، نگذاشتند حق فرزندی به جا بیاوریم.
@sedayeslahat