🔴🔴🔴پوتین در مورد اوکراین چه در سر دارد؟
#احمد_زیدآبادی؛
روسیه ده‌ها هزار نیروی مسلح به تسلیحات سنگین را در مرز اوکراین مستقر کرده و با این همه اصرار دارد که هدفش حمله به آن کشور نیست.
روسیه در این مورد، اعضای ناتو و کشورهای غربی را به دروغ‌پردازی و تبلیغات بی‌بنیاد در مورد اهداف خود در برابر اوکراین متهم می‌کند.
کشورهای غربی و اعضای ناتو نیز به نوبۀ خود دلیل می‌آورند که اگر مسکو قصدی برای حمله به اوکراین ندارد پس این میزان از استقرار و تمرکز نیرو در مرز برای چیست؟ به گفتۀ آنها، اگر کرملین در گفتار خود صادق است، پس چرا گامی در جهت عقب‌نشینی یا کاهش حجم نیروهای مستقر در مرز برنمی‌دارد؟
استدلال غربی‌ها از منظر عقل سلیم موجه می‌نماید، اما در طرف دیگر ماجرا، اگر مسکو واقعاً در صدد حمله به اوکراین است پس چرا به بی‌وقفه آن را تکذیب می‌کند؟ قاعدتاً اگر ولادیمیر پوتین به رغم تکذیب‌های مکرر مقام‌های روسیه، دستور حمله به اوکراین را صادر کند، به عنوان رهبری "دروغگو" چنان اعتبارش در سطح بین‌المللی آسیب خواهد دید که پس از آن، کمتر کشوری به وعد و وعیدهای آن باور خواهد کرد.
با این حساب، واقعیت ماجرا به چه صورتی است؟
از نگاه من، پوتین با هدف حمله به اوکراین دست به استقرار نیرو در مرز زده است، اما او ابتدا به ساکن، قصد تهاجم به اوکراین را ندارد و نمی‌خواهد به عنوان "طرف مهاجم" در این بحران شناخته شود. هدف اصلی او ظاهراً تحریک اوکراین به اقدامِ اولیه است تا در واکنش به آن، روسیه به عنوان "اقدامی دفاعی" خاک آن کشور را مورد تعرض قرار دهد.
شواهد اما نشان می‌دهد که غربی‌ها دست پوتین را خوانده‌اند. آنها تبلیغات خود را بر این مبنا استوار کرده‌اند که روسیه در موضع مهاجم و تجاوز است و برای اثبات این امر، از یک طرف اوکراین را از بهانه دادن به دست پوتین برای توجیه تدافعی بودن حملۀ خود باز می‌دارند و از سوی دیگر با تخلیۀ دیپلمات‌ها و شهروندان خود از کی‌یف، پیشاپیش روسیه را در جایگاهِ مهاجم و متجاوز به جهان معرفی و تثبیت می‌کنند.
شاید روس‌ها در صدد برآیند که با نقشه‌ای توطئه‌آمیز، حمله‌ای علیه نیروهای خود و یا متحدانشان در شرق اوکراین سازمان دهند و با نسبت دادن آن به دولت زلینسکی، زمینه‌ای برای توجیه حملۀ خود به اوکراین فراهم کنند.
این اما دقیقاً همان چیزی است که رسانه‌های غربی در بارۀ آن بارها هشدار داده‌اند و اساساً نقشۀ پوتین را از همان ابتدای کار، اجرای چنین توطئه‌ای دانسته‌اند.
از این رو، به فرض وقوع چنین سناریویی، پوتین در سطح افکار عمومی جهان علاوه بر "دروغ‌گویی" به "توطئه‌پردازی" هم متهم خواهد شد و این شرایط را برای وی سخت‌تر خواهد کرد.
با این اوصاف، حملۀ روسیه به اوکراین شاید صورت عملی به خود نگیرد، اما اگر بگیرد، چشم‌انداز تازه‌ای از ترتیبات امنیتی و سیاسی در افق جهان پدیدار خواهد شد.
#ولادیمیر_پوتین
#بحران_اوکراین
#ولادیمیر_زلینسکی
#پیمان_ناتو
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
#احمد_زیدآبادی؛
روسیه ده‌ها هزار نیروی مسلح به تسلیحات سنگین را در مرز اوکراین مستقر کرده و با این همه اصرار دارد که هدفش حمله به آن کشور نیست.
روسیه در این مورد، اعضای ناتو و کشورهای غربی را به دروغ‌پردازی و تبلیغات بی‌بنیاد در مورد اهداف خود در برابر اوکراین متهم می‌کند.
کشورهای غربی و اعضای ناتو نیز به نوبۀ خود دلیل می‌آورند که اگر مسکو قصدی برای حمله به اوکراین ندارد پس این میزان از استقرار و تمرکز نیرو در مرز برای چیست؟ به گفتۀ آنها، اگر کرملین در گفتار خود صادق است، پس چرا گامی در جهت عقب‌نشینی یا کاهش حجم نیروهای مستقر در مرز برنمی‌دارد؟
استدلال غربی‌ها از منظر عقل سلیم موجه می‌نماید، اما در طرف دیگر ماجرا، اگر مسکو واقعاً در صدد حمله به اوکراین است پس چرا به بی‌وقفه آن را تکذیب می‌کند؟ قاعدتاً اگر ولادیمیر پوتین به رغم تکذیب‌های مکرر مقام‌های روسیه، دستور حمله به اوکراین را صادر کند، به عنوان رهبری "دروغگو" چنان اعتبارش در سطح بین‌المللی آسیب خواهد دید که پس از آن، کمتر کشوری به وعد و وعیدهای آن باور خواهد کرد.
با این حساب، واقعیت ماجرا به چه صورتی است؟
از نگاه من، پوتین با هدف حمله به اوکراین دست به استقرار نیرو در مرز زده است، اما او ابتدا به ساکن، قصد تهاجم به اوکراین را ندارد و نمی‌خواهد به عنوان "طرف مهاجم" در این بحران شناخته شود. هدف اصلی او ظاهراً تحریک اوکراین به اقدامِ اولیه است تا در واکنش به آن، روسیه به عنوان "اقدامی دفاعی" خاک آن کشور را مورد تعرض قرار دهد.
شواهد اما نشان می‌دهد که غربی‌ها دست پوتین را خوانده‌اند. آنها تبلیغات خود را بر این مبنا استوار کرده‌اند که روسیه در موضع مهاجم و تجاوز است و برای اثبات این امر، از یک طرف اوکراین را از بهانه دادن به دست پوتین برای توجیه تدافعی بودن حملۀ خود باز می‌دارند و از سوی دیگر با تخلیۀ دیپلمات‌ها و شهروندان خود از کی‌یف، پیشاپیش روسیه را در جایگاهِ مهاجم و متجاوز به جهان معرفی و تثبیت می‌کنند.
شاید روس‌ها در صدد برآیند که با نقشه‌ای توطئه‌آمیز، حمله‌ای علیه نیروهای خود و یا متحدانشان در شرق اوکراین سازمان دهند و با نسبت دادن آن به دولت زلینسکی، زمینه‌ای برای توجیه حملۀ خود به اوکراین فراهم کنند.
این اما دقیقاً همان چیزی است که رسانه‌های غربی در بارۀ آن بارها هشدار داده‌اند و اساساً نقشۀ پوتین را از همان ابتدای کار، اجرای چنین توطئه‌ای دانسته‌اند.
از این رو، به فرض وقوع چنین سناریویی، پوتین در سطح افکار عمومی جهان علاوه بر "دروغ‌گویی" به "توطئه‌پردازی" هم متهم خواهد شد و این شرایط را برای وی سخت‌تر خواهد کرد.
با این اوصاف، حملۀ روسیه به اوکراین شاید صورت عملی به خود نگیرد، اما اگر بگیرد، چشم‌انداز تازه‌ای از ترتیبات امنیتی و سیاسی در افق جهان پدیدار خواهد شد.
#ولادیمیر_پوتین
#بحران_اوکراین
#ولادیمیر_زلینسکی
#پیمان_ناتو
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
🔴🔴🔴بحران اوکراین متوقف شدنی است؟
#احمد_زیدآبادی:
بحران بی‌سابقه‌ای که بین روسیه و دنیای غرب بر سر اوکراین پدید آمده است، آیا در نقطۀ خاصی متوقف می‌شود یا اینکه تا نهایتِ خود ادامه خواهد یافت؟
اگر نقطۀ توقفی در کار باشد، آن نقطه کجاست؟ و اگر بحران تا نهایت خود پیش رود، آن نهایت چه خواهد بود؟
نهایتِ بحران در وخیم‌ترین و بدبینانه‌ترین وضعتِ آن، بروز جنگ اتمی است، اما از آنجا که جنگ اتمی به منزلۀ پایانِ جهان کنونی است، قاعدتاً رخ نخواهد داد حتی اگر دیوانه‌ترین موجودات عالم بر کشورها حاکم شوند! هر چند که به نظر برخی ناظران، توصیف برخی از رهبران جهان به "دیوانه" کم از توهین به دیوانگان ندارد!
باری، در شرایط جاری، نهایتِ بحران این است که روسیه با اشغال کی‌یف، رهبران کنونی اوکراین را دستگیر یا متواری کند و بعد با گماردن یکی از دست نشاندگان خود به عنوان حاکم آن کشور، ختم بحران را اعلام کند.
در صورتِ وقوع چنین سناریویی، تشنج در روابط روسیه و غرب ادامه خواهد یافت و انواع تحریم‌های اقتصادی و تکنولوژیک و دیپلماتیک علیه مسکو به کار گرفته خواهد شد.
بعضاً در برخی محافل و رسانه‌ها "تحریم اقتصادی" به عنوان یک سلاح زنگ زده و ناکارآمد توصیف می‌شود، سلاحی که به زعم این محافل با قدرت نظامی و بالابردن سطح تاب‌آوری اجتماعی می‌توان آن را در میان مدت یا بلند مدت خنثی کرد.
این در حالی است که از قضا تأثیر تحریم‌ها عموماً میان‌مدت و بلندمدت است و فقط قدرت بازدارندگی در کوتاه‌مدت را ندارد.
در حقیقت، تحریم همچون موریانه ریشۀ اقتصاد کشورها را آهسته آهسته می‌خورد و بنیان آنها را به تدریج ضعیف و شکننده می‌کند. در شرایط ضعف اقتصادی، معمولاً جامعه دچار بیکاری و فقر فزاینده و دیوانسالاری کشور آلوده به فساد گسترده می‌شود و هر دوی اینها به افزایش جرم و جنایت، بی‌حوصلگی و خشم اجتماعی و نهایتاً التهاب سیاسی می‌انجامد.
هیچ کشوری با اقتصاد ضعیف و از پا افتاده، امکان رقابت مؤثر در صحنۀ بین‌المللی را ندارد و نهایتاً تسلیم شرایط یا دچار بی‌ثباتی و انحطاط می‌شود.
بسیار بعید است که پوتین و همکارانش آگاهی درستی از این مسائل نداشته باشند. از این رو، احتمال بیشتر آن است که رهبران روسیه در روزهای آینده راهی به سمت بازگشت به میز مذاکره باز کنند اما این فقط در صورتی ممکن است که آنها در "نقطۀ تعیین کننده" متوقف شوند و دولت حاکم بر اوکراین را با توسل به زور ساقط نکنند.
روس‌ها تا همین الان، جنگ تبلیغاتی را در صحنۀ جهانی یکسره باخته‌اند و دیگر کمتر کسی ادعاهای آنان را حتی در صورت دارا بودنِ رگه ای‌از حقیقت، باور می‌کند. شخص ولادیمیر زلینسکی، رئیس جمهور اوکراین، در حال حاضر به سمبل و نمادِ مظلومیت و مقاومت در برابر "خرس روسی" تبدیل شده است و اگر چنانچه مانند اشرف غنی از کشورش فرار نکند و تصمیم به مرگ یا حتی اسیر شدن توسط ارتش روسیه بگیرد، در جهانی که گویا از اسطوره خالی شده است به اسطوره مبدل خواهد شد!
در چنین شرایطی، تبلیغات روس‌ها در جهت "نازی" خواندن زلینسکیِ که خود یهودی است، نه فقط بی‌اثر است بلکه تلاشی از سوی آنها برای فرار از انگِ نازی بودنِ خودشان تعبیر می‌شود!
به هر حال، اگر پیش از آنکه فرصت کاملاً از دست برود، راهی به سمت دیپلماسی گشوده شود، برندۀ اصلی آن در کمال شگفتی دولت اسرائیل خواهد بود!
یِوگن کورنیچوک سفیر اوکراین در اسرائیل از دولت نفتالی بنت خواسته است که بین روسیه و کشورش میانجیگری کند زیرا به زعم وی، "اسرائیل تنها دولت دمکراتیکی است که با هر دو طرف منازعه روابط گرم و عمیقی دارد و به همین دلیل از قدرت میانجیگری بالایی برخوردار است."
تمام حرکات مقام‌های اسرائیلی از تلاش پشت‌پردۀ آنها برای ایفای چنین نقشی حکایت دارد، اما اینکه روس‌ها در "نقطۀ تعیین کننده" متوقف شوند و یا اینکه آمریکا به ایفای چنین نقشی از سوی اسرائیل رضایت دهد، فعلاً مورد تردید است.
در واقع، بحران اوکراین چه به سمت نهایت خود پیش رود و چه در نیمۀ راه به سمت دیپلماسی تغییر جهت دهد، سودی عاید جمهوری اسلامی نخواهد شد. با این حساب، من حیران مانده‌ام که چرا برخی رسانه‌های رسمی از بروز بحران، نوعی ذوق‌زدگی نه چندان پنهان از خود نشان می‌دهند و مهمتر از آن اینکه چرا به حمایت تلویحی از روسیۀ در حال انزوا برخاسته‌اند. آرایش آراء اعضای شورای امنیت سازمان ملل در جریان رأی‌گیری در بارۀ قطعنامۀ محکومیت روسیه نشان داد که حمله به اوکراین واقعاً کرملین را در سطح جهان منزوی کرده به طوری که حتی چین و هند نیز امکان حمایت از آن را در خود ندیدند.
#جنگ_اوکراین
#ولادیمیر_زلینسکی
#ولادیمیر_پوتین
#شورای_امنیت
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
#احمد_زیدآبادی:
بحران بی‌سابقه‌ای که بین روسیه و دنیای غرب بر سر اوکراین پدید آمده است، آیا در نقطۀ خاصی متوقف می‌شود یا اینکه تا نهایتِ خود ادامه خواهد یافت؟
اگر نقطۀ توقفی در کار باشد، آن نقطه کجاست؟ و اگر بحران تا نهایت خود پیش رود، آن نهایت چه خواهد بود؟
نهایتِ بحران در وخیم‌ترین و بدبینانه‌ترین وضعتِ آن، بروز جنگ اتمی است، اما از آنجا که جنگ اتمی به منزلۀ پایانِ جهان کنونی است، قاعدتاً رخ نخواهد داد حتی اگر دیوانه‌ترین موجودات عالم بر کشورها حاکم شوند! هر چند که به نظر برخی ناظران، توصیف برخی از رهبران جهان به "دیوانه" کم از توهین به دیوانگان ندارد!
باری، در شرایط جاری، نهایتِ بحران این است که روسیه با اشغال کی‌یف، رهبران کنونی اوکراین را دستگیر یا متواری کند و بعد با گماردن یکی از دست نشاندگان خود به عنوان حاکم آن کشور، ختم بحران را اعلام کند.
در صورتِ وقوع چنین سناریویی، تشنج در روابط روسیه و غرب ادامه خواهد یافت و انواع تحریم‌های اقتصادی و تکنولوژیک و دیپلماتیک علیه مسکو به کار گرفته خواهد شد.
بعضاً در برخی محافل و رسانه‌ها "تحریم اقتصادی" به عنوان یک سلاح زنگ زده و ناکارآمد توصیف می‌شود، سلاحی که به زعم این محافل با قدرت نظامی و بالابردن سطح تاب‌آوری اجتماعی می‌توان آن را در میان مدت یا بلند مدت خنثی کرد.
این در حالی است که از قضا تأثیر تحریم‌ها عموماً میان‌مدت و بلندمدت است و فقط قدرت بازدارندگی در کوتاه‌مدت را ندارد.
در حقیقت، تحریم همچون موریانه ریشۀ اقتصاد کشورها را آهسته آهسته می‌خورد و بنیان آنها را به تدریج ضعیف و شکننده می‌کند. در شرایط ضعف اقتصادی، معمولاً جامعه دچار بیکاری و فقر فزاینده و دیوانسالاری کشور آلوده به فساد گسترده می‌شود و هر دوی اینها به افزایش جرم و جنایت، بی‌حوصلگی و خشم اجتماعی و نهایتاً التهاب سیاسی می‌انجامد.
هیچ کشوری با اقتصاد ضعیف و از پا افتاده، امکان رقابت مؤثر در صحنۀ بین‌المللی را ندارد و نهایتاً تسلیم شرایط یا دچار بی‌ثباتی و انحطاط می‌شود.
بسیار بعید است که پوتین و همکارانش آگاهی درستی از این مسائل نداشته باشند. از این رو، احتمال بیشتر آن است که رهبران روسیه در روزهای آینده راهی به سمت بازگشت به میز مذاکره باز کنند اما این فقط در صورتی ممکن است که آنها در "نقطۀ تعیین کننده" متوقف شوند و دولت حاکم بر اوکراین را با توسل به زور ساقط نکنند.
روس‌ها تا همین الان، جنگ تبلیغاتی را در صحنۀ جهانی یکسره باخته‌اند و دیگر کمتر کسی ادعاهای آنان را حتی در صورت دارا بودنِ رگه ای‌از حقیقت، باور می‌کند. شخص ولادیمیر زلینسکی، رئیس جمهور اوکراین، در حال حاضر به سمبل و نمادِ مظلومیت و مقاومت در برابر "خرس روسی" تبدیل شده است و اگر چنانچه مانند اشرف غنی از کشورش فرار نکند و تصمیم به مرگ یا حتی اسیر شدن توسط ارتش روسیه بگیرد، در جهانی که گویا از اسطوره خالی شده است به اسطوره مبدل خواهد شد!
در چنین شرایطی، تبلیغات روس‌ها در جهت "نازی" خواندن زلینسکیِ که خود یهودی است، نه فقط بی‌اثر است بلکه تلاشی از سوی آنها برای فرار از انگِ نازی بودنِ خودشان تعبیر می‌شود!
به هر حال، اگر پیش از آنکه فرصت کاملاً از دست برود، راهی به سمت دیپلماسی گشوده شود، برندۀ اصلی آن در کمال شگفتی دولت اسرائیل خواهد بود!
یِوگن کورنیچوک سفیر اوکراین در اسرائیل از دولت نفتالی بنت خواسته است که بین روسیه و کشورش میانجیگری کند زیرا به زعم وی، "اسرائیل تنها دولت دمکراتیکی است که با هر دو طرف منازعه روابط گرم و عمیقی دارد و به همین دلیل از قدرت میانجیگری بالایی برخوردار است."
تمام حرکات مقام‌های اسرائیلی از تلاش پشت‌پردۀ آنها برای ایفای چنین نقشی حکایت دارد، اما اینکه روس‌ها در "نقطۀ تعیین کننده" متوقف شوند و یا اینکه آمریکا به ایفای چنین نقشی از سوی اسرائیل رضایت دهد، فعلاً مورد تردید است.
در واقع، بحران اوکراین چه به سمت نهایت خود پیش رود و چه در نیمۀ راه به سمت دیپلماسی تغییر جهت دهد، سودی عاید جمهوری اسلامی نخواهد شد. با این حساب، من حیران مانده‌ام که چرا برخی رسانه‌های رسمی از بروز بحران، نوعی ذوق‌زدگی نه چندان پنهان از خود نشان می‌دهند و مهمتر از آن اینکه چرا به حمایت تلویحی از روسیۀ در حال انزوا برخاسته‌اند. آرایش آراء اعضای شورای امنیت سازمان ملل در جریان رأی‌گیری در بارۀ قطعنامۀ محکومیت روسیه نشان داد که حمله به اوکراین واقعاً کرملین را در سطح جهان منزوی کرده به طوری که حتی چین و هند نیز امکان حمایت از آن را در خود ندیدند.
#جنگ_اوکراین
#ولادیمیر_زلینسکی
#ولادیمیر_پوتین
#شورای_امنیت
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat