تصور کن
خودت دبیر #شورای_امنیت_ملی باشی و #مصوبه_حصر رو خودت #امضا کرده باشی و برای #انتخابات هم وعده بدی که #رفع_حصر میکنی و وقتی #رییس_جمهور شدی همه چی به پاشنه پات هم نباشه.
.
#شیطان درحالی که سیگارش رو خاموش میکنه یه خنده تلخ میکنه و آروم دست میزنه
#روحانی
#حصر
#میرحسین
#سبز
@sedayeslahat
خودت دبیر #شورای_امنیت_ملی باشی و #مصوبه_حصر رو خودت #امضا کرده باشی و برای #انتخابات هم وعده بدی که #رفع_حصر میکنی و وقتی #رییس_جمهور شدی همه چی به پاشنه پات هم نباشه.
.
#شیطان درحالی که سیگارش رو خاموش میکنه یه خنده تلخ میکنه و آروم دست میزنه
#روحانی
#حصر
#میرحسین
#سبز
@sedayeslahat
طبق گفته #رهبر در دیدار با کارگزاران نظام فقط #دیپلماسی زمان احمدی‌نژاد-جلیلی بی نقص است؛ دورانی که پرونده‌ی ایران سر از #شورای_امنیت درآورد، کشورمان تهدید صلح و امنیت جهانی خوانده شد، ج. ا. زیر بار شدیدترین تحریم‌ها از جمله تحریم بانک مرکزی رفت و فروش نفت به کمتر از نصف رسید
@sedayeslahat
@sedayeslahat
📢 فرزند آیت الله هاشمی: ایشان هم خدمت داشت هم خطا
◀️ فاطمه هاشمی‌رفسنجانی: به پدرم گفتم چرا در مقابل #خرابکاری‌ها در کشور #سکوت میکنی؟ گفت: دوست داری در کشور #جنگ_داخلی راه بیفتد؟!/ همه قبول کردند که مرگ پدرمان طبیعی بوده اما من قبول نکردم/ به ما گفتند که می‌خواهند #پرونده_مرگ آقای هاشمی را مختومه کنند/ #شورای_امنیت به ما گفت که #حوله آقای هاشمی به #رادیواکتیو آلوده بوده است/ بعد از مرگ پدرم، مادرم دیگر لبخند به لبش نیامد
◀️ یاسر هاشمی‌رفسنجانی: ما هنوز هم نمی‌دانیم دلیل #ایست_قلبی پدرمان چه بود/ پدرمان واقعا #مظلوم بود/ آقای #هاشمی هم خدمت داشت هم خطا/اعتمادآنلاین
@sedayeslahat
◀️ فاطمه هاشمی‌رفسنجانی: به پدرم گفتم چرا در مقابل #خرابکاری‌ها در کشور #سکوت میکنی؟ گفت: دوست داری در کشور #جنگ_داخلی راه بیفتد؟!/ همه قبول کردند که مرگ پدرمان طبیعی بوده اما من قبول نکردم/ به ما گفتند که می‌خواهند #پرونده_مرگ آقای هاشمی را مختومه کنند/ #شورای_امنیت به ما گفت که #حوله آقای هاشمی به #رادیواکتیو آلوده بوده است/ بعد از مرگ پدرم، مادرم دیگر لبخند به لبش نیامد
◀️ یاسر هاشمی‌رفسنجانی: ما هنوز هم نمی‌دانیم دلیل #ایست_قلبی پدرمان چه بود/ پدرمان واقعا #مظلوم بود/ آقای #هاشمی هم خدمت داشت هم خطا/اعتمادآنلاین
@sedayeslahat
🔴🔴🔴تحریم دادو ستد تسلیحاتی با ایران؛ لغو یا تمدید؟
#احمد_زید_آبادی
با نزدیک شدن موعد لغو داد و ستد تسلیحاتی با ایران بر مبنای توافقنامۀ برجام، دولت آمریکا در صدد برآمده است تا مانع این اقدام شود و تحریم خرید و فروش سلاح‌های متعارف با ایران را تا مدت زمانی نامعلوم تمدید کند.
بر همین اساس، گویا وزارت خارجۀ آمریکا طرحی حقوقی را تهیه و تدوین کرده است که بر مبنای آن، ایالات متحده به رغم خروجش از توافقنامۀ برجام، همچنان یکی از طرف‌های توافقنامه شناخته شود تا بتواند "مکانیسم ماشه" را برای کشاندن پروندۀ هسته‌ای ایران به شورای امنیت فعال کند و از آن طریق تحریم تسلیحاتی ایران را تمدید کند.
در مورد اعتبار حقوقی اقدام آمریکا بحث‌های بسیاری شده که عمدتاً حکایت از سست بودن آن دارد، اما دولت ترامپ تا کنون نشان داده است که فقط تا آنجا تابع مقررات حقوقی بین‌المللی است که منافع خاص کشورش را در صحنۀ جهانی تأمین کند، اما همین که معاهده‌ها یا حتی قطعنامه‌های شورای امنیت را خلاف برنامه‌های کلان خود تشخیص دهد، به راحتی آنها را دور می‌زند و یا نادیده میگیرد.
نمونۀ این رفتار را در مورد ماجرای فلسطین شاهد بودیم. جیسون گرینبلات نمایندۀ سابق آمریکا در گروه تدوین "معاملۀ قرن" بارها تکرار کرد که با توسل به قطعنامه‌های سازمان ملل نزاع اسرائیلی - فلسطینی قابل حل نیست و بنابراین فلسطینی‌ها به جای آنکه به آن قطعنامه‌ها استناد کنند، باید به واقعیات روی زمین بنگرند! منظور او از واقعیات روی زمین، شهرک‌های یهودی‌نشینی است که دولت‌های مختلف اسرائیل با نقض مقررات بین‌المللی در کرانۀ باختری رود اردن به پا ساخته‌اند!
در مورد لغو داد و ستد تسلیحاتی با ایران نیز دولت ترامپ قاعدتاً بر "واقعیات روی زمین" انگشت خواهد گذاشت؛ بدین معنا که به جای استدلال حقوقی، ماجرای حضور ایران در خاورمیانه را پیش خواهد کشید، حضوری که از نگاه آمریکا ومتحدانش، مایۀ بی‌ثباتی منطقه شده است و لغو تحریم تسلیحاتی ایران می‌تواند به ابعاد آن بیفزاید.
به نظرم این نوع برخورد، مشکلی در جلب حمایت سه کشور اروپایی عضو برجام یعنی بریتانیا، فرانسه و آلمان ایجاد نخواهد کرد چرا که آنان نیز از حضور ایران در خاورمیانه بیمناک‌اند و آن را اقدامی بی‌ثبات کننده و خطرناک می‌دانند.
در این میان، قاعدتاً دو کشور روسیه و چین به عنوان اعضای دائمی شورای امنیت درجهت لغو یا تمدید تحریم تسلیحاتی ایران می‌توانند نقش تعیین کننده‌ای بازی کنند.
این دو کشور ضمن روابط به نسبت گرم خود با تهران و حتی شاید علاقه‌شان به فروش سطحی از تسلیحات به ایران با انگیزۀ تجاری، از رفتار کلان جمهوری اسلامی در منطقه راضی به نظر نمی‌رسند. از این رو، موضع‌گیری آنها در مورد بند مربوط به لغو تحریم داد و ستد تسلیحاتی با ایران به خلاف گزارش رسانه‌های بین‌المللی چندان هم روشن نیست.
طبعاً آمریکا و متحدان اروپایی‌اش، روسیه و چین را برای همراهی با تمدید تحریم تسلیحاتی ایران تحت فشار خواهند گذاشت، اما فشار مؤثرتر احتمالاً از جانب اسرائیل وعربستان اعمال خواهد شد.
اسرائیل با هر دو کشور روسیه و چین رابطۀ صمیمانه‌ای دارد. بنابراین از تمام قدرت دیپلماتیک خود و فشار جوامع یهودی سرتاسر جهان استفاده خواهد کرد تا آن دو کشور را به تمدید تحریم تسلیحاتی ایران راضی کند. سعودی‌ها هم گرچه در شرایط کنونی روابط سابق خود را با روسیه ندارند، اما از جهت تحت فشار گذاشتن چین برای کمک به تمدید تحریم تسلیحاتی ایران، همچنان نیروی بسیار مؤثری هستند.
با این حساب، احتمال اینکه روسیه و چین قطعنامۀ احتمالی شورای امنیت برای تداوم تحریم تسلیحاتی ایران را وتو کنند، چندان قوی نیست.
با این حال، تا موعد لغو تحریم تسلیحاتی ایران 5 ماه باقی مانده است. شاید این 5 ماه فرصتی برای چین و روسیه از یک طرف و سه کشور اروپایی از طرف دیگر باشد، تا به کوشش دوباره‌ای برای متقاعد کردن ایران به ورود به مذاکره برای دستیابی به معاهدۀ هسته‌ای تازه‌ای دست زنند. در واقع 5 ماه فرصت کمی برای این کار است و دولت ایران تن به آن نمی‌دهد، اما اگر در مقدمات کار، پیشرفتی حاصل شود، چه بسا ماجرای تمدید تحریم تسلیحاتی ایران در شورای امنیت اصولاً صورت تازه‌ای به خود گیرد.
آخرین احتمال هم این است که آمریکا در پیشبرد هدف تمدید تحریم تسلیحاتی ایران در شورای امنیت موفق نشود و از طرفی ایران هم بر موضع خود برای عدم مذاکره در بارۀ تفاهنمامۀ جدید پافشاری کند. در آن صورت، آمریکا به احتمال زیاد دایرۀ تحریمهای یکجانبۀ خود را به اندازه‌ای وسیع خواهد کرد که هرگونه داد و ستد تسلیحات متعارف با ایران را نیز دربرگیرد.
#احمد_زیدآبادی
#برجام
#شورای_امنیت
#لغو_تحریم_تسلیحاتی_ایران
#تمدید_تحریم
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
#احمد_زید_آبادی
با نزدیک شدن موعد لغو داد و ستد تسلیحاتی با ایران بر مبنای توافقنامۀ برجام، دولت آمریکا در صدد برآمده است تا مانع این اقدام شود و تحریم خرید و فروش سلاح‌های متعارف با ایران را تا مدت زمانی نامعلوم تمدید کند.
بر همین اساس، گویا وزارت خارجۀ آمریکا طرحی حقوقی را تهیه و تدوین کرده است که بر مبنای آن، ایالات متحده به رغم خروجش از توافقنامۀ برجام، همچنان یکی از طرف‌های توافقنامه شناخته شود تا بتواند "مکانیسم ماشه" را برای کشاندن پروندۀ هسته‌ای ایران به شورای امنیت فعال کند و از آن طریق تحریم تسلیحاتی ایران را تمدید کند.
در مورد اعتبار حقوقی اقدام آمریکا بحث‌های بسیاری شده که عمدتاً حکایت از سست بودن آن دارد، اما دولت ترامپ تا کنون نشان داده است که فقط تا آنجا تابع مقررات حقوقی بین‌المللی است که منافع خاص کشورش را در صحنۀ جهانی تأمین کند، اما همین که معاهده‌ها یا حتی قطعنامه‌های شورای امنیت را خلاف برنامه‌های کلان خود تشخیص دهد، به راحتی آنها را دور می‌زند و یا نادیده میگیرد.
نمونۀ این رفتار را در مورد ماجرای فلسطین شاهد بودیم. جیسون گرینبلات نمایندۀ سابق آمریکا در گروه تدوین "معاملۀ قرن" بارها تکرار کرد که با توسل به قطعنامه‌های سازمان ملل نزاع اسرائیلی - فلسطینی قابل حل نیست و بنابراین فلسطینی‌ها به جای آنکه به آن قطعنامه‌ها استناد کنند، باید به واقعیات روی زمین بنگرند! منظور او از واقعیات روی زمین، شهرک‌های یهودی‌نشینی است که دولت‌های مختلف اسرائیل با نقض مقررات بین‌المللی در کرانۀ باختری رود اردن به پا ساخته‌اند!
در مورد لغو داد و ستد تسلیحاتی با ایران نیز دولت ترامپ قاعدتاً بر "واقعیات روی زمین" انگشت خواهد گذاشت؛ بدین معنا که به جای استدلال حقوقی، ماجرای حضور ایران در خاورمیانه را پیش خواهد کشید، حضوری که از نگاه آمریکا ومتحدانش، مایۀ بی‌ثباتی منطقه شده است و لغو تحریم تسلیحاتی ایران می‌تواند به ابعاد آن بیفزاید.
به نظرم این نوع برخورد، مشکلی در جلب حمایت سه کشور اروپایی عضو برجام یعنی بریتانیا، فرانسه و آلمان ایجاد نخواهد کرد چرا که آنان نیز از حضور ایران در خاورمیانه بیمناک‌اند و آن را اقدامی بی‌ثبات کننده و خطرناک می‌دانند.
در این میان، قاعدتاً دو کشور روسیه و چین به عنوان اعضای دائمی شورای امنیت درجهت لغو یا تمدید تحریم تسلیحاتی ایران می‌توانند نقش تعیین کننده‌ای بازی کنند.
این دو کشور ضمن روابط به نسبت گرم خود با تهران و حتی شاید علاقه‌شان به فروش سطحی از تسلیحات به ایران با انگیزۀ تجاری، از رفتار کلان جمهوری اسلامی در منطقه راضی به نظر نمی‌رسند. از این رو، موضع‌گیری آنها در مورد بند مربوط به لغو تحریم داد و ستد تسلیحاتی با ایران به خلاف گزارش رسانه‌های بین‌المللی چندان هم روشن نیست.
طبعاً آمریکا و متحدان اروپایی‌اش، روسیه و چین را برای همراهی با تمدید تحریم تسلیحاتی ایران تحت فشار خواهند گذاشت، اما فشار مؤثرتر احتمالاً از جانب اسرائیل وعربستان اعمال خواهد شد.
اسرائیل با هر دو کشور روسیه و چین رابطۀ صمیمانه‌ای دارد. بنابراین از تمام قدرت دیپلماتیک خود و فشار جوامع یهودی سرتاسر جهان استفاده خواهد کرد تا آن دو کشور را به تمدید تحریم تسلیحاتی ایران راضی کند. سعودی‌ها هم گرچه در شرایط کنونی روابط سابق خود را با روسیه ندارند، اما از جهت تحت فشار گذاشتن چین برای کمک به تمدید تحریم تسلیحاتی ایران، همچنان نیروی بسیار مؤثری هستند.
با این حساب، احتمال اینکه روسیه و چین قطعنامۀ احتمالی شورای امنیت برای تداوم تحریم تسلیحاتی ایران را وتو کنند، چندان قوی نیست.
با این حال، تا موعد لغو تحریم تسلیحاتی ایران 5 ماه باقی مانده است. شاید این 5 ماه فرصتی برای چین و روسیه از یک طرف و سه کشور اروپایی از طرف دیگر باشد، تا به کوشش دوباره‌ای برای متقاعد کردن ایران به ورود به مذاکره برای دستیابی به معاهدۀ هسته‌ای تازه‌ای دست زنند. در واقع 5 ماه فرصت کمی برای این کار است و دولت ایران تن به آن نمی‌دهد، اما اگر در مقدمات کار، پیشرفتی حاصل شود، چه بسا ماجرای تمدید تحریم تسلیحاتی ایران در شورای امنیت اصولاً صورت تازه‌ای به خود گیرد.
آخرین احتمال هم این است که آمریکا در پیشبرد هدف تمدید تحریم تسلیحاتی ایران در شورای امنیت موفق نشود و از طرفی ایران هم بر موضع خود برای عدم مذاکره در بارۀ تفاهنمامۀ جدید پافشاری کند. در آن صورت، آمریکا به احتمال زیاد دایرۀ تحریمهای یکجانبۀ خود را به اندازه‌ای وسیع خواهد کرد که هرگونه داد و ستد تسلیحات متعارف با ایران را نیز دربرگیرد.
#احمد_زیدآبادی
#برجام
#شورای_امنیت
#لغو_تحریم_تسلیحاتی_ایران
#تمدید_تحریم
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
🔴🔴 #احمد_زیدآبادی
تمدید تحریم تسلیحاتی ایران و شورای همکاری خلیج فارس!
دبیرکل شورای همکاری خلیج فارس به نمایندگی از شش کشور عضو این شورا با ارسال نامه‌ای به شورای امنیت سازمان ملل خواسار تمدید تحریم تسلیحاتی ایران شده است.
تحریم تسلیحاتی ایران طبق قطعنامۀ 2231 شورای امنیت قرار است 27 مهرماه سال جاری به پایان رسد، اما دولت آمریکا با متهم کردن ایران به "حمایت از تروریسم" خواستار تمدید تحریم تسلیحاتی تهران به صورت نامحدود است.
در همین مورد، گفته می‌شود دولت ترامپ امروز پیش‌نویس قطعنامه‌ای را به شورای امنیت ارائه می‌کند که فردا به رأی گذاشته خواهد شد.
طبق گزارش رسانه‌ها، پیش‌نویس قطعنامۀ مورد نظر آمریکا شانس چندانی برای تصویب از سوی شورای امنیت ندارد چرا که علاوه بر احتمال استفادۀ چین و روسیه از حق وتوی خود، کشورهای اروپایی نیز آن را متناسب با تلاش‌هایشان در جهت حفظ برجام نمی‌دانند و تداوم تحریم تسلیحاتی ایران به صورت مدت‌دار را بر تحریم نامحدود ترجیح می‌دهند.
با توجه به این سابقه، نامۀ دبیر کل شورای همکاری خلیج فارس به منظور تأثیرگذاری بر رأی اعضای شورای امنیت نوشته شده است و به نظر می‌رسد چندان هم بی‌تأثیر نباشد.
شش کشور عضو شورای همکاری خلیج فارس بعضاً با یکدیگر دچا راختلاف‌اند و روابط یکسانی نیز با ایران ندارند. از میان این شش کشور، عربستان و بحرین و امارات موضع واحد و تندی در برابر جمهوری اسلامی دارند، عمان و کویت خود را مایل به میانجیگری نشان می‌دهند و قطر هم به دلیل اختلافاتی که تا حد دشمنی با سه کشور نخست پیدا کرده است، با سیاست خارجی نه چندان منسجمی، خود را دوست جمهوری اسلامی معرفی می‌کند.
بنابراین، آنچه در این میان کاملاً عجیب به نظر می‌رسد اجماع این شش کشور بر سر ضرورت تداوم تحریم تسلیحاتی ایران است که در نامۀ دبیرکل شورای همکاری به شورای امنیت تبلور یافته است.
اینکه چه تلاش‌های دیپلماتیک پشت‌پرده‌ای سبب این اجماع شده است، مشخص نیست، اما به سختی می‌توان پذیرفت که چنین تلاش‌هایی از جانب وزارت خارجۀ آمریکا صورت نگرفته باشد.
اینکه تلاش‌های احتمالی در این باره صرفاً جنبۀ متقاعد کنندگی داشته و یا از ابزارهای دیگری هم در این رابطه استفاده شده است، طبعاً قابل راستی‌آزمایی نیست اما اگر هر شش کشور شورای همکاری بنا به میل و طبق منافع مورد تصورشان خواستار تدوام تسلیحاتی ایران شده باشند، در آن صورت بخصوص چین و روسیه در استفاده از حق وتوی خود برای بی‌اثر کردن قطعنامۀ پیشنهادی آمریکا با دردسر روبرو می‌شوند.
چین و روسیه در کنار علاقه به حفظ سطحی از رابطه با ایران، برای گسترش روابط خود با کشورهای حوزۀ جنوبی خلیج فارس بویژه عربستان و امارات اهمیت بالایی قائل‌اند و نمی‌خواهند به انتخاب بین یکی از دو طرف دعوا مخیّر شوند.
قاعدتاً وتوی قطعنامۀ پیشنهادی آمریکا از سوی چین و روسیه بر روابط آنها با اعضای شورای همکاری تأثیر منفی می‌گذارد و این چیزی است که این دو کشور تمایلی به آن ندارند.
از طرفی رأی مثبت یا ممتنع آنها به قطعنامۀ مربوط به تداوم تحریم تسلیحاتی ایران به قصد جلب رضایت کشورهای عضو شورای همکاری نیز به نوبۀ خود می‌تواند روابط دو کشور را با تهران به خطر اندازد و یا به کلی سرد کند.
بنابراین، چین و روسیه در نوع برخورد با قطعنامۀ پیشنهادی آمریکا راه آسانی پیش رو ندارند و باید بین دو امر متناقض گونه‌ای آشتی برقرار کنند.
آمریکا با اصرار بر اصل "همه یا هیچ" می‌تواند راه‌های میانه را در برابر پکن و مسکو سد کند و آنها را به انتخاب بین ایران و شورای همکاری مجبور سازد. از طرفی واشنگتن می‌تواند با نشان دادن سطحی از انعطاف، راه حل میانۀ مورد نظر اروپایی‌ها را به عنوان راه سوم در برابر چین و روسیه قرار دهد.
البته ایران از هرگونه تمدید تحریم تسلیحاتی خود حتی به صورت محدود به شدت خشمگین خواهد شد، اما شاید خشم آن برای چین و روسیه چندان هم مهم نباشد چرا که با توجه به روابط تیرۀ ایران با اروپا و آمریکا، جمهوری اسلامی نهایتاً چاره‌ای جز حفظ رویکرد مثبت خود در برابر مسکو و پکن نخواهد داشت!
در هر صورت، نوع رأی شورای امنیت به قطعنامۀ پیشنهادی آمریکا تا اندازۀ بسیاری، نحوۀ مناسبات قدرت‌های جهانی و نقش ایران و رقبای منطقه‌ای‌اش در این مناسبات را روشن خواهد کرد و این تا حدی از ابهام موجود در مناسبات جهانی می‌کاهد و بخصوص برای تحلیل‌گران مفیداست!
#شورای_همکاری
#شورای_امنیت
#تحریم_تسلیحاتی_ایران
#چین_و_روسیه
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
تمدید تحریم تسلیحاتی ایران و شورای همکاری خلیج فارس!
دبیرکل شورای همکاری خلیج فارس به نمایندگی از شش کشور عضو این شورا با ارسال نامه‌ای به شورای امنیت سازمان ملل خواسار تمدید تحریم تسلیحاتی ایران شده است.
تحریم تسلیحاتی ایران طبق قطعنامۀ 2231 شورای امنیت قرار است 27 مهرماه سال جاری به پایان رسد، اما دولت آمریکا با متهم کردن ایران به "حمایت از تروریسم" خواستار تمدید تحریم تسلیحاتی تهران به صورت نامحدود است.
در همین مورد، گفته می‌شود دولت ترامپ امروز پیش‌نویس قطعنامه‌ای را به شورای امنیت ارائه می‌کند که فردا به رأی گذاشته خواهد شد.
طبق گزارش رسانه‌ها، پیش‌نویس قطعنامۀ مورد نظر آمریکا شانس چندانی برای تصویب از سوی شورای امنیت ندارد چرا که علاوه بر احتمال استفادۀ چین و روسیه از حق وتوی خود، کشورهای اروپایی نیز آن را متناسب با تلاش‌هایشان در جهت حفظ برجام نمی‌دانند و تداوم تحریم تسلیحاتی ایران به صورت مدت‌دار را بر تحریم نامحدود ترجیح می‌دهند.
با توجه به این سابقه، نامۀ دبیر کل شورای همکاری خلیج فارس به منظور تأثیرگذاری بر رأی اعضای شورای امنیت نوشته شده است و به نظر می‌رسد چندان هم بی‌تأثیر نباشد.
شش کشور عضو شورای همکاری خلیج فارس بعضاً با یکدیگر دچا راختلاف‌اند و روابط یکسانی نیز با ایران ندارند. از میان این شش کشور، عربستان و بحرین و امارات موضع واحد و تندی در برابر جمهوری اسلامی دارند، عمان و کویت خود را مایل به میانجیگری نشان می‌دهند و قطر هم به دلیل اختلافاتی که تا حد دشمنی با سه کشور نخست پیدا کرده است، با سیاست خارجی نه چندان منسجمی، خود را دوست جمهوری اسلامی معرفی می‌کند.
بنابراین، آنچه در این میان کاملاً عجیب به نظر می‌رسد اجماع این شش کشور بر سر ضرورت تداوم تحریم تسلیحاتی ایران است که در نامۀ دبیرکل شورای همکاری به شورای امنیت تبلور یافته است.
اینکه چه تلاش‌های دیپلماتیک پشت‌پرده‌ای سبب این اجماع شده است، مشخص نیست، اما به سختی می‌توان پذیرفت که چنین تلاش‌هایی از جانب وزارت خارجۀ آمریکا صورت نگرفته باشد.
اینکه تلاش‌های احتمالی در این باره صرفاً جنبۀ متقاعد کنندگی داشته و یا از ابزارهای دیگری هم در این رابطه استفاده شده است، طبعاً قابل راستی‌آزمایی نیست اما اگر هر شش کشور شورای همکاری بنا به میل و طبق منافع مورد تصورشان خواستار تدوام تسلیحاتی ایران شده باشند، در آن صورت بخصوص چین و روسیه در استفاده از حق وتوی خود برای بی‌اثر کردن قطعنامۀ پیشنهادی آمریکا با دردسر روبرو می‌شوند.
چین و روسیه در کنار علاقه به حفظ سطحی از رابطه با ایران، برای گسترش روابط خود با کشورهای حوزۀ جنوبی خلیج فارس بویژه عربستان و امارات اهمیت بالایی قائل‌اند و نمی‌خواهند به انتخاب بین یکی از دو طرف دعوا مخیّر شوند.
قاعدتاً وتوی قطعنامۀ پیشنهادی آمریکا از سوی چین و روسیه بر روابط آنها با اعضای شورای همکاری تأثیر منفی می‌گذارد و این چیزی است که این دو کشور تمایلی به آن ندارند.
از طرفی رأی مثبت یا ممتنع آنها به قطعنامۀ مربوط به تداوم تحریم تسلیحاتی ایران به قصد جلب رضایت کشورهای عضو شورای همکاری نیز به نوبۀ خود می‌تواند روابط دو کشور را با تهران به خطر اندازد و یا به کلی سرد کند.
بنابراین، چین و روسیه در نوع برخورد با قطعنامۀ پیشنهادی آمریکا راه آسانی پیش رو ندارند و باید بین دو امر متناقض گونه‌ای آشتی برقرار کنند.
آمریکا با اصرار بر اصل "همه یا هیچ" می‌تواند راه‌های میانه را در برابر پکن و مسکو سد کند و آنها را به انتخاب بین ایران و شورای همکاری مجبور سازد. از طرفی واشنگتن می‌تواند با نشان دادن سطحی از انعطاف، راه حل میانۀ مورد نظر اروپایی‌ها را به عنوان راه سوم در برابر چین و روسیه قرار دهد.
البته ایران از هرگونه تمدید تحریم تسلیحاتی خود حتی به صورت محدود به شدت خشمگین خواهد شد، اما شاید خشم آن برای چین و روسیه چندان هم مهم نباشد چرا که با توجه به روابط تیرۀ ایران با اروپا و آمریکا، جمهوری اسلامی نهایتاً چاره‌ای جز حفظ رویکرد مثبت خود در برابر مسکو و پکن نخواهد داشت!
در هر صورت، نوع رأی شورای امنیت به قطعنامۀ پیشنهادی آمریکا تا اندازۀ بسیاری، نحوۀ مناسبات قدرت‌های جهانی و نقش ایران و رقبای منطقه‌ای‌اش در این مناسبات را روشن خواهد کرد و این تا حدی از ابهام موجود در مناسبات جهانی می‌کاهد و بخصوص برای تحلیل‌گران مفیداست!
#شورای_همکاری
#شورای_امنیت
#تحریم_تسلیحاتی_ایران
#چین_و_روسیه
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
🔴🔴🔴 #احمد_زیدآبادی
🔸پیام یازده رأی ممتنع در شورای امنیت
گرایش کلی جامعۀ جهانی را می‌توان در یازده رأی ممتنع اعضای شورای امنیت به قطعنامۀ پیشنهادی آمریکا برای تمدید نامحدود تحریم تسلیحاتی ایران مشاهده کرد.
از مجموع 15 عضور شورای امنیت، آمریکا و جمهوری دومینیکن به قطعنامۀ پیشنهادی رأی مثبت، چین و روسیه رأی منفی و بریتانیا، فرانسه، آلمان، بلژیک، استونی، اندونزی، ویتنام، آفریقای جنوبی، تونس، نیجر و سنت وینسنت رأی ممتنع دادند.
در واقع نمایندگان قاره‌های اروپا، آسیا و آفریقا با رأی ممتنع خود، ضمن نشان دادن نوع گرایش‌شان به چگونگی حل و فصل بحران‌های بین‌المللی، از همراهی با قطب‌های بزرگ نظامی جهان اجتناب کردند.
به عبارت دیگر، نمایندگان اکثریت کشورهای جهان نشان دادند که خواهان شیوه‌هایی متفاوت از دولت آمریکا و نیز رقبای چینی و روسی آن برای مدیریت نظام بین‌المللی‌اند و بنابراین، هیچکدام از این قدرت‌های نظامی نباید انتظار حمایت کورکورانۀ دیگر کشورها را از سیاست خود داشته باشند.
در این میان، وزارت خارجۀ ایران، رأی ممتنع اکثریت اعضای شورای امنیت به قطعنامۀ پیشنهادی آمریکا را به فعالیت‌های دیپلماتیک خود نسب داده است. البته فعالیت‌هایی در کار بوده است، اما اگر مقام‌های ایرانی این رأی را بدین صورت تفسیر کنند، به زودی سرخورده خواهند شد.
در واقع، رد قطعنامۀ پیشنهادی ایالات متحده در شورای امنیت به معنای حمایت آنها از لغو تحریم تسلیحاتی ایران در مهرماه سال جاری نیست، بلکه به مفهوم مخالف آنها با شیوۀ عملکرد آمریکا در تحمیل ارادۀ خود به جامعۀ جهانی است.
به دیگر سخن، موضوع تمدید تحریم تسلیحاتی ایران همچنان روی میز جامعۀ جهانی است و بخصوص کشورهای اروپایی و روسیه خواهان توافقی جمعی در این مورد با مشارکت همۀ طرف‌های درگیر در این ماجراهستند.
اگر آمریکا با تعدیل خواسته‌های خود به لزوم توافقی در این زمینه تن دهد، احتمال تمدید تحریم تسلیحاتی ایران برای مدتی مشخص حتی در شورای امنیت هنوز وجود دارد. اما اگر آمریکا راه هرگونه سازش و انعطاف را ببندد و مطالبات حداکثری خود را به منظور نابودی کامل برجام دنبال کند و بدین منظور در پی فعال کردن "مکانیسم ماشه" برای بازگشت تمام تحریمهای بین‌المللی علیه ایران باشد، به احتمال زیاد باز هم با ناکامی روبرو خواهد شد مگر اینکه در ماه‌های آتی اتفاقی بسیار تحریک‌آمیز از سوی ایران رخ دهد.
با این همه، عدم موفقیت آمریکا در تصویب قانونی بین‌المللی برای تمدید تحریم تسلیحاتی ایران تا تاریخ مقرر، به معنای گشوده شدن بازارهای تسلیحاتی به روی ایران و تسهیل صادرات و واردات سلاح نخواهد بود.
تا زمانی که سیاست خارجی جمهوری اسلامی، مورد نارضایتی بسیاری از کشورهای منطقه و جهان باشد، معاملۀ تسلیحاتی با ایران همچنان بسیار حسیاست‌زا خواهد بود و کشورها به آسانی آن را نخواهد پذیرفت.
به رغم این، رد قطعنامۀ پیشنهادی آمریکا، فرصت دیپلماتیک تازه‌ای در اختیار ایران قرار می‌دهد که اگر بخواهد، می‌تواند در جهت حل بنیادی مشکلات خود با دیگر کشورها از آن استفاده کند. اما اگر نخواهد، رد قطعنامه، به خودی خود چیزی به داشته‌های موجود اضافه نمی‌کند!
#شورای_امنیت
#سازمان_ملل
#تحریم_تسلیحاتی_ایران
#فرصت_دیپلماتیک
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
🔸پیام یازده رأی ممتنع در شورای امنیت
گرایش کلی جامعۀ جهانی را می‌توان در یازده رأی ممتنع اعضای شورای امنیت به قطعنامۀ پیشنهادی آمریکا برای تمدید نامحدود تحریم تسلیحاتی ایران مشاهده کرد.
از مجموع 15 عضور شورای امنیت، آمریکا و جمهوری دومینیکن به قطعنامۀ پیشنهادی رأی مثبت، چین و روسیه رأی منفی و بریتانیا، فرانسه، آلمان، بلژیک، استونی، اندونزی، ویتنام، آفریقای جنوبی، تونس، نیجر و سنت وینسنت رأی ممتنع دادند.
در واقع نمایندگان قاره‌های اروپا، آسیا و آفریقا با رأی ممتنع خود، ضمن نشان دادن نوع گرایش‌شان به چگونگی حل و فصل بحران‌های بین‌المللی، از همراهی با قطب‌های بزرگ نظامی جهان اجتناب کردند.
به عبارت دیگر، نمایندگان اکثریت کشورهای جهان نشان دادند که خواهان شیوه‌هایی متفاوت از دولت آمریکا و نیز رقبای چینی و روسی آن برای مدیریت نظام بین‌المللی‌اند و بنابراین، هیچکدام از این قدرت‌های نظامی نباید انتظار حمایت کورکورانۀ دیگر کشورها را از سیاست خود داشته باشند.
در این میان، وزارت خارجۀ ایران، رأی ممتنع اکثریت اعضای شورای امنیت به قطعنامۀ پیشنهادی آمریکا را به فعالیت‌های دیپلماتیک خود نسب داده است. البته فعالیت‌هایی در کار بوده است، اما اگر مقام‌های ایرانی این رأی را بدین صورت تفسیر کنند، به زودی سرخورده خواهند شد.
در واقع، رد قطعنامۀ پیشنهادی ایالات متحده در شورای امنیت به معنای حمایت آنها از لغو تحریم تسلیحاتی ایران در مهرماه سال جاری نیست، بلکه به مفهوم مخالف آنها با شیوۀ عملکرد آمریکا در تحمیل ارادۀ خود به جامعۀ جهانی است.
به دیگر سخن، موضوع تمدید تحریم تسلیحاتی ایران همچنان روی میز جامعۀ جهانی است و بخصوص کشورهای اروپایی و روسیه خواهان توافقی جمعی در این مورد با مشارکت همۀ طرف‌های درگیر در این ماجراهستند.
اگر آمریکا با تعدیل خواسته‌های خود به لزوم توافقی در این زمینه تن دهد، احتمال تمدید تحریم تسلیحاتی ایران برای مدتی مشخص حتی در شورای امنیت هنوز وجود دارد. اما اگر آمریکا راه هرگونه سازش و انعطاف را ببندد و مطالبات حداکثری خود را به منظور نابودی کامل برجام دنبال کند و بدین منظور در پی فعال کردن "مکانیسم ماشه" برای بازگشت تمام تحریمهای بین‌المللی علیه ایران باشد، به احتمال زیاد باز هم با ناکامی روبرو خواهد شد مگر اینکه در ماه‌های آتی اتفاقی بسیار تحریک‌آمیز از سوی ایران رخ دهد.
با این همه، عدم موفقیت آمریکا در تصویب قانونی بین‌المللی برای تمدید تحریم تسلیحاتی ایران تا تاریخ مقرر، به معنای گشوده شدن بازارهای تسلیحاتی به روی ایران و تسهیل صادرات و واردات سلاح نخواهد بود.
تا زمانی که سیاست خارجی جمهوری اسلامی، مورد نارضایتی بسیاری از کشورهای منطقه و جهان باشد، معاملۀ تسلیحاتی با ایران همچنان بسیار حسیاست‌زا خواهد بود و کشورها به آسانی آن را نخواهد پذیرفت.
به رغم این، رد قطعنامۀ پیشنهادی آمریکا، فرصت دیپلماتیک تازه‌ای در اختیار ایران قرار می‌دهد که اگر بخواهد، می‌تواند در جهت حل بنیادی مشکلات خود با دیگر کشورها از آن استفاده کند. اما اگر نخواهد، رد قطعنامه، به خودی خود چیزی به داشته‌های موجود اضافه نمی‌کند!
#شورای_امنیت
#سازمان_ملل
#تحریم_تسلیحاتی_ایران
#فرصت_دیپلماتیک
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
🔴🔴🔴🔴 #احمد_زیدآبادی
🔸آمریکا و فعال کردن مکانیسم ماشه!
دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا از تصمیم کشورش برای فعال کردن "مکانیسم ماشه" در روزهای آینده خبر داده است.
مکانیسم ماشه، بندی از برجام است که بر اساس آن، بازگشت تمام تحریمهای سازمان ملل علیه ایران ممکن می‌شود.
فعال شدن مکانیسم ماشه به معنای مرگ رسمی توافقنامۀ برجام است و از همین رو، دیگرِ طرف‌های این توافقنامه مخالف به کارگیری آن هستند.
آمریکا اما پس از رد قطعنامۀ پیشنهادی‌اش در شورای امنیت، برای تمدید نامحدود تحریم تسلیحاتی ایران، فعال کردن مکانیسم ماشه را در دستور کار خود قرار داده است. حتی گفته می‌شود که آمریکا با اطلاع و آگاهی از عدم تصویب قطعنامۀ پیشنهادی‌اش در شورای امنیت، عمداً اصرار به رأی‌گیری دربارۀ آن کرده است تا بهانۀ لازم را برای فعال کردن مکانیسم ماشه به دست آورد.
این در حالی است که دیگر اعضای دائم شورای امنیت با اشاره به خروج رسمی آمریکا از برجام، این کشور را فاقد صلاحیت حقوقی لازم برای فعال کردن مکانیسم ماشه می‌دانند و با اقدام آمریکا در این زمینه مخالف‌اند.
آمریکا اما بین خروج از برجام و حق فعال کردن مکانیسم ماشه برای خود، مغایرتی نمی‌بیند و گویا بخش حقوقی وزارت خارجۀ آمریکا در این باره سندی برای ارائه به شورای امنیت نیز تهیه کرده است.
در واقع متن‌های حقوقی بین‌المللی مانند هر متن دیگری، همواره محل تأویل و تفسیرهای مختلف‌اند و هر گاه پای مسائل سیاسی و امنیتی کشورها در میان باشد، تفسیری معمولاً غالب می‌شود که قدرت بیشتری در پشت آن نهفته باشد! طبعاً متن برجام هم از این قاعده مستثنی نیست و هر یک از طرف‌های امضاء کنندۀ آن تفسیر مخصوص به خود را از متن آن دارند و بنا به پشتوانۀ قدرت خود، در جهت غالب کردن تفسیرشان کوشش می‌کنند.
بنابراین، اینکه آیا آمریکا پس از خروج از برجام از حق فعال کردن مکانیسم ماشه برخوردار است یا خیر، بیشتر به کار کارشناسان حقوق بین‌الملل می‌آید تا در بارۀ آن به بحث و جدل با هم مشغول شوند. از نگاه اهل سیاست اما مسئله این است که آیا آمریکا برغم مخالفت دیگر اعضای دائمی شورای امنیت از قدرت لازم برای فعال کردن مکانیسم ماشه برخوردار است یا خیر؟
آمریکا در حال حاضر دیگر تنها قدرت تعیین‌کنندۀ مناسبات جهانی نیست، اما همچنان بزرگترین آنهاست. از همین رو این کشور می‌کوشد تا با استفاده از قدرت خود، روندهای جهانی را به گونه‌ای هدایت کند که موقعیت برترش را در نظام جهانی تا حد ممکن حفظ کند.
یکی از اهداف اصلی آمریکا، سر و سامان دادن به نوعی نظم دلخواه در خاورمیانه است تا پس از آن بتواند از حجم حضور نیروهایش در این منطقه بکاهد و استقرار نظامی خود را عمدتاً بر آسیای جنوب شرقی متمرکز کند.
از این رو، دولت ترامپ مسئلۀ ایران و نزاع عربی - اسرائیلی را دو کانون بحران خاورمیانه به شمار می‌آورد و به زعم خود می‌کوشد تا پیش از ترک قدرت به طور موازی آنها را در مسیری متفاوت از گذشته قرار دهد.
سیاست آمریکا در مورد نزاع عربی - اسرائیلی کم و بیش روشن است. این سیاست در معاملۀ قرن تبلور یافته است بدین صورت که کشوری مستقل با اختیارات محدود در بخش اعظم کرانۀ باختری رود اردن برای فلسطینی‌ها شکل گیرد و در ازای آن نیز کشورهای عرب با اسرائیل روابط رسمی برقرار کنند.
در مورد ایران اما سیاست دولت ترامپ پیچیده‌تر و مقداری همراه با ابهام است. سیاست رسمی البته این است که جمهوری اسلامی به اندازه‌ای تحت فشار اقتصادی و دیپلماتیک قرار گیرد که به ناچار "دعاوی انقلابی و ایدئولوژیک و فرامرزی" خود را رها کند و با نظم در حال ظهور منطقه‌ای به عنوان یک "کشور عادی"همراه شود و از مواهب آن بهره ببرد. با این حال، لحن مقام‌های آمریکایی در برابر جمهوری اسلامی بعضاً به نحوی است که با این هدف‌گذاری سازگار به نظر نمی‌رسد و نوعی علاقه به "تغییر رژیم" را به اذهان متبادر می‌کند گرچه نشانۀ روشنی هم از پیگیری چنین علاقه‌ای آشکار نیست.
در هر صورت، دولت ترامپ تمام قدرت خود را به کار گرفته است تا از طریق فعال کردن مکانیسم ماشه، یک بار و برای همیشه به "شرّ برجام" پایان دهد وایران را وادار به امضای توافق تازه‌ای کند.
شاید طرح ابتکارات دیپلماتیک جدیدی از سوی دیگر طرف‌های برجام که سبب جلب رضات ترامپ هم شود، آمریکا را از تعقیب این سیاست باز دارد. اما اگر چنین ابتکاراتی در میان نباشد، به نظرم آمریکا تا حد تهدید به خروج از سازمان ملل، بر فعال کردن مکانیسم ماشه اصرار ورزد!
خروج آمریکا از سازمان ملل هم به معنای بی‌اثر کردن و حتی نابودی این سازمان است و این چیزی است که بعید می‌دانم سایر قدرت‌های جهانی تاب تحمل آن را داشته باشند، بنابراین ممکن است تا حدود زیادی در صدد جلب رضایت ترامپ برآیند.
#مکانیسم_ماشه
#توافق_برجام
#شورای_امنیت
#سازمان_ملل
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
🔸آمریکا و فعال کردن مکانیسم ماشه!
دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا از تصمیم کشورش برای فعال کردن "مکانیسم ماشه" در روزهای آینده خبر داده است.
مکانیسم ماشه، بندی از برجام است که بر اساس آن، بازگشت تمام تحریمهای سازمان ملل علیه ایران ممکن می‌شود.
فعال شدن مکانیسم ماشه به معنای مرگ رسمی توافقنامۀ برجام است و از همین رو، دیگرِ طرف‌های این توافقنامه مخالف به کارگیری آن هستند.
آمریکا اما پس از رد قطعنامۀ پیشنهادی‌اش در شورای امنیت، برای تمدید نامحدود تحریم تسلیحاتی ایران، فعال کردن مکانیسم ماشه را در دستور کار خود قرار داده است. حتی گفته می‌شود که آمریکا با اطلاع و آگاهی از عدم تصویب قطعنامۀ پیشنهادی‌اش در شورای امنیت، عمداً اصرار به رأی‌گیری دربارۀ آن کرده است تا بهانۀ لازم را برای فعال کردن مکانیسم ماشه به دست آورد.
این در حالی است که دیگر اعضای دائم شورای امنیت با اشاره به خروج رسمی آمریکا از برجام، این کشور را فاقد صلاحیت حقوقی لازم برای فعال کردن مکانیسم ماشه می‌دانند و با اقدام آمریکا در این زمینه مخالف‌اند.
آمریکا اما بین خروج از برجام و حق فعال کردن مکانیسم ماشه برای خود، مغایرتی نمی‌بیند و گویا بخش حقوقی وزارت خارجۀ آمریکا در این باره سندی برای ارائه به شورای امنیت نیز تهیه کرده است.
در واقع متن‌های حقوقی بین‌المللی مانند هر متن دیگری، همواره محل تأویل و تفسیرهای مختلف‌اند و هر گاه پای مسائل سیاسی و امنیتی کشورها در میان باشد، تفسیری معمولاً غالب می‌شود که قدرت بیشتری در پشت آن نهفته باشد! طبعاً متن برجام هم از این قاعده مستثنی نیست و هر یک از طرف‌های امضاء کنندۀ آن تفسیر مخصوص به خود را از متن آن دارند و بنا به پشتوانۀ قدرت خود، در جهت غالب کردن تفسیرشان کوشش می‌کنند.
بنابراین، اینکه آیا آمریکا پس از خروج از برجام از حق فعال کردن مکانیسم ماشه برخوردار است یا خیر، بیشتر به کار کارشناسان حقوق بین‌الملل می‌آید تا در بارۀ آن به بحث و جدل با هم مشغول شوند. از نگاه اهل سیاست اما مسئله این است که آیا آمریکا برغم مخالفت دیگر اعضای دائمی شورای امنیت از قدرت لازم برای فعال کردن مکانیسم ماشه برخوردار است یا خیر؟
آمریکا در حال حاضر دیگر تنها قدرت تعیین‌کنندۀ مناسبات جهانی نیست، اما همچنان بزرگترین آنهاست. از همین رو این کشور می‌کوشد تا با استفاده از قدرت خود، روندهای جهانی را به گونه‌ای هدایت کند که موقعیت برترش را در نظام جهانی تا حد ممکن حفظ کند.
یکی از اهداف اصلی آمریکا، سر و سامان دادن به نوعی نظم دلخواه در خاورمیانه است تا پس از آن بتواند از حجم حضور نیروهایش در این منطقه بکاهد و استقرار نظامی خود را عمدتاً بر آسیای جنوب شرقی متمرکز کند.
از این رو، دولت ترامپ مسئلۀ ایران و نزاع عربی - اسرائیلی را دو کانون بحران خاورمیانه به شمار می‌آورد و به زعم خود می‌کوشد تا پیش از ترک قدرت به طور موازی آنها را در مسیری متفاوت از گذشته قرار دهد.
سیاست آمریکا در مورد نزاع عربی - اسرائیلی کم و بیش روشن است. این سیاست در معاملۀ قرن تبلور یافته است بدین صورت که کشوری مستقل با اختیارات محدود در بخش اعظم کرانۀ باختری رود اردن برای فلسطینی‌ها شکل گیرد و در ازای آن نیز کشورهای عرب با اسرائیل روابط رسمی برقرار کنند.
در مورد ایران اما سیاست دولت ترامپ پیچیده‌تر و مقداری همراه با ابهام است. سیاست رسمی البته این است که جمهوری اسلامی به اندازه‌ای تحت فشار اقتصادی و دیپلماتیک قرار گیرد که به ناچار "دعاوی انقلابی و ایدئولوژیک و فرامرزی" خود را رها کند و با نظم در حال ظهور منطقه‌ای به عنوان یک "کشور عادی"همراه شود و از مواهب آن بهره ببرد. با این حال، لحن مقام‌های آمریکایی در برابر جمهوری اسلامی بعضاً به نحوی است که با این هدف‌گذاری سازگار به نظر نمی‌رسد و نوعی علاقه به "تغییر رژیم" را به اذهان متبادر می‌کند گرچه نشانۀ روشنی هم از پیگیری چنین علاقه‌ای آشکار نیست.
در هر صورت، دولت ترامپ تمام قدرت خود را به کار گرفته است تا از طریق فعال کردن مکانیسم ماشه، یک بار و برای همیشه به "شرّ برجام" پایان دهد وایران را وادار به امضای توافق تازه‌ای کند.
شاید طرح ابتکارات دیپلماتیک جدیدی از سوی دیگر طرف‌های برجام که سبب جلب رضات ترامپ هم شود، آمریکا را از تعقیب این سیاست باز دارد. اما اگر چنین ابتکاراتی در میان نباشد، به نظرم آمریکا تا حد تهدید به خروج از سازمان ملل، بر فعال کردن مکانیسم ماشه اصرار ورزد!
خروج آمریکا از سازمان ملل هم به معنای بی‌اثر کردن و حتی نابودی این سازمان است و این چیزی است که بعید می‌دانم سایر قدرت‌های جهانی تاب تحمل آن را داشته باشند، بنابراین ممکن است تا حدود زیادی در صدد جلب رضایت ترامپ برآیند.
#مکانیسم_ماشه
#توافق_برجام
#شورای_امنیت
#سازمان_ملل
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
🔴🔴🔴 #آمريكا چگونه مي خواهد #مکانیسم ماشه را فعال كند؟
هادی خسروشاهین
آمريكا براي پيشبرد سياست يكجانبه خود عليه #ايران و #برجام بر چند موضوع تكيه مي كند:
الف-#قطعنامه #٢٢٣١ سندي مستقل از #برجام است و بدليل عضويت آمريكا در #شورای_امنیت برغم خروج از توافق هسته اي اين كشور مي تواند با توسل به اين قطعنامه اسنپ بك را فعال كند.
ب-در #قطعنامه 2231 از لفظ (participant states)دولت هاي مشاركت كننده يا شركت كننده در برجام به جاي (members of JCPOA)اعضاي #برجام استفاده شده است و #أمريكا آمريكا هم يكي از دولت هاي مشاركت كننده در برجام بوده است.
با در نظر گرفتن اين مفروضات واشنگتن با تكيه بر بندهاي ٩تا١٢قطعنامه٢٢٣١كه ذيل بند٤١ #منشورملل متحد تعريف شده است،وارد فاز فعال سازي بند #اسنپ_بک مي شود.اما چگونه؟
١-آمريكا بر اساس بند ١١قعطنامه به عنوان دولت مشاركت كننده در #برجام اخطار و گزارش هشدار آميز (notification)خود در مورد عدم اجراي قابل توجه تعهدات برجامي را به #شورای_امنیت ارايه مي دهد.
اعضاي #شورای_امنیت از زمان دريافت اين گزارش ١٠روز فرصت خواهند داشت در مورد راي به پيش نويس يك قطعنامه تصميم گيري كنند.در اين بازه زماني ممكن است روسيه،چين و اروپا نوتيفيكيشني در مقابل ارايه دهند كه آمريكا بدليل خروج از #برجام نمي تواند مدعايي در اين زمينه داشته باشد و پيش از ايران ناقض #برجام بوده است.آمريكا در اينجا مي خواهد دست به يك اقدام جديد حقوقي بزند تا نوتيفيكيشن اين كشورها را خنثي كند.با توجه به اينكه اين شكايت #روسيه ،#چين و #اروپا نوعي تفسير جديد از قطعنامه٢٢٣١است و بر عدم مشاركت آمريكا نه عضويت تاكيد دارد ،در قالب نوتيفيكيشن قابل پيگيري نيست و بايد بصورت پيش نويس #قطعنامه ارايه شود.برداشت #آمريكا اين است كه اگر اين روند را محقق سازد،قادر خواهد بود قطعنامه مشترك اين سه قدرت جهاني را #وتو كند.
٢-اگر اعضا پس از ١٠ روز در ارتباط با راي گيري در مورد پيش نويس #قطعنامه تنظيم شده بر اساس نوتيفيكيشن آمريكا به تفاهم نرسند،آن هنگام رييس #شورای_امنیت موظف به ارايه يك پيش نويس قطعنامه جهت راي گيري است.اعضا تا ٣٠روز فرصت خواهند داشت اين پيش نويس را به راي بگذارند.
٣-بر اساس بند ١٢قطعنامه٢٢٣١در صورت عدم موفقيت در زمينه راي به #قطعنامه پيشنهادي در اجراي بندهاي ٧و١١قطعنامه در شامگاه سي امين روز به وقت گرينويچ از زمان دريافت نوتيفيكيشن آمريكا به #شورای_امنیت ،تمام قطعنامه هاي تحريمي قبل از قطعنامه٢٢٣١دوباره بازخواهد گشت.
اما اين پروسه طراحي شده توسط #واشنگتن با مخالفت شديد قدرت هاي جهاني روبرو خواهد شد اما چرا؟
الف-تفسير #روسيه،#چين و #اروپا از واژه مشاركت كننده يا شركت كننده در برجام همان عضويت است و به همين دليل تاكيد مي كند كه #آمريكا بدليل خروج از #برجام ديگر عضو اين معاهده بين المللي نيست و به همين دليل نمي تواند از مفاد آن استفاده كند
ب-قطعنامه #شورای_امنیت سند مستقلي از #برجام نيست بلكه مكمل آن است و كشوري كه از يكي از اين دو سند خارج شده است نمي تواند از سند مكمل عليه سند ديگر استفاده كند.
🔸نتيجه:
در دو هفته آينده شاهد يكي از سهمگين ترين نبردهاي سياسي و ديپلماتيك ميان قدرت هاي بزرگ در #شورای_امنیت خواهيم بود؛نبردي كه از زمان پايان جنگ جهاني دوم بدين سو بي سابقه است و مي تواند اعتبار شوراي امنيت را به عنوان نهادي تصميم گير در مناقشات بين المللي بطور جدي زير سوال ببرد.همين اتفاق مي تواند نشانه اي از دگرديسي عميق در نظام بين الملل باشد.
اختلاف و شكاف ميان قدرت هاي بزرگ در زمينه #اسنپ_بک آنچنان حدت و شدت دارد كه حتي مي توان تصور كرد درصورت پيشبرد پروژه واشنگتن در فرداي سي امين روز حداقل #روسيه و #چين به مفاد قطعنامه هاي پيشين شوراي امنيت در مورد ايران تن ندهند يعني از نظر آمريكا،ايران ذيل فصل هفتم منشور ملل تعريف شود و از نظر ساير قدرت هاي جهان همچنان مناسبات برامده از #قطعنامه٢٢٣١ ساري و جاري باشد.در اين صورت خود تصور كنيد آيا از اعتبار #شورای_امنیت چيزي باقي خواهد ماند؟
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
هادی خسروشاهین
آمريكا براي پيشبرد سياست يكجانبه خود عليه #ايران و #برجام بر چند موضوع تكيه مي كند:
الف-#قطعنامه #٢٢٣١ سندي مستقل از #برجام است و بدليل عضويت آمريكا در #شورای_امنیت برغم خروج از توافق هسته اي اين كشور مي تواند با توسل به اين قطعنامه اسنپ بك را فعال كند.
ب-در #قطعنامه 2231 از لفظ (participant states)دولت هاي مشاركت كننده يا شركت كننده در برجام به جاي (members of JCPOA)اعضاي #برجام استفاده شده است و #أمريكا آمريكا هم يكي از دولت هاي مشاركت كننده در برجام بوده است.
با در نظر گرفتن اين مفروضات واشنگتن با تكيه بر بندهاي ٩تا١٢قطعنامه٢٢٣١كه ذيل بند٤١ #منشورملل متحد تعريف شده است،وارد فاز فعال سازي بند #اسنپ_بک مي شود.اما چگونه؟
١-آمريكا بر اساس بند ١١قعطنامه به عنوان دولت مشاركت كننده در #برجام اخطار و گزارش هشدار آميز (notification)خود در مورد عدم اجراي قابل توجه تعهدات برجامي را به #شورای_امنیت ارايه مي دهد.
اعضاي #شورای_امنیت از زمان دريافت اين گزارش ١٠روز فرصت خواهند داشت در مورد راي به پيش نويس يك قطعنامه تصميم گيري كنند.در اين بازه زماني ممكن است روسيه،چين و اروپا نوتيفيكيشني در مقابل ارايه دهند كه آمريكا بدليل خروج از #برجام نمي تواند مدعايي در اين زمينه داشته باشد و پيش از ايران ناقض #برجام بوده است.آمريكا در اينجا مي خواهد دست به يك اقدام جديد حقوقي بزند تا نوتيفيكيشن اين كشورها را خنثي كند.با توجه به اينكه اين شكايت #روسيه ،#چين و #اروپا نوعي تفسير جديد از قطعنامه٢٢٣١است و بر عدم مشاركت آمريكا نه عضويت تاكيد دارد ،در قالب نوتيفيكيشن قابل پيگيري نيست و بايد بصورت پيش نويس #قطعنامه ارايه شود.برداشت #آمريكا اين است كه اگر اين روند را محقق سازد،قادر خواهد بود قطعنامه مشترك اين سه قدرت جهاني را #وتو كند.
٢-اگر اعضا پس از ١٠ روز در ارتباط با راي گيري در مورد پيش نويس #قطعنامه تنظيم شده بر اساس نوتيفيكيشن آمريكا به تفاهم نرسند،آن هنگام رييس #شورای_امنیت موظف به ارايه يك پيش نويس قطعنامه جهت راي گيري است.اعضا تا ٣٠روز فرصت خواهند داشت اين پيش نويس را به راي بگذارند.
٣-بر اساس بند ١٢قطعنامه٢٢٣١در صورت عدم موفقيت در زمينه راي به #قطعنامه پيشنهادي در اجراي بندهاي ٧و١١قطعنامه در شامگاه سي امين روز به وقت گرينويچ از زمان دريافت نوتيفيكيشن آمريكا به #شورای_امنیت ،تمام قطعنامه هاي تحريمي قبل از قطعنامه٢٢٣١دوباره بازخواهد گشت.
اما اين پروسه طراحي شده توسط #واشنگتن با مخالفت شديد قدرت هاي جهاني روبرو خواهد شد اما چرا؟
الف-تفسير #روسيه،#چين و #اروپا از واژه مشاركت كننده يا شركت كننده در برجام همان عضويت است و به همين دليل تاكيد مي كند كه #آمريكا بدليل خروج از #برجام ديگر عضو اين معاهده بين المللي نيست و به همين دليل نمي تواند از مفاد آن استفاده كند
ب-قطعنامه #شورای_امنیت سند مستقلي از #برجام نيست بلكه مكمل آن است و كشوري كه از يكي از اين دو سند خارج شده است نمي تواند از سند مكمل عليه سند ديگر استفاده كند.
🔸نتيجه:
در دو هفته آينده شاهد يكي از سهمگين ترين نبردهاي سياسي و ديپلماتيك ميان قدرت هاي بزرگ در #شورای_امنیت خواهيم بود؛نبردي كه از زمان پايان جنگ جهاني دوم بدين سو بي سابقه است و مي تواند اعتبار شوراي امنيت را به عنوان نهادي تصميم گير در مناقشات بين المللي بطور جدي زير سوال ببرد.همين اتفاق مي تواند نشانه اي از دگرديسي عميق در نظام بين الملل باشد.
اختلاف و شكاف ميان قدرت هاي بزرگ در زمينه #اسنپ_بک آنچنان حدت و شدت دارد كه حتي مي توان تصور كرد درصورت پيشبرد پروژه واشنگتن در فرداي سي امين روز حداقل #روسيه و #چين به مفاد قطعنامه هاي پيشين شوراي امنيت در مورد ايران تن ندهند يعني از نظر آمريكا،ايران ذيل فصل هفتم منشور ملل تعريف شود و از نظر ساير قدرت هاي جهان همچنان مناسبات برامده از #قطعنامه٢٢٣١ ساري و جاري باشد.در اين صورت خود تصور كنيد آيا از اعتبار #شورای_امنیت چيزي باقي خواهد ماند؟
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
📝📝ابهام زایی و ابهام زدایی
✍✍ #احمد_زیدآبادی
♈️آنگونه که سیاستِ خارجیِ جمهوری اسلامی در حال پیوند خوردن با رویکردِ بین‌المللی و منطقه‌ای چین و روسیه است، می‌توان نتیجه گرفت که سیاست عملی آن در برابر مسئلۀ فلسطین نیز خارج از چارچوب مورد نظرِ این دو قدرت جهانی پیش نخواهد رفت.
♈️نظر چین و روسیه در مورد مسئلۀ فلسطین هم روشن است: تأسیس کشورِ فلسطینی در مرزهای قبل از جنگ ژوئن 1967 در کنار تضمینِ امنیتِ کاملِ اسرائیل.
♈️در واقع راهِ حل نهایی مورد نظرِ روسیه و چین برای مسئلۀ فلسطین، هیچ تفاوت معناداری با آمریکا ندارد و حتی می‌توان گفت که برخورد آنها با اسرائیل در برخی زمینه‌ها، بسیار نرمتر از اتحادیۀ اروپاست.
♈️به نظرم با توجه به همین ملاحظات، سیاستِ نابودی اسرائیل از طریق مبارزۀ مسلحانه و حذف آن از جغرافیای جهان، به ضرورتِ برگزاری رفراندوم تغییر شکل داده است تا با استفاده از تکنیک "ابهامِ تعمدی" اصطکاک آشکاری بخصوص با موضع مسکو و پکن در این باره بروز نکند.
با این حال، هنگامی که طرحی بین‌المللی برای حل مسئلۀ فلسطین در دستورِ کار تمام قدرت‌های جهانی قرار گیرد، جمهوری اسلامی به ناچار باید از سیاست واقعیِ خود رفع ابهام کند که این خود چالشی بزرگ در برابر آن قرار می‌دهد.
♈️شاید سران جمهوری اسلامی اطمینان دارند که جناحِ راستگرای افراطیِ اسرائیل با هر نوع طرح صلحِ بین‌المللی به جنگ برخواهد خاست و اجازه نخواهد داد تا نوبت به بروز معضلِ ابهام‌زدایی از موضع تهران برسد.
♈️در این مورد، سران جمهوری اسلامی تا اندازه‌ای ارزیابی درستی دارند، زیرا همانطور که روزگاری رئیسِ وقتِ موساد، از اتمامِ عمرِ دولت محمود احمدی‌نژاد تلویحاً ابراز ناخشنودی کرده و حضور او در ساختمان پاستور را به دلیل نفی رسمی و علنی هولوکاست برای اسرائیل بهتر و مفیدتر دانسته بود، امروزه نیز مقام‌های جمهوری اسلامی می‌توانند مطمئن باشند که عناصرِ افراطی در دولت اسرائیل از جمله حزبِ لیکود و شخصِ نتانیاهو به صورت بهترین سرمایه برای پیشبرد سیاست آنها در آمدهاند.
♈️تنها مشکلی که در این میان ممکن است برای جمهوری بروز کند، شکل‌گیری اراده‌ای محکم در سطح شورای امنیت سازمان ملل برای حل مناقشه با فرمول دو کشوری است به طوری که هیچکدام از احزاب افراطی اسرائیل توان مخالفت و مقابله با آن را پیدا نکنند. این چیزی است که البته نه آمریکا و اروپا بلکه چینی‌ها وعدۀ آن را داده‌اند. اگر چینی‌ها به وعدۀ خود عمل کنند، آنگاه اصرار بر رابطۀ استراتژیک با چین و مخالفت با طرح صلحِ مورد نظر آنها، برای جمهوری اسلامی ممکن نخواهد بود.
#صلح_خاورمیانه
#شورای_امنیت
#رفراندوم
#نابودی_اسرائیل
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
✍✍ #احمد_زیدآبادی
♈️آنگونه که سیاستِ خارجیِ جمهوری اسلامی در حال پیوند خوردن با رویکردِ بین‌المللی و منطقه‌ای چین و روسیه است، می‌توان نتیجه گرفت که سیاست عملی آن در برابر مسئلۀ فلسطین نیز خارج از چارچوب مورد نظرِ این دو قدرت جهانی پیش نخواهد رفت.
♈️نظر چین و روسیه در مورد مسئلۀ فلسطین هم روشن است: تأسیس کشورِ فلسطینی در مرزهای قبل از جنگ ژوئن 1967 در کنار تضمینِ امنیتِ کاملِ اسرائیل.
♈️در واقع راهِ حل نهایی مورد نظرِ روسیه و چین برای مسئلۀ فلسطین، هیچ تفاوت معناداری با آمریکا ندارد و حتی می‌توان گفت که برخورد آنها با اسرائیل در برخی زمینه‌ها، بسیار نرمتر از اتحادیۀ اروپاست.
♈️به نظرم با توجه به همین ملاحظات، سیاستِ نابودی اسرائیل از طریق مبارزۀ مسلحانه و حذف آن از جغرافیای جهان، به ضرورتِ برگزاری رفراندوم تغییر شکل داده است تا با استفاده از تکنیک "ابهامِ تعمدی" اصطکاک آشکاری بخصوص با موضع مسکو و پکن در این باره بروز نکند.
با این حال، هنگامی که طرحی بین‌المللی برای حل مسئلۀ فلسطین در دستورِ کار تمام قدرت‌های جهانی قرار گیرد، جمهوری اسلامی به ناچار باید از سیاست واقعیِ خود رفع ابهام کند که این خود چالشی بزرگ در برابر آن قرار می‌دهد.
♈️شاید سران جمهوری اسلامی اطمینان دارند که جناحِ راستگرای افراطیِ اسرائیل با هر نوع طرح صلحِ بین‌المللی به جنگ برخواهد خاست و اجازه نخواهد داد تا نوبت به بروز معضلِ ابهام‌زدایی از موضع تهران برسد.
♈️در این مورد، سران جمهوری اسلامی تا اندازه‌ای ارزیابی درستی دارند، زیرا همانطور که روزگاری رئیسِ وقتِ موساد، از اتمامِ عمرِ دولت محمود احمدی‌نژاد تلویحاً ابراز ناخشنودی کرده و حضور او در ساختمان پاستور را به دلیل نفی رسمی و علنی هولوکاست برای اسرائیل بهتر و مفیدتر دانسته بود، امروزه نیز مقام‌های جمهوری اسلامی می‌توانند مطمئن باشند که عناصرِ افراطی در دولت اسرائیل از جمله حزبِ لیکود و شخصِ نتانیاهو به صورت بهترین سرمایه برای پیشبرد سیاست آنها در آمدهاند.
♈️تنها مشکلی که در این میان ممکن است برای جمهوری بروز کند، شکل‌گیری اراده‌ای محکم در سطح شورای امنیت سازمان ملل برای حل مناقشه با فرمول دو کشوری است به طوری که هیچکدام از احزاب افراطی اسرائیل توان مخالفت و مقابله با آن را پیدا نکنند. این چیزی است که البته نه آمریکا و اروپا بلکه چینی‌ها وعدۀ آن را داده‌اند. اگر چینی‌ها به وعدۀ خود عمل کنند، آنگاه اصرار بر رابطۀ استراتژیک با چین و مخالفت با طرح صلحِ مورد نظر آنها، برای جمهوری اسلامی ممکن نخواهد بود.
#صلح_خاورمیانه
#شورای_امنیت
#رفراندوم
#نابودی_اسرائیل
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
🔻هر آنچه که در مورد ماجرای واکسن کرونا در ایران باید بدانیم!
✍یاشار سلطانی
🔹کرونا جان بسیاری را در جهان و علی‌الخصوص در ایران گرفته است. واردات واکسن با کندی بسیار آغاز شد و اعلام آمادگی برخی شرکت های داخلی بر تولید واکسن، روند واکسیناسیون را بیش از پیش کندتر کرد.
همچنین با خودتحریمی واکسن‌های کشورهای غربی و سوءاستفاده و عدم همکاری لازم توسط هم‌پیمانان بلوک شرقی (چین و روسیه) به بهانه تحریم ایران، به راحتی جان هزاران هزار شهروند ایرانی از دست رفت.
🔻برخی اطلاعات این گزارش برای اولین بار منتشر می‌شود.
دولت ایران پس از مواجهه با ویروس کرونا در 3 فاز فعالیت کرد.
1- واردات داروی درمان کرونا
▫️رمدیسیویر- بالغ بر 5هزار و 872 میلیارد تومان وارد شده است.
▫️فایپیراویر- بالغ بر 766 میلیارد تومان وارد شده است.
2- اقدام به تولید واکسن
در مورد تولید واکسن داخلی، در حال حاضر 19 پروژه واکسن در حال اجراست که 7 شرکت عملا مطرح هستند که با مجوز #شورای_امنیت_ملی به برخی از آنها ارز دولتی (4200) داده شده است.
1) برکت: مجوز اضطراری دریافت کرده و تا کنون 8 میلیون دوز تولید کرده و با مجوز شورای امنیت ملی 40 میلیون دلار ارز 4200 دریافت کرده است.
2) انستیتو پاستور: محصول مشترک با کوبا - با مجوز شورای امنیت ملی 40 میلیون دلار ارز 4200 دریافت کرده اما چیزی تحویل دولت نداده است.
3) موسسه رازی: با مجوز شورای امنیت ملی 40 میلیون دلار ارز 4200 دریافت کرده اما چیزی تحویل دولت نداده است.
4) شرکت میلاد داروی نور (فخرا): 10 میلیون دلار ارز ترجیهی دریافت کرده اما چیزی تحویل دولت نداده است.
5) شرکت آکتوور: تحت لیسانس روسیه چیزی تحویل دولت نداده است.
6) شرکت سیناژن: مطالعات بالینی را آغاز کرده – ارز نگرفته و چیزی تحویل دولت نداده.
7) آمیتیس ژن هم ارز نگرفته و چیزی تحویل دولت نداده.
3- واردات واکسن
ایران تا کنون 456 میلیون دلار برای واردات واکسن تخصیص داده است.
در رابطه با موضوع واردات هم تحریم و همکاری نکردن بسیاری از کشورها حتی هم‌پیمانان و همسایگان ما هم مساله عجیب این ماجراست.
1) انتقال ارز برای شرکت های تامین کننده یا انجام نمی شود یا با هزینه بالا و روش های خاص صورت میگیرد.
2) سوئیفت عملا سیستم بانکی را حمایت نمی‌کند.
3) دولت چین و شرکت‌های واکسن سازی چینی هیچگونه تمایلی برای کار با ایران ندارند و واکسن‌های مورد نیاز از طریق برخی واسطه های عجیب دولتی و با کمک صلیب سرخ چین و هلال احمر ایران تامین می‌شود نه تولید کنندگان (سینوفارم، سینووک و کانسینو)!
🔻یعنی خود سازندگان واکسن هم هیچ تمایلی برای همکاری با دولت ایران ندارند.
4) همسایه‌های ایران و کشورهایی مانند عراق، ترکیه، چین و کره حتی اجازه ندادند از ارزهای بلوکه شده مان برای واردات واکسن استفاده کنیم. آنها تحریم را بهانه کردند.
5) روسیه قرارداد 62 میلیون دوز واکسن اسپوتنیک را تا تاریخ 1400/2/8 منعقد کرد اما تا کنون فقط 1 میلیون و 20 هزار دوز واکسن تحویل شده است.
🔺در نهایت باید نتیجه گرفت که در رابطه با موضوع واردات؛ خودتحریمی داخلی، همکاری نکردن بسیاری از کشورها حتی هم‌پیمانان و همسایگان و مساله تحریمهای آمریکا کلاف سردرگم این ماجراست و آنچه از دست می‌رود، جان روزانه صدها ایرانی است.
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
✍یاشار سلطانی
🔹کرونا جان بسیاری را در جهان و علی‌الخصوص در ایران گرفته است. واردات واکسن با کندی بسیار آغاز شد و اعلام آمادگی برخی شرکت های داخلی بر تولید واکسن، روند واکسیناسیون را بیش از پیش کندتر کرد.
همچنین با خودتحریمی واکسن‌های کشورهای غربی و سوءاستفاده و عدم همکاری لازم توسط هم‌پیمانان بلوک شرقی (چین و روسیه) به بهانه تحریم ایران، به راحتی جان هزاران هزار شهروند ایرانی از دست رفت.
🔻برخی اطلاعات این گزارش برای اولین بار منتشر می‌شود.
دولت ایران پس از مواجهه با ویروس کرونا در 3 فاز فعالیت کرد.
1- واردات داروی درمان کرونا
▫️رمدیسیویر- بالغ بر 5هزار و 872 میلیارد تومان وارد شده است.
▫️فایپیراویر- بالغ بر 766 میلیارد تومان وارد شده است.
2- اقدام به تولید واکسن
در مورد تولید واکسن داخلی، در حال حاضر 19 پروژه واکسن در حال اجراست که 7 شرکت عملا مطرح هستند که با مجوز #شورای_امنیت_ملی به برخی از آنها ارز دولتی (4200) داده شده است.
1) برکت: مجوز اضطراری دریافت کرده و تا کنون 8 میلیون دوز تولید کرده و با مجوز شورای امنیت ملی 40 میلیون دلار ارز 4200 دریافت کرده است.
2) انستیتو پاستور: محصول مشترک با کوبا - با مجوز شورای امنیت ملی 40 میلیون دلار ارز 4200 دریافت کرده اما چیزی تحویل دولت نداده است.
3) موسسه رازی: با مجوز شورای امنیت ملی 40 میلیون دلار ارز 4200 دریافت کرده اما چیزی تحویل دولت نداده است.
4) شرکت میلاد داروی نور (فخرا): 10 میلیون دلار ارز ترجیهی دریافت کرده اما چیزی تحویل دولت نداده است.
5) شرکت آکتوور: تحت لیسانس روسیه چیزی تحویل دولت نداده است.
6) شرکت سیناژن: مطالعات بالینی را آغاز کرده – ارز نگرفته و چیزی تحویل دولت نداده.
7) آمیتیس ژن هم ارز نگرفته و چیزی تحویل دولت نداده.
3- واردات واکسن
ایران تا کنون 456 میلیون دلار برای واردات واکسن تخصیص داده است.
در رابطه با موضوع واردات هم تحریم و همکاری نکردن بسیاری از کشورها حتی هم‌پیمانان و همسایگان ما هم مساله عجیب این ماجراست.
1) انتقال ارز برای شرکت های تامین کننده یا انجام نمی شود یا با هزینه بالا و روش های خاص صورت میگیرد.
2) سوئیفت عملا سیستم بانکی را حمایت نمی‌کند.
3) دولت چین و شرکت‌های واکسن سازی چینی هیچگونه تمایلی برای کار با ایران ندارند و واکسن‌های مورد نیاز از طریق برخی واسطه های عجیب دولتی و با کمک صلیب سرخ چین و هلال احمر ایران تامین می‌شود نه تولید کنندگان (سینوفارم، سینووک و کانسینو)!
🔻یعنی خود سازندگان واکسن هم هیچ تمایلی برای همکاری با دولت ایران ندارند.
4) همسایه‌های ایران و کشورهایی مانند عراق، ترکیه، چین و کره حتی اجازه ندادند از ارزهای بلوکه شده مان برای واردات واکسن استفاده کنیم. آنها تحریم را بهانه کردند.
5) روسیه قرارداد 62 میلیون دوز واکسن اسپوتنیک را تا تاریخ 1400/2/8 منعقد کرد اما تا کنون فقط 1 میلیون و 20 هزار دوز واکسن تحویل شده است.
🔺در نهایت باید نتیجه گرفت که در رابطه با موضوع واردات؛ خودتحریمی داخلی، همکاری نکردن بسیاری از کشورها حتی هم‌پیمانان و همسایگان و مساله تحریمهای آمریکا کلاف سردرگم این ماجراست و آنچه از دست می‌رود، جان روزانه صدها ایرانی است.
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
✅صدور قطعنامه های سازمان ملل مجددا شروع می شود؟
🔷محمد مهاجری فعال رسانه نوشت : بعد از #دفاع_مقدس،هشیاری مسئولان باعث شد ایران در رویارویی #صدام و امریکا(که برخی اصلاح طلبان او را خالدبن ولید خواندند) و جنگ طلبی #طالبان در دهه 80(که اصولگرایان قصد مقابله داشتند) و رهاشدن از حمله نظامی به ایران(در دوره #احمدی_نژاد و #سعید_جلیلی) وارد معرکه نشود و آسیب نبیند.
🔷اما این نگرانی الان در مورد مذاکرات #وین وجود دارد که بدلیل حضور #جلیلی و #علی_باقری و غیبت امثال #حسن روحانی و #جوادظریف ، قطعنامه های #شورای_امنیت باریدن بگیرد و سختی ها ، باز هم بر سر ملت آوار شود.
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
🔷محمد مهاجری فعال رسانه نوشت : بعد از #دفاع_مقدس،هشیاری مسئولان باعث شد ایران در رویارویی #صدام و امریکا(که برخی اصلاح طلبان او را خالدبن ولید خواندند) و جنگ طلبی #طالبان در دهه 80(که اصولگرایان قصد مقابله داشتند) و رهاشدن از حمله نظامی به ایران(در دوره #احمدی_نژاد و #سعید_جلیلی) وارد معرکه نشود و آسیب نبیند.
🔷اما این نگرانی الان در مورد مذاکرات #وین وجود دارد که بدلیل حضور #جلیلی و #علی_باقری و غیبت امثال #حسن روحانی و #جوادظریف ، قطعنامه های #شورای_امنیت باریدن بگیرد و سختی ها ، باز هم بر سر ملت آوار شود.
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
📝📝همۀ پیش بینی‌های مدیر مسئول کیهان!
✍✍ #احمد_زیدآبادی
♈️حسین شریعتمداری مدیرمسئول روزنامۀ کیهان طی یاداشتی با عنوان "مگر چند میدان خراسان داریم؟" ضمن تأکید بر لزوم خرج ایران از پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (ان.پی.تی) یادآور شده است:
"در کیهان به گواهی نسخه‌های آن که برای همگان قابل دسترسی است، ارسال پرونده هسته‌ای ایران به شورای امنیت سازمان ملل و کشدار شدن چالش پیش‌بینی شده بود..."
♈️من برای راستی‌آزمایی ادعای مدیر مسئول کیهان آرشیو این روزنامه را مرور کردم و به این نتیجه رسیدم که روزنامۀ کیهان تا یک سال قبل از پایان ریاست جمهوری سید محمد خاتمی که احتمال ارجاع پروندۀ اتمی ایران به شورای امنیت منتفی به نظر می‌رسید، مرتب اصرار داشت که این پرونده به طور قطع به شورای امنیت ارجاع می‌شود که البته نشد. اما در آخرین سال ریاست جمهوری خاتمی و بخصوص در سال نخستِ ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد که ارجاع پروندۀ ایران به شورای امنیت کاملاً قابل پیش‌بینی بود، روزنامۀ کیهان با قاطعیت اصرار می‌کرد که پرونده هرگز به شورای امنیت ارجاع داده نخواهد شد که البته شد!
🔰این هم مستنداتش:
♈️«شريعتمداري در ادامه، ارسال پرونده هسته‌اي ايران به شوراي امنيت را يك تهديد توخالي دانست و گفت: ارسال پرونده ايران به شوراي امنيت تاكنون به عنوان يك تهديد توخالي مطرح بوده است.»
(روزنامه كيهان 8/شهريور/1383)
♈️«آمريكا و متحدانش مي‌دانند كه ارجاع پرونده ايران به شوراي امنيت سازمان ملل به معناي حذف و كنترل و نظارت بر چرخه فن‌آوري هسته‌اي ايران است و ناگفته روشن است كه تحت هيچ شرايطي حاضر به از دست دادن اين «اهرم» نيستند. بنابراين مسئولان كشورمان بايد احتمال ارجاع پرونده ايران به شوراي امنيت را از ميدان محاسبات خود در چالش هسته‌اي اخير خارج كنند.»
(يادداشت روز كيهان به قلم حسين شريعتمداري 22/شهريور/1383)
♈️«اما نكته در خور توجه اينكه اساسا آمريكا و متحدانش در پي ارسال پرونده ايران به شوراي امنيت سازمان ملل نيستند.» (يادداشت روز كيهان به قلم حسين شريعتمداري 29/شهريور/1383)
♈️«تهديد آمريكا و اتحاديه اروپا در باره ارسال پرونده هسته‌اي ايران به شوراي امنيت يك تهديد توخالي بوده و هست.» (يادداشت كيهان به قلم حسين شريعتمداي 26/مهر/1383)
♈️«تهديدي هم كه براي ارجاع پرونده ما به شوراي امنيت وجود دارد صرفا يك تهديد محض است.» (روزنامه كيهان به نقل از حسين شريعتمداري 14/فروردين/1384)
♈️«پرونده هسته‌اي ايران اساسا قابل ارجاع به شوراي امنيت سازمان ملل نيست و نبايد از اين شمشير داموكلوس كه به فراز سرمان گرفته و با آن تهديدمان مي‌كنند كمترين دغدغه‌اي داشته باشيم.» (يادداشت روز كيهان به قلم حسين شريعتمداري 19/مرداد/1384)
♈️«اساسا ارجاع پرونده هسته‌اي ايران به شوراي امنيت سازمان ملل منتفي است.» (روزنامه كيهان به نقل از حسين شريعتمداري 23/مرداد/1384)
♈️با این همه، هنگامی که شورای حکام تصمیم به ارجاع پروندۀ هسته‌ای ایران به شورای امنیت گرفت، کیهان ادعاهای قبلی‌اش را اصلاً به روی خود نیاورد و نوشت:
«كيهان از مدتها قبل، شرايط كنوني را پيش‌بيني كرده و اين پيش‌بيني از آنجا كه مستند و بر پايه شواهد و قرائن موجود بود، امروزه به واقعيت پيوسته. پيش از اين نيز در تمامي موارد – بدون استثناء- پيش‌بيني‌هاي كيهان تحقق يافته بود.» (ياداشت روز كيهان به قلم حسين شريعتمداري 3/مهر/1384)
♈️و سرانجام روزی که شورای حکام رسماً پرونده را از وین به نیویورک فرستاد، مدیر مسئول کیهان به ترتیب زیر اظهار نظر کرد:
«شوراي حكام آژانس بين‌المللي انرژي اتمي همانگونه كه از قبل پيش‌بيني كرده بوديم، گزارش اخير البرادعي در باره فعاليت هسته‌اي ايران را – بدون صدور قطعنامه – به شوراي امنيت سازمان ملل فرستاد.» (يادداشت روز كيهان به قلم حسين شريعتمداري 20/ اسفند/1384)
♈️با این اوصاف، به آقای شریعتمداری باید یادآور شد که برای ادعاهای خود خیلی هم نباید روی حافظۀ تاریخی ضعیف ما ایرانی‌ها حساب کند چون آرشیو کیهان همچنان موجود است!
#روزنامه_کیهان
#شورای_حکام
#حسین_شریعتمداری
#شورای_امنیت
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
✍✍ #احمد_زیدآبادی
♈️حسین شریعتمداری مدیرمسئول روزنامۀ کیهان طی یاداشتی با عنوان "مگر چند میدان خراسان داریم؟" ضمن تأکید بر لزوم خرج ایران از پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (ان.پی.تی) یادآور شده است:
"در کیهان به گواهی نسخه‌های آن که برای همگان قابل دسترسی است، ارسال پرونده هسته‌ای ایران به شورای امنیت سازمان ملل و کشدار شدن چالش پیش‌بینی شده بود..."
♈️من برای راستی‌آزمایی ادعای مدیر مسئول کیهان آرشیو این روزنامه را مرور کردم و به این نتیجه رسیدم که روزنامۀ کیهان تا یک سال قبل از پایان ریاست جمهوری سید محمد خاتمی که احتمال ارجاع پروندۀ اتمی ایران به شورای امنیت منتفی به نظر می‌رسید، مرتب اصرار داشت که این پرونده به طور قطع به شورای امنیت ارجاع می‌شود که البته نشد. اما در آخرین سال ریاست جمهوری خاتمی و بخصوص در سال نخستِ ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد که ارجاع پروندۀ ایران به شورای امنیت کاملاً قابل پیش‌بینی بود، روزنامۀ کیهان با قاطعیت اصرار می‌کرد که پرونده هرگز به شورای امنیت ارجاع داده نخواهد شد که البته شد!
🔰این هم مستنداتش:
♈️«شريعتمداري در ادامه، ارسال پرونده هسته‌اي ايران به شوراي امنيت را يك تهديد توخالي دانست و گفت: ارسال پرونده ايران به شوراي امنيت تاكنون به عنوان يك تهديد توخالي مطرح بوده است.»
(روزنامه كيهان 8/شهريور/1383)
♈️«آمريكا و متحدانش مي‌دانند كه ارجاع پرونده ايران به شوراي امنيت سازمان ملل به معناي حذف و كنترل و نظارت بر چرخه فن‌آوري هسته‌اي ايران است و ناگفته روشن است كه تحت هيچ شرايطي حاضر به از دست دادن اين «اهرم» نيستند. بنابراين مسئولان كشورمان بايد احتمال ارجاع پرونده ايران به شوراي امنيت را از ميدان محاسبات خود در چالش هسته‌اي اخير خارج كنند.»
(يادداشت روز كيهان به قلم حسين شريعتمداري 22/شهريور/1383)
♈️«اما نكته در خور توجه اينكه اساسا آمريكا و متحدانش در پي ارسال پرونده ايران به شوراي امنيت سازمان ملل نيستند.» (يادداشت روز كيهان به قلم حسين شريعتمداري 29/شهريور/1383)
♈️«تهديد آمريكا و اتحاديه اروپا در باره ارسال پرونده هسته‌اي ايران به شوراي امنيت يك تهديد توخالي بوده و هست.» (يادداشت كيهان به قلم حسين شريعتمداي 26/مهر/1383)
♈️«تهديدي هم كه براي ارجاع پرونده ما به شوراي امنيت وجود دارد صرفا يك تهديد محض است.» (روزنامه كيهان به نقل از حسين شريعتمداري 14/فروردين/1384)
♈️«پرونده هسته‌اي ايران اساسا قابل ارجاع به شوراي امنيت سازمان ملل نيست و نبايد از اين شمشير داموكلوس كه به فراز سرمان گرفته و با آن تهديدمان مي‌كنند كمترين دغدغه‌اي داشته باشيم.» (يادداشت روز كيهان به قلم حسين شريعتمداري 19/مرداد/1384)
♈️«اساسا ارجاع پرونده هسته‌اي ايران به شوراي امنيت سازمان ملل منتفي است.» (روزنامه كيهان به نقل از حسين شريعتمداري 23/مرداد/1384)
♈️با این همه، هنگامی که شورای حکام تصمیم به ارجاع پروندۀ هسته‌ای ایران به شورای امنیت گرفت، کیهان ادعاهای قبلی‌اش را اصلاً به روی خود نیاورد و نوشت:
«كيهان از مدتها قبل، شرايط كنوني را پيش‌بيني كرده و اين پيش‌بيني از آنجا كه مستند و بر پايه شواهد و قرائن موجود بود، امروزه به واقعيت پيوسته. پيش از اين نيز در تمامي موارد – بدون استثناء- پيش‌بيني‌هاي كيهان تحقق يافته بود.» (ياداشت روز كيهان به قلم حسين شريعتمداري 3/مهر/1384)
♈️و سرانجام روزی که شورای حکام رسماً پرونده را از وین به نیویورک فرستاد، مدیر مسئول کیهان به ترتیب زیر اظهار نظر کرد:
«شوراي حكام آژانس بين‌المللي انرژي اتمي همانگونه كه از قبل پيش‌بيني كرده بوديم، گزارش اخير البرادعي در باره فعاليت هسته‌اي ايران را – بدون صدور قطعنامه – به شوراي امنيت سازمان ملل فرستاد.» (يادداشت روز كيهان به قلم حسين شريعتمداري 20/ اسفند/1384)
♈️با این اوصاف، به آقای شریعتمداری باید یادآور شد که برای ادعاهای خود خیلی هم نباید روی حافظۀ تاریخی ضعیف ما ایرانی‌ها حساب کند چون آرشیو کیهان همچنان موجود است!
#روزنامه_کیهان
#شورای_حکام
#حسین_شریعتمداری
#شورای_امنیت
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
🔴🔴🔴بحران اوکراین متوقف شدنی است؟
#احمد_زیدآبادی:
بحران بی‌سابقه‌ای که بین روسیه و دنیای غرب بر سر اوکراین پدید آمده است، آیا در نقطۀ خاصی متوقف می‌شود یا اینکه تا نهایتِ خود ادامه خواهد یافت؟
اگر نقطۀ توقفی در کار باشد، آن نقطه کجاست؟ و اگر بحران تا نهایت خود پیش رود، آن نهایت چه خواهد بود؟
نهایتِ بحران در وخیم‌ترین و بدبینانه‌ترین وضعتِ آن، بروز جنگ اتمی است، اما از آنجا که جنگ اتمی به منزلۀ پایانِ جهان کنونی است، قاعدتاً رخ نخواهد داد حتی اگر دیوانه‌ترین موجودات عالم بر کشورها حاکم شوند! هر چند که به نظر برخی ناظران، توصیف برخی از رهبران جهان به "دیوانه" کم از توهین به دیوانگان ندارد!
باری، در شرایط جاری، نهایتِ بحران این است که روسیه با اشغال کی‌یف، رهبران کنونی اوکراین را دستگیر یا متواری کند و بعد با گماردن یکی از دست نشاندگان خود به عنوان حاکم آن کشور، ختم بحران را اعلام کند.
در صورتِ وقوع چنین سناریویی، تشنج در روابط روسیه و غرب ادامه خواهد یافت و انواع تحریمهای اقتصادی و تکنولوژیک و دیپلماتیک علیه مسکو به کار گرفته خواهد شد.
بعضاً در برخی محافل و رسانه‌ها "تحریم اقتصادی" به عنوان یک سلاح زنگ زده و ناکارآمد توصیف می‌شود، سلاحی که به زعم این محافل با قدرت نظامی و بالابردن سطح تاب‌آوری اجتماعی می‌توان آن را در میان مدت یا بلند مدت خنثی کرد.
این در حالی است که از قضا تأثیر تحریم‌ها عموماً میان‌مدت و بلندمدت است و فقط قدرت بازدارندگی در کوتاه‌مدت را ندارد.
در حقیقت، تحریم همچون موریانه ریشۀ اقتصاد کشورها را آهسته آهسته می‌خورد و بنیان آنها را به تدریج ضعیف و شکننده می‌کند. در شرایط ضعف اقتصادی، معمولاً جامعه دچار بیکاری و فقر فزاینده و دیوانسالاری کشور آلوده به فساد گسترده می‌شود و هر دوی اینها به افزایش جرم و جنایت، بی‌حوصلگی و خشم اجتماعی و نهایتاً التهاب سیاسی می‌انجامد.
هیچ کشوری با اقتصاد ضعیف و از پا افتاده، امکان رقابت مؤثر در صحنۀ بین‌المللی را ندارد و نهایتاً تسلیم شرایط یا دچار بی‌ثباتی و انحطاط می‌شود.
بسیار بعید است که پوتین و همکارانش آگاهی درستی از این مسائل نداشته باشند. از این رو، احتمال بیشتر آن است که رهبران روسیه در روزهای آینده راهی به سمت بازگشت به میز مذاکره باز کنند اما این فقط در صورتی ممکن است که آنها در "نقطۀ تعیین کننده" متوقف شوند و دولت حاکم بر اوکراین را با توسل به زور ساقط نکنند.
روس‌ها تا همین الان، جنگ تبلیغاتی را در صحنۀ جهانی یکسره باخته‌اند و دیگر کمتر کسی ادعاهای آنان را حتی در صورت دارا بودنِ رگه ای‌از حقیقت، باور می‌کند. شخص ولادیمیر زلینسکی، رئیس جمهور اوکراین، در حال حاضر به سمبل و نمادِ مظلومیت و مقاومت در برابر "خرس روسی" تبدیل شده است و اگر چنانچه مانند اشرف غنی از کشورش فرار نکند و تصمیم به مرگ یا حتی اسیر شدن توسط ارتش روسیه بگیرد، در جهانی که گویا از اسطوره خالی شده است به اسطوره مبدل خواهد شد!
در چنین شرایطی، تبلیغات روس‌ها در جهت "نازی" خواندن زلینسکیِ که خود یهودی است، نه فقط بی‌اثر است بلکه تلاشی از سوی آنها برای فرار از انگِ نازی بودنِ خودشان تعبیر می‌شود!
به هر حال، اگر پیش از آنکه فرصت کاملاً از دست برود، راهی به سمت دیپلماسی گشوده شود، برندۀ اصلی آن در کمال شگفتی دولت اسرائیل خواهد بود!
یِوگن کورنیچوک سفیر اوکراین در اسرائیل از دولت نفتالی بنت خواسته است که بین روسیه و کشورش میانجیگری کند زیرا به زعم وی، "اسرائیل تنها دولت دمکراتیکی است که با هر دو طرف منازعه روابط گرم و عمیقی دارد و به همین دلیل از قدرت میانجیگری بالایی برخوردار است."
تمام حرکات مقام‌های اسرائیلی از تلاش پشت‌پردۀ آنها برای ایفای چنین نقشی حکایت دارد، اما اینکه روس‌ها در "نقطۀ تعیین کننده" متوقف شوند و یا اینکه آمریکا به ایفای چنین نقشی از سوی اسرائیل رضایت دهد، فعلاً مورد تردید است.
در واقع، بحران اوکراین چه به سمت نهایت خود پیش رود و چه در نیمۀ راه به سمت دیپلماسی تغییر جهت دهد، سودی عاید جمهوری اسلامی نخواهد شد. با این حساب، من حیران مانده‌ام که چرا برخی رسانه‌های رسمی از بروز بحران، نوعی ذوق‌زدگی نه چندان پنهان از خود نشان می‌دهند و مهمتر از آن اینکه چرا به حمایت تلویحی از روسیۀ در حال انزوا برخاسته‌اند. آرایش آراء اعضای شورای امنیت سازمان ملل در جریان رأی‌گیری در بارۀ قطعنامۀ محکومیت روسیه نشان داد که حمله به اوکراین واقعاً کرملین را در سطح جهان منزوی کرده به طوری که حتی چین و هند نیز امکان حمایت از آن را در خود ندیدند.
#جنگ_اوکراین
#ولادیمیر_زلینسکی
#ولادیمیر_پوتین
#شورای_امنیت
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
#احمد_زیدآبادی:
بحران بی‌سابقه‌ای که بین روسیه و دنیای غرب بر سر اوکراین پدید آمده است، آیا در نقطۀ خاصی متوقف می‌شود یا اینکه تا نهایتِ خود ادامه خواهد یافت؟
اگر نقطۀ توقفی در کار باشد، آن نقطه کجاست؟ و اگر بحران تا نهایت خود پیش رود، آن نهایت چه خواهد بود؟
نهایتِ بحران در وخیم‌ترین و بدبینانه‌ترین وضعتِ آن، بروز جنگ اتمی است، اما از آنجا که جنگ اتمی به منزلۀ پایانِ جهان کنونی است، قاعدتاً رخ نخواهد داد حتی اگر دیوانه‌ترین موجودات عالم بر کشورها حاکم شوند! هر چند که به نظر برخی ناظران، توصیف برخی از رهبران جهان به "دیوانه" کم از توهین به دیوانگان ندارد!
باری، در شرایط جاری، نهایتِ بحران این است که روسیه با اشغال کی‌یف، رهبران کنونی اوکراین را دستگیر یا متواری کند و بعد با گماردن یکی از دست نشاندگان خود به عنوان حاکم آن کشور، ختم بحران را اعلام کند.
در صورتِ وقوع چنین سناریویی، تشنج در روابط روسیه و غرب ادامه خواهد یافت و انواع تحریمهای اقتصادی و تکنولوژیک و دیپلماتیک علیه مسکو به کار گرفته خواهد شد.
بعضاً در برخی محافل و رسانه‌ها "تحریم اقتصادی" به عنوان یک سلاح زنگ زده و ناکارآمد توصیف می‌شود، سلاحی که به زعم این محافل با قدرت نظامی و بالابردن سطح تاب‌آوری اجتماعی می‌توان آن را در میان مدت یا بلند مدت خنثی کرد.
این در حالی است که از قضا تأثیر تحریم‌ها عموماً میان‌مدت و بلندمدت است و فقط قدرت بازدارندگی در کوتاه‌مدت را ندارد.
در حقیقت، تحریم همچون موریانه ریشۀ اقتصاد کشورها را آهسته آهسته می‌خورد و بنیان آنها را به تدریج ضعیف و شکننده می‌کند. در شرایط ضعف اقتصادی، معمولاً جامعه دچار بیکاری و فقر فزاینده و دیوانسالاری کشور آلوده به فساد گسترده می‌شود و هر دوی اینها به افزایش جرم و جنایت، بی‌حوصلگی و خشم اجتماعی و نهایتاً التهاب سیاسی می‌انجامد.
هیچ کشوری با اقتصاد ضعیف و از پا افتاده، امکان رقابت مؤثر در صحنۀ بین‌المللی را ندارد و نهایتاً تسلیم شرایط یا دچار بی‌ثباتی و انحطاط می‌شود.
بسیار بعید است که پوتین و همکارانش آگاهی درستی از این مسائل نداشته باشند. از این رو، احتمال بیشتر آن است که رهبران روسیه در روزهای آینده راهی به سمت بازگشت به میز مذاکره باز کنند اما این فقط در صورتی ممکن است که آنها در "نقطۀ تعیین کننده" متوقف شوند و دولت حاکم بر اوکراین را با توسل به زور ساقط نکنند.
روس‌ها تا همین الان، جنگ تبلیغاتی را در صحنۀ جهانی یکسره باخته‌اند و دیگر کمتر کسی ادعاهای آنان را حتی در صورت دارا بودنِ رگه ای‌از حقیقت، باور می‌کند. شخص ولادیمیر زلینسکی، رئیس جمهور اوکراین، در حال حاضر به سمبل و نمادِ مظلومیت و مقاومت در برابر "خرس روسی" تبدیل شده است و اگر چنانچه مانند اشرف غنی از کشورش فرار نکند و تصمیم به مرگ یا حتی اسیر شدن توسط ارتش روسیه بگیرد، در جهانی که گویا از اسطوره خالی شده است به اسطوره مبدل خواهد شد!
در چنین شرایطی، تبلیغات روس‌ها در جهت "نازی" خواندن زلینسکیِ که خود یهودی است، نه فقط بی‌اثر است بلکه تلاشی از سوی آنها برای فرار از انگِ نازی بودنِ خودشان تعبیر می‌شود!
به هر حال، اگر پیش از آنکه فرصت کاملاً از دست برود، راهی به سمت دیپلماسی گشوده شود، برندۀ اصلی آن در کمال شگفتی دولت اسرائیل خواهد بود!
یِوگن کورنیچوک سفیر اوکراین در اسرائیل از دولت نفتالی بنت خواسته است که بین روسیه و کشورش میانجیگری کند زیرا به زعم وی، "اسرائیل تنها دولت دمکراتیکی است که با هر دو طرف منازعه روابط گرم و عمیقی دارد و به همین دلیل از قدرت میانجیگری بالایی برخوردار است."
تمام حرکات مقام‌های اسرائیلی از تلاش پشت‌پردۀ آنها برای ایفای چنین نقشی حکایت دارد، اما اینکه روس‌ها در "نقطۀ تعیین کننده" متوقف شوند و یا اینکه آمریکا به ایفای چنین نقشی از سوی اسرائیل رضایت دهد، فعلاً مورد تردید است.
در واقع، بحران اوکراین چه به سمت نهایت خود پیش رود و چه در نیمۀ راه به سمت دیپلماسی تغییر جهت دهد، سودی عاید جمهوری اسلامی نخواهد شد. با این حساب، من حیران مانده‌ام که چرا برخی رسانه‌های رسمی از بروز بحران، نوعی ذوق‌زدگی نه چندان پنهان از خود نشان می‌دهند و مهمتر از آن اینکه چرا به حمایت تلویحی از روسیۀ در حال انزوا برخاسته‌اند. آرایش آراء اعضای شورای امنیت سازمان ملل در جریان رأی‌گیری در بارۀ قطعنامۀ محکومیت روسیه نشان داد که حمله به اوکراین واقعاً کرملین را در سطح جهان منزوی کرده به طوری که حتی چین و هند نیز امکان حمایت از آن را در خود ندیدند.
#جنگ_اوکراین
#ولادیمیر_زلینسکی
#ولادیمیر_پوتین
#شورای_امنیت
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
🔴🔴🔴آزمون تاریخی!
#احمد_زیدآبادی:
پس از وتوی قطعنامۀ شورای امنیت توسط روسیه، حالا قرار است حامیان قطعنامه، آن را در مجمع عمومی سازمان ملل به رأی بگذارند. قطعنامه‌های مجمع عمومی الزام‌آور نیست اما موضع و گرایش کلانِ جامعۀ جهانی را نسبت به یک رویداد بین‌المللی روشن می‌کند.
مشخص است که جمهوری اسلامی به این قطعنامه رأی موافق نخواهد داد ولی فعلاً مشخص نیست که رأی ممتنع خواهد داد یا رأی مخالف.
اگر رأی جمهوری اسلامی به قطعنامۀ مجمع عمومی در مورد حملۀ روسیه به اوکراین منفی باشد، در آن صورت آن را باید به حمایت رسمی از تجاوز نظامی یک کشور به کشور دیگر تعبیر کرد.
حمایت از تجاوز نظامی با هر نوع مصلحت‌سنجی که توجیه شود، نشانگر نقض بنیادی استقلالِ سیاسی است. بنابراین آزمونی تاریخی در انتظار جمهوری اسلامی است.
#جنگ_اوکراین
#شورای_امنیت
#سازمان_ملل
#استقلال_سیاسی
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
#احمد_زیدآبادی:
پس از وتوی قطعنامۀ شورای امنیت توسط روسیه، حالا قرار است حامیان قطعنامه، آن را در مجمع عمومی سازمان ملل به رأی بگذارند. قطعنامه‌های مجمع عمومی الزام‌آور نیست اما موضع و گرایش کلانِ جامعۀ جهانی را نسبت به یک رویداد بین‌المللی روشن می‌کند.
مشخص است که جمهوری اسلامی به این قطعنامه رأی موافق نخواهد داد ولی فعلاً مشخص نیست که رأی ممتنع خواهد داد یا رأی مخالف.
اگر رأی جمهوری اسلامی به قطعنامۀ مجمع عمومی در مورد حملۀ روسیه به اوکراین منفی باشد، در آن صورت آن را باید به حمایت رسمی از تجاوز نظامی یک کشور به کشور دیگر تعبیر کرد.
حمایت از تجاوز نظامی با هر نوع مصلحت‌سنجی که توجیه شود، نشانگر نقض بنیادی استقلالِ سیاسی است. بنابراین آزمونی تاریخی در انتظار جمهوری اسلامی است.
#جنگ_اوکراین
#شورای_امنیت
#سازمان_ملل
#استقلال_سیاسی
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat