🔴🔴🔴بدهکاری اهل نظر!
#احمد_زیدآبادی؛
فردی که خود را پیگیر سیاست بین‌الملل می‌دانست، در جلسه‌ای از من خواست که در بارۀ یکی از بحران‌های جاری منطقه نظرم را بگویم.
با شرح جزئیاتی از روند ماجرا بحثم را آغاز کردم. چیزی نگذشت که چهره در هم کشید و گفت؛ این جزئیاتِ خسته کننده به کار ما نمی‌آید و حوصله‌مان را سر می‌برد، جمع‌بندی‌ات را بگو!
جمع‌بندی‌ام را در چند عبارت مطرح کرد. معترض شد و گفت؛ این جمع‌بندی روی چه اساسی است؟ همینطور شکمی که نمی‌شود حکم صادر کرد!
یکی می‌گفت؛ قدیم‌ها والدین‌سالاری بود و اکنون فرزندسالاری شده است! بر همین سیاق، اهل نظر و تحلیل هم روزگاری برای خود شأن و منزلتی داشتند و برای زحمات فکری‌شان مورد تجلیل و تکریم مخاطبان بودند، اما در این روزگار گویا به خیلی‌ها بدهکارند!
#سیاست
#فرزند_سالاری
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
#احمد_زیدآبادی؛
فردی که خود را پیگیر سیاست بین‌الملل می‌دانست، در جلسه‌ای از من خواست که در بارۀ یکی از بحران‌های جاری منطقه نظرم را بگویم.
با شرح جزئیاتی از روند ماجرا بحثم را آغاز کردم. چیزی نگذشت که چهره در هم کشید و گفت؛ این جزئیاتِ خسته کننده به کار ما نمی‌آید و حوصله‌مان را سر می‌برد، جمع‌بندی‌ات را بگو!
جمع‌بندی‌ام را در چند عبارت مطرح کرد. معترض شد و گفت؛ این جمع‌بندی روی چه اساسی است؟ همینطور شکمی که نمی‌شود حکم صادر کرد!
یکی می‌گفت؛ قدیم‌ها والدین‌سالاری بود و اکنون فرزندسالاری شده است! بر همین سیاق، اهل نظر و تحلیل هم روزگاری برای خود شأن و منزلتی داشتند و برای زحمات فکری‌شان مورد تجلیل و تکریم مخاطبان بودند، اما در این روزگار گویا به خیلی‌ها بدهکارند!
#سیاست
#فرزند_سالاری
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
🔴🔴🔴خودت چی؟
#احمد_زیدآبادی:
کیهان دیروز خطاب به یک کارشناس منتقدِ نگاه به شرق، ضمن متهم کردن او به غربگرایی نوشته بود: "نگاه به شرق را تخطئه می‌کنید یا سنگ آمریکا را به سینه می‌زنید؟"
به نظرم در مقابل می‌توان از مسئولان روزنامۀ کیهان پرسید: "شما نگران غربگرایی عده‌ای هستید یا اینکه شیفتۀ غش کردن در طرفِ کمونیست‌های چینی و اقتداگرایان روس شده‌اید؟"
از نظر من، ایران باید از منازعات بین قدرت‌های جهانی خود را کاملاً کنار بکشد و از تبدیل شدن به ابزاری برای وجه‌المصالحه یا وجه‌المنازعۀ بین آنها به سختی بپرهیزد.
این کار مستلزم سیاست موازنۀ مثبت یا منفی در روابط خارجی است. به عبارت دیگر، سیاست خارجی ایران باید در برقراری رابطه با بلوک‌های قدرت جهانی توازنِ کامل برقرار کند. از این رو، کسی که خواهان پیوستن ایران به کمپ غرب در خصومت با چین و روسیه است، می‌توان او را غربگرا دانست. کسی هم که خواستار اتحاد ایران با چین و روسیه در تعارض و دشمنی با غرب است، می‌توان او را هواخواه وابستگی کشور به بلوک اقتدارگرا معرفی کرد. در این میان آنان که مدافع برقراری رابطه با همۀ کشورها به صورت متوازن و متعادل هستند، هوادار استقلال واقعی ایرانند.
چه درست گفته است مولی علی که:
الْيَمِينُ وَ الشِّمَالُ مَضَلَّةٌ وَ الطَّرِيقُ الْوُسْطَى هِيَ الْجَادَّةُ (راست و چپ گمراهی است، راه میانه جادۀ درست و مستقیم است)
#روزنامه_کیهان
#سیاست_خارجی
#موازنه_منفی
#موازنه_مثبت
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
#احمد_زیدآبادی:
کیهان دیروز خطاب به یک کارشناس منتقدِ نگاه به شرق، ضمن متهم کردن او به غربگرایی نوشته بود: "نگاه به شرق را تخطئه می‌کنید یا سنگ آمریکا را به سینه می‌زنید؟"
به نظرم در مقابل می‌توان از مسئولان روزنامۀ کیهان پرسید: "شما نگران غربگرایی عده‌ای هستید یا اینکه شیفتۀ غش کردن در طرفِ کمونیست‌های چینی و اقتداگرایان روس شده‌اید؟"
از نظر من، ایران باید از منازعات بین قدرت‌های جهانی خود را کاملاً کنار بکشد و از تبدیل شدن به ابزاری برای وجه‌المصالحه یا وجه‌المنازعۀ بین آنها به سختی بپرهیزد.
این کار مستلزم سیاست موازنۀ مثبت یا منفی در روابط خارجی است. به عبارت دیگر، سیاست خارجی ایران باید در برقراری رابطه با بلوک‌های قدرت جهانی توازنِ کامل برقرار کند. از این رو، کسی که خواهان پیوستن ایران به کمپ غرب در خصومت با چین و روسیه است، می‌توان او را غربگرا دانست. کسی هم که خواستار اتحاد ایران با چین و روسیه در تعارض و دشمنی با غرب است، می‌توان او را هواخواه وابستگی کشور به بلوک اقتدارگرا معرفی کرد. در این میان آنان که مدافع برقراری رابطه با همۀ کشورها به صورت متوازن و متعادل هستند، هوادار استقلال واقعی ایرانند.
چه درست گفته است مولی علی که:
الْيَمِينُ وَ الشِّمَالُ مَضَلَّةٌ وَ الطَّرِيقُ الْوُسْطَى هِيَ الْجَادَّةُ (راست و چپ گمراهی است، راه میانه جادۀ درست و مستقیم است)
#روزنامه_کیهان
#سیاست_خارجی
#موازنه_منفی
#موازنه_مثبت
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
📝📝سیاست در ایران و اتوبان ساوه!
✍ #احمد_زیدآبادی
♈️فضای سیاسی کنونی در ایران، مثل تمام صد سال گذشته، همانند وضعیتِ رانندگی در 30 کیلومتر ابتدایِ اوتوبان تهران - ساوه است!
♈️هر نوع وسیلۀ نقلیه‌ای از سبک و سنگین گرفته تا نو و قراضه در این اتوبان اغلب بدون رعایت هرگونه قانون و مقرراتی در حرکتند. ماشین‌های سنگین، گاه هر سه لاین اتوبان را اشغال می‌کنند و به بوق‌های ممتدِ خودروهای سبک وقعی نمی‌نهند. برخی خودروهای سبک نیز گویی سر می‌برند. در لاین سبقت، به طور مرتب چراغ می‌دهند و بوق می‌زنند تا سایر رانندگان برای‌شان جا باز کنند، آن هم در حالی که تمام سطح اتوبان پوشیده از ماشین است و خودرو جلوی‌شان اصلاً امکان رفتن به لاین وسط را ندارد.
♈️ برخی از راننده‌ها نیز اصولاً چیزی به اسم حرکت در بین دو خط را به رسمیت نمی‌شناسند، از چپ به راست و از راست به چپ مرتب لایی می‌کشند. آنها گاهی سر به تعقیب یک خودرو می‌گذارند تا او را از لاین سبقت خارج کنند، اما همینکه راننده می‌خواهد جا را برای آنها خالی کند، ناگهان به سمت چپ او می‌پیچند و مانند موشکی از کنارش رد می‌شوند و دستی هم به علامت تهدید درهوا تکان می‌دهند.
♈️در این بزرگراه، رانندگانی که طبق مقررات رانندگی می‌کنند، واقعاً بیچاره و کلافه‌اند. گویی به دلیل شناخت‌شان از مقررات و رعایت آنها به همه بدهکارند. در مقابل زن و فرزند از دیگران فحش می‌خورند و آزار می‌بییند. جرأت اعتراض به هیچکدام از خاطیان را ندارند چرا که کوچکترین اعتراض یعنی پیاده شدن طرف به قصد بدزبانی و گلاویزی و کتک‌کاری که معمولاً نتیجۀ آن هم مغلوب شدن همان رانندۀ محترم و سرافکنده شدن در برابر چشم خانواده و اغیار است!
♈️گاهی هم که ترافیک کم و بیش روان است، ناگاه خودرویی از هفت کیلومتر عقب‌تر، بوق‌کشان و چراغ‌زنان به همگان اخطار می‌دهد که لاین سبقت را برایش باز کنند.
♈️نور چراغش همچون پروژکتوری پر نور و کورکننده است به طوری که راننده‌ها از ترس‌شان مسیر را بی‌درنگ برایش باز می‌کنند تا مبادا صاحب این خودروی قدرتمند و پرسرعت و آخرین مدل، لحظه‌ای احساس معطلی کند. خودرو اما وقتی سر می‌رسد، یک پراید دربِ داغان تصادفی است که جنون‌آسا به پیش می‌تازد و چند صد متر جلوتر نیز به نرده‌های بتونی وسط بزرگراه برخورد می‌کند و به وسط جاده پرت می‌شود. تا امدادرسانان سر برسند و کشته‌ها را به سردخانه و زخمی‌ها را به بیمارستان برسانند و تکه پاره‌های پراید از وسط خیابان جمع‌آوری شود، راننده‌ها پشت راهبندان طاقت‌فرسا و کُشنده به زمین و زمان ناسزا می‌گویند....
♈️این دقیقاً وضع سیاست در کشور ماست. پنداری برای این یک فعلِ بشری، نه دانش و تخصصی لازم است و نه مقرراتی برای آن وضع شده است. این است که همیشۀ خدا از راهبندانی به راهبندان دیگر دچار می‌شویم و هر بار هم خیال می‌کنیم که این بار فرق دارد! وقتی دانش و ضوابط یک عمل مفقود باشد، هر باری با بار دیگر هیچ فرقی ندارد!
#سیاست_ایران
#اتوبان_ساوه
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
✍ #احمد_زیدآبادی
♈️فضای سیاسی کنونی در ایران، مثل تمام صد سال گذشته، همانند وضعیتِ رانندگی در 30 کیلومتر ابتدایِ اوتوبان تهران - ساوه است!
♈️هر نوع وسیلۀ نقلیه‌ای از سبک و سنگین گرفته تا نو و قراضه در این اتوبان اغلب بدون رعایت هرگونه قانون و مقرراتی در حرکتند. ماشین‌های سنگین، گاه هر سه لاین اتوبان را اشغال می‌کنند و به بوق‌های ممتدِ خودروهای سبک وقعی نمی‌نهند. برخی خودروهای سبک نیز گویی سر می‌برند. در لاین سبقت، به طور مرتب چراغ می‌دهند و بوق می‌زنند تا سایر رانندگان برای‌شان جا باز کنند، آن هم در حالی که تمام سطح اتوبان پوشیده از ماشین است و خودرو جلوی‌شان اصلاً امکان رفتن به لاین وسط را ندارد.
♈️ برخی از راننده‌ها نیز اصولاً چیزی به اسم حرکت در بین دو خط را به رسمیت نمی‌شناسند، از چپ به راست و از راست به چپ مرتب لایی می‌کشند. آنها گاهی سر به تعقیب یک خودرو می‌گذارند تا او را از لاین سبقت خارج کنند، اما همینکه راننده می‌خواهد جا را برای آنها خالی کند، ناگهان به سمت چپ او می‌پیچند و مانند موشکی از کنارش رد می‌شوند و دستی هم به علامت تهدید درهوا تکان می‌دهند.
♈️در این بزرگراه، رانندگانی که طبق مقررات رانندگی می‌کنند، واقعاً بیچاره و کلافه‌اند. گویی به دلیل شناخت‌شان از مقررات و رعایت آنها به همه بدهکارند. در مقابل زن و فرزند از دیگران فحش می‌خورند و آزار می‌بییند. جرأت اعتراض به هیچکدام از خاطیان را ندارند چرا که کوچکترین اعتراض یعنی پیاده شدن طرف به قصد بدزبانی و گلاویزی و کتک‌کاری که معمولاً نتیجۀ آن هم مغلوب شدن همان رانندۀ محترم و سرافکنده شدن در برابر چشم خانواده و اغیار است!
♈️گاهی هم که ترافیک کم و بیش روان است، ناگاه خودرویی از هفت کیلومتر عقب‌تر، بوق‌کشان و چراغ‌زنان به همگان اخطار می‌دهد که لاین سبقت را برایش باز کنند.
♈️نور چراغش همچون پروژکتوری پر نور و کورکننده است به طوری که راننده‌ها از ترس‌شان مسیر را بی‌درنگ برایش باز می‌کنند تا مبادا صاحب این خودروی قدرتمند و پرسرعت و آخرین مدل، لحظه‌ای احساس معطلی کند. خودرو اما وقتی سر می‌رسد، یک پراید دربِ داغان تصادفی است که جنون‌آسا به پیش می‌تازد و چند صد متر جلوتر نیز به نرده‌های بتونی وسط بزرگراه برخورد می‌کند و به وسط جاده پرت می‌شود. تا امدادرسانان سر برسند و کشته‌ها را به سردخانه و زخمی‌ها را به بیمارستان برسانند و تکه پاره‌های پراید از وسط خیابان جمع‌آوری شود، راننده‌ها پشت راهبندان طاقت‌فرسا و کُشنده به زمین و زمان ناسزا می‌گویند....
♈️این دقیقاً وضع سیاست در کشور ماست. پنداری برای این یک فعلِ بشری، نه دانش و تخصصی لازم است و نه مقرراتی برای آن وضع شده است. این است که همیشۀ خدا از راهبندانی به راهبندان دیگر دچار می‌شویم و هر بار هم خیال می‌کنیم که این بار فرق دارد! وقتی دانش و ضوابط یک عمل مفقود باشد، هر باری با بار دیگر هیچ فرقی ندارد!
#سیاست_ایران
#اتوبان_ساوه
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
🔴🔴🔴مکمل یا جایگزین؟
#احمد_زیدآبادی؛
رابطۀ ایران با روسیه و چین اگر به عنوان مکملِ رابطه با سایر بلوک‌های قدرت جهانی و ایجاد توازن در روابط خارجی باشد، مفید و قابل دفاع خواهد بود؛ اما اگر رابطه با این دو قدرت به عنوان جایگزین رابطه با دیگر بلوک‌ها دنبال شود، افزون بر آنکه کارآیی و فایده‌ای ندارد، سبب بدنامی و تهییج افکار عمومی علیه آن نیز خواهد شد.
حسین امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه، اخیراً در مصاحبه با شبکۀ الجزیره گفته بود: "سیاست خارجی دولت جدید ایران مبتنی بر الگوی سیاست خارجى متوازن، دیپلماسى پویا و هوشمند است. ما در سیاست خارجی متوازن، رابطه با غرب و شرق را همزمان دیده‌ایم. این که برخى ما را متهم می‌کنند که شما فقط به دنبال رابطه با روسیه و چین هستید و رابطه با غرب را نمی‌خواهید، یک اتهام هست و حرف نادرستى است. ما سیاست خارجی متوازن با همه بخش‌های جهان و شرق و غرب عالم را مى‌خواهیم."
به نظرم این دیدگاه صحیحی است، اما دولت جدید در عمل خود را در معرضِ اتهامِ "وابستگی به چین و روسیه" قرار داده است و از قضا بسیاری از حامیان و عمومِ مخالفانش نیز به این ماجرا دامن می‌زنند. از این رو، دولت جدید و دستگاه سیاست خارجی آن برای رفع اتهام از خود در این زمینه، برای بهبود رابطه با تمام بلوک‌های قدرت جهانی لازم است گام‌های مشخص و روشنی بردارند؛ در غیر این صورت، با مشکلِ گفتمانیِ و عملی بی‌سابقه‌ای روبرو خواهند شد.
علاوه بر این، "شرق" هم در چین و روسیه خلاصه نمی‌شود. ژاپن و هندوستان و کرۀ جنوبی و ده‌ها کشور رو به توسعه در جنوب شرق آسیا نیز بخشی از "شرقِ جغرافیایی" به شمار می‌روند. البته محافلِ مدافعِ سینه‌چاکِ "چرخش به شرق" این دسته از کشورها را نیز بخشی از "غربِ سیاسی" به حساب می‌آورند و گویی آگاهانه در پی ایدئولوژی‌سازی از ماهیت نظام‌های سیاسی چین و روسیه هستند، ماهیتی که در بهترین صورت، نوعی اقتدارگرایی متمرکز و سفاک است.
در واقع همین محافل، اظهارات امیرعبداللهیان را در مورد ایجاد توازن در رابطه با غرب و شرق به باد انتقاد گرفتند و خواهان نگاه یک سویۀ وزارت خارجه به جهان شدند. به نظرم لازم باشد وزارت خارجه در برابر درخواست این محافل موضعی شفاف بگیرد.
#سیاست_خارجی
#نگاه_به_شرق
#امیر_عبداللهیان
#دولت_اقتدارگرا
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
#احمد_زیدآبادی؛
رابطۀ ایران با روسیه و چین اگر به عنوان مکملِ رابطه با سایر بلوک‌های قدرت جهانی و ایجاد توازن در روابط خارجی باشد، مفید و قابل دفاع خواهد بود؛ اما اگر رابطه با این دو قدرت به عنوان جایگزین رابطه با دیگر بلوک‌ها دنبال شود، افزون بر آنکه کارآیی و فایده‌ای ندارد، سبب بدنامی و تهییج افکار عمومی علیه آن نیز خواهد شد.
حسین امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه، اخیراً در مصاحبه با شبکۀ الجزیره گفته بود: "سیاست خارجی دولت جدید ایران مبتنی بر الگوی سیاست خارجى متوازن، دیپلماسى پویا و هوشمند است. ما در سیاست خارجی متوازن، رابطه با غرب و شرق را همزمان دیده‌ایم. این که برخى ما را متهم می‌کنند که شما فقط به دنبال رابطه با روسیه و چین هستید و رابطه با غرب را نمی‌خواهید، یک اتهام هست و حرف نادرستى است. ما سیاست خارجی متوازن با همه بخش‌های جهان و شرق و غرب عالم را مى‌خواهیم."
به نظرم این دیدگاه صحیحی است، اما دولت جدید در عمل خود را در معرضِ اتهامِ "وابستگی به چین و روسیه" قرار داده است و از قضا بسیاری از حامیان و عمومِ مخالفانش نیز به این ماجرا دامن می‌زنند. از این رو، دولت جدید و دستگاه سیاست خارجی آن برای رفع اتهام از خود در این زمینه، برای بهبود رابطه با تمام بلوک‌های قدرت جهانی لازم است گام‌های مشخص و روشنی بردارند؛ در غیر این صورت، با مشکلِ گفتمانیِ و عملی بی‌سابقه‌ای روبرو خواهند شد.
علاوه بر این، "شرق" هم در چین و روسیه خلاصه نمی‌شود. ژاپن و هندوستان و کرۀ جنوبی و ده‌ها کشور رو به توسعه در جنوب شرق آسیا نیز بخشی از "شرقِ جغرافیایی" به شمار می‌روند. البته محافلِ مدافعِ سینه‌چاکِ "چرخش به شرق" این دسته از کشورها را نیز بخشی از "غربِ سیاسی" به حساب می‌آورند و گویی آگاهانه در پی ایدئولوژی‌سازی از ماهیت نظام‌های سیاسی چین و روسیه هستند، ماهیتی که در بهترین صورت، نوعی اقتدارگرایی متمرکز و سفاک است.
در واقع همین محافل، اظهارات امیرعبداللهیان را در مورد ایجاد توازن در رابطه با غرب و شرق به باد انتقاد گرفتند و خواهان نگاه یک سویۀ وزارت خارجه به جهان شدند. به نظرم لازم باشد وزارت خارجه در برابر درخواست این محافل موضعی شفاف بگیرد.
#سیاست_خارجی
#نگاه_به_شرق
#امیر_عبداللهیان
#دولت_اقتدارگرا
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
🔴🔴🔴سیاست رو کم کنی!
#احمد_زیدآبادی؛
بسیاری از مردم بخصوص در بین کنشگران سیاسی، تحلیل‌های نومیدکننده را نسبت به تحلیل‌های امیدوارکننده در مورد آخر و عاقبتِ این دولت ترجیح می‌دهند.
آنان به لحاظ عاطفی علاقمندند که در اوضاعِ وخیم کنونی بهبودی حاصل نشود تا بلکه رویِ دست‌اندرکاران و حامیان طرزفکرِ حاکم، حسابی کم شود چرا که به گفتۀ آنها روی‌شان بی‌اندازه زیاد است!
طبعاً "روی زیاد" و "رجزخوانی" نفرت‌انگیز است و متأسفانه سیاست در کشور ما نیز بر همین پایه شکل گرفته و پیش می‌رود.
وقتی "رو کم کنی" اساس رفتار یک عده در امر کشورداری شود، دیگران هم برای التیام جراحت‌های روحی و عاطفی خود، آرزوی کم شدن روی آنها را می‌کنند حتی اگر به بهای تحمل پاره‌ای شدائد مادی برای خودشان تمام شود.
در این میان اما باید به خاطر داشت که موفقیت احتمالی دولت کنونی در گروی خداحافظی با سیاست "رو کم کنی" است و این یعنی اینکه موفقیت از مسیری می‌گذرد که روهای بی‌اندازه زیاد برخی حامیانِ رجزخوان چنان کم می‌شود که با هیچ شیوۀ دیگری تا این اندازه کم نخواهد شد!
#سیاست_رو_کم_کنی
#دولت_رئیسی
#رجز_خوانی
#التیام_روحی
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
#احمد_زیدآبادی؛
بسیاری از مردم بخصوص در بین کنشگران سیاسی، تحلیل‌های نومیدکننده را نسبت به تحلیل‌های امیدوارکننده در مورد آخر و عاقبتِ این دولت ترجیح می‌دهند.
آنان به لحاظ عاطفی علاقمندند که در اوضاعِ وخیم کنونی بهبودی حاصل نشود تا بلکه رویِ دست‌اندرکاران و حامیان طرزفکرِ حاکم، حسابی کم شود چرا که به گفتۀ آنها روی‌شان بی‌اندازه زیاد است!
طبعاً "روی زیاد" و "رجزخوانی" نفرت‌انگیز است و متأسفانه سیاست در کشور ما نیز بر همین پایه شکل گرفته و پیش می‌رود.
وقتی "رو کم کنی" اساس رفتار یک عده در امر کشورداری شود، دیگران هم برای التیام جراحت‌های روحی و عاطفی خود، آرزوی کم شدن روی آنها را می‌کنند حتی اگر به بهای تحمل پاره‌ای شدائد مادی برای خودشان تمام شود.
در این میان اما باید به خاطر داشت که موفقیت احتمالی دولت کنونی در گروی خداحافظی با سیاست "رو کم کنی" است و این یعنی اینکه موفقیت از مسیری می‌گذرد که روهای بی‌اندازه زیاد برخی حامیانِ رجزخوان چنان کم می‌شود که با هیچ شیوۀ دیگری تا این اندازه کم نخواهد شد!
#سیاست_رو_کم_کنی
#دولت_رئیسی
#رجز_خوانی
#التیام_روحی
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
🔴🔴🔴"تضمین" در سیاست بین‌الملل
#احمد_زیدآبادی:
گویا موضوع "تضمین" به آخرین گره در مذاکرات وین تبدیل شده است.
این در حالی است که در سیاست بین‌الملل چیزی به اسم تضمین یا ضمانتِ دائمی وجود ندارد. کشورها بر اساس منافع‌شان که امری سیال است، تصمیماتشان را تغییر می‌دهند. هر کشوری، در صورت تغییر شرایط و به خطر افتادن منافعش، تصمیمات جدید می‌گیرد و صرفاً به این دلیل که قبلاً به امری متعهد شده است، به آن امر متعهد نمی‌ماند و از هر راهی که شده بهانه‌ای برای آن پیدا می‌کند.
بنابراین، تعهد یک کشور به توافقاتش، تابعی از میزان سود و زیانی است که از آن می‌برد. سنجش سود و زیان هم خود تابع فرمول پیچیده‌ای از یک نظامِ سلسله مراتبیِ مربوط به اولویت‌هاست؛ اولویت‌هایی که فقط جنبۀ مادی هم ندارند و بعضاً با یکدیگر تزاحم پیدا می‌کنند قرار می‌گیرند و تصمیم‌گیری را با مشکل مواجه می‌سازند.
جمهوری اسلامی خودش نیز از این قاعده مستثنی نبوده است. ابطال یکجانبۀ توافق سعدآباد را می‌توان نمونه‌ای از این نوع برشمرد.
تنها تضمین واقعی در روابط بین کشورها، ایجاد منافع مشترک و یا توازن قواست. برقراری توازن قوا در سطح جهانیِ آن اما برای قدرت‌های درجه دوم جهانی هم بسیار پرخرج و هزینه‌زاست چه رسد به قدرت‌های منطقه‌ای یا پیرامونی. در واقع، تلاش برای دستیابی به چنین توازنی، ورود به نوعی مسابقۀ تسلیحاتی دائمی است که تمام منابع اقتصادی یک کشور را می‌بلعد و سرانجام سبب به هم خوردن توازن به نفع رقیب می‌شود. این روش در واقع نقض‌غرض است. اتحاد شوروی با همین روش ادامه داد و سرانجام کارش نیز به اضمحلال و فروپاشی کشید.
بنابراین، حساب‌شده‌ترین راه تضمینِ توافقات، کشف منافع مشترک و گسترش حوزه‌های آن است. اگر جمهوری اسلامی در صدد این کار برنیاید و بخواهد پس از احیای برجام، تضاد منافع با آمریکا را در سایر حوزه‌های مورد اختلاف دو کشور ادامه دهد یا تشدید کند، بار دیگر اصلِ برجام و یا فواید ناشی از آن به خطر خواهد افتاد حتی اگر کنگرۀ آمریکا آن را با اجماع نمایندگان دو حزب به تصویب برساند!
#احیای_برجام
#منافع_مشترک
#سیاست_بین_الملل
#تضمین
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
#احمد_زیدآبادی:
گویا موضوع "تضمین" به آخرین گره در مذاکرات وین تبدیل شده است.
این در حالی است که در سیاست بین‌الملل چیزی به اسم تضمین یا ضمانتِ دائمی وجود ندارد. کشورها بر اساس منافع‌شان که امری سیال است، تصمیماتشان را تغییر می‌دهند. هر کشوری، در صورت تغییر شرایط و به خطر افتادن منافعش، تصمیمات جدید می‌گیرد و صرفاً به این دلیل که قبلاً به امری متعهد شده است، به آن امر متعهد نمی‌ماند و از هر راهی که شده بهانه‌ای برای آن پیدا می‌کند.
بنابراین، تعهد یک کشور به توافقاتش، تابعی از میزان سود و زیانی است که از آن می‌برد. سنجش سود و زیان هم خود تابع فرمول پیچیده‌ای از یک نظامِ سلسله مراتبیِ مربوط به اولویت‌هاست؛ اولویت‌هایی که فقط جنبۀ مادی هم ندارند و بعضاً با یکدیگر تزاحم پیدا می‌کنند قرار می‌گیرند و تصمیم‌گیری را با مشکل مواجه می‌سازند.
جمهوری اسلامی خودش نیز از این قاعده مستثنی نبوده است. ابطال یکجانبۀ توافق سعدآباد را می‌توان نمونه‌ای از این نوع برشمرد.
تنها تضمین واقعی در روابط بین کشورها، ایجاد منافع مشترک و یا توازن قواست. برقراری توازن قوا در سطح جهانیِ آن اما برای قدرت‌های درجه دوم جهانی هم بسیار پرخرج و هزینه‌زاست چه رسد به قدرت‌های منطقه‌ای یا پیرامونی. در واقع، تلاش برای دستیابی به چنین توازنی، ورود به نوعی مسابقۀ تسلیحاتی دائمی است که تمام منابع اقتصادی یک کشور را می‌بلعد و سرانجام سبب به هم خوردن توازن به نفع رقیب می‌شود. این روش در واقع نقض‌غرض است. اتحاد شوروی با همین روش ادامه داد و سرانجام کارش نیز به اضمحلال و فروپاشی کشید.
بنابراین، حساب‌شده‌ترین راه تضمینِ توافقات، کشف منافع مشترک و گسترش حوزه‌های آن است. اگر جمهوری اسلامی در صدد این کار برنیاید و بخواهد پس از احیای برجام، تضاد منافع با آمریکا را در سایر حوزه‌های مورد اختلاف دو کشور ادامه دهد یا تشدید کند، بار دیگر اصلِ برجام و یا فواید ناشی از آن به خطر خواهد افتاد حتی اگر کنگرۀ آمریکا آن را با اجماع نمایندگان دو حزب به تصویب برساند!
#احیای_برجام
#منافع_مشترک
#سیاست_بین_الملل
#تضمین
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
🔴🔴🔴برجام که برای رفع تحریم ایران طراحی شده بود #گروگان روسیه برای رفع تحریم شده است. طبیعتاً روسیه از همه کارت‌های خودش برای منافع ملی‌اش استفاده کند اما چرا ایران باید دائم وجه‌المصالحه دیگران باشد؟ آیا نباید راه و رسم جدیدی در #سیاست_خارجی برگزید؟ دوران مرکز-پیرامون به سر نرسیده؟
✍رضا کاشف
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
✍رضا کاشف
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
🔴🔴🔴وابستگی را سرسری نگیرید!
#احمد_زیدآبادی:
چند روز پیش وقتی که نسبت به موضع‌گیری جمهوری اسلامی در برابر قطعنانۀ مجمع عمومی سازمان ملل در بارۀ حملۀ روسیه به اوکراین هشدار دادم و آن را آزمونی تاریخی برای نظام حاکم بر کشور شمردم، برخی از مخاطبان معترضانه پرسیدند که مگر هنوز نسبت به "وابستگی" جمهوری اسلامی به روسیه تردید دارم، که نوع رأی آن را در سازمان ملل آزمونی تاریخی می‌دانم؟
توضیح‌ام این بود که گرچه جمهوری اسلامی روابط نامتوازن و نامطلوبی را با روسیه برقرار کرده است، اما هنوز نمی‌توان این روابط را "وابستگی سیاسی" نام نهاد. این توضیح البته مقبول مخاطبان نیفتاد.
در واقع اینکه بخش بزرگی از جامعه به هر دلیلی، جمهوری اسلامی را وابسته به روسیه تصور می‌کند و به استقلال سیاسی آن باور ندارد، باید ناقوس خطر را برای سران نظام به صدا در آورد.
هر چند استقلال سیاسی در جهانی که بر "روابط متقابل پیچیدۀ کشورها" استوار است دیگر مفهوم ساده و بسیطی ندارد و تعریف دقیق و مصداق‌یابی عینی آن کمی دشوار است، اما این مفهوم هنوز هم در جوامع مختلف بخصوص در ایران یکی از ملاک‌های اساسی داوری مردم نسبت به ماهیت حکومت خود به شمار می‌رود.
در حقیقت دولت پهلوی با تصور وابستگی‌اش به آمریکا، مشروعیت خود را نزد اقشار وسیعی از مردم از دست داد و در چشم آنان، هر نوع فعالیت برای سرنگونی آن امری قابل قبول و مشروع تلقی شد. اکنون هم بی‌دلیل نیست که برخی نیروهای خواهان براندازی جمهوری اسلامی، با تمام قوا می‌کوشند تا آن را وابسته به روسیه، چین و یا هر دو معرفی کنند تا بدین وسیله جنبۀ مشروعیت ناشی از استقلال سیاسی آن را به کلی مخدوش کرده و هرگونه فعالیت برای سرنگونی آن را امری موجه و اخلاقی و لازم معرفی کنند.
در این میان اما آنچه موضوع وابستگی جمهوری اسلامی به روسیه و یا چین را در نزد بسیاری از مردم به صورت امری بدیهی در آورده، تبلیغات نیروهای خواهان براندازی نیست بلکه سیاست نامتوازن حکومت در برابر دو قدرت شرقی و بخصوص تبلیغات زننده و شرم‌آور برخی "روسوفیل"ها و "چاینا‌فیل"ها در داخل حکومت است که گویی نه فقط وابستگی به این دو قدرت را زشت و قبیح نمی‌دانند بلکه به آن افتخار می‌کنند!
راه رفع اتهام وابستگی به روسیه و یا چین از سوی جمهوری اسلامی در درجۀ نخست، مهارِ دلدادگان مسکو و پکن در داخل حکومت و ایجاد روابطی معقول و معتدل با سایر بلوک‌های قدرت در جهان است.
در جهانی با مختصات کنونی، پر واضح است که دشمنی افراطی با یک قدرت، به طور طبیعی به دوستی افراطی با قدرتِ مقابلش منجر می‌شود و این دوستی افراطی، هنگامی که به نقطۀ عدم امکانِ انتقاد یا مخالفت با سیاست و رفتار آن قدرت برسد، وابستگی سیاسی صورت عملی و عینی به خود می‌گیرد.
متأسفانه این راهی است که جمهوری اسلامی به دلیل خصومت فزاینده‌اش با آمریکا در آن گام گذاشته است و اگر این روند به سرعت کنترل و مهار نشود، وابستگی به روسیه و چین دیگر نه یک انتخاب ارادی بلکه ضرورتی از روی جبر و اضطرار خواهد بود. یک دولت وابسته و یا مشهور به وابستگی هم معمولاً به صورت هدفی مشروع برای هر نوع تهاجم نیروهای مخالفش در می‌آید و جای هیچ نوع دفاع اخلاقی از آن باقی نمی‌گذارد.
خوشبختانه رئیس دولت و وزیر خارجه هر دو از "توسعه رابطه با همۀ کشورها و ایجاد توازن در سیاست خارجی کشور" سخن گفته‌اند. این وعده طبعاً از طریق گرم‌تر شدن رابطه با اروپا و برقراری رابطه‌ای عادی با آمریکا در کنار حفظ رابطۀ معقول و معتدل با چین و روسیه تحقق‌پذیر است. بنابراین منتظر گام‌های بعدی دولت در این مورد هستیم.
#جنگ_اوکراین
#وابستگی_به_روسیه
#رابطه_با_آمریکا
#سیاست_متوازن
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
#احمد_زیدآبادی:
چند روز پیش وقتی که نسبت به موضع‌گیری جمهوری اسلامی در برابر قطعنانۀ مجمع عمومی سازمان ملل در بارۀ حملۀ روسیه به اوکراین هشدار دادم و آن را آزمونی تاریخی برای نظام حاکم بر کشور شمردم، برخی از مخاطبان معترضانه پرسیدند که مگر هنوز نسبت به "وابستگی" جمهوری اسلامی به روسیه تردید دارم، که نوع رأی آن را در سازمان ملل آزمونی تاریخی می‌دانم؟
توضیح‌ام این بود که گرچه جمهوری اسلامی روابط نامتوازن و نامطلوبی را با روسیه برقرار کرده است، اما هنوز نمی‌توان این روابط را "وابستگی سیاسی" نام نهاد. این توضیح البته مقبول مخاطبان نیفتاد.
در واقع اینکه بخش بزرگی از جامعه به هر دلیلی، جمهوری اسلامی را وابسته به روسیه تصور می‌کند و به استقلال سیاسی آن باور ندارد، باید ناقوس خطر را برای سران نظام به صدا در آورد.
هر چند استقلال سیاسی در جهانی که بر "روابط متقابل پیچیدۀ کشورها" استوار است دیگر مفهوم ساده و بسیطی ندارد و تعریف دقیق و مصداق‌یابی عینی آن کمی دشوار است، اما این مفهوم هنوز هم در جوامع مختلف بخصوص در ایران یکی از ملاک‌های اساسی داوری مردم نسبت به ماهیت حکومت خود به شمار می‌رود.
در حقیقت دولت پهلوی با تصور وابستگی‌اش به آمریکا، مشروعیت خود را نزد اقشار وسیعی از مردم از دست داد و در چشم آنان، هر نوع فعالیت برای سرنگونی آن امری قابل قبول و مشروع تلقی شد. اکنون هم بی‌دلیل نیست که برخی نیروهای خواهان براندازی جمهوری اسلامی، با تمام قوا می‌کوشند تا آن را وابسته به روسیه، چین و یا هر دو معرفی کنند تا بدین وسیله جنبۀ مشروعیت ناشی از استقلال سیاسی آن را به کلی مخدوش کرده و هرگونه فعالیت برای سرنگونی آن را امری موجه و اخلاقی و لازم معرفی کنند.
در این میان اما آنچه موضوع وابستگی جمهوری اسلامی به روسیه و یا چین را در نزد بسیاری از مردم به صورت امری بدیهی در آورده، تبلیغات نیروهای خواهان براندازی نیست بلکه سیاست نامتوازن حکومت در برابر دو قدرت شرقی و بخصوص تبلیغات زننده و شرم‌آور برخی "روسوفیل"ها و "چاینا‌فیل"ها در داخل حکومت است که گویی نه فقط وابستگی به این دو قدرت را زشت و قبیح نمی‌دانند بلکه به آن افتخار می‌کنند!
راه رفع اتهام وابستگی به روسیه و یا چین از سوی جمهوری اسلامی در درجۀ نخست، مهارِ دلدادگان مسکو و پکن در داخل حکومت و ایجاد روابطی معقول و معتدل با سایر بلوک‌های قدرت در جهان است.
در جهانی با مختصات کنونی، پر واضح است که دشمنی افراطی با یک قدرت، به طور طبیعی به دوستی افراطی با قدرتِ مقابلش منجر می‌شود و این دوستی افراطی، هنگامی که به نقطۀ عدم امکانِ انتقاد یا مخالفت با سیاست و رفتار آن قدرت برسد، وابستگی سیاسی صورت عملی و عینی به خود می‌گیرد.
متأسفانه این راهی است که جمهوری اسلامی به دلیل خصومت فزاینده‌اش با آمریکا در آن گام گذاشته است و اگر این روند به سرعت کنترل و مهار نشود، وابستگی به روسیه و چین دیگر نه یک انتخاب ارادی بلکه ضرورتی از روی جبر و اضطرار خواهد بود. یک دولت وابسته و یا مشهور به وابستگی هم معمولاً به صورت هدفی مشروع برای هر نوع تهاجم نیروهای مخالفش در می‌آید و جای هیچ نوع دفاع اخلاقی از آن باقی نمی‌گذارد.
خوشبختانه رئیس دولت و وزیر خارجه هر دو از "توسعه رابطه با همۀ کشورها و ایجاد توازن در سیاست خارجی کشور" سخن گفته‌اند. این وعده طبعاً از طریق گرم‌تر شدن رابطه با اروپا و برقراری رابطه‌ای عادی با آمریکا در کنار حفظ رابطۀ معقول و معتدل با چین و روسیه تحقق‌پذیر است. بنابراین منتظر گام‌های بعدی دولت در این مورد هستیم.
#جنگ_اوکراین
#وابستگی_به_روسیه
#رابطه_با_آمریکا
#سیاست_متوازن
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
🔴🔴🔴وابستگی را سرسری نگیرید!
#احمد_زیدآبادی:
چند روز پیش وقتی که نسبت به موضع‌گیری جمهوری اسلامی در برابر قطعنانۀ مجمع عمومی سازمان ملل در بارۀ حملۀ روسیه به اوکراین هشدار دادم و آن را آزمونی تاریخی برای نظام حاکم بر کشور شمردم، برخی از مخاطبان معترضانه پرسیدند که مگر هنوز نسبت به "وابستگی" جمهوری اسلامی به روسیه تردید دارم، که نوع رأی آن را در سازمان ملل آزمونی تاریخی می‌دانم؟
توضیح‌ام این بود که گرچه جمهوری اسلامی روابط نامتوازن و نامطلوبی را با روسیه برقرار کرده است، اما هنوز نمی‌توان این روابط را "وابستگی سیاسی" نام نهاد. این توضیح البته مقبول مخاطبان نیفتاد.
در واقع اینکه بخش بزرگی از جامعه به هر دلیلی، جمهوری اسلامی را وابسته به روسیه تصور می‌کند و به استقلال سیاسی آن باور ندارد، باید ناقوس خطر را برای سران نظام به صدا در آورد.
هر چند استقلال سیاسی در جهانی که بر "روابط متقابل پیچیدۀ کشورها" استوار است دیگر مفهوم ساده و بسیطی ندارد و تعریف دقیق و مصداق‌یابی عینی آن کمی دشوار است، اما این مفهوم هنوز هم در جوامع مختلف بخصوص در ایران یکی از ملاک‌های اساسی داوری مردم نسبت به ماهیت حکومت خود به شمار می‌رود.
در حقیقت دولت پهلوی با تصور وابستگی‌اش به آمریکا، مشروعیت خود را نزد اقشار وسیعی از مردم از دست داد و در چشم آنان، هر نوع فعالیت برای سرنگونی آن امری قابل قبول و مشروع تلقی شد. اکنون هم بی‌دلیل نیست که برخی نیروهای خواهان براندازی جمهوری اسلامی، با تمام قوا می‌کوشند تا آن را وابسته به روسیه، چین و یا هر دو معرفی کنند تا بدین وسیله جنبۀ مشروعیت ناشی از استقلال سیاسی آن را به کلی مخدوش کرده و هرگونه فعالیت برای سرنگونی آن را امری موجه و اخلاقی و لازم معرفی کنند.
در این میان اما آنچه موضوع وابستگی جمهوری اسلامی به روسیه و یا چین را در نزد بسیاری از مردم به صورت امری بدیهی در آورده، تبلیغات نیروهای خواهان براندازی نیست بلکه سیاست نامتوازن حکومت در برابر دو قدرت شرقی و بخصوص تبلیغات زننده و شرم‌آور برخی "روسوفیل"ها و "چاینا‌فیل"ها در داخل حکومت است که گویی نه فقط وابستگی به این دو قدرت را زشت و قبیح نمی‌دانند بلکه به آن افتخار می‌کنند!
راه رفع اتهام وابستگی به روسیه و یا چین از سوی جمهوری اسلامی در درجۀ نخست، مهارِ دلدادگان مسکو و پکن در داخل حکومت و ایجاد روابطی معقول و معتدل با سایر بلوک‌های قدرت در جهان است.
در جهانی با مختصات کنونی، پر واضح است که دشمنی افراطی با یک قدرت، به طور طبیعی به دوستی افراطی با قدرتِ مقابلش منجر می‌شود و این دوستی افراطی، هنگامی که به نقطۀ عدم امکانِ انتقاد یا مخالفت با سیاست و رفتار آن قدرت برسد، وابستگی سیاسی صورت عملی و عینی به خود می‌گیرد.
متأسفانه این راهی است که جمهوری اسلامی به دلیل خصومت فزاینده‌اش با آمریکا در آن گام گذاشته است و اگر این روند به سرعت کنترل و مهار نشود، وابستگی به روسیه و چین دیگر نه یک انتخاب ارادی بلکه ضرورتی از روی جبر و اضطرار خواهد بود. یک دولت وابسته و یا مشهور به وابستگی هم معمولاً به صورت هدفی مشروع برای هر نوع تهاجم نیروهای مخالفش در می‌آید و جای هیچ نوع دفاع اخلاقی از آن باقی نمی‌گذارد.
خوشبختانه رئیس دولت و وزیر خارجه هر دو از "توسعه رابطه با همۀ کشورها و ایجاد توازن در سیاست خارجی کشور" سخن گفته‌اند. این وعده طبعاً از طریق گرم‌تر شدن رابطه با اروپا و برقراری رابطه‌ای عادی با آمریکا در کنار حفظ رابطۀ معقول و معتدل با چین و روسیه تحقق‌پذیر است. بنابراین منتظر گام‌های بعدی دولت در این مورد هستیم.
#جنگ_اوکراین
#وابستگی_به_روسیه
#رابطه_با_آمریکا
#سیاست_متوازن
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
#احمد_زیدآبادی:
چند روز پیش وقتی که نسبت به موضع‌گیری جمهوری اسلامی در برابر قطعنانۀ مجمع عمومی سازمان ملل در بارۀ حملۀ روسیه به اوکراین هشدار دادم و آن را آزمونی تاریخی برای نظام حاکم بر کشور شمردم، برخی از مخاطبان معترضانه پرسیدند که مگر هنوز نسبت به "وابستگی" جمهوری اسلامی به روسیه تردید دارم، که نوع رأی آن را در سازمان ملل آزمونی تاریخی می‌دانم؟
توضیح‌ام این بود که گرچه جمهوری اسلامی روابط نامتوازن و نامطلوبی را با روسیه برقرار کرده است، اما هنوز نمی‌توان این روابط را "وابستگی سیاسی" نام نهاد. این توضیح البته مقبول مخاطبان نیفتاد.
در واقع اینکه بخش بزرگی از جامعه به هر دلیلی، جمهوری اسلامی را وابسته به روسیه تصور می‌کند و به استقلال سیاسی آن باور ندارد، باید ناقوس خطر را برای سران نظام به صدا در آورد.
هر چند استقلال سیاسی در جهانی که بر "روابط متقابل پیچیدۀ کشورها" استوار است دیگر مفهوم ساده و بسیطی ندارد و تعریف دقیق و مصداق‌یابی عینی آن کمی دشوار است، اما این مفهوم هنوز هم در جوامع مختلف بخصوص در ایران یکی از ملاک‌های اساسی داوری مردم نسبت به ماهیت حکومت خود به شمار می‌رود.
در حقیقت دولت پهلوی با تصور وابستگی‌اش به آمریکا، مشروعیت خود را نزد اقشار وسیعی از مردم از دست داد و در چشم آنان، هر نوع فعالیت برای سرنگونی آن امری قابل قبول و مشروع تلقی شد. اکنون هم بی‌دلیل نیست که برخی نیروهای خواهان براندازی جمهوری اسلامی، با تمام قوا می‌کوشند تا آن را وابسته به روسیه، چین و یا هر دو معرفی کنند تا بدین وسیله جنبۀ مشروعیت ناشی از استقلال سیاسی آن را به کلی مخدوش کرده و هرگونه فعالیت برای سرنگونی آن را امری موجه و اخلاقی و لازم معرفی کنند.
در این میان اما آنچه موضوع وابستگی جمهوری اسلامی به روسیه و یا چین را در نزد بسیاری از مردم به صورت امری بدیهی در آورده، تبلیغات نیروهای خواهان براندازی نیست بلکه سیاست نامتوازن حکومت در برابر دو قدرت شرقی و بخصوص تبلیغات زننده و شرم‌آور برخی "روسوفیل"ها و "چاینا‌فیل"ها در داخل حکومت است که گویی نه فقط وابستگی به این دو قدرت را زشت و قبیح نمی‌دانند بلکه به آن افتخار می‌کنند!
راه رفع اتهام وابستگی به روسیه و یا چین از سوی جمهوری اسلامی در درجۀ نخست، مهارِ دلدادگان مسکو و پکن در داخل حکومت و ایجاد روابطی معقول و معتدل با سایر بلوک‌های قدرت در جهان است.
در جهانی با مختصات کنونی، پر واضح است که دشمنی افراطی با یک قدرت، به طور طبیعی به دوستی افراطی با قدرتِ مقابلش منجر می‌شود و این دوستی افراطی، هنگامی که به نقطۀ عدم امکانِ انتقاد یا مخالفت با سیاست و رفتار آن قدرت برسد، وابستگی سیاسی صورت عملی و عینی به خود می‌گیرد.
متأسفانه این راهی است که جمهوری اسلامی به دلیل خصومت فزاینده‌اش با آمریکا در آن گام گذاشته است و اگر این روند به سرعت کنترل و مهار نشود، وابستگی به روسیه و چین دیگر نه یک انتخاب ارادی بلکه ضرورتی از روی جبر و اضطرار خواهد بود. یک دولت وابسته و یا مشهور به وابستگی هم معمولاً به صورت هدفی مشروع برای هر نوع تهاجم نیروهای مخالفش در می‌آید و جای هیچ نوع دفاع اخلاقی از آن باقی نمی‌گذارد.
خوشبختانه رئیس دولت و وزیر خارجه هر دو از "توسعه رابطه با همۀ کشورها و ایجاد توازن در سیاست خارجی کشور" سخن گفته‌اند. این وعده طبعاً از طریق گرم‌تر شدن رابطه با اروپا و برقراری رابطه‌ای عادی با آمریکا در کنار حفظ رابطۀ معقول و معتدل با چین و روسیه تحقق‌پذیر است. بنابراین منتظر گام‌های بعدی دولت در این مورد هستیم.
#جنگ_اوکراین
#وابستگی_به_روسیه
#رابطه_با_آمریکا
#سیاست_متوازن
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
🔴🔴🔴سیاست تحقیر!
#احمد_زیدآبادی:
رسانه‌ها به نقل از مدیر مسئول روزنامۀ کیهان گزاش داده‌اند: "اگر جمهوری اسلامی، آمریکا را تحقیر نکرده بود، روسیه جرأت حمله به اوکراین را نداشت."
ادعای مدیر مسئول کیهان به زبان بی‌زبانی این است که مسئولیتِ حملۀ روسیه به اوکراین با جمهوری اسلامی است و رهبران کرملین نقش جدی و پررنگی در آن ندارند! با این وضع، چه بسا در صورت شکست روسیه در جنگ اوکراین و محکوم شدن آن به پرداخت غرامت، پوتین با استناد به "اعتراف" مدیر مسئول کیهان، نه فقط خواهان پرداختِ غرامتِ مذکور از سوی ایران شود بلکه تمام ویرانی‌ها و کشتارهای جنگ اوکراین را نیز به "سیاست تحقیرِ" مورد نظر آقای شریعتمداری منسوب کند.
با معجزاتی که از "سیاست تحقیر" در حال بروز و ظهور است من بعید نمی‌دانم که به زودی تمام دولت‌های جهان برنامه‌های رشد و توسعه و پیشرفت اقتصادی خود را به کلی رها کنند و در عوض "سیاست تحقیر" را پیشۀ خود سازند!
#روزنامه_کیهان
#جنگ_اوکراین
#حمله_روسیه
#سیاست_تحقیر
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
#احمد_زیدآبادی:
رسانه‌ها به نقل از مدیر مسئول روزنامۀ کیهان گزاش داده‌اند: "اگر جمهوری اسلامی، آمریکا را تحقیر نکرده بود، روسیه جرأت حمله به اوکراین را نداشت."
ادعای مدیر مسئول کیهان به زبان بی‌زبانی این است که مسئولیتِ حملۀ روسیه به اوکراین با جمهوری اسلامی است و رهبران کرملین نقش جدی و پررنگی در آن ندارند! با این وضع، چه بسا در صورت شکست روسیه در جنگ اوکراین و محکوم شدن آن به پرداخت غرامت، پوتین با استناد به "اعتراف" مدیر مسئول کیهان، نه فقط خواهان پرداختِ غرامتِ مذکور از سوی ایران شود بلکه تمام ویرانی‌ها و کشتارهای جنگ اوکراین را نیز به "سیاست تحقیرِ" مورد نظر آقای شریعتمداری منسوب کند.
با معجزاتی که از "سیاست تحقیر" در حال بروز و ظهور است من بعید نمی‌دانم که به زودی تمام دولت‌های جهان برنامه‌های رشد و توسعه و پیشرفت اقتصادی خود را به کلی رها کنند و در عوض "سیاست تحقیر" را پیشۀ خود سازند!
#روزنامه_کیهان
#جنگ_اوکراین
#حمله_روسیه
#سیاست_تحقیر
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
🔴🔴🔴اعتراضات آبان 98 تکرار می شود؟/ آستانه تحمل جامعه محدود است
حمیده زرآبادی نماینده سابق مجلس:
🔶دولت سید ابراهیم رئیسی پس از گذشت 8 ماه هنوز نتوانسته یک برنامه مشخص اقتصادی برای رفع مشکلات موجود در کشور ارائه کند.
🔶تاب‌آوری و صبر جامعه در برابر مشکلات محدود است و اگر تدبیر و برنامه مشخصی برای حل مشکلات ارائه نشود، وقوع هر اتفاقی دور از انتظار نیست.
🔶 بنده نمی‌توانم درباره نوع کنش‌گری توده‌ها در برابر مشکلات موجود پیشگویی کنم، اما امیدوار هستم مسئولان دولت با یک برنامه جدی و مشخص در مسیر حل مشکلات اقتصادی فعلی گام بردارند.
#سیاست
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
حمیده زرآبادی نماینده سابق مجلس:
🔶دولت سید ابراهیم رئیسی پس از گذشت 8 ماه هنوز نتوانسته یک برنامه مشخص اقتصادی برای رفع مشکلات موجود در کشور ارائه کند.
🔶تاب‌آوری و صبر جامعه در برابر مشکلات محدود است و اگر تدبیر و برنامه مشخصی برای حل مشکلات ارائه نشود، وقوع هر اتفاقی دور از انتظار نیست.
🔶 بنده نمی‌توانم درباره نوع کنش‌گری توده‌ها در برابر مشکلات موجود پیشگویی کنم، اما امیدوار هستم مسئولان دولت با یک برنامه جدی و مشخص در مسیر حل مشکلات اقتصادی فعلی گام بردارند.
#سیاست
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
🔴🔴🔴صف‌آرایی دیپلماتیک غرب علیه #ایران در مرحله خطرناکی قرار گرفته و احتیاج کشور به استفاده از همه ظرفیت ممکن و دیپلماتهای حرفه‌ای بیش از هرزمانی است. در این شرایط به نظر می‌رسد اوضاع دستگاه #سیاست_خارجی مناسب این صف آرایی نیست. چرا اینگونه می‌گوییم
▫️درست ۴ ماه است ایران در لندن سفیر ندارد. انگلیس مهم‌ترین پایتخت اروپایی برای لابی‌های ایران است. چرا نداریم؟
۲- در فرانسه سفیر نداریم. داریم؟
۳- در اتریش سفیر نداریم. داریم؟
۴- در ژاپن سفیر نداریم. داریم؟
۵- مأموریت سفیر ایران در ژنو تمام شده و هنوز سفیر جدید معلوم نیست.
۶- مأموریت سفیر ایران در آلمان تمام شده و ...
✍احسان تقدسی
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
▫️درست ۴ ماه است ایران در لندن سفیر ندارد. انگلیس مهم‌ترین پایتخت اروپایی برای لابی‌های ایران است. چرا نداریم؟
۲- در فرانسه سفیر نداریم. داریم؟
۳- در اتریش سفیر نداریم. داریم؟
۴- در ژاپن سفیر نداریم. داریم؟
۵- مأموریت سفیر ایران در ژنو تمام شده و هنوز سفیر جدید معلوم نیست.
۶- مأموریت سفیر ایران در آلمان تمام شده و ...
✍احسان تقدسی
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat