I loved someone I do now
...but life taught me to leave it .I never did but I guess there's no way to run from forbidden things specially the love kind

زمانی عاشق کسی بودم.هنوز هم هستم اما زندگی ب من یاد داد ترکش کنم... من اینکارو نکردم چون معتقدم انسان از ممنوعه ها نمینونه فرار کنه مخصوصا از نوع عشقش

#Azad ._._.♡

@ShafiAzad

I loved someone I do now
...but life taught me to leave it .I never did but I guess there's no way to run from forbidden things specially the love kind

زمانی عاشق کسی بودم.هنوز هم هستم اما زندگی ب من یاد داد ترکش کنم... من اینکارو نکردم چون معتقدم انسان از ممنوعه ها نمینونه فرار کنه مخصوصا از نوع عشقش

#Azad ._._.♡

@ShafiAzad

همیشه دوری و نبودِ کسی که تک‌تکِ خندهامُ گریه‌هامُ تو بغل‌ش داشتم
واسم عذاب بود شایدم مرگ بود
البته نه مرگِ فیزیکی:|
هر چندوقت یِ بار مرگمُ با نبودت میبینم:)
تو هیچوقت حالَمُ درک نمیکنی:)
نه نه درک میکنی!
مثه همون موقع که ی #ام‌اسی ی گوشه افتاده و تکون نمیخوره میشم!
ی گوشه ی اتاقِ تاریک خودمُ تو خودم حبس کردم دورِ خودمُ دنیایِ بیرونم یِ دیوار کشیدم به درازی دیوار چین:)
نه که نخوام تکون بخورما نه جانم:)
دستم به زندگی که تو نیستی نمیره:)
قبلِ تو بلد بودم بدونِ تو:|
ولی با تو بلد نیستم:|
مدیونی
اگه فک کنی تو تک تکِ این جمله‌ها حرفا
دردِ، اشکِ، خیسیِ کیبوردِ، تاری چشمِ!
نه ببین اصلا من تو این متنِ خیس عاجزانه ازت نخاستم باز برگردی!
من میدونم برمیگردی باز!
چون بلد نیستی بدونِ من!
چون میدونی هیشکی انقد تو نبودت نابود نشده!
همین!
-برایِ تو که از دور میخوانیَم:)

#Azad
@ShafiAzad

میگم
حالا که شبات بی شب‌بخیرام
الکی مثلا بخیر میشه!
همراه اون چنتا قرصی که میخوری تا خوابت ببره بزور !
ی قرصم واسه فراموشی بخور خوبه لازمت میشه!
تو باید فراموش کنی منو تا دردِ کمتری بکشی!
من طاقت دیدنِ اینهمه درد،رو تو وجودت ندارم:(
بعدشم لطفا انقد تو خوابام نیاها!
نبینم هی دستات که عاشقشونم لایِ موهام پیچ و تاب بخورن!
خلاصه بِگَمِت که نبینم سرِ صبحی جای دستاتُ رو موهامِ!
حالا خودت به کنار!
وقتی قصدِ رفتن کردی
مردونه برو عزیز جانم !
-برایِ تو که از دور میخوانیَم:)
#Azad
@ShafiAzad

On nights like this one, i look up at the moon and wonder if you feel the same sense of melancholic nostalgia, i wonder if you miss me the way i miss you, i wonder how often moments like these bring you thoughts of me.

تو شبهایی مثل امشب، به ماه می‌نگرم و با خودم میگم ایا تو هم مثل من حس غربت و افسردگی داری، با خودم میگم ایا جوری که من دلتنگتم، دلتنگم هستی، با خودم میگم این لحظه ها چقدر فکر منو تو سرت انداخته.

#Azad 😔
@ShafiAzad

روزها می‌گذشت که کلامی حرف نزده بودم و قلبم از فریاد و عصیانِ درون در حال انفجار بود. اگر کسی برایم آغوش می‌گشود، چون کودکی می‌گریستم، نزدیک‌های غروب، درمانده از خستگی، چفت درِ اتاق را انداختم. منگ بودم و یک آهنگ عامیانه آکاردئون را پی‌درپی تکرار می‌کردم. در آن هنگام نمی‌توانستم دورتر از آن بروم. نه کشوری، نه شهری، نه اتاقی و نه نامی؛ جنون یا پیروزی، شرم یا الهام.
آیا بالاخره خواهم فهمید یا از پا درمی‌آیم؟

#Azad
@ShafiAzad

من كاملا تهی هستم.
می دانيد كاملا تهی بودن يعنی چه؟!
تهی بودن مثل خانه ايست كه كسی در آن زندگی نكند.
خانه ای بدون قفل بدون اينكه كسی در آن زندگی كند.
هركسی ميتواند وارد شود هر وقت دلش بخواهد.
اين چيزيست كه بيشتر از همه مرا ميترساند.

#Azad
@ShafiAzad

جستجو برای پیدا کردن هر چیزی ، جز خودت را همین حالا متوقف کن، آرامش ، شادی ، ثروت ، دوست و یا هر چیز دیگری ...
اما در عین حال از تو می خواهم ، برای پیدا کردن خودت به همه چیز بیامیزی، به شادی ، آرامش ، ثروت ، دوست ...
تفاوت این دو ، به اندازه بیدار ، و یا خواب بودن است.
#Azad
@ShafiAzad

رفيق ميخواستم بهت بگم كه ما گاهی اوقات فكر ميكنيم همه بايد شبيه خودمون باشن
مثل ما فكر كنن
ناراحتی شون رو مثل ما بروز بدن
خوشحالی شون رو مثل ما ابراز كنن
شكل ما عصبانى بشن
و خلاصه عكس العمل هاشون توى همه چيز شبيه به ما باشه
و وقتى خلافش اتفاق ميفته تاب نمياريم و اعتراض ميكنيم
در صورتى كه هركسى بر حسب ژن تربيت و جامعه اى كه توش زندگی كرده و بزرگ شده طرز تفكر و عكس العمل های متفاوتى داره
و شك نكن خيلى از رفتار آدم ها تغيير پذير نيست
پس اين سعى تو برای تغيير دادنش تنها باعث تنش ميشه
سعى كن آدم هارو اونطور كه هستن بپذيری و درك‌شون کنی
و توی مواقع حساس و موقعیت های مختلف اجازه بدی خودشون باشن
چون اگه اون چیزی باشن که تو میخوای و خود واقعی‌شون رو خفه کنن هیچ وقت نمی‌تونی بشناسی‌شون
و این باعث قلابی بودن عواطف، احساسات و همه چیز میشه
دلت آروم رفیق...

#Azad
@ShafiAzad

وسواسی باشید
در انتخاب
كتابهايى كه ميخوانيد
فيلمهايى كه ميبینید
آدمهايى كه با آنها معاشرت میکنید
موضوعاتی که به آن فکر میکنید

چون اینها غذای روح شما هستند..!

#Azad
@ShafiAzad

مدت هاست که در سنگینی دنیا گم شده ام... کسانی که دوستم داشته اند مرا سبک و نامرئی کرده اند... خیلی سبک تر از آن که بتوان خوشبخت بود... قلبم از تمام چیزهایی که خورده ام کثیف شده است... هیچوقت به من یاد ندادند که شور و شیرین، گوشت و روح، زندگی و رویا را از هم جدا کنم... حالا حالم بهتر است... استراحت میکنم و باری دیگر دنیا را آرام آرام کشف میکنم...

حالا من... خودم... به تنهایی... از عهده برمی آیم...
#Azad
@ShafiAzad

هیچ گامی به روشن بینی وجود ندارد، روشن بینی یک انفجار است، بیداری ناگهانی است، جهش کوانتومی است، گامها به معنای پیوستگی هستند، تو همان می مانی، صیقل خورده تر می شوی اما همان می مانی، آراسته تر می گردی، اصلاح شده تر می گردی، تا روشن بینی هیچ گامی وجود ندارد، این گامها از روی ترس خلق شده اند، تو نمی خواهی بپری، پس به گامها نیاز داری، اما فقط پرش لازم است.
#Azad
@ShafiAzad

سوره داروین


آیا شما سخن داروین و جهل مومنین را نمی بینید؟

#Azad
@ShafiAzad

ویران کننده ترین دیالوگی که تو فیلم ها دیدم دیالوگ فیلم Naked بود که میگفت: از کجا معلوم که تو بهترین لحظه‌ی عمرت را قبلا زندگی نکرده باشی و ادامه‌ی عمرت، تماما درد و رنج نباشد؟



#Azad
@ShafiAzad

مردها اتفاقا اصلا پیچیده نیستند ، با چیزهای کوچکی شاد می‌شوند ؛ مثلا اینکه آدرس رستوران‌های شیک را بدانند تا عشقشان را ببرند ، یا گوشی مورد علاقه‌ی دخترشان را بخرند ...
مردها پدر که شوند حاضرند غرور مردانه‌شان را بشکنند برای یک لحظه خوشحالی فرزندشان ...
چیز زیادی هم نمی‌خواهند از زندگی ، همینکه در خانه‌شان بوی قرمه سبزی بپیچد ، یا نزدیک عید بعد از خرید برای خانواده‌شان یک جفت کفش برای خودشان بخرند ...
گاهی فقط دلشان بچگی می‌خواهد و بوی روسری مادرشان ...


#Azad
@ShafiAzad

اگر مثل آدم خداحافظی كنی غصّه می‌خوری ، ولی خیالت راحت است !
امّا جدایی بدون خداحافظی بد است ، خیلی بد ، یك دیدار ناتمام است ...
ذهن ناچار می‌شود هی به عقب برگردد و درست یك ذره مانده به آخر متوقف بشود ؛ انگار بِروی به سینما و آخر فیلم را ندیده باشی !


#Azad
@ShafiAzad

I just want peace from this life, I just want love, deep peace, and true love.
I want to be calm, breathe slowly and live calmly.
And to distance myself from everything and every place and everyone who disturbs the peace of my world. Distance myself from anger, hatred, injustice.
To distance myself from lies, hypocrisy, greed.
and to stay away from the turmoil and unrest of this time.
I want to be calm, laugh calmly, and finally calm down to make my dreams come true.
I have only asked for peace in this life, which is the destination of all departures, endeavors and achievements ...

من از این زندگی فقط آرامش می‌خواهم، فقط عشق می‌خواهم، آرامشی عمیق، و عشقی راستین.
می‌خواهم آرام باشم، آرام نفس بکشم و آرام زندگی کنم.
و فاصله بگیرم از هرچیز و هرمکان و هرکسی که آرامش جهان مرا به‌ هم می‌ریزد. فاصله بگیرم از خشم، نفرت، بی‌انصافی،
فاصله بگیرم از دروغ، دورویی، طمع... و دور باشم از تلاطم و ناآرامی‌های زمانه.
می‌خواهم آرام باشم، آرام بخندم و در نهایت آرامش به رؤیاهایی که دارم، جامه‌ی واقعیت بپوشانم.
من از این زندگی فقط آرامش خواسته‌ام،
که آرامش مقصد تمام رفتن‌ها، تلاش کردن‌ها و رسیدن‌هاست...

#Azad
@ShafiAzad

برای به یاد آوردن یه نفر، ‌یه بهانه‌ی کوچیک کافیه، اما کی می‌دونه برای فراموش کردن، چند سال باید بگذره؟
از کجا معلوم که با مرگ، همه‌ی خاطرات فراموش میشن؟ کاش آدم آرزوهاش رو توی دنیا بذاره، خاطراتش رو به گور ببره.
توی قدیمی‌ترین عکس‌ها، همیشه یه نفر هست، که هیچ‌وقت لبخندش کهنه نمیشه.
یه روز همه‌ی آدما، میرن سراغ یه عکس قدیمی، کنار یه عشق قدیمی، زل میزنن به یه بغض قدیمی و میگن : «خیلی ممنون، که یه روز با تمام وجود دوستم داشتی»


#Azad
@ShafiAzad

در پزشکی دردی وجود دارد به اسم درد فانتوم؛ بهش درد خیالی هم می‌گویند، اما خیالی نیست، واقعا درد می‌کند. بیمار واقعا درد می‌کشد، ولی از جایی که دیگر نیست. دستی درد می‌کند که قطع شده، انگشتی درد می‌کند که جایش بین تمام انگشتانش خالیست، آدمی که یادش هست اما خودش نه.. انگار نگاه می‌کند به جای خالی چیزی و درد می‌کشد، از نبودنش، از نداشتنش. از اینکه تنها خاطره‌ای برایش مانده و دردی که کسی نمی‌فهمد، جای خالی‌ای که کسی نمی‌بیند چون به گمانشان این‌ها همه دردی است خیالی...



#Azad
@ShafiAzad

ما عیب‌های خودمان را نمی‌بینیم!
مدام در تصورمان پیراهن قربانی به تن کرده و مظلوم‌نمایی می‌کنیم.
ما مسئولیت رفتارهای خودمان را به عهده نمی‌گیریم و حواسمان نیست خودمان چقدر رنجانده‌ایم؟
چقدر زخم زده و چقدر مقصر بوده‌ایم.
ما انگشت‌های اتهام را به سمت هرکسی می‌گیریم، جز خودمان و هرکسی را مقصر و گناهکار قلمداد می‌کنیم،
بی‌آنکه حتی یک‌بار مقابل آینه بایستیم و از خودمان بپرسیم:
سهم من در بروز اینهمه اشتباه و آسیب چیست؟
که کدام اشتباه را من کرده‌ام و کدامین زخم‌ را من زده‌ام؟
که دیگران هم مثل من احساس دارند و با هر حرف و رفتاری ممکن است تا مدت‌ها رنجیده‌خاطر باشند.
که دیگران هم مثل من حق دارند دلگیر شوند و از من فاصله بگیرند.

هیچ‌وقت حرف‌ها و رفتار‌های خودمان را ورق زده‌ایم؟ که آه از من! فلانی را چقدر رنجاندم! که چطور توانستم اینقدر ظالم باشم و احساسات آدمِ مقابلم را نادیده بگیرم؟

حقیقت این است که بیشترِ ما ترجیح می‌دهیم حتی در تصوراتمان، یک مظلومِ بی‌گناه باقی بمانیم، تقصیرات خودمان را نپذیریم و حتی گاهی فرافکنی کنیم.
شاید فکر می‌کنیم این به نفع ماست که از امتیازات نقش معصومِ قربانی، بهره‌مند باشیم.

که اگر هرکسی کوتاهی و ضربه‌هایی که می‌زد را می‌پذیرفت و در قبال آن‌ها احساس گناه می‌کرد، الآن یک مشت زخمیِ آسیب‌دیده نبودیم که یکدیگر را متهم می‌کنند، مدام برای تلافی، به هم زخم می‌زنند و از جهان و روزگار دلگیرند.

همه‌ی ما به یک آینه نیاز داریم، آینه‌ای که انعکاس رفتارهای خودمان را هزاران بار به ما نشان بدهد تا هزاران دفعه ببینیم و شاید متقاعد شویم که در اکثر وضعیت‌های نامناسبِ موجود، خودمان هم تقصیر کاریم.

#Azad
@ShafiAzad