دانشمندان موسسه علوم وایزمن در اسرائیل برای اولین بار موفق شدند تا مدل کامل رویان، مرحله نخست تبدیل نطفه به جنین را بدون اسپرم و در محیطی خارج از رحم و تخم، پرورش دهند.
اعضای گروه تحقیقاتی موسسه وایزمن می‌گویند این مدل سلول‌های بنیادی همچون نمونه‌ای از نطفه یک جنین ۱۴ روزه است.
به گزارش بخش بهداشت و سلامت سرویس جهانی بی‌بی‌سی، این مدل پرورش یافته، آنچنان قدرتمتد است که توانست ابزار تشخیص حاملگی ( baby check) را در وضعیت مثبت بارداری قرار دهد.
هدف تلاش دانشمندان برای ساخت چنین مدلی، خلق راهی اخلاق‌مدارانه برای شناسایی نخستین لحظات حیات انسان، توصیف می‌شود.
(ایندیپندنت)
#پزشکی #اسرائیل #جنین #سلول_بنیادی
@tavaanatech
اعضای گروه تحقیقاتی موسسه وایزمن می‌گویند این مدل سلول‌های بنیادی همچون نمونه‌ای از نطفه یک جنین ۱۴ روزه است.
به گزارش بخش بهداشت و سلامت سرویس جهانی بی‌بی‌سی، این مدل پرورش یافته، آنچنان قدرتمتد است که توانست ابزار تشخیص حاملگی ( baby check) را در وضعیت مثبت بارداری قرار دهد.
هدف تلاش دانشمندان برای ساخت چنین مدلی، خلق راهی اخلاق‌مدارانه برای شناسایی نخستین لحظات حیات انسان، توصیف می‌شود.
(ایندیپندنت)
#پزشکی #اسرائیل #جنین #سلول_بنیادی
@tavaanatech
پژوهشگران موفق شده‌اند با استفاده از سلول‌های بنیادی و بدون تخمک یا اسپرم، رویان تولید کنند که مرحله پیش از تبدیل به جنین است
نحوه تقسیم و تکثیر یک تک‌سلول انسان که سرانجام به انسانی با بیش از ۳۰ تریلیون سلول تبدیل می‌شود و آنچه در ماه اول رخ می‌دهد هنوز یکی از بزرگ‌ترین معماهای علم است. از لحظه ادغام اسپرم و تخمک، زنجیره‌ای از فرایندهای پیچیده صورت می‌گیرد که آنچه علم در این زمینه می‌داند در نتیجه تحقیق روی حیوانات است، زیرا بررسی جنین انسان در بیشتر کشورها تحت کنترل و نظارت سختگیرانه قرار دارد.
به گزارش سی‌ان‌ان، جیکوب هانا، استاد زیست‌شناسی سلول‌های بنیادی و جنین‌شناسی در موسسه علوم ویزمن در اسرائیل، می‌گوید: «ماه اول همچنان تا حد زیادی مانند جعبه سیاه است.»
رمزگشایی این جعبه سیاه دنیایی از احتمالات زیست‌پزشکی ایجاد می‌کند و به شناخت بهتر دلایل سقط جنین، نقص‌های مادرزادی و عوارض جانبی داروهای دوران بارداری منجر می‌شود.
اکنون برخی پژوهشگران معتقدند راهی یافته‌اند این کار را بدون نیاز به تخمک یا اسپرم انسان انجام دهند.
شماری از پژوهشگران در سراسر جهان با استفاده از پیشرفت‌ها در زمینه سلول‌های بنیادی، ساختارهای جنین‌مانند ساخته‌اند‌ــ گروهی از سلول‌ها که مانند رویان عمل می‌کند اما به جنین تبدیل نمی‌شود.
دانشمندان چه دستاوردی داشته‌اند؟
این ساختارهای رویان‌مانند در واقع توده‌ای از سلول است که در آزمایشگاه کشت داده شده و کوچک‌تر از دانه برنج است و نخستین مراحل رشد انسان، پیش از تشکیل اعضای بدن را نشان می‌دهد. این ساختار رویان‌مانند مغز یا ضربان قلب ندارد.
تاکنون، پیشرفته‌ترین نمونه‌ها را گروهی از پژوهشگران اسرائیلی ارائه کرده‌اند که دارای سلول‌های حیاتی برای رشد رویان است مانند جفت، کیسه زرده، کیسه کوریون (برون‌شامه) و سایر بافت‌ها.
این توده سلولی هشت روز رشد کرده که مرحله رشدی روز چهاردهم رویان انسان در رحم است، زمانی که در رویان طبیعی ساختار درونی لازم ایجاد می‌شود تا به مرحله بعدی رشد و آغاز تشکیل اعضا برسد.
(بخشی از مطلب منتشر شده در ایندیپندنت)
#سلول_بنیادی #رویان #جنین
@tavaanatech
نحوه تقسیم و تکثیر یک تک‌سلول انسان که سرانجام به انسانی با بیش از ۳۰ تریلیون سلول تبدیل می‌شود و آنچه در ماه اول رخ می‌دهد هنوز یکی از بزرگ‌ترین معماهای علم است. از لحظه ادغام اسپرم و تخمک، زنجیره‌ای از فرایندهای پیچیده صورت می‌گیرد که آنچه علم در این زمینه می‌داند در نتیجه تحقیق روی حیوانات است، زیرا بررسی جنین انسان در بیشتر کشورها تحت کنترل و نظارت سختگیرانه قرار دارد.
به گزارش سی‌ان‌ان، جیکوب هانا، استاد زیست‌شناسی سلول‌های بنیادی و جنین‌شناسی در موسسه علوم ویزمن در اسرائیل، می‌گوید: «ماه اول همچنان تا حد زیادی مانند جعبه سیاه است.»
رمزگشایی این جعبه سیاه دنیایی از احتمالات زیست‌پزشکی ایجاد می‌کند و به شناخت بهتر دلایل سقط جنین، نقص‌های مادرزادی و عوارض جانبی داروهای دوران بارداری منجر می‌شود.
اکنون برخی پژوهشگران معتقدند راهی یافته‌اند این کار را بدون نیاز به تخمک یا اسپرم انسان انجام دهند.
شماری از پژوهشگران در سراسر جهان با استفاده از پیشرفت‌ها در زمینه سلول‌های بنیادی، ساختارهای جنین‌مانند ساخته‌اند‌ــ گروهی از سلول‌ها که مانند رویان عمل می‌کند اما به جنین تبدیل نمی‌شود.
دانشمندان چه دستاوردی داشته‌اند؟
این ساختارهای رویان‌مانند در واقع توده‌ای از سلول است که در آزمایشگاه کشت داده شده و کوچک‌تر از دانه برنج است و نخستین مراحل رشد انسان، پیش از تشکیل اعضای بدن را نشان می‌دهد. این ساختار رویان‌مانند مغز یا ضربان قلب ندارد.
تاکنون، پیشرفته‌ترین نمونه‌ها را گروهی از پژوهشگران اسرائیلی ارائه کرده‌اند که دارای سلول‌های حیاتی برای رشد رویان است مانند جفت، کیسه زرده، کیسه کوریون (برون‌شامه) و سایر بافت‌ها.
این توده سلولی هشت روز رشد کرده که مرحله رشدی روز چهاردهم رویان انسان در رحم است، زمانی که در رویان طبیعی ساختار درونی لازم ایجاد می‌شود تا به مرحله بعدی رشد و آغاز تشکیل اعضا برسد.
(بخشی از مطلب منتشر شده در ایندیپندنت)
#سلول_بنیادی #رویان #جنین
@tavaanatech
در یک پیشرفت چشمگیر، سه نفر که بینایی‌شان به‌شدت کاهش یافته بود، پس از دریافت پیوند سلول‌های بنیادی، بهبود قابل توجهی در بینایی خود پیدا کردند که این بهبودی بیش از یک سال ادامه داشته است. نفر چهارمی که دچار نقص بینایی شدید بود نیز پس از پیوند، پیشرفت‌هایی را تجربه کرد، اما این پیشرفت‌ها دوام نیاورد. این چهار نفر، نخستین کسانی هستند که از سلول‌های بنیادی بازبرنامه‌ریزی‌شده برای درمان آسیب‌های قرنیه استفاده کرده‌اند؛ قرنیه لایه شفاف بیرونی چشم است که مسئول اصلی محافظت از چشم و تمرکز نور ورودی به داخل چشم است.
نتایج این تحقیق که در ژورنال معتبر لنست منتشر شده است، به گفته کاپیل بهارتی (Kapil Bharti)، محقق سلول‌های بنیادی در مؤسسه ملی چشم آمریکا، واقع در مؤسسه ملی بهداشت در بتسدا، مریلند، تحسین‌برانگیز است. وی این دستاورد را «تحولی هیجان‌انگیز» توصیف کرده است. جین لورینگ (Jeanne Loring)، محقق سلول‌های بنیادی در مؤسسه تحقیقات اسکریپس (Scripps Research) کالیفرنیا نیز می‌گوید که این نتایج نیاز به آزمایش‌های بیشتری بر روی بیماران را تقویت می‌کند.
استفاده از سلول‌های بازبرنامه‌ریزی‌شده
لایه بیرونی قرنیه به کمک منبعی از سلول‌های بنیادی که در حلقه لیمبال (Limbal Ring) – حلقه تیره اطراف عنبیه (Iris) – قرار دارند، تجدید و ترمیم می‌شود. زمانی که این منبع حیاتی به علت آسیب یا بیماری‌های خودایمنی و ژنتیکی کاهش می‌یابد، فرد به وضعیتی به نام کمبود سلول‌های بنیادی لیمبال (Limbal Stem Cell Deficiency یا LSCD) مبتلا می‌شود. در این شرایط، زخم‌ها سطح قرنیه را می‌پوشانند و در نهایت فرد به نابینایی دچار می‌شود.
درمان‌های کنونی برای LSCD محدود هستند. این درمان‌ها معمولاً شامل پیوند سلول‌های قرنیه از چشم سالم خود فرد هستند که فرایندی تهاجمی و با نتایج نامشخص است. در مواردی که هر دو چشم دچار این مشکل باشند، پیوند قرنیه از اهداکنندگان متوفی گزینه دیگری است؛ اما در این روش هم احتمال رد پیوند توسط سیستم ایمنی بدن فرد گیرنده وجود دارد.
کووجی نیشیدا (Kohji Nishida)، چشم‌پزشک در دانشگاه اوزاکا (Osaka University) ژاپن و همکارانش از روش جدیدی برای پیوند قرنیه استفاده کردند. آنها سلول‌های خونی یک اهداکننده سالم را به حالتی مشابه سلول‌های جنینی بازبرنامه‌ریزی کرده و سپس این سلول‌ها را به لایه‌ای شفاف از سلول‌های اپیتلیال (Epithelial) قرنیه‌ای که شبیه به سنگ‌فرش‌های کوچک و مرتب بود، تغییر دادند.
اجرای عمل پیوند و نتایج اولیه
از ژوئن ۲۰۱۹ تا نوامبر ۲۰۲۰، این تیم دو زن و دو مرد بین ۳۹ تا ۷۲ ساله که هر دو چشم آنها به LSCD دچار بود را در این پژوهش شرکت دادند. طی جراحی، تیم تحقیقاتی ابتدا لایه زخم پوشاننده قرنیه آسیب‌دیده در یکی از چشم‌ها را برداشتند و سپس لایه‌ای از سلول‌های اپیتلیال مشتق از سلول‌های بازبرنامه‌ریزی‌شده را به آن چشم پیوند زدند. پس از پیوند، برای محافظت از این لایه جدید یک لنز نرم محافظتی روی آن قرار دادند.
بررسی نتایج پس از پیوند
دو سال پس از پیوند، هیچ‌کدام از افراد دچار عوارض جانبی جدی نشدند. پیوندها بدون ایجاد تومور – که یکی از خطرات شناخته‌شده سلول‌های iPS است – موفقیت‌آمیز بودند و حتی در دو بیماری که داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی دریافت نمی‌کردند، نشانه‌ای از رد پیوند مشاهده نشد. این مسئله به گفته کاپیل بهارتی، خبر مثبتی است که پیوندها توسط سیستم ایمنی بدن بیماران رد نشدند. هر چند برای اطمینان از ایمنی این روش، انجام پیوندهای بیشتری ضروری است.
پس از پیوند، تمامی چهار بیمار بهبود فوری در بینایی خود را تجربه کردند و سطح آسیب‌دیده قرنیه آنها به میزان قابل توجهی کاهش یافت. این بهبودها در سه نفر ماندگار بود؛ اما در یک نفر پس از یک سال کمی از بینایی به حالت قبل بازگشت.
بهارتی می‌گوید که هنوز علت دقیق این بهبودهای بینایی مشخص نیست. ممکن است سلول‌های پیوندی در قرنیه گیرندگان تکثیر شده باشند یا اینکه حذف بافت زخم قبل از پیوند و یا تحریک سلول‌های خود بیمار به مهاجرت از سایر بخش‌های چشم به قرنیه و تجدید آن، در این بهبود مؤثر بوده باشد.
برنامه‌های آینده برای کارآزمایی‌های بالینی
نیشیدا اعلام کرده که برنامه‌ریزی برای آغاز کارآزمایی‌های بالینی این روش درمانی در ماه مارس آغاز خواهد شد که طی آن اثربخشی این روش بررسی می‌شود. همچنین چندین کارآزمایی دیگر مبتنی بر سلول‌های بنیادی iPS در سراسر جهان برای درمان بیماری‌های چشمی در حال انجام است. به گفته بهارتی، موفقیت‌های اولیه این تحقیقات حاکی از آن است که این روش‌ها در مسیر درستی قرار دارند.
(از وب‌سایت 1pezeshk)
#پزشکی #سلول_بنیادی
@tavaanatech
نتایج این تحقیق که در ژورنال معتبر لنست منتشر شده است، به گفته کاپیل بهارتی (Kapil Bharti)، محقق سلول‌های بنیادی در مؤسسه ملی چشم آمریکا، واقع در مؤسسه ملی بهداشت در بتسدا، مریلند، تحسین‌برانگیز است. وی این دستاورد را «تحولی هیجان‌انگیز» توصیف کرده است. جین لورینگ (Jeanne Loring)، محقق سلول‌های بنیادی در مؤسسه تحقیقات اسکریپس (Scripps Research) کالیفرنیا نیز می‌گوید که این نتایج نیاز به آزمایش‌های بیشتری بر روی بیماران را تقویت می‌کند.
استفاده از سلول‌های بازبرنامه‌ریزی‌شده
لایه بیرونی قرنیه به کمک منبعی از سلول‌های بنیادی که در حلقه لیمبال (Limbal Ring) – حلقه تیره اطراف عنبیه (Iris) – قرار دارند، تجدید و ترمیم می‌شود. زمانی که این منبع حیاتی به علت آسیب یا بیماری‌های خودایمنی و ژنتیکی کاهش می‌یابد، فرد به وضعیتی به نام کمبود سلول‌های بنیادی لیمبال (Limbal Stem Cell Deficiency یا LSCD) مبتلا می‌شود. در این شرایط، زخم‌ها سطح قرنیه را می‌پوشانند و در نهایت فرد به نابینایی دچار می‌شود.
درمان‌های کنونی برای LSCD محدود هستند. این درمان‌ها معمولاً شامل پیوند سلول‌های قرنیه از چشم سالم خود فرد هستند که فرایندی تهاجمی و با نتایج نامشخص است. در مواردی که هر دو چشم دچار این مشکل باشند، پیوند قرنیه از اهداکنندگان متوفی گزینه دیگری است؛ اما در این روش هم احتمال رد پیوند توسط سیستم ایمنی بدن فرد گیرنده وجود دارد.
کووجی نیشیدا (Kohji Nishida)، چشم‌پزشک در دانشگاه اوزاکا (Osaka University) ژاپن و همکارانش از روش جدیدی برای پیوند قرنیه استفاده کردند. آنها سلول‌های خونی یک اهداکننده سالم را به حالتی مشابه سلول‌های جنینی بازبرنامه‌ریزی کرده و سپس این سلول‌ها را به لایه‌ای شفاف از سلول‌های اپیتلیال (Epithelial) قرنیه‌ای که شبیه به سنگ‌فرش‌های کوچک و مرتب بود، تغییر دادند.
اجرای عمل پیوند و نتایج اولیه
از ژوئن ۲۰۱۹ تا نوامبر ۲۰۲۰، این تیم دو زن و دو مرد بین ۳۹ تا ۷۲ ساله که هر دو چشم آنها به LSCD دچار بود را در این پژوهش شرکت دادند. طی جراحی، تیم تحقیقاتی ابتدا لایه زخم پوشاننده قرنیه آسیب‌دیده در یکی از چشم‌ها را برداشتند و سپس لایه‌ای از سلول‌های اپیتلیال مشتق از سلول‌های بازبرنامه‌ریزی‌شده را به آن چشم پیوند زدند. پس از پیوند، برای محافظت از این لایه جدید یک لنز نرم محافظتی روی آن قرار دادند.
بررسی نتایج پس از پیوند
دو سال پس از پیوند، هیچ‌کدام از افراد دچار عوارض جانبی جدی نشدند. پیوندها بدون ایجاد تومور – که یکی از خطرات شناخته‌شده سلول‌های iPS است – موفقیت‌آمیز بودند و حتی در دو بیماری که داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی دریافت نمی‌کردند، نشانه‌ای از رد پیوند مشاهده نشد. این مسئله به گفته کاپیل بهارتی، خبر مثبتی است که پیوندها توسط سیستم ایمنی بدن بیماران رد نشدند. هر چند برای اطمینان از ایمنی این روش، انجام پیوندهای بیشتری ضروری است.
پس از پیوند، تمامی چهار بیمار بهبود فوری در بینایی خود را تجربه کردند و سطح آسیب‌دیده قرنیه آنها به میزان قابل توجهی کاهش یافت. این بهبودها در سه نفر ماندگار بود؛ اما در یک نفر پس از یک سال کمی از بینایی به حالت قبل بازگشت.
بهارتی می‌گوید که هنوز علت دقیق این بهبودهای بینایی مشخص نیست. ممکن است سلول‌های پیوندی در قرنیه گیرندگان تکثیر شده باشند یا اینکه حذف بافت زخم قبل از پیوند و یا تحریک سلول‌های خود بیمار به مهاجرت از سایر بخش‌های چشم به قرنیه و تجدید آن، در این بهبود مؤثر بوده باشد.
برنامه‌های آینده برای کارآزمایی‌های بالینی
نیشیدا اعلام کرده که برنامه‌ریزی برای آغاز کارآزمایی‌های بالینی این روش درمانی در ماه مارس آغاز خواهد شد که طی آن اثربخشی این روش بررسی می‌شود. همچنین چندین کارآزمایی دیگر مبتنی بر سلول‌های بنیادی iPS در سراسر جهان برای درمان بیماری‌های چشمی در حال انجام است. به گفته بهارتی، موفقیت‌های اولیه این تحقیقات حاکی از آن است که این روش‌ها در مسیر درستی قرار دارند.
(از وب‌سایت 1pezeshk)
#پزشکی #سلول_بنیادی
@tavaanatech