مهندسان یک ایمپلنت مغزی طراحی کرده‌اند که پس‌از تشخیص تکانه‌های عصبی می‌تواند سیگنال‌ها را به وسایل الکترونیکی بفرستد
مهندسان به‌تازگی یک درون‌کاشت یا اصطلاحا ایمپلنت مغزی طراحی کرده‌اند که قادر است تکانه‌های عصبی را تشخیص دهد و سیگنال‌ها را به‌صورت بی‌سیم با وسایل الکترونیکی خانگی مانند رایانه مرتبط کند. به گزارش نیویورک‌پست، پژوهش جدیدی که در مجله «نیچر الکترونیکز» منتشر شده است نشان می‌دهد که دانشمندان یک گام به اختراعی نزدیک شده‌اند که به افراد امکان می‌دهد دستگاه‌های هوشمند خود را کنترل کنند و از هر جایی که هستند به اینترنت وصل شوند.
یکی از دانشمندان دست‌اندرکار در این پروژه در گفت‌وگو با تک‌اکسپلور می‌گوید: «تیم ما در دانشگاه پردو طی هشت سال گذشته در زمینه ارتباطات میدان الکتریکی پیرامون بدن انسان و فناوری‌های پیشگامی مانند «ای‌کیو‌اِس-اچ‌بی‌سی» [ارتباطات الکترو-شبه‌استاتیکی بدن انسان] که اکنون در مرحله تجاری‌سازی است، کار کرده است.»
به گفته دانشمندان، این فناوری‌ها همچنین می‌توانند هم توانایی‌های انسان و هم شیوه‌های درمانی پزشکی را ارتقا دهند. دانشمندان بر این باورند که این فناوری، هنگامی که با پیشرفت‌های بعدی در انتقال بی‌سیم انرژی به عمق مغز ترکیب شود، شناخت بهتر اختلالاتی مانند بیماری پارکینسون، سندرم تورت، صرع، افسردگی، اضطراب و اختلال وسواس فکری-اجباری را ممکن می‌کند.
آنها با استفاده از یک فرآیند دو مرحله‌ای به نام «ارتباط مغزی شبه‌استاتیک دو فازی» که به آرامی در مغز رخ می‌دهد، یک ایمپلنت مغزی کوچک‌تر از یک سکه ساختند که می‌توانست داده‌ها را ثبت کرده به یک جفت گوشی منتقل کند. در این ابزار جدید برخلاف تراشه‌های مغزی کنونی، نیازی نیست که هیچ ایمپلنت مغزی را به رایانه یا هر دستگاه دیگری وصل کنید.
به گفته دانشمندان، آنها با انجام این کار و با استفاده از فناوری جدید خود، می‌توانند اطلاعات دیجیتالی را شبیه به ارتباط سیگنال‌های الکتروکاردیوگرام بدن، از طریق بافت بدن ارسال کنند.
پیش از این نیز آزمایش‌های بسیاری برای مرتبط کردن سیگنال‌های عصبی به یک دستگاه خارجی مانند گوشی یا اصطلاحا هدفون روی گوش انجام شده بود، اما این پژوهش، نخستین موردی است که ارتباط بی‌سیم با پهنای باند بالا را با ایمپلنت‌ها ممکن می‌کند.
(ایندیپندنت)
#سیگنال_مغزی #ایمپلنت_مغزی #تکنولوژی
@tavaanatech
مهندسان به‌تازگی یک درون‌کاشت یا اصطلاحا ایمپلنت مغزی طراحی کرده‌اند که قادر است تکانه‌های عصبی را تشخیص دهد و سیگنال‌ها را به‌صورت بی‌سیم با وسایل الکترونیکی خانگی مانند رایانه مرتبط کند. به گزارش نیویورک‌پست، پژوهش جدیدی که در مجله «نیچر الکترونیکز» منتشر شده است نشان می‌دهد که دانشمندان یک گام به اختراعی نزدیک شده‌اند که به افراد امکان می‌دهد دستگاه‌های هوشمند خود را کنترل کنند و از هر جایی که هستند به اینترنت وصل شوند.
یکی از دانشمندان دست‌اندرکار در این پروژه در گفت‌وگو با تک‌اکسپلور می‌گوید: «تیم ما در دانشگاه پردو طی هشت سال گذشته در زمینه ارتباطات میدان الکتریکی پیرامون بدن انسان و فناوری‌های پیشگامی مانند «ای‌کیو‌اِس-اچ‌بی‌سی» [ارتباطات الکترو-شبه‌استاتیکی بدن انسان] که اکنون در مرحله تجاری‌سازی است، کار کرده است.»
به گفته دانشمندان، این فناوری‌ها همچنین می‌توانند هم توانایی‌های انسان و هم شیوه‌های درمانی پزشکی را ارتقا دهند. دانشمندان بر این باورند که این فناوری، هنگامی که با پیشرفت‌های بعدی در انتقال بی‌سیم انرژی به عمق مغز ترکیب شود، شناخت بهتر اختلالاتی مانند بیماری پارکینسون، سندرم تورت، صرع، افسردگی، اضطراب و اختلال وسواس فکری-اجباری را ممکن می‌کند.
آنها با استفاده از یک فرآیند دو مرحله‌ای به نام «ارتباط مغزی شبه‌استاتیک دو فازی» که به آرامی در مغز رخ می‌دهد، یک ایمپلنت مغزی کوچک‌تر از یک سکه ساختند که می‌توانست داده‌ها را ثبت کرده به یک جفت گوشی منتقل کند. در این ابزار جدید برخلاف تراشه‌های مغزی کنونی، نیازی نیست که هیچ ایمپلنت مغزی را به رایانه یا هر دستگاه دیگری وصل کنید.
به گفته دانشمندان، آنها با انجام این کار و با استفاده از فناوری جدید خود، می‌توانند اطلاعات دیجیتالی را شبیه به ارتباط سیگنال‌های الکتروکاردیوگرام بدن، از طریق بافت بدن ارسال کنند.
پیش از این نیز آزمایش‌های بسیاری برای مرتبط کردن سیگنال‌های عصبی به یک دستگاه خارجی مانند گوشی یا اصطلاحا هدفون روی گوش انجام شده بود، اما این پژوهش، نخستین موردی است که ارتباط بی‌سیم با پهنای باند بالا را با ایمپلنت‌ها ممکن می‌کند.
(ایندیپندنت)
#سیگنال_مغزی #ایمپلنت_مغزی #تکنولوژی
@tavaanatech
در طی فرایند صحبت و گفتار، مغز ما با ارسال پیام‌های عصبی، حرکات پیچیده‌ای را در ماهیچه‌ها در دهان و گلو را طراحی می‌کند تا صدا‌سازی صورت بگیرد.
در یک پیشرفت جدید، دانشمندان توانسته‌اند مجموعه بزرگی از حسگر‌های کوچک را در فضایی به اندازه یک تمبر پستی بگنجانند تا این ترکیب پیچیده سیگنال‌های الکتریکی مغز را بتواند بخواند تا صدا‌هایی را که فرد می‌خواهد تولید کند، پیش‌بینی کنند.
«پروتز گفتار»، دریچه‌ای را به روی آینده‌ای باز می‌کند که در آن افرادی که به دلیل بیماری‌های عصبی قادر به صحبت نیستند، بتوانند از طریق فکر با هم ارتباط برقرار کنند.
گرگوری کوگان، یک عصب‌شناس از دانشگاه دوک و محقق ارشد این پژوهش می‌گوید: «بیماران زیادی هستند که از اختلالات حرکتی ناتوان‌کننده مانند ALS (اسکلروز جانبی آمیوتروفیک) یا سندرم قفل شدگی رنج می‌برند که می‌تواند توانایی صحبت کردن آنها را مختل کند. اما ابزار‌های فعلی موجود برای برقراری ارتباط با آنها عموماً بسیار کند و دست و پا گیر هستند.
فناوری جدید، گفتار را با نیمی از سرعت عادی صحبت کردن، رمزگشایی می‌کند. با قرار دادن الکترود‌های بیشتری را روی یک آرایه کوچک و افزایش دقت می‌تواند تاخیر را کمتر کرد و بر میزان سرعت افزود.
برای آزمایش میزان کارایی این تراشه‌ها، آنها به طور موقت دستگاه خود را در چهار بیمار بدون اختلال گفتار کاشته‌اند. این بیماران باید به دلایل دیگر جراحی مغز می‌شدند. سه نفر از آنها به دلیل اختلالات حرکتی و یکی برای برداشتن یک تومور و آنها رضایت دادند که برای تحقیق این تراشه در مغزشان گذاشته شود.
بعد از کاشت تراشه، فعالیتی در قشر حرکتی مسئول گفتار مغز ثبت شد و الگوهای واج‌های مختلف باید از روی سیگنال‌ها شناسایی می‌شدند.
یک مهندس زیست پزشکی دانشگاه دوک، از یک الگوریتم یادگیری ماشینی برای ارزیابی اطلاعات ارسالی استفاده کرد تا مشخص کند فعالیت مغز چقدر می‌تواند پیشبینی‌کننده گفتار باشد.
برخی صدا‌ها با دقت ۸۴ درصد پیش‌بینی می‌شدند، اما در موقعیت‌های پیچیده‌تر، میزان دقت رمزگشایی به ۴۰ درصد کاهش می‌یافت.
این فناوری موجود به ساعت‌ها منبع داده برای بهود رمزگشایی نیاز دارد و محققان تازه در آغاز کار هستند.
این مطالعه در Nature Communications منتشر شده.
(از صفحه: 1pezeshk)
#ایمپلنت_مغزی #سیگنال_مغزی #گفتار
@tavaanatech
در یک پیشرفت جدید، دانشمندان توانسته‌اند مجموعه بزرگی از حسگر‌های کوچک را در فضایی به اندازه یک تمبر پستی بگنجانند تا این ترکیب پیچیده سیگنال‌های الکتریکی مغز را بتواند بخواند تا صدا‌هایی را که فرد می‌خواهد تولید کند، پیش‌بینی کنند.
«پروتز گفتار»، دریچه‌ای را به روی آینده‌ای باز می‌کند که در آن افرادی که به دلیل بیماری‌های عصبی قادر به صحبت نیستند، بتوانند از طریق فکر با هم ارتباط برقرار کنند.
گرگوری کوگان، یک عصب‌شناس از دانشگاه دوک و محقق ارشد این پژوهش می‌گوید: «بیماران زیادی هستند که از اختلالات حرکتی ناتوان‌کننده مانند ALS (اسکلروز جانبی آمیوتروفیک) یا سندرم قفل شدگی رنج می‌برند که می‌تواند توانایی صحبت کردن آنها را مختل کند. اما ابزار‌های فعلی موجود برای برقراری ارتباط با آنها عموماً بسیار کند و دست و پا گیر هستند.
فناوری جدید، گفتار را با نیمی از سرعت عادی صحبت کردن، رمزگشایی می‌کند. با قرار دادن الکترود‌های بیشتری را روی یک آرایه کوچک و افزایش دقت می‌تواند تاخیر را کمتر کرد و بر میزان سرعت افزود.
برای آزمایش میزان کارایی این تراشه‌ها، آنها به طور موقت دستگاه خود را در چهار بیمار بدون اختلال گفتار کاشته‌اند. این بیماران باید به دلایل دیگر جراحی مغز می‌شدند. سه نفر از آنها به دلیل اختلالات حرکتی و یکی برای برداشتن یک تومور و آنها رضایت دادند که برای تحقیق این تراشه در مغزشان گذاشته شود.
بعد از کاشت تراشه، فعالیتی در قشر حرکتی مسئول گفتار مغز ثبت شد و الگوهای واج‌های مختلف باید از روی سیگنال‌ها شناسایی می‌شدند.
یک مهندس زیست پزشکی دانشگاه دوک، از یک الگوریتم یادگیری ماشینی برای ارزیابی اطلاعات ارسالی استفاده کرد تا مشخص کند فعالیت مغز چقدر می‌تواند پیشبینی‌کننده گفتار باشد.
برخی صدا‌ها با دقت ۸۴ درصد پیش‌بینی می‌شدند، اما در موقعیت‌های پیچیده‌تر، میزان دقت رمزگشایی به ۴۰ درصد کاهش می‌یافت.
این فناوری موجود به ساعت‌ها منبع داده برای بهود رمزگشایی نیاز دارد و محققان تازه در آغاز کار هستند.
این مطالعه در Nature Communications منتشر شده.
(از صفحه: 1pezeshk)
#ایمپلنت_مغزی #سیگنال_مغزی #گفتار
@tavaanatech