🏖🏕 جشن چلمو، جشن پیوند نوروز و بهاربُد
«جشن چلمو» یا «چلموو» جشنی شاد برای فرا رسیدن چهلمین روز نوروز و پیشواز «جشن بهاربُد» یا میان‌بهار در آبان‌روز از اردیبهشت برگزار می‌شد. آبان، نام روز دهم هر ماه در ایران باستان بود. خوشبختانه هنوز این جشن در چشمه سعدی شیراز و در کرمان و میان زرتشیان به شیوه‌های دیگری برپا می‌شود. چلمو آغاز جشن پنج روزه‌ی «میان‌بهار» بود.
شناخته شده‌ترین آیین‌های #جشن_چلمو در کرمان و شیراز ریشه داشت. این جشن در شیراز و در کنار چشمه‌ی سعدی برگزار می‌شد و بر پایه‌ی باوری کهن در این روز یک ماهی سر از آب بیرون می‌آورد و انگشتری زرین با خود می‌آورد که نشانه‌ی بخت بلند است. در این چند دهه‌ی نیز بسیاری از مردم در این روز کنار چشمه‌ی سعدی گرد هم می‌آیند.
در کرمان آیین «چَک دولَه» یا پیشگویی(فال) با کوزه در جشن‌های تیرو و چلمو انجام می‌شد. در شب #چلمو کوزه‌ای سفالین و سبز رنگ می‌آوردند و سپس هر کس در دل آرزویی می‌کرد و چیز کوچکی همچون انگشتر درون کوزه می‌انداخت. سپس سر کوزه را با پارچه‌ی سبز می‌بستند. فردای آن و هنگام جشن هر یک از زنان و مردان در کنار کوزه چکامه و آواز می‌خواندند و هم‌زمان دختر کوچکی از درون کوزه چیزها را بیرون می‌آورد و آرزومندان سروده‌ای را که هم‌زمان با بیرون آمدن ابزارشان خوانده می‌شد گونه‌ای پیشگویی می‌دانستند و با نگر(توجه) به آرزویشان برداشتی از آن سروده داشتند.
زرتشتیان کرمان در این روز به دیدار مزار «شاه خیرالله» می‌روند.
✍️ #پریسا_امام_وردیلو
〰〰〰〰〰
فرتور(عکس): چشمه سعدی، شیراز
b2n.ir/Chelmoo
درباره‌ی جشن چلمو بیشتر بخوانید:
t.me/AdabSar/16205
〰〰〰〰〰
برگرفته از: گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
جشن‌ها و آیین‌های ایرانی با تکیه بر اسطوره و مردم‌شناسی #حسام_الدین_مهدوی
〰〰〰〰〰
#جشن_های_ایرانی #اردیبهشتگان
🏖🏕 @AdabSar
«جشن چلمو» یا «چلموو» جشنی شاد برای فرا رسیدن چهلمین روز نوروز و پیشواز «جشن بهاربُد» یا میان‌بهار در آبان‌روز از اردیبهشت برگزار می‌شد. آبان، نام روز دهم هر ماه در ایران باستان بود. خوشبختانه هنوز این جشن در چشمه سعدی شیراز و در کرمان و میان زرتشیان به شیوه‌های دیگری برپا می‌شود. چلمو آغاز جشن پنج روزه‌ی «میان‌بهار» بود.
شناخته شده‌ترین آیین‌های #جشن_چلمو در کرمان و شیراز ریشه داشت. این جشن در شیراز و در کنار چشمه‌ی سعدی برگزار می‌شد و بر پایه‌ی باوری کهن در این روز یک ماهی سر از آب بیرون می‌آورد و انگشتری زرین با خود می‌آورد که نشانه‌ی بخت بلند است. در این چند دهه‌ی نیز بسیاری از مردم در این روز کنار چشمه‌ی سعدی گرد هم می‌آیند.
در کرمان آیین «چَک دولَه» یا پیشگویی(فال) با کوزه در جشن‌های تیرو و چلمو انجام می‌شد. در شب #چلمو کوزه‌ای سفالین و سبز رنگ می‌آوردند و سپس هر کس در دل آرزویی می‌کرد و چیز کوچکی همچون انگشتر درون کوزه می‌انداخت. سپس سر کوزه را با پارچه‌ی سبز می‌بستند. فردای آن و هنگام جشن هر یک از زنان و مردان در کنار کوزه چکامه و آواز می‌خواندند و هم‌زمان دختر کوچکی از درون کوزه چیزها را بیرون می‌آورد و آرزومندان سروده‌ای را که هم‌زمان با بیرون آمدن ابزارشان خوانده می‌شد گونه‌ای پیشگویی می‌دانستند و با نگر(توجه) به آرزویشان برداشتی از آن سروده داشتند.
زرتشتیان کرمان در این روز به دیدار مزار «شاه خیرالله» می‌روند.
✍️ #پریسا_امام_وردیلو
〰〰〰〰〰
فرتور(عکس): چشمه سعدی، شیراز
b2n.ir/Chelmoo
درباره‌ی جشن چلمو بیشتر بخوانید:
t.me/AdabSar/16205
〰〰〰〰〰
برگرفته از: گاهشماری و جشن‌های ایران باستان #هاشم_رضی
جشن‌ها و آیین‌های ایرانی با تکیه بر اسطوره و مردم‌شناسی #حسام_الدین_مهدوی
〰〰〰〰〰
#جشن_های_ایرانی #اردیبهشتگان
🏖🏕 @AdabSar
🍇 جشن‌های پایان بهار
پراکندگی آیین‌ها در استان‌های ایران
در روزگاران بسیار کهن، به گمان بیش از سه‌هزار سال پیش که گذر روزهای سال به گاهشمار گاهنباری وابسته بود و شناخته می‌شد، واپسین روز بهار واپسین روز سال بود و با آغاز تابستان سال نو آغاز می‌شد. همچنین گفته شده از آنجا نام خرداد به مانک رسایی و والایی به این ماه داده‌اند که در روز پایانی‌اش خورشید به بالاترین جایگاه خود می‌رسد.
در خوربَران(غرب) ایران هنوز به خورشید «هور» و «خور» می‌گویند و چه بسا خرداد به مانَک(معنی) والایی خورشید باشد. خورآسان یا خراسان نیز جایی است که خورشید از آنجا سر می‌زند.
🍇 جشن گل و گوجه اَروس*
جشن گل و گوجه اروس هنوز در بسیاری از شهرها و روستاهای استان خراسان برگزار می‌شود و میوه‌های نوبرانه را همراه با سبزی، کاهو، آرد و روغن در سینی بزرگی می‌چینند و به خانه‌ی نواَروسان می‌برند.
🍒 جشن عیدماه
این جشن در مازندران بیشتر شناخته شده است. در روستای امام‌زاده حسن سوادکوه با آتش‌افروزی در بلندی‌ها، بازی‌های گروهی و کشتی گرفتن این روز را پاس می‌دارند. به این جشن، جشن مردگان هم می‌گویند و برای درگذشتگان بخشش و دَهِش می‌کنند.
________________
✍🏻 پی‌نوشت:
«اَروس» به گمان، واژه‌ای پارسی از ریشه‌ی «اَرِز» اوستایی، به چمار سپیدی، پاکی و راستی است که در زبان تازی به «عروس» دگرگون شده است. از این‌رو نگارش آن با «ع» نادرست است.
________________
📚 برداشت آزاد از:
- جشن‌ها و آیین‌های ایرانی با تکیه بر اسطوره و مردم‌شناسی #حسام_الدین_مهدوی
- فرهنگنامه‌ی مازندنومه
- آیین‌ها و جشن‌های کهن در ایران امروز
نویسنده: #محمود_روح_الامینی
#جشن_های_ایرانی #خردادگان
🍉🍇 @AdabSar
پراکندگی آیین‌ها در استان‌های ایران
در روزگاران بسیار کهن، به گمان بیش از سه‌هزار سال پیش که گذر روزهای سال به گاهشمار گاهنباری وابسته بود و شناخته می‌شد، واپسین روز بهار واپسین روز سال بود و با آغاز تابستان سال نو آغاز می‌شد. همچنین گفته شده از آنجا نام خرداد به مانک رسایی و والایی به این ماه داده‌اند که در روز پایانی‌اش خورشید به بالاترین جایگاه خود می‌رسد.
در خوربَران(غرب) ایران هنوز به خورشید «هور» و «خور» می‌گویند و چه بسا خرداد به مانَک(معنی) والایی خورشید باشد. خورآسان یا خراسان نیز جایی است که خورشید از آنجا سر می‌زند.
🍇 جشن گل و گوجه اَروس*
جشن گل و گوجه اروس هنوز در بسیاری از شهرها و روستاهای استان خراسان برگزار می‌شود و میوه‌های نوبرانه را همراه با سبزی، کاهو، آرد و روغن در سینی بزرگی می‌چینند و به خانه‌ی نواَروسان می‌برند.
🍒 جشن عیدماه
این جشن در مازندران بیشتر شناخته شده است. در روستای امام‌زاده حسن سوادکوه با آتش‌افروزی در بلندی‌ها، بازی‌های گروهی و کشتی گرفتن این روز را پاس می‌دارند. به این جشن، جشن مردگان هم می‌گویند و برای درگذشتگان بخشش و دَهِش می‌کنند.
________________
✍🏻 پی‌نوشت:
«اَروس» به گمان، واژه‌ای پارسی از ریشه‌ی «اَرِز» اوستایی، به چمار سپیدی، پاکی و راستی است که در زبان تازی به «عروس» دگرگون شده است. از این‌رو نگارش آن با «ع» نادرست است.
________________
📚 برداشت آزاد از:
- جشن‌ها و آیین‌های ایرانی با تکیه بر اسطوره و مردم‌شناسی #حسام_الدین_مهدوی
- فرهنگنامه‌ی مازندنومه
- آیین‌ها و جشن‌های کهن در ایران امروز
نویسنده: #محمود_روح_الامینی
#جشن_های_ایرانی #خردادگان
🍉🍇 @AdabSar