از دید باستان شناسان و مردم شناسان، بشر در طی تاریخ تحول #شعور خود، یاد گرفت که به همه موجودات پیرامونش حتی اگر جان ندارد #هویت، #روح و #جان دهد. این شیوه دیدن دنیا #anthropomorphic از قدیمی ترین تعریف هایی است که بشر از دنیا ساخته بود.

شاید اساسی ترین تفاوت #افسانه های #کهن با افسانه های #مدرن این است که زمینه ذهنی افسانه های کهن، هیچ پیوندی ب#ا زمان و #مکان و #قوانین_طبیعت ندارد، یعنی بیشتر رویدادها در این افسانه ها، بیرون از چارچوب زمان و مکان و قوانین فیزیک و شیمی و زیست شناسی رخ می دهد. افسانه آفرینش را بنگرید؛ انسان از آب و گل ساخته می شود و یکباره چیزی بنام #جان در او دمیده می شود و زنده اش می کند. این روایت از پیدایش انسان کجا و روایت برآیشی هستی!