فروید اما با کسانی که با ابزار ایمان در پی «روان‌درمانی اجتماعی» بودند سر سازگاری نداشت. او منش #بلوغ_روحی را در برابر چنین گرایشی قرار می‌داد و می‌گفت، آدمی باید دلیری نشان دهد و بالغ شود؛ حتی اگر این بلوغ دردآور باشد. آدمی باید بپذیرد که در کل جهان و طبیعت چیزی به نام #خوشبختی برای او در نظر گرفته نشده است. زوال «توهمات دینی» را باید از گذرگاه بهبود واقعیت انسانی جبران کرد و بدین‌ منظور راهی وجود ندارد جز اینکه آدمیان بیاموزند که باید با ناتوانی و درماندگی خود کنار بیایند. 

بر این پایه می‌توان گفت که کنجکاوی تئوریک می‌تواند ما را به بصیرت‌هایی رهنمون گردد که در خدمت تضمین آینده‌ای روشن نیستند، بلکه به نومیدی می‌انجامند و این گمان را تقویت می‌کنند که دستیابی آدمی به آگاهی، بدفرجام بوده است. این تردید نسبت به دانشی پدید می‌آید که موید رفتار آدمی نیست و او را از فضای تصوراتی بیرون می‌کشد که اگر چه وهم‌آلود و پنداربافانه است، ولی زمانی پناهگاه و تکیه‌گاه روحی او به شمار می‌رفت.

اما چرا #انقلاب_كشاورزی در زندگی انسان پديد آمد؟ هراری می‌گويد انسان‌های ماقبل تاريخ، شكارگر-خوراك‌جو بودند و نسبت به انسان پس از انقلاب كشاورزی، زندگی راحت‌تری داشتند. به صورت گروهی می‌زیستند و حيوانات محل زندگی‌شان را شكار می‌كردند و از ميوه‌ها و گياهان آنجا می‌خوردند و وقتی هم كه حيوان و ميوه به‌دردبخور چندانی در آن منطقه وسيع باقی نمی‌ماند، محل زندگی‌شان را عوض می‌كردند.

توضيح هراری درباره #خوشبختی انسان شكارگر-خوراك‌جو خواندنی است: «اقتصاد خوراك‌جويی برای اكثر مردم زندگی دلچسب‌تری از اقتصاد كشاورزی و صنعتی فراهم می‌آورد. امروزه كارگر كارخانه در چين حدودا ساعت هفت صبح از خانه بيرون می‌رود، از خيابان‌های پر از آلودگی عبور می‌كند تا به يك بيگارخانه برسد و... هر روزِ خدا ١٠ ساعت كار طولانی و ذهن‌فرسا انجام می‌دهد و حوالی ساعت هفت بعدازظهر به خانه برمی‌گردد تا ظرف و رخت بشويد.
https://theecologist.org/sites/default/files/styles/inline_l/public/NG_media/389443.jpg

٣٠هزار سال پيش، خوراك‌جوی چينی احتمالا اردوگاه را، همراه با چند نفر ديگر، مثلا در ساعت ٨ صبح ترك مي‌كرد. با هم در جنگل‌ها و علفزارهای اطراف می‌چرخیدند و قارچ جمع می‌كردند... قورباغه می‌گرفتند و گاهی هم از چنگ ببرها فرار می‌كردند. اندكی پس از ظهر همه برای درست كردن غذا به اردوگاه برمی‌گشتند. به اين ترتيب، وقت زيادی برای اختلاط كردن، داستان‌بافی، بازی با بچه‌ها و حتی فقط ول گشتن و پرسه زدن داشتند. البته گاه پيش می‌آمد كه كسی طعمه ببر شود يا ماری او را بگزد، اما از طرف ديگر جايی براي نگرانی از اتومبيل‌ها و آلودگی‌های صنعتی نبود.»

هفتادهزار سال پیش، «انسان خردمند» موجودی کم‌اهمیت بود که بیش از جاندارن دیگر، تاثیری بر محیط نداشت. او می‌کوشید تنها حیات خود را در میان موجودات دیگر حفظ کند؛ اما بر اثر تحولات زیستی و تغییرات تطبیقی دیگر با محیط مانند کشف آتش، کار گروهی، ساختن ابزار و... به رأس هرم جانداران صعود کرد. ضرورت تطبیق سریع با محیط‌زیست، احساس ترس، حس غلبه‌جویی بر محیط و سایر موجودات، او را بسیار بی‌رحم، تهاجمی و خطرناک کرد و اکنون او خود را خدا و ارباب جهان می‌داند!

هراری در انتهای کتاب موضوع ادعای خدایی انسان را مطرح می‌کند و می‌گوید با این که انسان تا کنون کارهای شگفت‌انگیزی کرده است، همچنان ناخشنود و ناراضی است و نمی‌داند با این قدرتی که دارد چه کند. ما تبدیل به خدایان خودساخته‌ای شده‌ایم که به دنبال چیزی جز آسایش و شادی خود نیستیم و تازه هرگز هم به رضایت خاطر نمی‌رسیم. آیا چیزی خطرناک‌تر از خدایانِ ناخشنود و ولنگار که نمی‌دانند چه می‌خواهند وجود دارد؟

این اثر برای تمامی پژوهشگران تاریخ و علاقه‌مندان به مباحث جدید تاریخ بشر نگاشته شده و البته برای تمام کسانی که می‌خواهند بدانند انسان‌ها از کجا آمدند و آینده‌شان چه خواهد شد.

📚 https://t.me/AntiReligion/166

🔚 پایان...

📎 #یووال_نوح_هراری #انسان_خردمند #نیک_گرگین #زيست‌_شناسی #روانشناسی #جامعه‌_شناسی #تكامل #انقلاب_شناختی #انقلاب_كشاورزی #انقلاب_علمی #انتخاب_طبيعی #واقعيت_خيالی #قدرت_تكلم #قوه_تعقل #خوشبختی #انسان_بدوی #گندم #آتش #تاریخ #بشر #بریتانیا #خط_آهن #سرمایه‌_داری #بی‌_عدالتی #اقتصاد_مدرن #استثمار_صنعتی #رنج
#HomoSapiens #HomoDeus #YuvalNoahHarari #NickGorguin #Humankind #AntiReligion
🗂 @AntiReligionArchives

انسان در طول تاریخ به موفقیت‌های زیادی دست یافته و از عهده بسیاری از مسائل برآمده است. مواردی که باعث شد انسان خوارک‌جو به انسان خردمند ارتقاء پیدا کند. اما تبدیل شدن به انسان خردمند پایان کار نیست و ما انسان‌های خردمند، اکنون وارد مرحله تازه‌ای شده‌ایم. مرحله‌ای که در آن قصد داریم به انسان خداگونه تبدیل شویم. موفقیت‌های که تا به امروز کسب کرده‌ایم، فقط باعث جاه‌طلبی‌ بیشتر شده و دستاوردهای اخیر، بشر را برای به دست آوردن بسیاری از موارد دیگر جسورتر کرده است. اکنون انسان اهدافی مانند، #نامیرایی، #خوشبختی و #خداگونگی را دنبال می‌کند.

اما آینده‌ای که پیش رو داریم، روشن است یا تاریک؟ در کتابی که درباره تاریخ آینده است، چگونه آینده‌ای ترسیم شده است؟ زهرا عالی مترجم کتاب در مقدمه خود در این باره به خوبی توضیح می‌دهد که:

نویسنده به‌روشنی پاسخ نمی‌دهد. نه هشدار می‌دهد که سرعت کم کنیم و نگذاریم آنچه خود می‌سازیم بر ما حاکم شود، نه می‌گوید پیش به سوی آینده، به‌تاخت! می‌گوید آینده چنین چیزی خواهد بود. نه الزاماً آینده زندگان جوان و میان‌سال و پیر، بلکه – تا حدودی – آینده فرزند دبستانیِ منِ میان‌سال، و بیشتر از فرزند من، فرزندِ فرزندِ من. مگر همین حالا هم بشر نمی‌کوشد اتومبیل خودران بسازد؟ و بسیار چیزهای دیگر که طلیعه آن دورانند؟

قطعا مفاهیم و موضوعات زیادی درباره این دو کتاب وجود دارد که می‌شود درباره آن‌ها صبحت کرد، اما بهترین کار این است که کتاب‌های هراری را خواند و مفاهیم آن را مرور کرد. کتاب‌هایی که در حاشیه نیز مفاهیم و موضوعات بسیار ارزشمند و عمیقی به مخاطب تقدیم می‌کند و بدون شک باعث می‌شود دید بهتری نسبت به تاریخ پیشین، وضعیت کنونی و آینده بشر داشته باشیم و سرانجام غرق در تفکر شویم.

📚 https://t.me/AntiReligion/174

🔚 پایان...

📎 #یووال_نوح_هراری #انسان_خداگونه #انسان_خردمند #تاریخ_بشر #اومانيسم #انسان_ناميرا #خوشبختی #ديتا #معنا #ابرانسان #هوش_مصنوعی #خودکشی #پرخوری #آینده_انسان #خداگونگی
#HomoDeus #HomoSapiens
#YuvalNoahHarari #ZahraAali
#AntiReligion
🗂 @AntiReligionArchives