📌 گناه‌شناسی در کتاب مقدس یهودی: مقایسه گناه شائول و گناه داوود
در متون یهودی گاه خطاهای سهمناکی به شخصیت‌های بنی‌اسرائیل منتسب می‌شود که البته براساس الاهیات اسلامی، پذیرفتنی نیستند.
دو نمونه از گناهان این شخصیت‌ها و واکنش خداوند به گناه منتسب به ایشان توجه‌برانگیز است.
نخستین مورد، خطای شائول، نخستین پادشاه است که با اراده خداوند به این مقام نصب می‌شود. او در جنگ با عمالیق دلاورانه جنگید، اما به حکم خداوند و نبی او سموئیل، که گفته بود: "پس الان برو و عمالیق را شکست داده، جمیع مایملک ایشان را بالکل نابود ساز، وبر ایشان شفقت مفرما بلکه مرد و زن و طفل وشیرخواره و گاو و گوسفند و شتر و الاغ را بکش.» (۱سموئیل ۱۵:۳) عمل نکرد، بلکه "بهترین گوسفندان و گاوان و پرواری‌ها و بره‌ها و هرچیز خوب را دریغ نموده، نخواستند آنها راهلاک سازند."(۱ سموئیل ۱۵: ۸-۹).
واکنش خداوند چنان شدید است که شائول، به رغم #توبه مکررش، از سلطنت با خواری تمام ساقط می‌شود و نسل او منهزم می‌گردد.
پس از شائول، #داوود، داماد شائول، خود را پادشاه بنی‌اسرائیل می‌خواند. او به زن زیبای یکی از سربازانش طمع می‌کند و با او در حالی که همسر زن در جبهه در حال جنگ است درمی‌آمیزد و چون مطلع می‌شود که زن #باردار شده ترتیبی می‌دهد که آن شوهر بخت‌برگشته در جبهه کشته شود، و آن زن به همسری داوود درمی‌آید. (۲ سموییل، ۱۱). داوود البته مجازات می‌شود و مجازاتش مرگ این فرزند #نامشروع است، اما خللی به جایگاه رفیع داوود وارد نمی‌شود. داوود نماد عدالت در کتاب مقدس یهودی است! تمامی پادشاهان یهود، حتی پادشاه موعود، مسیحا، از نسل داوودند.
راز این تفاوت عجیب در مجازات این دو گناهکار در چیست؟
در نظام الاهیاتی یهودی، سرزمین موعود در کانون آموزه‌ها قرار دارد. هرچیز که بنی‌اسراییل را از این هدف دور کند شدیدترین مجازات‌ها را دارد. گناه شائول در حقیقت گناهی بر ضد نظام است. او #اصل_نظام را به خطر انداخته است، ولو با خطایی بسیار کوچک، مانند به غنیمت گرفتن تعدادی گاو و گوسفند! اما #گناهان_اخلاقی، هرچند هم شنیع باشند، با کیفری کوچک قابل جبران‌اند. وقتی قالب از محتوای نظام مهم‌تر شود طبعا مشاهده چنین وارونگی‌هایی تعجب‌برانگیز نخواهد بود.
#حسین_سلیمانی
هیئت علمی دانشگاه مفید
@EveDaughters
در متون یهودی گاه خطاهای سهمناکی به شخصیت‌های بنی‌اسرائیل منتسب می‌شود که البته براساس الاهیات اسلامی، پذیرفتنی نیستند.
دو نمونه از گناهان این شخصیت‌ها و واکنش خداوند به گناه منتسب به ایشان توجه‌برانگیز است.
نخستین مورد، خطای شائول، نخستین پادشاه است که با اراده خداوند به این مقام نصب می‌شود. او در جنگ با عمالیق دلاورانه جنگید، اما به حکم خداوند و نبی او سموئیل، که گفته بود: "پس الان برو و عمالیق را شکست داده، جمیع مایملک ایشان را بالکل نابود ساز، وبر ایشان شفقت مفرما بلکه مرد و زن و طفل وشیرخواره و گاو و گوسفند و شتر و الاغ را بکش.» (۱سموئیل ۱۵:۳) عمل نکرد، بلکه "بهترین گوسفندان و گاوان و پرواری‌ها و بره‌ها و هرچیز خوب را دریغ نموده، نخواستند آنها راهلاک سازند."(۱ سموئیل ۱۵: ۸-۹).
واکنش خداوند چنان شدید است که شائول، به رغم #توبه مکررش، از سلطنت با خواری تمام ساقط می‌شود و نسل او منهزم می‌گردد.
پس از شائول، #داوود، داماد شائول، خود را پادشاه بنی‌اسرائیل می‌خواند. او به زن زیبای یکی از سربازانش طمع می‌کند و با او در حالی که همسر زن در جبهه در حال جنگ است درمی‌آمیزد و چون مطلع می‌شود که زن #باردار شده ترتیبی می‌دهد که آن شوهر بخت‌برگشته در جبهه کشته شود، و آن زن به همسری داوود درمی‌آید. (۲ سموییل، ۱۱). داوود البته مجازات می‌شود و مجازاتش مرگ این فرزند #نامشروع است، اما خللی به جایگاه رفیع داوود وارد نمی‌شود. داوود نماد عدالت در کتاب مقدس یهودی است! تمامی پادشاهان یهود، حتی پادشاه موعود، مسیحا، از نسل داوودند.
راز این تفاوت عجیب در مجازات این دو گناهکار در چیست؟
در نظام الاهیاتی یهودی، سرزمین موعود در کانون آموزه‌ها قرار دارد. هرچیز که بنی‌اسراییل را از این هدف دور کند شدیدترین مجازات‌ها را دارد. گناه شائول در حقیقت گناهی بر ضد نظام است. او #اصل_نظام را به خطر انداخته است، ولو با خطایی بسیار کوچک، مانند به غنیمت گرفتن تعدادی گاو و گوسفند! اما #گناهان_اخلاقی، هرچند هم شنیع باشند، با کیفری کوچک قابل جبران‌اند. وقتی قالب از محتوای نظام مهم‌تر شود طبعا مشاهده چنین وارونگی‌هایی تعجب‌برانگیز نخواهد بود.
#حسین_سلیمانی
هیئت علمی دانشگاه مفید
@EveDaughters