🔸واژه #یلدا که نام یکی از شادترین آیین های ایرانی است از زبان سریانی یا آرامی گرفته شده است و به چم » زایش « است. زبان آرامی یکی از گویش های پر ارجی است که برآمده از شاخه خاوری زبان آرامش و برخی آن را زبان تورات و انجیل نیز دانسته اند. این جشن بزرگ ملی که بهتر آن است آن را «جشن پیروزی خورشید» بنامیم از کهن ترین جشن های #ایرانی است که آن را «شب چله»‌ نیز می گویند. #چله ‌ی بزرگ از یکمین روز #دی ماه آغاز می شود و تا روز دهم #بهمن ماه که جشن سده است فرا می رود.

نخستین روز از چله‌ی بزرگ که خورشید به دورترین جا نسبت به زمین می رسید زادروز « مهر » یا « روز پیروزی خورشید » شناخته شد. چله‌ی کوچک از روز یازدهم بهمن ماه فرا می رسد و تا روز پایان بهمن ماه ادامه می یابد.

به یاد داشته باشیم هنگامی که بنیاد زندگی مردمان بر کشاورزی و گله داری بود خورشید جایگاه بسیار والایی در زندگی مردمان داشته است. این مردم به هنجار زمان پی بردند و توانستند کار و زندگی خود را با گردش زمین به دور خورشید هماهنگ سازند و دریافتند که واپسین روز پاییز کوتاهترین روز سال و شب اش بلندترین شب و آغاز چله‌ی بزرگ زمستان است.

از سوی دیگر همین درازترین شب سال آغاز فراپویی خورشید و درازتر شدن روزها نیز هست از همین روی آن را « شب زایش خورشید » نامیدند و جشنی بزرگ فراهم آوردند.

اکنون که همای فرهنگ #ایران می رود تا از درون خاکستر خود سر برافرازد شایسته است که ایرانیان این گونه دارش های فرهنگی خود را بشناسند و هر آنچه را که در گذرگاه #تاریخ از دست داده اند باز پس گیرند مانند روشن کردن سپندار یا شمع در جشن زادروز که یک آیین سد در سد ایرانی است. ایرانیان سپندار را به نشان «آتش زندگانی » می افروختند و در پاسداری از آن بسیار می کوشیدند و خاموشی آن را نشان مرگ می دانستند. آراستن درخت کاج یا سرو آزاده که نماد ایرانی است با رشته های زرین به نشان خورشید و رشته های سیمین به نشان ماه و گذاشتن ستاره بر فراز آن که نشان ایزد مهر است و خواندن سرود کنار این درخت پیشکش دادن به یکدیگر و دیگر آیین های #کریسمس یکسره ایرانی هستند که از سوی کلیسای مسیح مصادره شده اند و هیچ پیوندی با مسیحیت ندارند.

دل جهان است ایرانشهر 🔥

پاینده ایران
#جاویدشاه
#رنسانس_ایرانی
#ایران_اشغالی
🔥
💎

🔸بهمنگان یکی از جَشن‌های #ایرانی در بهمن روز از #بهمن ماه برابر با روز دوم بهمن است.

بهمن از واژه اَوِستایی وَهُمَن گرفته شده که با «اندیشه نیک»، «منش نیک» و «خرد سپندینه» «خرد ورجاوند» برابر نهاده شده است. ایرانیان، دهمین ماه سال و دومین روز از هر ماه را به نام #وَهُمَن نامگذاری کرده‌اند و آن‌را جشن می‌گیرند.

وَهُمَن یکی از امشاسپندان نزدیک به درگاه اهورامزدا می‌باشد. #زرتشت بزرگ برای دریافت پیام‌های اهورایی از وَهُمَن یاری می‌گیرد. پاسبانی چهارپایان سودمند در جهان جسمانی به این اَمشاسپَند واگذار می‌شود. از این رو زرتشتیان در جشن بَهمَنگان یا #بَهمَنجه که در روز بهمن از ماه بهمن برقرار می‌شود از کشتار #حیوانات سودمند و خوردن #گوشت آنان خودداری می‌نمایند و برخی #زرتشتیان، پرهیز از خوردن و کشتار را در تمام روزهای بهمن ادامه می‌دهند. در #گاتها آمده‌است که #اَشوزرتشت به یاری مهین فرشته «بهمن» به پیامبری برگزیده شد. وَهُمَن در جهان مینوی نماد منش نیک اهورامزدا است. و با خواست او، به اَشوزرتشت روی می‌آورد و او را با گفتار و خواست اهورایی پیوند می‌دهد. در اَوِستا ، بهشت خانه وَهُمَن خوانده شده‌است و نیکوکاران در سرای وَهُمَن (بهشت) به پاداش ایزدی می‌رسند. در نوشته‌های #پهلوی چون دینکرد و بندهش، وهومن نخستین آفریده است. رستم شهزادی در نَسک «جهان‌بینی زرتشتی» می‌نویسد: «بنا به فرهنگ ایران باستان و آموزش‌های زرتشتی، نگر از یگانگی هستی، این است که در جهان هستی، حقیقت یکی است و سرچشمه‌ی وجود همان حقیقت یکتاست که اهورا یا «بود» نامیده شده است و همه‌ی هَستارها نمودهایی از آن «بود» بُنیادین هستند و بازگشت همه‌ی نمودها به «بود» بنیادین است.»

اسدی طوسی در سده‌ی پنجم، در نَسک «لغت فرس» در باره‌ی جشن بهمنگان، که آن را «بَهمَنجَنه» نامیده، می‌نویسد:
«جشنی است که دوم روز از #بهمن_ماه کنند و طعام‌ها سازند و بهمن سرخ و زرد بر سر کاسه‌ها نهند و ماهی و تره و ماست آرند.»

ابوريحان بيرونى در «آثار الباقيه عن القرون الخالیه» در مورد جشن بهمنجه چنين مى نويسد:
«روز دوم آن روز بهمن عيد است كه براى توافق دو نام آن را بهمنجه ناميده‌اند؛ بهمن نام فرشته‌ی موكل بر بهايم است كه بشر به آنها براى عمارت زمين و رفع حوايج نيازمند است و مردم فارس در ديگ‌هايى از جميع دانه‌هاى مأكول با گوشت غذايى مى‌پزند و آن را با شير خالص مى خورند و مى گويند كه حافظه را اين غذا زياد مى‌كند و اين روز را در چيدن گياهان و كنار رودخانه‌ها و جوى‌ها و روغن گرفتن و تهيه بخور و سوزاندنى‌ها خاصيتى مخصوص است و بر اين گمانند كه جاماسب وزير گشتاسب اين كارها را در اين روز انجام مى‌داد و سود اين اشياء در اين روز بيشتر از ديگر روزها است.»
روز نيز بين مردم ما در زمستان به خصوص ماه بهمن خوردن برف و شيره مرسوم است و معتقدند كه خاصيت دارويى دارد.


•ريشه اسطوره اى بهمن
برابر نوشته هاى اوستا، اهورامزدا داراى فروزه هاى نيك بيشمار است كه از ميان آنها شش فروزه برگزيده تر هستند كه به هر يك از اين فروزه ها امشاسپند و به هم فزون آنها #امشاسپندان مى گويند.اين واژه از سه جزء تشكيل شده است: اَ: بندواژه نفى، مشه: از ريشه مر به چم مرگ (جمع اين دو بخش = اَمِشَه: بى مرگ) سَپَنته: مقدسان – پاكان. امشاسپندان به چم پاكان بى مرگ.بهمن، ارديبهشت، شهريور، سپندارمذ، خرداد، امرداد نام هاى شش امشاسپند است.

بَهمَن نخستین و برترين امشاسپند است و ریخت بنیادین اين واژه وهوم است كه آمیخته از دو واژه است. (وهو) به چَم نيك و (مَن) به چَم وجدان و مصدر انديشه و به بیان ديگر وجدان نيك و خرد كامل و آن دو واژه زبانزد واپسین هم آمیخته از دو واژه است – وَهو: نيك، مَن: ضمير و وجدان ، وه: نيك، من: ضمير و وجدان و از روايات اَوِستا چنان برداشت مى شود كه درستی و بهروزی و نيكى همه اندرون و دلها به اين امشاسپند در پیوند است و ستودن و تمجيد نمودن اين امشاسپند عبارت از پذیرفتاری نيك ضميرى و دارنده وجدان نيك شدن است و در روايات اَوِستا مى آيد كه وَهُمَن امشاسپند از هر كس ناخشنود باشد در دنيا بهروزی و در آخرت، بهشت و درجات بالا مرتبه بهره آن فرد نخواهد شد.
قصد از یادگیری رضامندی آن امشاسپند پاکیزه سازی و درستی و تندرستی و صفاى وجدان و اندرون است كه انسان را از هرگونه خواری و نكبت و مرتبه نشيب رهانيده و به درجات بالا رهبرى نموده رستگارى خواهد بخشود.او در گاهان نيز همين جایگاه را دارد. او كردار مردمان را در واپسين داورى مى سنجد، پردیس خانه اوست. زَرتُشت بزرگ از روش اوست كه به نزد اهورامزدا بار مى يابد.
بهمنگان بر همه ايرانيان و به خصوص مردان ايستاده و پدران پرتلاش فرخنده باد.

خاستگاه نبشته بَهمَنگان در تارنمای جنبش
https://iircf.com/?page_id=441

دل جهان است ایرانشهر 🔥

پاینده ایران
#جاویدشاه
#پیمان_نوین
#رنسانس_ایرانی
🔥
💎