🔸بهمنگان یکی از جَشن‌های #ایرانی در بهمن روز از #بهمن ماه برابر با روز دوم بهمن است.
بهمن از واژه اَوِستایی وَهُمَن گرفته شده که با «اندیشه نیک»، «منش نیک» و «خرد سپندینه» «خرد ورجاوند» برابر نهاده شده است. ایرانیان، دهمین ماه سال و دومین روز از هر ماه را به نام #وَهُمَن نامگذاری کرده‌اند و آن‌را جشن می‌گیرند.
وَهُمَن یکی از امشاسپندان نزدیک به درگاه اهورامزدا می‌باشد. #زرتشت بزرگ برای دریافت پیام‌های اهورایی از وَهُمَن یاری می‌گیرد. پاسبانی چهارپایان سودمند در جهان جسمانی به این اَمشاسپَند واگذار می‌شود. از این رو زرتشتیان در جشن بَهمَنگان یا #بَهمَنجه که در روز بهمن از ماه بهمن برقرار می‌شود از کشتار #حیوانات سودمند و خوردن #گوشت آنان خودداری می‌نمایند و برخی #زرتشتیان، پرهیز از خوردن و کشتار را در تمام روزهای بهمن ادامه می‌دهند. در #گاتها آمده‌است که #اَشوزرتشت به یاری مهین فرشته «بهمن» به پیامبری برگزیده شد. وَهُمَن در جهان مینوی نماد منش نیک اهورامزدا است. و با خواست او، به اَشوزرتشت روی می‌آورد و او را با گفتار و خواست اهورایی پیوند می‌دهد. در اَوِستا ، بهشت خانه وَهُمَن خوانده شده‌است و نیکوکاران در سرای وَهُمَن (بهشت) به پاداش ایزدی می‌رسند. در نوشته‌های #پهلوی چون دینکرد و بندهش، وهومن نخستین آفریده است. رستم شهزادی در نَسک «جهان‌بینی زرتشتی» می‌نویسد: «بنا به فرهنگ ایران باستان و آموزش‌های زرتشتی، نگر از یگانگی هستی، این است که در جهان هستی، حقیقت یکی است و سرچشمه‌ی وجود همان حقیقت یکتاست که اهورا یا «بود» نامیده شده است و همه‌ی هَستارها نمودهایی از آن «بود» بُنیادین هستند و بازگشت همه‌ی نمودها به «بود» بنیادین است.»
اسدی طوسی در سده‌ی پنجم، در نَسک «لغت فرس» در باره‌ی جشن بهمنگان، که آن را «بَهمَنجَنه» نامیده، می‌نویسد:
«جشنی است که دوم روز از #بهمن_ماه کنند و طعام‌ها سازند و بهمن سرخ و زرد بر سر کاسه‌ها نهند و ماهی و تره و ماست آرند.»
ابوريحان بيرونى در «آثار الباقيه عن القرون الخالیه» در مورد جشن بهمنجه چنين مى نويسد:
«روز دوم آن روز بهمن عيد است كه براى توافق دو نام آن را بهمنجه ناميده‌اند؛ بهمن نام فرشته‌ی موكل بر بهايم است كه بشر به آنها براى عمارت زمين و رفع حوايج نيازمند است و مردم فارس در ديگ‌هايى از جميع دانه‌هاى مأكول با گوشت غذايى مى‌پزند و آن را با شير خالص مى خورند و مى گويند كه حافظه را اين غذا زياد مى‌كند و اين روز را در چيدن گياهان و كنار رودخانه‌ها و جوى‌ها و روغن گرفتن و تهيه بخور و سوزاندنى‌ها خاصيتى مخصوص است و بر اين گمانند كه جاماسب وزير گشتاسب اين كارها را در اين روز انجام مى‌داد و سود اين اشياء در اين روز بيشتر از ديگر روزها است.»
روز نيز بين مردم ما در زمستان به خصوص ماه بهمن خوردن برف و شيره مرسوم است و معتقدند كه خاصيت دارويى دارد.
•ريشه اسطوره اى بهمن
برابر نوشته هاى اوستا، اهورامزدا داراى فروزه هاى نيك بيشمار است كه از ميان آنها شش فروزه برگزيده تر هستند كه به هر يك از اين فروزه ها امشاسپند و به هم فزون آنها #امشاسپندان مى گويند.اين واژه از سه جزء تشكيل شده است: اَ: بندواژه نفى، مشه: از ريشه مر به چم مرگ (جمع اين دو بخش = اَمِشَه: بى مرگ) سَپَنته: مقدسان – پاكان. امشاسپندان به چم پاكان بى مرگ.بهمن، ارديبهشت، شهريور، سپندارمذ، خرداد، امرداد نام هاى شش امشاسپند است.
بَهمَن نخستین و برترين امشاسپند است و ریخت بنیادین اين واژه وهوم است كه آمیخته از دو واژه است. (وهو) به چَم نيك و (مَن) به چَم وجدان و مصدر انديشه و به بیان ديگر وجدان نيك و خرد كامل و آن دو واژه زبانزد واپسین هم آمیخته از دو واژه است – وَهو: نيك، مَن: ضمير و وجدان ، وه: نيك، من: ضمير و وجدان و از روايات اَوِستا چنان برداشت مى شود كه درستی و بهروزی و نيكى همه اندرون و دلها به اين امشاسپند در پیوند است و ستودن و تمجيد نمودن اين امشاسپند عبارت از پذیرفتاری نيك ضميرى و دارنده وجدان نيك شدن است و در روايات اَوِستا مى آيد كه وَهُمَن امشاسپند از هر كس ناخشنود باشد در دنيا بهروزی و در آخرت، بهشت و درجات بالا مرتبه بهره آن فرد نخواهد شد.
قصد از یادگیری رضامندی آن امشاسپند پاکیزه سازی و درستی و تندرستی و صفاى وجدان و اندرون است كه انسان را از هرگونه خواری و نكبت و مرتبه نشيب رهانيده و به درجات بالا رهبرى نموده رستگارى خواهد بخشود.او در گاهان نيز همين جایگاه را دارد. او كردار مردمان را در واپسين داورى مى سنجد، پردیس خانه اوست. زَرتُشت بزرگ از روش اوست كه به نزد اهورامزدا بار مى يابد.
بهمنگان بر همه ايرانيان و به خصوص مردان ايستاده و پدران پرتلاش فرخنده باد.
خاستگاه نبشته بَهمَنگان در تارنمای جنبش
https://iircf.com/?page_id=441
دل جهان است ایرانشهر 🔥
پاینده ایران
#جاویدشاه
#پیمان_نوین
#رنسانس_ایرانی
🔥
💎
بهمن از واژه اَوِستایی وَهُمَن گرفته شده که با «اندیشه نیک»، «منش نیک» و «خرد سپندینه» «خرد ورجاوند» برابر نهاده شده است. ایرانیان، دهمین ماه سال و دومین روز از هر ماه را به نام #وَهُمَن نامگذاری کرده‌اند و آن‌را جشن می‌گیرند.
وَهُمَن یکی از امشاسپندان نزدیک به درگاه اهورامزدا می‌باشد. #زرتشت بزرگ برای دریافت پیام‌های اهورایی از وَهُمَن یاری می‌گیرد. پاسبانی چهارپایان سودمند در جهان جسمانی به این اَمشاسپَند واگذار می‌شود. از این رو زرتشتیان در جشن بَهمَنگان یا #بَهمَنجه که در روز بهمن از ماه بهمن برقرار می‌شود از کشتار #حیوانات سودمند و خوردن #گوشت آنان خودداری می‌نمایند و برخی #زرتشتیان، پرهیز از خوردن و کشتار را در تمام روزهای بهمن ادامه می‌دهند. در #گاتها آمده‌است که #اَشوزرتشت به یاری مهین فرشته «بهمن» به پیامبری برگزیده شد. وَهُمَن در جهان مینوی نماد منش نیک اهورامزدا است. و با خواست او، به اَشوزرتشت روی می‌آورد و او را با گفتار و خواست اهورایی پیوند می‌دهد. در اَوِستا ، بهشت خانه وَهُمَن خوانده شده‌است و نیکوکاران در سرای وَهُمَن (بهشت) به پاداش ایزدی می‌رسند. در نوشته‌های #پهلوی چون دینکرد و بندهش، وهومن نخستین آفریده است. رستم شهزادی در نَسک «جهان‌بینی زرتشتی» می‌نویسد: «بنا به فرهنگ ایران باستان و آموزش‌های زرتشتی، نگر از یگانگی هستی، این است که در جهان هستی، حقیقت یکی است و سرچشمه‌ی وجود همان حقیقت یکتاست که اهورا یا «بود» نامیده شده است و همه‌ی هَستارها نمودهایی از آن «بود» بُنیادین هستند و بازگشت همه‌ی نمودها به «بود» بنیادین است.»
اسدی طوسی در سده‌ی پنجم، در نَسک «لغت فرس» در باره‌ی جشن بهمنگان، که آن را «بَهمَنجَنه» نامیده، می‌نویسد:
«جشنی است که دوم روز از #بهمن_ماه کنند و طعام‌ها سازند و بهمن سرخ و زرد بر سر کاسه‌ها نهند و ماهی و تره و ماست آرند.»
ابوريحان بيرونى در «آثار الباقيه عن القرون الخالیه» در مورد جشن بهمنجه چنين مى نويسد:
«روز دوم آن روز بهمن عيد است كه براى توافق دو نام آن را بهمنجه ناميده‌اند؛ بهمن نام فرشته‌ی موكل بر بهايم است كه بشر به آنها براى عمارت زمين و رفع حوايج نيازمند است و مردم فارس در ديگ‌هايى از جميع دانه‌هاى مأكول با گوشت غذايى مى‌پزند و آن را با شير خالص مى خورند و مى گويند كه حافظه را اين غذا زياد مى‌كند و اين روز را در چيدن گياهان و كنار رودخانه‌ها و جوى‌ها و روغن گرفتن و تهيه بخور و سوزاندنى‌ها خاصيتى مخصوص است و بر اين گمانند كه جاماسب وزير گشتاسب اين كارها را در اين روز انجام مى‌داد و سود اين اشياء در اين روز بيشتر از ديگر روزها است.»
روز نيز بين مردم ما در زمستان به خصوص ماه بهمن خوردن برف و شيره مرسوم است و معتقدند كه خاصيت دارويى دارد.
•ريشه اسطوره اى بهمن
برابر نوشته هاى اوستا، اهورامزدا داراى فروزه هاى نيك بيشمار است كه از ميان آنها شش فروزه برگزيده تر هستند كه به هر يك از اين فروزه ها امشاسپند و به هم فزون آنها #امشاسپندان مى گويند.اين واژه از سه جزء تشكيل شده است: اَ: بندواژه نفى، مشه: از ريشه مر به چم مرگ (جمع اين دو بخش = اَمِشَه: بى مرگ) سَپَنته: مقدسان – پاكان. امشاسپندان به چم پاكان بى مرگ.بهمن، ارديبهشت، شهريور، سپندارمذ، خرداد، امرداد نام هاى شش امشاسپند است.
بَهمَن نخستین و برترين امشاسپند است و ریخت بنیادین اين واژه وهوم است كه آمیخته از دو واژه است. (وهو) به چَم نيك و (مَن) به چَم وجدان و مصدر انديشه و به بیان ديگر وجدان نيك و خرد كامل و آن دو واژه زبانزد واپسین هم آمیخته از دو واژه است – وَهو: نيك، مَن: ضمير و وجدان ، وه: نيك، من: ضمير و وجدان و از روايات اَوِستا چنان برداشت مى شود كه درستی و بهروزی و نيكى همه اندرون و دلها به اين امشاسپند در پیوند است و ستودن و تمجيد نمودن اين امشاسپند عبارت از پذیرفتاری نيك ضميرى و دارنده وجدان نيك شدن است و در روايات اَوِستا مى آيد كه وَهُمَن امشاسپند از هر كس ناخشنود باشد در دنيا بهروزی و در آخرت، بهشت و درجات بالا مرتبه بهره آن فرد نخواهد شد.
قصد از یادگیری رضامندی آن امشاسپند پاکیزه سازی و درستی و تندرستی و صفاى وجدان و اندرون است كه انسان را از هرگونه خواری و نكبت و مرتبه نشيب رهانيده و به درجات بالا رهبرى نموده رستگارى خواهد بخشود.او در گاهان نيز همين جایگاه را دارد. او كردار مردمان را در واپسين داورى مى سنجد، پردیس خانه اوست. زَرتُشت بزرگ از روش اوست كه به نزد اهورامزدا بار مى يابد.
بهمنگان بر همه ايرانيان و به خصوص مردان ايستاده و پدران پرتلاش فرخنده باد.
خاستگاه نبشته بَهمَنگان در تارنمای جنبش
https://iircf.com/?page_id=441
دل جهان است ایرانشهر 🔥
پاینده ایران
#جاویدشاه
#پیمان_نوین
#رنسانس_ایرانی
🔥
💎
🔸بهمنگان یکی از جَشن‌های #ایرانی در بهمن روز از #بهمن ماه برابر با روز دوم بهمن است.
بهمن از واژه اَوِستایی وَهُمَن گرفته شده که با «اندیشه نیک»، «منش نیک» و «خرد سپندینه» «خرد ورجاوند» برابر نهاده شده است. ایرانیان، دهمین ماه سال و دومین روز از هر ماه را به نام #وَهُمَن نامگذاری کرده‌اند و آن‌را جشن می‌گیرند.
وَهُمَن یکی از امشاسپندان نزدیک به درگاه اهورامزدا می‌باشد. #زرتشت بزرگ برای دریافت پیام‌های اهورایی از وَهُمَن یاری می‌گیرد. پاسبانی چهارپایان سودمند در جهان جسمانی به این اَمشاسپَند واگذار می‌شود. از این رو زرتشتیان در جشن بَهمَنگان یا #بَهمَنجه که در روز بهمن از ماه بهمن برقرار می‌شود از کشتار #حیوانات سودمند و خوردن #گوشت آنان خودداری می‌نمایند و برخی #زرتشتیان، پرهیز از خوردن و کشتار را در تمام روزهای بهمن ادامه می‌دهند. در #گاتها آمده‌است که #اَشوزرتشت به یاری مهین فرشته «بهمن» به پیامبری برگزیده شد. وَهُمَن در جهان مینوی نماد منش نیک اهورامزدا است. و با خواست او، به اَشوزرتشت روی می‌آورد و او را با گفتار و خواست اهورایی پیوند می‌دهد. در اَوِستا ، بهشت خانه وَهُمَن خوانده شده‌است و نیکوکاران در سرای وَهُمَن (بهشت) به پاداش ایزدی می‌رسند. در نوشته‌های #پهلوی چون دینکرد و بندهش، وهومن نخستین آفریده است. رستم شهزادی در نَسک «جهان‌بینی زرتشتی» می‌نویسد: «بنا به فرهنگ ایران باستان و آموزش‌های زرتشتی، نگر از یگانگی هستی، این است که در جهان هستی، حقیقت یکی است و سرچشمه‌ی وجود همان حقیقت یکتاست که اهورا یا «بود» نامیده شده است و همه‌ی هَستارها نمودهایی از آن «بود» بُنیادین هستند و بازگشت همه‌ی نمودها به «بود» بنیادین است.»
اسدی طوسی در سده‌ی پنجم، در نَسک «لغت فرس» در باره‌ی جشن بهمنگان، که آن را «بَهمَنجَنه» نامیده، می‌نویسد:
«جشنی است که دوم روز از #بهمن_ماه کنند و طعام‌ها سازند و بهمن سرخ و زرد بر سر کاسه‌ها نهند و ماهی و تره و ماست آرند.»
ابوريحان بيرونى در «آثار الباقيه عن القرون الخالیه» در مورد جشن بهمنجه چنين مى نويسد:
«روز دوم آن روز بهمن عيد است كه براى توافق دو نام آن را بهمنجه ناميده‌اند؛ بهمن نام فرشته‌ی موكل بر بهايم است كه بشر به آنها براى عمارت زمين و رفع حوايج نيازمند است و مردم فارس در ديگ‌هايى از جميع دانه‌هاى مأكول با گوشت غذايى مى‌پزند و آن را با شير خالص مى خورند و مى گويند كه حافظه را اين غذا زياد مى‌كند و اين روز را در چيدن گياهان و كنار رودخانه‌ها و جوى‌ها و روغن گرفتن و تهيه بخور و سوزاندنى‌ها خاصيتى مخصوص است و بر اين گمانند كه جاماسب وزير گشتاسب اين كارها را در اين روز انجام مى‌داد و سود اين اشياء در اين روز بيشتر از ديگر روزها است.»
روز نيز بين مردم ما در زمستان به خصوص ماه بهمن خوردن برف و شيره مرسوم است و معتقدند كه خاصيت دارويى دارد.
•ريشه اسطوره اى بهمن
برابر نوشته هاى اوستا، اهورامزدا داراى فروزه هاى نيك بيشمار است كه از ميان آنها شش فروزه برگزيده تر هستند كه به هر يك از اين فروزه ها امشاسپند و به هم فزون آنها #امشاسپندان مى گويند.اين واژه از سه جزء تشكيل شده است: اَ: بندواژه نفى، مشه: از ريشه مر به چم مرگ (جمع اين دو بخش = اَمِشَه: بى مرگ) سَپَنته: مقدسان – پاكان. امشاسپندان به چم پاكان بى مرگ.بهمن، ارديبهشت، شهريور، سپندارمذ، خرداد، امرداد نام هاى شش امشاسپند است.
بَهمَن نخستین و برترين امشاسپند است و ریخت بنیادین اين واژه وهوم است كه آمیخته از دو واژه است. (وهو) به چَم نيك و (مَن) به چَم وجدان و مصدر انديشه و به بیان ديگر وجدان نيك و خرد كامل و آن دو واژه زبانزد واپسین هم آمیخته از دو واژه است – وَهو: نيك، مَن: ضمير و وجدان ، وه: نيك، من: ضمير و وجدان و از روايات اَوِستا چنان برداشت مى شود كه درستی و بهروزی و نيكى همه اندرون و دلها به اين امشاسپند در پیوند است و ستودن و تمجيد نمودن اين امشاسپند عبارت از پذیرفتاری نيك ضميرى و دارنده وجدان نيك شدن است و در روايات اَوِستا مى آيد كه وَهُمَن امشاسپند از هر كس ناخشنود باشد در دنيا بهروزی و در آخرت، بهشت و درجات بالا مرتبه بهره آن فرد نخواهد شد.
قصد از یادگیری رضامندی آن امشاسپند پاکیزه سازی و درستی و تندرستی و صفاى وجدان و اندرون است كه انسان را از هرگونه خواری و نكبت و مرتبه نشيب رهانيده و به درجات بالا رهبرى نموده رستگارى خواهد بخشود.او در گاهان نيز همين جایگاه را دارد. او كردار مردمان را در واپسين داورى مى سنجد، پردیس خانه اوست. زَرتُشت بزرگ از روش اوست كه به نزد اهورامزدا بار مى يابد.
بهمنگان بر همه ايرانيان و به خصوص مردان ايستاده و پدران پرتلاش فرخنده باد.
خاستگاه نبشته بَهمَنگان در تارنمای جنبش
https://iircf.com/?page_id=441
دل جهان است ایرانشهر 🔥
پاینده ایران
#جاویدشاه
#رنسانس_ایرانی
🔥
💎
بهمن از واژه اَوِستایی وَهُمَن گرفته شده که با «اندیشه نیک»، «منش نیک» و «خرد سپندینه» «خرد ورجاوند» برابر نهاده شده است. ایرانیان، دهمین ماه سال و دومین روز از هر ماه را به نام #وَهُمَن نامگذاری کرده‌اند و آن‌را جشن می‌گیرند.
وَهُمَن یکی از امشاسپندان نزدیک به درگاه اهورامزدا می‌باشد. #زرتشت بزرگ برای دریافت پیام‌های اهورایی از وَهُمَن یاری می‌گیرد. پاسبانی چهارپایان سودمند در جهان جسمانی به این اَمشاسپَند واگذار می‌شود. از این رو زرتشتیان در جشن بَهمَنگان یا #بَهمَنجه که در روز بهمن از ماه بهمن برقرار می‌شود از کشتار #حیوانات سودمند و خوردن #گوشت آنان خودداری می‌نمایند و برخی #زرتشتیان، پرهیز از خوردن و کشتار را در تمام روزهای بهمن ادامه می‌دهند. در #گاتها آمده‌است که #اَشوزرتشت به یاری مهین فرشته «بهمن» به پیامبری برگزیده شد. وَهُمَن در جهان مینوی نماد منش نیک اهورامزدا است. و با خواست او، به اَشوزرتشت روی می‌آورد و او را با گفتار و خواست اهورایی پیوند می‌دهد. در اَوِستا ، بهشت خانه وَهُمَن خوانده شده‌است و نیکوکاران در سرای وَهُمَن (بهشت) به پاداش ایزدی می‌رسند. در نوشته‌های #پهلوی چون دینکرد و بندهش، وهومن نخستین آفریده است. رستم شهزادی در نَسک «جهان‌بینی زرتشتی» می‌نویسد: «بنا به فرهنگ ایران باستان و آموزش‌های زرتشتی، نگر از یگانگی هستی، این است که در جهان هستی، حقیقت یکی است و سرچشمه‌ی وجود همان حقیقت یکتاست که اهورا یا «بود» نامیده شده است و همه‌ی هَستارها نمودهایی از آن «بود» بُنیادین هستند و بازگشت همه‌ی نمودها به «بود» بنیادین است.»
اسدی طوسی در سده‌ی پنجم، در نَسک «لغت فرس» در باره‌ی جشن بهمنگان، که آن را «بَهمَنجَنه» نامیده، می‌نویسد:
«جشنی است که دوم روز از #بهمن_ماه کنند و طعام‌ها سازند و بهمن سرخ و زرد بر سر کاسه‌ها نهند و ماهی و تره و ماست آرند.»
ابوريحان بيرونى در «آثار الباقيه عن القرون الخالیه» در مورد جشن بهمنجه چنين مى نويسد:
«روز دوم آن روز بهمن عيد است كه براى توافق دو نام آن را بهمنجه ناميده‌اند؛ بهمن نام فرشته‌ی موكل بر بهايم است كه بشر به آنها براى عمارت زمين و رفع حوايج نيازمند است و مردم فارس در ديگ‌هايى از جميع دانه‌هاى مأكول با گوشت غذايى مى‌پزند و آن را با شير خالص مى خورند و مى گويند كه حافظه را اين غذا زياد مى‌كند و اين روز را در چيدن گياهان و كنار رودخانه‌ها و جوى‌ها و روغن گرفتن و تهيه بخور و سوزاندنى‌ها خاصيتى مخصوص است و بر اين گمانند كه جاماسب وزير گشتاسب اين كارها را در اين روز انجام مى‌داد و سود اين اشياء در اين روز بيشتر از ديگر روزها است.»
روز نيز بين مردم ما در زمستان به خصوص ماه بهمن خوردن برف و شيره مرسوم است و معتقدند كه خاصيت دارويى دارد.
•ريشه اسطوره اى بهمن
برابر نوشته هاى اوستا، اهورامزدا داراى فروزه هاى نيك بيشمار است كه از ميان آنها شش فروزه برگزيده تر هستند كه به هر يك از اين فروزه ها امشاسپند و به هم فزون آنها #امشاسپندان مى گويند.اين واژه از سه جزء تشكيل شده است: اَ: بندواژه نفى، مشه: از ريشه مر به چم مرگ (جمع اين دو بخش = اَمِشَه: بى مرگ) سَپَنته: مقدسان – پاكان. امشاسپندان به چم پاكان بى مرگ.بهمن، ارديبهشت، شهريور، سپندارمذ، خرداد، امرداد نام هاى شش امشاسپند است.
بَهمَن نخستین و برترين امشاسپند است و ریخت بنیادین اين واژه وهوم است كه آمیخته از دو واژه است. (وهو) به چَم نيك و (مَن) به چَم وجدان و مصدر انديشه و به بیان ديگر وجدان نيك و خرد كامل و آن دو واژه زبانزد واپسین هم آمیخته از دو واژه است – وَهو: نيك، مَن: ضمير و وجدان ، وه: نيك، من: ضمير و وجدان و از روايات اَوِستا چنان برداشت مى شود كه درستی و بهروزی و نيكى همه اندرون و دلها به اين امشاسپند در پیوند است و ستودن و تمجيد نمودن اين امشاسپند عبارت از پذیرفتاری نيك ضميرى و دارنده وجدان نيك شدن است و در روايات اَوِستا مى آيد كه وَهُمَن امشاسپند از هر كس ناخشنود باشد در دنيا بهروزی و در آخرت، بهشت و درجات بالا مرتبه بهره آن فرد نخواهد شد.
قصد از یادگیری رضامندی آن امشاسپند پاکیزه سازی و درستی و تندرستی و صفاى وجدان و اندرون است كه انسان را از هرگونه خواری و نكبت و مرتبه نشيب رهانيده و به درجات بالا رهبرى نموده رستگارى خواهد بخشود.او در گاهان نيز همين جایگاه را دارد. او كردار مردمان را در واپسين داورى مى سنجد، پردیس خانه اوست. زَرتُشت بزرگ از روش اوست كه به نزد اهورامزدا بار مى يابد.
بهمنگان بر همه ايرانيان و به خصوص مردان ايستاده و پدران پرتلاش فرخنده باد.
خاستگاه نبشته بَهمَنگان در تارنمای جنبش
https://iircf.com/?page_id=441
دل جهان است ایرانشهر 🔥
پاینده ایران
#جاویدشاه
#رنسانس_ایرانی
🔥
💎
ImgBB
Bahmanag-n hosted at ImgBB
Image Bahmanag-n hosted in ImgBB