📕#شهریار
✍#نیکلا_ماکیاولی
📝#محمود_محمود

شهریار / نیکلا ماکیاولی

شهریار اثر نیکولو ماکیاولی، نویسنده و سیاستمدار ایتالیایی، بی‌گمان پرخواننده‌ترین، بحث‌انگیزترین و بدنام‌ترین اثر سیاسی همه زمان‌هاست. شهریار که در سال ۱۵۱۳ میلادی به رشته تحریر در آمد و تا سال ۱۵۳۲ به چاپ نرسید، موضوع بحث تفسیرهای متنوعی بوده است. از نوشته‌های سیاسی وی باید به دو اثر وی که دریچه‌ تازه‌ای رو به جهان سیاست باز کرد، اشاره کرد: گفتارها و شهریار. گفتارها درباره مملکت‌هایی است که به روش جمهوری اداره می‌شوند و شهریار درباره حکومت‌هایی است که به شکل پادشاهی اداره می‌شوند. ماکیاولی شهریار را در دوران سخت زندگی خود نوشت و پس از نوشتن کتاب، آن را به لورنسو مدیچی پیشکش کرد؛ به امید این‌که شغلی به دست آورد. این کتاب در سال ۱۵۵۹ در فهرست کتاب‎های ممنوعه پاپ گنجانده و نویسنده آن ماکیاولی شیطان نامیده شد.

این رساله مختصر از ۲۶ فصل (باب) تشکیل شده که هر فصل توصیه‌‌، نصیحت و تجربه‌ای است از مملکت‌داری؛ توالی منطقی آن فوق‌العاده دقیق است و طرح آن بدون وقفه و بدون انحراف از موضوع بسط می‌یابد. عناوین این فصول عبارتند از:
• فصل یکم: شهریاری‌ها بر چند گونه‌اند و شیوه‌های فراچنگ آوردنشان
• فصل دوم: درباره شهریاری‌های ارث‌برده
• فصل سوم: درباره شهریاری‌های پیوندی
• فصل چهارم: در باب مملکت داریوش که به تصرف اسکندر مقدونی درآمد
• فصل پنجم: در باب شیوه حکومت بر آن شهرها یا شهریاری‌ها که پیش از آن با قانون خود می‌زیسته‌اند
• فصل ششم: در باب آن شهریاری‌ها که به نیرو و هنر خود گیرند
• فصل هفتم: در باب شهریاری‌های نوبنیاد که به بازو و بخت دیگران گیرند
• فصل هشتم: در باب آنان که با تبهکاری به شهریاری رسند
• فصل نهم: در باب شهریاری های انتخابی
• فصل دهم: در باب ارزیابی قدرت شهریاری‌ها
• فصل یازدهم: در باب ممالکی که در تحت حکمرانی کلیسا است
• فصل دوازدهم: در باب گونه‌های سپاه و سپاهیان مزدور
• فصل سیزدهم: در باب سپاهیان کمکی، آمیخته و بومی
• فصل چهاردهم: شهریار و لشکرآرایی
• فصل پانزدهم: در باب آن‌چه مایه ستایش و نکوهش بهر مردمان است به ویژه شهریاران
• فصل شانزدهم: در باب بخشندگی و تنگ‌چشمی
• فصل هفدهم: در باب سنگدلی و نرمدلی و این‌که مهرانگیزی بهتر یا ترس‌انگیزی
• فصل هجدهم: در باب شیوه درست پیمانی شهریاران
• فصل نوزدهم: در باب پرهیز از خوار و نفرت‌انگیزشدن
• فصل بیستم: در باب سودمندی یا زیانمندی دژها و دیگر چاره‌اندیشی‌ها که شهریاران کنند
• فصل بیست و یکم: شهریار چگونه باید رفتار کند تا نام نیک کسب نماید
• فصل بیست و دوم: در باب رایزنان ویژه شهریار
• فصل بیست و سوم: چگونه از چاپلوسان می‌باید پرهیخت
• فصل بیست و چهارم: چرا شهریاران ایتالیا ممالکشان را از دست دادند
• فصل بیست و پنجم: در کارهای بشری بخت تا کجا دست‌اندرکار است و چگونه با آن می‌توان ستیزید
• فصل بیست و ششم: فراخوانشی به رهانیدن ایتالیا از چنگال بربران
در فصول اول تا نهم که به پرسش «پادشاهیها بر چندگونه‌اند و به چه شیوه‌هایی به دست می‌آیند» پاسخ داده می‌شود، روندهای مختلف تشکیل پادشاهیها بررسی می‌شود.
فصل دهم از توانایی کلی دولت برای پیکار با دشمن خارجی سخن می‌گوید و فصل یازدهم به نوع خاصی از پادشاهی اختصاص دارد، یعنی پادشاهی دولتهای کلیسا که قوانین حاکم بر زندگی دولتهای دیگر در آنها اثری ندارد. مهمتر از این در فصول سوم تا پنجم، فتح ایالات تازه به دست یک دولت جاافتاده و سازمان‌یافته را بررسی می‌کند؛ در حالی‌که فصول ششم تا نهم از تشکیل یک شبه پادشاهی مانند پادشاهیهای فرانچسکو اسفورتسا و سزار بورژیا سخن می‌گوید.
با فصول دوازدهم تا چهاردهم وارد مسائل بزرگ کلی می‌شویم که مربوط به زندگی درونی دولت است و سرانجام به یک مسئله تنها خلاصه می‌شود: تشکیل نیروهای مسلح. در اینجاست که ماکیاولی، پس از انتقاد تند و گزنده از سپاهیان مزدور می‌کوشد تا برای یک دولت ضرورت داشتن «سپاههای ملی» را که «از رعایا، شهروندان یا از خود خدمتگزاران شهریار تشکیل شده باشد» نشان دهد.
#درخواستی
https://telegram.me/Library_Telegram

#شعری_زیبا_از_شادروان_استاد_شهریار (حکایت روزگار پیری شهریار)

نعشه ی شعرم ولی دارم خماری میکشم

گوشه دنج اتاقم بی قراری میکشم

تکه های خاطراتم راکنارم چیده ام

پشت عکس یادگاری،یادگاری میکشم

روزگارم رااگریک روز نقاشی کنم

یک قفس با خاطرات یک قناری میکشم

#شهریار
@Library_Telegram

دعوای دو درخت گردو و چنار در شعر شهریار:

گردو که چوبش منبر می‌شود و چنار که چوبش دار می‌شود

گفت با طعنه منبری به چنار
سرافرازی چه میکنی بی‌بار
نه مگر ننگ هر درختی تو
کز شما ساختند چوبه دار
پس برآشفت آن درخت دلیر
رو به منبر چنین نمود اخطار
گفت گر منبر تو منبر بود
کار مردم نمی‌کشید به دار

#شهریار

@Library_Telegram

شباهت باور نکردنی #اسلام با #ماکیاولیسم

رسیدن به خورشید حقیقت ٬ با شقه شقه کردن #انسانیت و در آخر لذت بندگی #الله❗️


👈🏼آموزه های نیکلا ماکیاولی در کتاب #شهریار 👇🏼👇🏼
.
۱- همیشه در پی سود خویش باش
۲- جز خویشتن هیچ کس را محترم مدار
۳- بدی کن اما چنان وانمود کن که نیکی می‌کنی
۴- حریص باش و آنچه را می‌توانی تصاحب کن
۵- خسیس باش
۶- خشن و درنده خوی باش
۷- چون فرصت بدست آوری دیگران را بفریب
۸- دشمنانت را بکش و اگر لازم بود دوستانت را هم
۹- در رفتار با مردم به زور توسل جوی نه به مهربانی
۱۰- همه مساعی خود را به جنگ متمرکز ساز


#ماکیاولیسم_مذهبی : حکومت مذهبی و تمایل حکومتداران به معیارهای ابزارگرایانهٔ دینی برای حفظ قدرت را گویند.

ﻓَﺈِﺫَﺍ ﺍﻧْﺴَﻠَﺦَ ﺍﻟْﺄَﺷْﻬُﺮُ ﺍﻟْﺤُﺮُﻡُ ﻓﺎﻗْﺘُﻠُﻮﺍ ﺍﻟْﻤُﺸْﺮِﻛِﻴﻦَ ﺣَﻴْﺚُ ﻭَﺟَﺪْﺗُﻤُﻮﻫُﻢْ ﻭَﺧُﺬُﻭﻫُﻢْ ﻭَﺍﺣْﺼُﺮُﻭﻫُﻢْ ﻭَﺍﻗْﻌُﺪُﻭﺍ ﻟَﻬُﻢْ ﻛُﻞَّ ﻣَﺮْﺻَﺪٍ ... ﺇﻥَّ ﺍﻟﻠَّﻪَ ﻏَﻔُﻮﺭٌ ﺭَﺣِﻴﻢٌ ﴿توبه۵﴾
ترجمه
👈🏼ﭘﺲ ﭼﻮﻥ ﻣﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﺣﺮﺍﻡ ﺳﭙﺮﻯ ﺷﺪ ﻣﺸﺮﻛﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﺮ ﻛﺠﺎ ﻳﺎﻓﺘﻴﺪ کشتار کنید ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﺩﺭﺁﻭﺭﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻛﻤﻴﻨﮕﺎﻫﻰ ﺑﻪ ﻛﻤﻴﻦ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻨﺸﻴﻨﻴﺪ .... ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ‏(توبه۵ ‏) .
.
ﻳَﺎ ﺃَﻳُّﻬَﺎ ﺍﻟَّﺬِﻳﻦَ ﺁﻣَﻨُﻮﺍ ﺇﻧَّﻤَﺎ ﺍﻟْﻤُﺸْﺮِﻛُﻮﻥَ ﻧَﺠَﺲٌ....
ﺇﻥَّ ﺍﻟﻠَّﻪَ ﻋَﻠِﻴﻢٌ ﺣَﻜِﻴﻢ ﴿توبه۲۸﴾
ترجمه
👈🏼ﺍﻯ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻳﺪ ! در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺸﺮﻛﺎﻥ نجس هستند و ..... زیرا ﺧﺪﺍ ﺩﺍﻧﺎﻯ ﺣﻜﻴﻢ ﺍﺳﺖ ‏(توبه۲۸ ‏)

و ... چند مورد آیه مشابه دیگر
و این قصه سر دراز دارد

@Library_Telegram

☕️ قطعه ای از کتاب


نیکولو ماکیاولی نظریه پرداز مشهور سیاسی در کتاب «شهریار» می نویسد:
“اگر می‌خواهی مردم داخل کشور علیه تو شورش نکنند و پشتیبانت باشند، همواره آن‌ها را از یک تهدید بزرگ بیرونی بهراسان. تهدید بزرگ بیرونی موجب انسجام جامعه می‌شود؛ موجب می‌شود علیه تو شورش نکنند و در فضا مشارکت ایجابی داشته باشند، نه سلبی”


📕 #شهریار

✍ نیکولو ماکیاولی

#نظریه_پرداز_مشهور_سیاسی

@Library_Telegram

↙️ زندگی همه‌اش معجزه است

✍ احسان محمدی

"مادرم می‌رفت خرده پارچه خیاطی‌ها را می‌آورد خانه. ما رشته‌رشته می‌کردیم. رشته‌ها را می‌فروخت به مکانیک‌ها که با آن دست‌هایشان را پاک می‌کردند.

پرز پارچه‌ها گلویمان را می‌سوزاند. اذیت‌مان می‌کرد. مادرم به ما شکلات می‌داد تا پُرز کمتر گلوی‌مان را بسوزاند اما حیف زود تمام می‌شد.

ما پنج بچه بودیم و مادرم پول نداشت روزی بیشتر از یک شکلات به ما بدهد. تا اینکه من یک کشف تازه کردم. فهمیدم برای اینکه شکلات زود تمام نشود آن را با پوستش توی دهانمان بگذاریم تا ذره ذره آب شود ... تا دیرتر تمام شود."

📕 دوران خدمت سربازی می‌رفتم کتابخانه و لابلای انبوه کتاب‌ها، گاهی الماس پیدا می‌کردم. یکی از آنها کتاب "روزنامه‌نگاران غصه می‌خورند و پیر می‌شوند" به قلم #ژیلا_بنی_یعقوب بود.

📕 چکیده گفتگو با روزنامه‌نگاران برآمده از دوم خرداد. ازسال ۸۲ هر کجا می ‌روم این خاطره تلخِ اردشیر_رستمی از شکلاتِ شیرین با من است.

او بعدها نقش جوانی #شهریار را در یک سریال بازی کرد و آثار مختلف به شهرت رسید.

اما برای من و نسل من همان طراح نازک طبع و ظریف خیالی است که زن‌ها را با گیسوان سیاه بلند قلم می‌زد و می‌دانم دیگر گرفتار یک دانه شکلات نیست. مردی با آن ذهن پر نقش و نگار و لطیف سزاوار زندگی خوب است.

اما کودکانی در این سرزمین هستند که هنوز به همان اندازه سخت کار می‌کنند.

📕 بنی‌یعقوب به خوبی در کتاب، رنجی که روزنامه‌نگاران می‌کشند را قلمی کرده است.

📕 این کتاب البته در بازار موجود نیست ولی تا دلتان بخواهد کتاب رازهای جنسی، صد راه برای سوسک کردن دیگران، پچ‌پچ‌های یک هندو که با هسته خرما زندگی می‌کرد و ... در تیراژ انبوه منتشر شده است.

📺 رستمی مهمان برنامه #کتاب_باز بود و با همان لطافت شعر خواند و چه لذت‌بخش این کار را کرد و من داشتم به دست‌هایش نگاه می‌کردم که هنوز انگار بوی شکلات می‌داد وقتی که گفت همه‌ی زندگی معجزه است، ما نمی‌بینیم.

🔹 هر قدیسی گذشته‌ای دارد و هر گناهکاری آینده ای. روزنامه‌نگارهایی که من می‌شناسم نه قدیس هستند، نه گناهکار مطلق. آنها فکر می‌کنند، می‌نویسند، غصه می‌خورند و پیر می‌شوند ...

@Library_Telegram