Forwarded from Deleted Account
🔸#کوری
نویسنده: #ژوزه_ساراماگو
« كوري» يك رمان خاص است، يك اثر تمثيلی ، بيرون از حصار زمان و مكان، يك رمان معترضانه اجتماعی، سياسی كه آشفتگی واجتماع و انسانهای سر در گم را در دايره افكار خويش و مناسبات اجتماعی تصوير می‌كند.
ساراماگو تأكيد بر اين حقيقت دارد كه اعمال انسانی در « موقعيت» معنا می‌شود و ملاك مطلقی برای قضاوت وجود ندارد، زيرا موقعيت انسان ثابت نيست و در تحول دائمی است. در يك كلام ساده، دغدغه عمده ذهن ساراماگو در اين رمان فلسفی، مسئله سرگشتگی انسان معاصر يا « انسان در موقعيت» است كه از خلال ابعاد و لايه های مختلف و واكنشهای آنان بررسی می شود.
از ديگر مايه‌های اصلي رمان نقد خشونت و ميليتاريسم، اطاعات كوركورانه ، ديكتاتوری و سير تاريخی و فراگير بودن آن است.
در شهری كه اپيدمی وحشتناك كوري- نه كوری سياه و تاريك، كه كوری سفيد و تابناك- شيوع پيدا می‌كند و نمی‌دانيم كجاست و می‌تواند هر جايی باشد، خيابانها نام ندارد. شخصيتهای رمان نيز نام ندارد.
كوری مورد نظر ساراماگو كوری معنوی است. سازماندهی و قانونمندی و رفتار عاقلانه خود به نوعی آغاز بينایی است. ساراماگو كلام پيچيده و چند پهلويش را در دهان تك تك شخصيتهای كتاب و مخصوصا در پايان در دهان زن دكتر گذاشته است:« چرا ما كور شديم، نمی دانم ،شايد روزی بفهميم ، مي‌خواهی عقيده مرا بدانی ، بله ، بگو ، فكر نمی‌كنم ما كور شديم ، فكر می‌كنم ما كور هستيم، كور اما بينا، كورهايی كه می‌توانند ببينند اما نمی‌بينند.»
ساراماگو در « كوری» تعهد و باور عميق خود را به عدالت اجتماعی، احترام به خرد و عقل سليم همراه با تزكيه روح و جسم كه تنها را ضمانت پايدار ماندن هر جامعه‌ای است درغالب يك رمان هنرمندان و شگفت انگيز به ما ارمغان ميدهد.
#كوری در سال ۱۹۹۵ منتشر شد. ساراماگو می گويد:« اين كوری واقعی نيست ، تمثيلی است. كور شدن عقل و فهم انسان است. ما انسانها عقل داريم و عاقلانه رفتار نمي‌كنيم....»
#صوتی
👇👇👇
🔸#کوری
نویسنده: #ژوزه_ساراماگو
« كوري» يك رمان خاص است، يك اثر تمثيلی ، بيرون از حصار زمان و مكان، يك رمان معترضانه اجتماعی، سياسی كه آشفتگی واجتماع و انسانهای سر در گم را در دايره افكار خويش و مناسبات اجتماعی تصوير می‌كند.
ساراماگو تأكيد بر اين حقيقت دارد كه اعمال انسانی در « موقعيت» معنا می‌شود و ملاك مطلقی برای قضاوت وجود ندارد، زيرا موقعيت انسان ثابت نيست و در تحول دائمی است. در يك كلام ساده، دغدغه عمده ذهن ساراماگو در اين رمان فلسفی، مسئله سرگشتگی انسان معاصر يا « انسان در موقعيت» است كه از خلال ابعاد و لايه های مختلف و واكنشهای آنان بررسی می شود.
از ديگر مايه‌های اصلي رمان نقد خشونت و ميليتاريسم، اطاعات كوركورانه ، ديكتاتوری و سير تاريخی و فراگير بودن آن است.
در شهری كه اپيدمی وحشتناك كوري- نه كوری سياه و تاريك، كه كوری سفيد و تابناك- شيوع پيدا می‌كند و نمی‌دانيم كجاست و می‌تواند هر جايی باشد، خيابانها نام ندارد. شخصيتهای رمان نيز نام ندارد.
كوری مورد نظر ساراماگو كوری معنوی است. سازماندهی و قانونمندی و رفتار عاقلانه خود به نوعی آغاز بينایی است. ساراماگو كلام پيچيده و چند پهلويش را در دهان تك تك شخصيتهای كتاب و مخصوصا در پايان در دهان زن دكتر گذاشته است:« چرا ما كور شديم، نمی دانم ،شايد روزی بفهميم ، مي‌خواهی عقيده مرا بدانی ، بله ، بگو ، فكر نمی‌كنم ما كور شديم ، فكر می‌كنم ما كور هستيم، كور اما بينا، كورهايی كه می‌توانند ببينند اما نمی‌بينند.»
ساراماگو در « كوری» تعهد و باور عميق خود را به عدالت اجتماعی، احترام به خرد و عقل سليم همراه با تزكيه روح و جسم كه تنها را ضمانت پايدار ماندن هر جامعه‌ای است درغالب يك رمان هنرمندان و شگفت انگيز به ما ارمغان ميدهد.
#كوری در سال ۱۹۹۵ منتشر شد. ساراماگو می گويد:« اين كوری واقعی نيست ، تمثيلی است. كور شدن عقل و فهم انسان است. ما انسانها عقل داريم و عاقلانه رفتار نمي‌كنيم....»
#صوتی
👇👇👇
📕 #کوری
✍ #ژوزه_ساراماگو
« كوري» يك رمان خاص است، يك اثر تمثيلی ، بيرون از حصار زمان و مكان، يك رمان معترضانه اجتماعی، سياسی كه آشفتگی واجتماع و انسانهای سر در گم را در دايره افكار خويش و مناسبات اجتماعی تصوير می‌كند.
ساراماگو تأكيد بر اين حقيقت دارد كه اعمال انسانی در « موقعيت» معنا می‌شود و ملاك مطلقی برای قضاوت وجود ندارد، زيرا موقعيت انسان ثابت نيست و در تحول دائمی است. در يك كلام ساده، دغدغه عمده ذهن ساراماگو در اين رمان فلسفی، مسئله سرگشتگی انسان معاصر يا « انسان در موقعيت» است كه از خلال ابعاد و لايه های مختلف و واكنشهای آنان بررسی می شود.
از ديگر مايه‌های اصلي رمان نقد خشونت و ميليتاريسم، اطاعات كوركورانه ، ديكتاتوری و سير تاريخی و فراگير بودن آن است.
در شهری كه اپيدمی وحشتناك كوري- نه كوری سياه و تاريك، كه كوری سفيد و تابناك- شيوع پيدا می‌كند و نمی‌دانيم كجاست و می‌تواند هر جايی باشد، خيابانها نام ندارد. شخصيتهای رمان نيز نام ندارد.
كوری مورد نظر ساراماگو كوری معنوی است. سازماندهی و قانونمندی و رفتار عاقلانه خود به نوعی آغاز بينایی است. ساراماگو كلام پيچيده و چند پهلويش را در دهان تك تك شخصيتهای كتاب و مخصوصا در پايان در دهان زن دكتر گذاشته است:« چرا ما كور شديم، نمی دانم ،شايد روزی بفهميم ، مي‌خواهی عقيده مرا بدانی ، بله ، بگو ، فكر نمی‌كنم ما كور شديم ، فكر می‌كنم ما كور هستيم، كور اما بينا، كورهايی كه می‌توانند ببينند اما نمی‌بينند.»
ساراماگو در « كوری» تعهد و باور عميق خود را به عدالت اجتماعی، احترام به خرد و عقل سليم همراه با تزكيه روح و جسم كه تنها را ضمانت پايدار ماندن هر جامعه‌ای است درغالب يك رمان هنرمندان و شگفت انگيز به ما ارمغان ميدهد.
#كوری در سال ۱۹۹۵ منتشر شد. ساراماگو می گويد:« اين كوری واقعی نيست ، تمثيلی است. كور شدن عقل و فهم انسان است. ما انسانها عقل داريم و عاقلانه رفتار نمي‌كنيم....»
#صوتی
👇👇👇
@Library_Telegram
✍ #ژوزه_ساراماگو
« كوري» يك رمان خاص است، يك اثر تمثيلی ، بيرون از حصار زمان و مكان، يك رمان معترضانه اجتماعی، سياسی كه آشفتگی واجتماع و انسانهای سر در گم را در دايره افكار خويش و مناسبات اجتماعی تصوير می‌كند.
ساراماگو تأكيد بر اين حقيقت دارد كه اعمال انسانی در « موقعيت» معنا می‌شود و ملاك مطلقی برای قضاوت وجود ندارد، زيرا موقعيت انسان ثابت نيست و در تحول دائمی است. در يك كلام ساده، دغدغه عمده ذهن ساراماگو در اين رمان فلسفی، مسئله سرگشتگی انسان معاصر يا « انسان در موقعيت» است كه از خلال ابعاد و لايه های مختلف و واكنشهای آنان بررسی می شود.
از ديگر مايه‌های اصلي رمان نقد خشونت و ميليتاريسم، اطاعات كوركورانه ، ديكتاتوری و سير تاريخی و فراگير بودن آن است.
در شهری كه اپيدمی وحشتناك كوري- نه كوری سياه و تاريك، كه كوری سفيد و تابناك- شيوع پيدا می‌كند و نمی‌دانيم كجاست و می‌تواند هر جايی باشد، خيابانها نام ندارد. شخصيتهای رمان نيز نام ندارد.
كوری مورد نظر ساراماگو كوری معنوی است. سازماندهی و قانونمندی و رفتار عاقلانه خود به نوعی آغاز بينایی است. ساراماگو كلام پيچيده و چند پهلويش را در دهان تك تك شخصيتهای كتاب و مخصوصا در پايان در دهان زن دكتر گذاشته است:« چرا ما كور شديم، نمی دانم ،شايد روزی بفهميم ، مي‌خواهی عقيده مرا بدانی ، بله ، بگو ، فكر نمی‌كنم ما كور شديم ، فكر می‌كنم ما كور هستيم، كور اما بينا، كورهايی كه می‌توانند ببينند اما نمی‌بينند.»
ساراماگو در « كوری» تعهد و باور عميق خود را به عدالت اجتماعی، احترام به خرد و عقل سليم همراه با تزكيه روح و جسم كه تنها را ضمانت پايدار ماندن هر جامعه‌ای است درغالب يك رمان هنرمندان و شگفت انگيز به ما ارمغان ميدهد.
#كوری در سال ۱۹۹۵ منتشر شد. ساراماگو می گويد:« اين كوری واقعی نيست ، تمثيلی است. كور شدن عقل و فهم انسان است. ما انسانها عقل داريم و عاقلانه رفتار نمي‌كنيم....»
#صوتی
👇👇👇
@Library_Telegram