امروز چهارشنبه #تیر_شید
۶ فروردین ۱۴۰۴ خورشیدی
🔴 نوروز بزرگ، زادروز و روز بزرگداشتِ پیامبر ایرانی اشوزرتشت
امروز، خورداد روز از ماه فروردین (ششم فروردین ماه)، زادروزِ آموزگارِ اخلاقِ ایرانیان، "اشوزرتشت" است. زرتشت شاعر و فیلسوفِ خِردگرای ایرانی، تأثیرِ شگرفی بر فلسفه‌ی یونان گذاشت و عصاره‌ی آن‌چه را که او به مردم آموخت و توصیه می‌کرد، خلاصه میشود در:
اندیشه نیک
گفتار نیک
کِردارِ نیک.
و این یعنی انسانیّت...
چند سالی‌ست که روز ششم فروردین، به بهانه‌ی زادروزِ زرتشت، بعنوانِ روزِ بزرگداشتِ این فیلسوف ایرانی در گاه‌شمارِ رسمی ایران ثبت شده است.
ابوریحان بیرونی در آثارالباقیه نوشته است که ششم نوروز (خورداد روز از ماه فروردین) یا نوروزِ بزرگ، نزد ایرانیان جشنی بزرگ است که به آن، روز امید هم می‌گویند، روزی که در آن [طبقِ اساطیر ایرانی] ، سیاره هرمزد (مُشتری) آفریده شده و کیخسرو (پادشاه آرمانی در اساطیر ایرانی و فرزند سیاوش و فرنگیس) در این روز به آسمان رفت.
ششم فروردین ماه به نام‌های «روز امید» روز «اسپیدا نوشت» یا روز «نوروز بزرگ» خوانده میشود و از روزهای خجسته ایرانیان است که همراه با شادی و مراسم آب پاشی برگزار میشود و در تقویم سُغدی و خوارزمی روز آغاز سال‌نو است.
در متن پهلوی «ماهِ فروردین، روزِ خرداد» رویدادهای بسیاری به این روز منسوب شده است؛ از جمله:
پیدایی کیومرث و هوشنگ
زایش اشو زرتشت پیام آور آریایی
روییدن مشی و مشیانه
تیراندازی آرش شیواتیر
غلبه سام نریمان بر اژدهاک
پیدایی دوباره شاه کیخسرو "از جاودانان در باورهای ایرانی"
همپُرسگی زرتشت با اهورامزدا
و نام «روز امید» به خاطر انتظار پیدایی دوباره کیخسرو و دیگر جاودانان و نجات بخشان به این روز داده شده است.
در منابع کهنی از دانشمندانی چون ابوریحان بیرونی، فردوسی بزرگ، ابن ندیم و غیره نیز اختراع خط به دست جمشید و بر تخت نشستن وی گزارش شده است بدینگونه که:
روزی که جمشید خط نوشت و به‌مردم مژده داد که روش او خدای را خوش آمده و به‌پاداش کارهایش، گرما، سرما، پیری و رشک را از مردمان دور می‌کند، روز ششم فروردین ماه بود.
#جشن_ایرانی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۶ فروردین ۱۴۰۴ خورشیدی
🔴 نوروز بزرگ، زادروز و روز بزرگداشتِ پیامبر ایرانی اشوزرتشت
امروز، خورداد روز از ماه فروردین (ششم فروردین ماه)، زادروزِ آموزگارِ اخلاقِ ایرانیان، "اشوزرتشت" است. زرتشت شاعر و فیلسوفِ خِردگرای ایرانی، تأثیرِ شگرفی بر فلسفه‌ی یونان گذاشت و عصاره‌ی آن‌چه را که او به مردم آموخت و توصیه می‌کرد، خلاصه میشود در:
اندیشه نیک
گفتار نیک
کِردارِ نیک.
و این یعنی انسانیّت...
چند سالی‌ست که روز ششم فروردین، به بهانه‌ی زادروزِ زرتشت، بعنوانِ روزِ بزرگداشتِ این فیلسوف ایرانی در گاه‌شمارِ رسمی ایران ثبت شده است.
ابوریحان بیرونی در آثارالباقیه نوشته است که ششم نوروز (خورداد روز از ماه فروردین) یا نوروزِ بزرگ، نزد ایرانیان جشنی بزرگ است که به آن، روز امید هم می‌گویند، روزی که در آن [طبقِ اساطیر ایرانی] ، سیاره هرمزد (مُشتری) آفریده شده و کیخسرو (پادشاه آرمانی در اساطیر ایرانی و فرزند سیاوش و فرنگیس) در این روز به آسمان رفت.
ششم فروردین ماه به نام‌های «روز امید» روز «اسپیدا نوشت» یا روز «نوروز بزرگ» خوانده میشود و از روزهای خجسته ایرانیان است که همراه با شادی و مراسم آب پاشی برگزار میشود و در تقویم سُغدی و خوارزمی روز آغاز سال‌نو است.
در متن پهلوی «ماهِ فروردین، روزِ خرداد» رویدادهای بسیاری به این روز منسوب شده است؛ از جمله:
پیدایی کیومرث و هوشنگ
زایش اشو زرتشت پیام آور آریایی
روییدن مشی و مشیانه
تیراندازی آرش شیواتیر
غلبه سام نریمان بر اژدهاک
پیدایی دوباره شاه کیخسرو "از جاودانان در باورهای ایرانی"
همپُرسگی زرتشت با اهورامزدا
و نام «روز امید» به خاطر انتظار پیدایی دوباره کیخسرو و دیگر جاودانان و نجات بخشان به این روز داده شده است.
در منابع کهنی از دانشمندانی چون ابوریحان بیرونی، فردوسی بزرگ، ابن ندیم و غیره نیز اختراع خط به دست جمشید و بر تخت نشستن وی گزارش شده است بدینگونه که:
روزی که جمشید خط نوشت و به‌مردم مژده داد که روش او خدای را خوش آمده و به‌پاداش کارهایش، گرما، سرما، پیری و رشک را از مردمان دور می‌کند، روز ششم فروردین ماه بود.
#جشن_ایرانی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
جشن سیزده‌به‌در؛ آیین باشکوه نوروز
سیزده‌به‌در یکی از آیین‌های نوروزی است که به درازای چند هزار سال از آن می گذرد. سیزده نوروزی برابر با روز تیر و ماه فروردین، از کهن آیین‌های نیاکان ما ایرانیان است که از هزاره‌های دور آن را به نیکی پاس داشته‌ایم
«سیزده به در» همان گونه که از آن بر می‌آید یعنی ۱۳ را بیرون برو، در این روز مردم به دشت و دمن می‌روند شادی می‌کنند و سبزه‌های سبز کرده را به آب روان می‌اندازند. این‌که آیین سیزده‌به‌در می‌باید بیرون از خانه برگزار شود در بن و ژرفای خود ستایشی است پرشور از داده‌های آفرینش و زیبایی‌های گیتی و هرآنچه مایه زندگانی است. ایرانیان در این روز هنگامی که از خانه به دشت و دمن می‌روند پدیده‌های گیتی را که زندگانی آدمی بدان‌ها پیوند خورده، گرامی می‌دارند و می‌کوشند تا بدین سان زندگانی‌شان را بشگون و همایون بگردانند، بهار سال را به فرخندگی آغاز کنند و شالوده‌ی سالی فرخنده را برنهند.
در ایران باستان روز سیزدهم، به نشانه‌ی رهایی، به دامن طبیعت و آبهای روان می‌روند و روز را با شادمانی و سرخوشی می‌گذرانند.
سبزه به آب افکندن هم از آیین‌های روز سیزدهم فروردین است و پیشینه‌ی بسیار کهنی دارد. استوره‌شناسان می‌گویند که افکندن سبزه‌های تازه سربرآورده‌ی نوروزی به آب روان جویبارها، دادن پیشکش به ایزد آب «آناهیتا» و ایزد باران و جویبارها «تیر» است. بدینگونه گیاهی را که خود این ایزدان پرورانده‌اند به خود آنها بازمی‌گردد و برکت و باروری را در سال نو پدید می‌آورد.
این را هم از یاد نبریم که در گاهشمار زرتشتی روز سیزدهم هر ماه نماد باران «تیر» است. در این روز نیایش‌هایی انجام میشود و مردم آرزو می‌کنند که باران ببارد و سبزه و گیاه بروید و زندگی تازگی و شادابی از سر بگیرد. آیینی که هنوز هم در میان ایرانیان دیده میشود این است که سبزه خوان نوروزی را از خانه به همراه می‌برده‌اند تا به آب روان بسپارند. آب و سبزه هر دو نشانه‌های آبادانی، فراخی، روزی، شکفتگی و شادابی‌اند. پیوند سبزه با آب پیوندی است بسیار بشگون و همایون.
از روزگاران کهن، ایرانیان، یک هفته مانده به نوروز، گندم یا جو یا عدس در آب سبز میکردند و چون سر برمی‌آورد، سبزه را در ظرفی می‌گذاشتند و تا روز 13 فروردین نگه می‌داشتند و روز سیزه‌بدر دور می‌انداختند. برخی‌ها هم که خوش ذوق‌تر بودند، تخم شاهی یا تره‌تیزک را که خیلی زود رشد می‌کرد، روی پارچه‌ای سبز میکردند و پارچه را دور کوزه یا هر ظرف دیگری می‌کشیدند. البته گل نرگس و سنبل هم جز جدایی‌ناپذیری از آیین نوروزی است و در هر خانه‌ای پای سفره‌ی هفت‌سین گذاشته میشود
رویدادنگارها می‌نویسند که تا همین صد، صد و چند سال پیش که مردم بار و بندیل می‌بستند و روز سیزه فروردین با سماورهای کوچک و بقچه بسته‌هایی که پُر از خوراکی بود به دشت و صحرا میرفتند و کنار جویبارها و سبزه‌زارها می‌نشستند، دسته‌های آوازخوان و تارزن با گرفتن ده شاهی پنج شاهی مردم را سرگرم میکردند و داش‌مشدی‌ها و میمون‌بازها و خرس‌بازها و حاجی‌فیروزها و گروه‌های دیگر مردم را به پای بساط معرکه‌گیری خود می‌کشاندند. هم آنها را سرگرم میکردند و هم خود به نان و نوایی می‌رسیدند. کار خیمه‌شب‌بازها هم سکه بود. برای همین بود که مردم روز پیش از سیزده‌بدر آرزو میکردند که هوا آفتابی و گرم باشد. حتا در برخی از جاها برای برآورده شدن این آرزو، دست به کارهای شگفت‌آور و خرافی هم می‌زدند. همانند سرمه کشیدن چشم خروس خانه! تا فردا آسمانی آفتابی داشته باشند. «گرگم به هوا» و «الاکلنگ» و «تاب‌بازی» و بازی‌های دیگر هم که جای خود دارد و بازی کردن آنها در روز سیزده‌بدر، از یاد کسی نمی‌رود.
نوروز، که نوشدن اندیشه‌ها و کوشش برای بهترین شدن است، آیینی بس نیکو و پرمفهمومی را در نهاد خود دارد
باید همواره به یاد داشته باشیم که جهان امروز، نه با چشمداشت بر خاک و سرزمین که با تاختن بر اندیشه‌ها، باورها و هویت ملی، چیرگی بر مردمان را در سر می‌پروراند، تا همه ارزش‌های تاریخی خود را به فراموشی بسپارند. در دنیای امروزی با تکیه بر تاریخ و فرهنگ خویش، آیین‌های نیک نیاکانی را به درستی پاس بداریم. با خرد و اگاهی نگاهبان ریشه‌های فرهنگی خود باشیم.
سیزده‌به‌در جشن سیزده نوروز گرامی باد
#جشنهای_باستانی
#سیزده_بدر
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
سیزده‌به‌در یکی از آیین‌های نوروزی است که به درازای چند هزار سال از آن می گذرد. سیزده نوروزی برابر با روز تیر و ماه فروردین، از کهن آیین‌های نیاکان ما ایرانیان است که از هزاره‌های دور آن را به نیکی پاس داشته‌ایم
«سیزده به در» همان گونه که از آن بر می‌آید یعنی ۱۳ را بیرون برو، در این روز مردم به دشت و دمن می‌روند شادی می‌کنند و سبزه‌های سبز کرده را به آب روان می‌اندازند. این‌که آیین سیزده‌به‌در می‌باید بیرون از خانه برگزار شود در بن و ژرفای خود ستایشی است پرشور از داده‌های آفرینش و زیبایی‌های گیتی و هرآنچه مایه زندگانی است. ایرانیان در این روز هنگامی که از خانه به دشت و دمن می‌روند پدیده‌های گیتی را که زندگانی آدمی بدان‌ها پیوند خورده، گرامی می‌دارند و می‌کوشند تا بدین سان زندگانی‌شان را بشگون و همایون بگردانند، بهار سال را به فرخندگی آغاز کنند و شالوده‌ی سالی فرخنده را برنهند.
در ایران باستان روز سیزدهم، به نشانه‌ی رهایی، به دامن طبیعت و آبهای روان می‌روند و روز را با شادمانی و سرخوشی می‌گذرانند.
سبزه به آب افکندن هم از آیین‌های روز سیزدهم فروردین است و پیشینه‌ی بسیار کهنی دارد. استوره‌شناسان می‌گویند که افکندن سبزه‌های تازه سربرآورده‌ی نوروزی به آب روان جویبارها، دادن پیشکش به ایزد آب «آناهیتا» و ایزد باران و جویبارها «تیر» است. بدینگونه گیاهی را که خود این ایزدان پرورانده‌اند به خود آنها بازمی‌گردد و برکت و باروری را در سال نو پدید می‌آورد.
این را هم از یاد نبریم که در گاهشمار زرتشتی روز سیزدهم هر ماه نماد باران «تیر» است. در این روز نیایش‌هایی انجام میشود و مردم آرزو می‌کنند که باران ببارد و سبزه و گیاه بروید و زندگی تازگی و شادابی از سر بگیرد. آیینی که هنوز هم در میان ایرانیان دیده میشود این است که سبزه خوان نوروزی را از خانه به همراه می‌برده‌اند تا به آب روان بسپارند. آب و سبزه هر دو نشانه‌های آبادانی، فراخی، روزی، شکفتگی و شادابی‌اند. پیوند سبزه با آب پیوندی است بسیار بشگون و همایون.
از روزگاران کهن، ایرانیان، یک هفته مانده به نوروز، گندم یا جو یا عدس در آب سبز میکردند و چون سر برمی‌آورد، سبزه را در ظرفی می‌گذاشتند و تا روز 13 فروردین نگه می‌داشتند و روز سیزه‌بدر دور می‌انداختند. برخی‌ها هم که خوش ذوق‌تر بودند، تخم شاهی یا تره‌تیزک را که خیلی زود رشد می‌کرد، روی پارچه‌ای سبز میکردند و پارچه را دور کوزه یا هر ظرف دیگری می‌کشیدند. البته گل نرگس و سنبل هم جز جدایی‌ناپذیری از آیین نوروزی است و در هر خانه‌ای پای سفره‌ی هفت‌سین گذاشته میشود
رویدادنگارها می‌نویسند که تا همین صد، صد و چند سال پیش که مردم بار و بندیل می‌بستند و روز سیزه فروردین با سماورهای کوچک و بقچه بسته‌هایی که پُر از خوراکی بود به دشت و صحرا میرفتند و کنار جویبارها و سبزه‌زارها می‌نشستند، دسته‌های آوازخوان و تارزن با گرفتن ده شاهی پنج شاهی مردم را سرگرم میکردند و داش‌مشدی‌ها و میمون‌بازها و خرس‌بازها و حاجی‌فیروزها و گروه‌های دیگر مردم را به پای بساط معرکه‌گیری خود می‌کشاندند. هم آنها را سرگرم میکردند و هم خود به نان و نوایی می‌رسیدند. کار خیمه‌شب‌بازها هم سکه بود. برای همین بود که مردم روز پیش از سیزده‌بدر آرزو میکردند که هوا آفتابی و گرم باشد. حتا در برخی از جاها برای برآورده شدن این آرزو، دست به کارهای شگفت‌آور و خرافی هم می‌زدند. همانند سرمه کشیدن چشم خروس خانه! تا فردا آسمانی آفتابی داشته باشند. «گرگم به هوا» و «الاکلنگ» و «تاب‌بازی» و بازی‌های دیگر هم که جای خود دارد و بازی کردن آنها در روز سیزده‌بدر، از یاد کسی نمی‌رود.
نوروز، که نوشدن اندیشه‌ها و کوشش برای بهترین شدن است، آیینی بس نیکو و پرمفهمومی را در نهاد خود دارد
باید همواره به یاد داشته باشیم که جهان امروز، نه با چشمداشت بر خاک و سرزمین که با تاختن بر اندیشه‌ها، باورها و هویت ملی، چیرگی بر مردمان را در سر می‌پروراند، تا همه ارزش‌های تاریخی خود را به فراموشی بسپارند. در دنیای امروزی با تکیه بر تاریخ و فرهنگ خویش، آیین‌های نیک نیاکانی را به درستی پاس بداریم. با خرد و اگاهی نگاهبان ریشه‌های فرهنگی خود باشیم.
سیزده‌به‌در جشن سیزده نوروز گرامی باد
#جشنهای_باستانی
#سیزده_بدر
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
↩️ سیزده‌بدر خجسته باد.
💠 این جشن همانا آیینی‌ست به پاس پیوند ژرف انسان با طبیعت که ریشه‌های ارج نهادن به آن در فرهنگ ایرانی است.
💠 پس امید است همچنان که این آیین نوروزی را در دامان طبیعت و در کنار خانواده با شادمانی سپری می‌کنیم، مراقب زیست‌بوم نیز باشیم و از هر گونه آلوده‌سازی و آسیب به آن بپرهیزیم.
✅️شادی آیین ماست
نگهدارنده آیین پاک ایران باشیم به بهترین شکل این مراسم رو برگزار می کنیم 😍
🔻روز سیزده‌بدر، روز نگهداری از طبیعت و لذت بردن از همنشینی در طبیعت است، نه تخریب آن!
✅در آیین نیاکان‌مان، رفتن به کنار آبهای روان و آرزوی سالی پُر باران و زمینی حاصلخیز مرسوم بوده. آنها از طبیعت نگهداری میکردند، آب و جنگل را آلوده نمیکردند، شاخ و برگ نورسیده را از ساقه جدا نمیکردند و دوستی نزدیکی با هنجار هستی داشتند.
👈ما نیز چنین باشیم!سیزده بدر، نماد آفرینش
در باور آریایی روز سیزده بدر، نه تنها نحس نبوده و نیست، بلکه بسیار هم نیک است و نماد پیوند آب و خاک، نماد زایش و زایندگی، نماد آسمانی پر باران و زمینی حاصلخیز و خانواده ای شاد است.
⚘#سیزده_بدر_خجسته_و_شاد
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
💠 این جشن همانا آیینی‌ست به پاس پیوند ژرف انسان با طبیعت که ریشه‌های ارج نهادن به آن در فرهنگ ایرانی است.
💠 پس امید است همچنان که این آیین نوروزی را در دامان طبیعت و در کنار خانواده با شادمانی سپری می‌کنیم، مراقب زیست‌بوم نیز باشیم و از هر گونه آلوده‌سازی و آسیب به آن بپرهیزیم.
✅️شادی آیین ماست
نگهدارنده آیین پاک ایران باشیم به بهترین شکل این مراسم رو برگزار می کنیم 😍
🔻روز سیزده‌بدر، روز نگهداری از طبیعت و لذت بردن از همنشینی در طبیعت است، نه تخریب آن!
✅در آیین نیاکان‌مان، رفتن به کنار آبهای روان و آرزوی سالی پُر باران و زمینی حاصلخیز مرسوم بوده. آنها از طبیعت نگهداری میکردند، آب و جنگل را آلوده نمیکردند، شاخ و برگ نورسیده را از ساقه جدا نمیکردند و دوستی نزدیکی با هنجار هستی داشتند.
👈ما نیز چنین باشیم!سیزده بدر، نماد آفرینش
در باور آریایی روز سیزده بدر، نه تنها نحس نبوده و نیست، بلکه بسیار هم نیک است و نماد پیوند آب و خاک، نماد زایش و زایندگی، نماد آسمانی پر باران و زمینی حاصلخیز و خانواده ای شاد است.
⚘#سیزده_بدر_خجسته_و_شاد
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
امروز یکشنبه #مهرشید
۱۷ فروردین ۱۴۰۴ خورشیدی
#جشن_سروشگان
هفدهمین روز از هر ماه در گاه شماری ایرانی #سروش نام دارد و هفدهم فروردین نخستین روز سروش سال ، هنگام جشن سروشگان یا جشن هفده روز است.
ایرانیان در این روز به عبادت و نیایش پروردگار پرداخته و به زیارتگاه میرفتند. سروش در میان ایزدان نخستین کسی است که زبان به ستایش خداوند و نیایش امشا «سپندان» گشود ، نخستین کسی که مراسم مذهبی به جای آورد و پنج گاتهای زرتشت را بسرود.
ایزد سروش بر آن است تا نیروهای اهریمنی چون (خشم) ،(کنده یا مستی)،(بوشاسب یا خواب و تنبلی) و مهمتر از همه (دروغ) را از میان ببرد.
#ابوریحان_بیرونی می‌نویسد:
سروش اولین کسی است که مردم را برای ستایش پروردگار به زمزمه کردن امر کرده است در این روز دعا و عبادت کردن و به معبد رفتن بسیار نیک است.
#جشنهای_باستانی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۱۷ فروردین ۱۴۰۴ خورشیدی
#جشن_سروشگان
هفدهمین روز از هر ماه در گاه شماری ایرانی #سروش نام دارد و هفدهم فروردین نخستین روز سروش سال ، هنگام جشن سروشگان یا جشن هفده روز است.
ایرانیان در این روز به عبادت و نیایش پروردگار پرداخته و به زیارتگاه میرفتند. سروش در میان ایزدان نخستین کسی است که زبان به ستایش خداوند و نیایش امشا «سپندان» گشود ، نخستین کسی که مراسم مذهبی به جای آورد و پنج گاتهای زرتشت را بسرود.
ایزد سروش بر آن است تا نیروهای اهریمنی چون (خشم) ،(کنده یا مستی)،(بوشاسب یا خواب و تنبلی) و مهمتر از همه (دروغ) را از میان ببرد.
#ابوریحان_بیرونی می‌نویسد:
سروش اولین کسی است که مردم را برای ستایش پروردگار به زمزمه کردن امر کرده است در این روز دعا و عبادت کردن و به معبد رفتن بسیار نیک است.
#جشنهای_باستانی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
امرووز سه شنبه #بهرام_شید
۱۹ فروردین ۱۴۰۴ خورشیدی
جشن "فروردین‌گان" (فرودگ)
جشنی برای شادی روان درگذشتگان در آیین ایران باستان
📖در گاه‌شماری ایران باستان در هر ماہ، در روزی ڪه با نام آن ماہ همنام بود، جشنی برگزار میشد كه بی‌گمان برای زندگی اجتماعی انسان‌ها سودمند بوده و پيش رفت روز افزون جامعه را به همراه داشته است.
در همه‌‌ی اين جشن‌‌ها آرمان‌‌هايی سپنت و ورجاوند چون ستايش پروردگار ، گردهم‌آيی، شادی و داد و دهش ديده میشود.
نخستين جشن ماهانه در هر سال، جشن فروردين‌‌گان نام دارد كه روز فروردين از ماه فروردين برابر با نوزدهم فروردین است و به آن «فُرودگ» هم می‌گويند.
روز و ماہ فروردین به چم فروهرها (به معنی روان درگذشتگان) و این جشن در روزگار باستان، جشن فروهرها یا روان درگذشته بود.
ایرانیان پیشین بر این باور بودند ڪه بایستی در این روز پذیرایی شایانی از روان نیاڪان خود بنمایند.
این روز را اکنون برخی از ایرانیان برای گرامی‌داشت فرورهای پاڪان و روان ورجاوند نیاڪان و گذشتگان خویش جشن باشڪوهی گرفته و با آیینی ویژہ این جشن را برگزار می‌نمایند.
"ابوریحان بیرونی" دربارہ این جشن چنین در"آثارالباقیه" نوشته است:
«ایرانیان در هنگام فروردگان در خانه‌ے مردہ و بالای بام خانه، در فارس و خوارزم، برای پذیرایی روان مردہ خوراڪی می‌گذارند و بوی خوش بخور می‌ڪنند.»
اين جشن، در پيوند با فروهر(روان) پاک درگذشتگان و نياكان است، از اين‌رو ایرانيان، برای شادی روان و فَروَهر درگذشتگان خود، به آرامگاه‌ها می‌روند.
در اين جشن، هر فردی گُل، گياه، ميوه، «لُرک» (تركيبی از ميوه‌های خشک مانند، خرما، انجير، سنجد، كشمش، بادام، برگه‌خشک ميوه‌ها) با خود می‌آورد.
بانوان آش، سيرُگ، سيرو سِداب و ديگر خوراكی‌‌ها را آماده می‌كنند.
باشندگان با نيايش‌های خود و با روشن كردن شمع و گذاشتن مواد خوشبو كننده بر روی آتش، بر روان و فروهر درگذشتگان درود می‌فرستند.
#جشن_فروردین‌گان خجسته و همایون باد.🌺
#جشنهای_باستانی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۱۹ فروردین ۱۴۰۴ خورشیدی
جشن "فروردین‌گان" (فرودگ)
جشنی برای شادی روان درگذشتگان در آیین ایران باستان
📖در گاه‌شماری ایران باستان در هر ماہ، در روزی ڪه با نام آن ماہ همنام بود، جشنی برگزار میشد كه بی‌گمان برای زندگی اجتماعی انسان‌ها سودمند بوده و پيش رفت روز افزون جامعه را به همراه داشته است.
در همه‌‌ی اين جشن‌‌ها آرمان‌‌هايی سپنت و ورجاوند چون ستايش پروردگار ، گردهم‌آيی، شادی و داد و دهش ديده میشود.
نخستين جشن ماهانه در هر سال، جشن فروردين‌‌گان نام دارد كه روز فروردين از ماه فروردين برابر با نوزدهم فروردین است و به آن «فُرودگ» هم می‌گويند.
روز و ماہ فروردین به چم فروهرها (به معنی روان درگذشتگان) و این جشن در روزگار باستان، جشن فروهرها یا روان درگذشته بود.
ایرانیان پیشین بر این باور بودند ڪه بایستی در این روز پذیرایی شایانی از روان نیاڪان خود بنمایند.
این روز را اکنون برخی از ایرانیان برای گرامی‌داشت فرورهای پاڪان و روان ورجاوند نیاڪان و گذشتگان خویش جشن باشڪوهی گرفته و با آیینی ویژہ این جشن را برگزار می‌نمایند.
"ابوریحان بیرونی" دربارہ این جشن چنین در"آثارالباقیه" نوشته است:
«ایرانیان در هنگام فروردگان در خانه‌ے مردہ و بالای بام خانه، در فارس و خوارزم، برای پذیرایی روان مردہ خوراڪی می‌گذارند و بوی خوش بخور می‌ڪنند.»
اين جشن، در پيوند با فروهر(روان) پاک درگذشتگان و نياكان است، از اين‌رو ایرانيان، برای شادی روان و فَروَهر درگذشتگان خود، به آرامگاه‌ها می‌روند.
در اين جشن، هر فردی گُل، گياه، ميوه، «لُرک» (تركيبی از ميوه‌های خشک مانند، خرما، انجير، سنجد، كشمش، بادام، برگه‌خشک ميوه‌ها) با خود می‌آورد.
بانوان آش، سيرُگ، سيرو سِداب و ديگر خوراكی‌‌ها را آماده می‌كنند.
باشندگان با نيايش‌های خود و با روشن كردن شمع و گذاشتن مواد خوشبو كننده بر روی آتش، بر روان و فروهر درگذشتگان درود می‌فرستند.
#جشن_فروردین‌گان خجسته و همایون باد.🌺
#جشنهای_باستانی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
امـروز چهارشنبه؛ #تیر_شید
۲۷ فروردین ۱۴۰۴خورشیدی
✅ روزی كه"تخت جمشيد" پايتخت ايران نامیده شد(465 پ.زایش)
📖اردشیر یکم که بر جای پدر نشسته و شاه ایران شد خواست كه تخت جمشيد پايتخت ايران باشد.
کهن‌نگاران يونان باستان تخت جمشید را در جهان به"پرسپوليس" نامیدند.
اردشیر یکم در پاسارگاد که برجای پدرش خشايارشاه بر تخت نشسته بود و بر سرزمینی از دانوب تا سند و از سیردریا تا سودان، مصر و خاور ليبی امروز فرمانروایی می‌کرد.
برپایه گاهنامه‌ی ۱۶ آوریل ۴۶۵ سال پیش از زایش را روز برگزاری جشن پایتخت شدن تخت جمشید در زبان‌ها افتاده است.
در آن سال جشن نوروز در تخت جمشيد برگزار شده بود و ۲۷ روز پس از نوروز به خواست شاه به جابجایی پایتخت از پاسارگاد به تخت جمشید گفته شد و به آگاهی مردم رسید.
چرا این خواسته چهار هفته پس از نوروز گرفته و گفته شده بود؟
چون ارزش روز جشن ايرانيان(نوروز) چنان بوده است كه نبايد زیر نام جابجایی پايتخت و شهر تازه ساز تخت جمشید پنهان میشد.
برنامه ساختن تخت جمشيد کار داريوش بزرگ است.
کار ساختن شهر، كاخ شاه و تالارهای پذيرايی تخت جمشید ۵۱ سال به درازا كشيده بود.
سامانه پیوند و پستخانه ایران ۲۵ سده چنان پیشرفته بود که هر پیامی، کمتر از یک هفته به آگاهی همه کشور می‌رسید.
ساختمان تخت جمشيد كه بدست اسكندر مقدونی به آتش كشيده شد از دیدگاه گستره و هنر ساختاری و شیوه کارشناسی ارزشمندترین ساختمان پيش از زایش و نماد پیشرفت جهان باستان و نشانه شکوه ايران و ايرانی است.
همچنين در همان روز گفته شده بود كه "شوش" همچنان پايتخت دیوانی ايران و شهر درباری خواهد بود كه در هنگام گرما، كارمندان در شهر همدان انجام کار می‌كنند.
در آگهی در این باره آمده بود که شاید شاه نيز زمستان را در آنجا (شهر شوش) باشد.
برای همين کهن‌نگاران يونانی، ايران زمان هخامنشیان را، كشوری دارای سه پايتخت، نوشته‌اند.
💫روز"فرهنگ پهلوانی و ورزش زورخانه‌ای"
💫واگیر کردن شهر"مرو"بدست سردارایرانی ابومسلم خراسانی(۱۳۰ مهی)
#تاریخ_ایران
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۲۷ فروردین ۱۴۰۴خورشیدی
✅ روزی كه"تخت جمشيد" پايتخت ايران نامیده شد(465 پ.زایش)
📖اردشیر یکم که بر جای پدر نشسته و شاه ایران شد خواست كه تخت جمشيد پايتخت ايران باشد.
کهن‌نگاران يونان باستان تخت جمشید را در جهان به"پرسپوليس" نامیدند.
اردشیر یکم در پاسارگاد که برجای پدرش خشايارشاه بر تخت نشسته بود و بر سرزمینی از دانوب تا سند و از سیردریا تا سودان، مصر و خاور ليبی امروز فرمانروایی می‌کرد.
برپایه گاهنامه‌ی ۱۶ آوریل ۴۶۵ سال پیش از زایش را روز برگزاری جشن پایتخت شدن تخت جمشید در زبان‌ها افتاده است.
در آن سال جشن نوروز در تخت جمشيد برگزار شده بود و ۲۷ روز پس از نوروز به خواست شاه به جابجایی پایتخت از پاسارگاد به تخت جمشید گفته شد و به آگاهی مردم رسید.
چرا این خواسته چهار هفته پس از نوروز گرفته و گفته شده بود؟
چون ارزش روز جشن ايرانيان(نوروز) چنان بوده است كه نبايد زیر نام جابجایی پايتخت و شهر تازه ساز تخت جمشید پنهان میشد.
برنامه ساختن تخت جمشيد کار داريوش بزرگ است.
کار ساختن شهر، كاخ شاه و تالارهای پذيرايی تخت جمشید ۵۱ سال به درازا كشيده بود.
سامانه پیوند و پستخانه ایران ۲۵ سده چنان پیشرفته بود که هر پیامی، کمتر از یک هفته به آگاهی همه کشور می‌رسید.
ساختمان تخت جمشيد كه بدست اسكندر مقدونی به آتش كشيده شد از دیدگاه گستره و هنر ساختاری و شیوه کارشناسی ارزشمندترین ساختمان پيش از زایش و نماد پیشرفت جهان باستان و نشانه شکوه ايران و ايرانی است.
همچنين در همان روز گفته شده بود كه "شوش" همچنان پايتخت دیوانی ايران و شهر درباری خواهد بود كه در هنگام گرما، كارمندان در شهر همدان انجام کار می‌كنند.
در آگهی در این باره آمده بود که شاید شاه نيز زمستان را در آنجا (شهر شوش) باشد.
برای همين کهن‌نگاران يونانی، ايران زمان هخامنشیان را، كشوری دارای سه پايتخت، نوشته‌اند.
💫روز"فرهنگ پهلوانی و ورزش زورخانه‌ای"
💫واگیر کردن شهر"مرو"بدست سردارایرانی ابومسلم خراسانی(۱۳۰ مهی)
#تاریخ_ایران
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma