امروز ، سه‌شنبه: #بهرام_شید
۲۲ اسپند ماہ ۱۴۰۲خورشیدی
شب چهارشنبه سوری
چهارشنبه‌سوری که با نام‌های جشن چهارشنبه پایان سال و شب چهارشنبه سرخ نیز شناخته شده، یکی از جشنهای ایرانی است که در شب واپسین چهارشنبه سال "از غروب سه‌شنبه" برگزار می‌شود و اولین جشن از مجموعه جشن‌ها و مناسبت‌های نوروزی است.
این جشن در نزد ایرانیان پیش از اسلام در روز خاصی انجام نمی‌گرفت و معمولاً در اواخر زمستان در حالی که زمین درحال گرم شدن بود انجام می‌شد، ولی پس از اسلام و حمله اعراب، این جشن به آخرین چهارشنبه سال موکول می‌شد. زیرا چهارشنبه در نزد اعراب روزی نحس و شوم بود.
واژه «چهارشنبه‌سوری» از دو واژه چهارشنبه — نام یکی از روزهای هفته — و سور به معنای جشن و شادی ساخته شده است. برابر آیین باستان، در این روز آتش بزرگی برافروخته می‌شود که تا صبح زود و برآمدن خورشید، روشن نگه داشته می‌شود. این آتش معمولاً در بعدازظهر زمانی که مردم آتش روشن می‌کنند و از روی آن می‌پرند، آغاز می‌شود و در زمان پریدن می‌خوانند: «زردی من از تو، سرخی تو از من». این جمله نشانگر مراسمی برای تطهیر و پاک‌سازی است که واژه «سوری» به معنی «سرخ» به آن اشاره دارد. به بیان دیگر مردم خواهان آن هستند که آتش تمام رنگ پریدگی و زردی، بیماری و مشکلاتشان را بگیرد و بجای آن سرخی و گرمی و نیرو به آنها بدهد. چهارشنبه‌سوری جشنی نیست که وابسته به‌دین یا قومیت افراد باشد و در میان بیشتر ایرانیان رواج دارد.
یکی از جشنهای آتش که در ایران باستان برای پیش درآمد یا پیشواز نوروز برگزار می‌شده و آمیزه‌ای از چند آیین گوناگون است، جشن سوری بوده است. سوری به یک معنی سرخی است و اشاره به سرخی آتشی است که در این روز می‌افروخته‌اند. در تاریخ بخارا آمده‌است: «چون امیر سدید منصوربن نوح به ملک نشست، هنوز سال تمام نشده بود که در شب سوری چنان‌که عادت قدیم است آتشی عظیم افروختند.» این آتش را در شب سوری که هم‌زمان با روزهای «بهیژک» یا «پنچه دزدیده» بود برای گریزاندن سرما و فراخوانی گرما، آن‌هم بیشتر بر روی بامها می‌افروختند که هم شگون داشته و هم به‌باور پیشینیان، تنوره آتش و دود بر بامها، فروهر درگذشتگان را به خانه‌های خود رهنمون می‌کرده است.
به‌دیگر سخن این آتش‌افروزی بر بام خانه‌ها، آخرین گام از آیین‌های «گاهنبار پنجه» یا ده روز پایان سال است. این ده روز را ده روز فروردیان یا فروردیگان می‌گویند که دربرگیرنده پنجه کوچک "پنج روز نخست -اشتاد روز تا اناران- از ماه اسفند در گاهشماری زرتشتی، برابر با بیست و پنجم اسفند ماه بنا به گاهشمار رسمی کشور" و پنجه بزرگ "پنجه دزدیه، پنج روز پایان سال" است.
چند روز پیش از نوروز مردمانی به‌نام آتش‌افروزان که پیام‌آور این جشن اهورایی بودند به‌شهرها و روستاها می‌رفتند تا مردم را برای این آیین آماده کنند. آتش‌افروزان، زنان و مردانی هنرمند بودند که با برگزاری نمایشهای خیابانی، دست افشانی‌ها، سرودها و آوازهای شورانگیز به‌سرگرم کردن و خشنود ساختن مردمان می‌پرداختند؛ آنها از هفت روز پیش از نوروز تا دوهفته پس از نوروز با پدید آمدن تاریکی شامگاه، در تمامی جایهای شهر و ده آتش می‌افروختند و آن را تا برآمدن خورشید روشن نگاه می‌داشتند. این آتش، نماد و نشانه نیروی مهر و نور و دوستی بود. هدف آتش‌افروزان برگرداندن نیروی فزاینده و نیک به مردمان برای چیره شدن بر غم و افسردگی بود. همین هدف مهمترین دلیل برپایی جشن سده در میانه زمستان هم هست
👌هم‌میهنان گرامی:
پاسداشت سنت‌های خوب باستانی نیکوست، اما رفتار نابجا و زیاده‌روی‌ها، نادرست و ناپسند است
در بزرگداشت مراسم چهارشنبه‌سوری، چه نیکوست که همچنان کردار نیاکان‌مان را داشته باشیم و از سرگرمی‌های خطرناک که سبب سوختن و آسیب به جانمان است خودداری کنیم.
🔥با آرزوی پیروزی و شادمانی🔥
#جشنهای_باستانی
#جشن_سوری
#چهارشنبه_سوری
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۲۲ اسپند ماہ ۱۴۰۲خورشیدی
شب چهارشنبه سوری
چهارشنبه‌سوری که با نام‌های جشن چهارشنبه پایان سال و شب چهارشنبه سرخ نیز شناخته شده، یکی از جشنهای ایرانی است که در شب واپسین چهارشنبه سال "از غروب سه‌شنبه" برگزار می‌شود و اولین جشن از مجموعه جشن‌ها و مناسبت‌های نوروزی است.
این جشن در نزد ایرانیان پیش از اسلام در روز خاصی انجام نمی‌گرفت و معمولاً در اواخر زمستان در حالی که زمین درحال گرم شدن بود انجام می‌شد، ولی پس از اسلام و حمله اعراب، این جشن به آخرین چهارشنبه سال موکول می‌شد. زیرا چهارشنبه در نزد اعراب روزی نحس و شوم بود.
واژه «چهارشنبه‌سوری» از دو واژه چهارشنبه — نام یکی از روزهای هفته — و سور به معنای جشن و شادی ساخته شده است. برابر آیین باستان، در این روز آتش بزرگی برافروخته می‌شود که تا صبح زود و برآمدن خورشید، روشن نگه داشته می‌شود. این آتش معمولاً در بعدازظهر زمانی که مردم آتش روشن می‌کنند و از روی آن می‌پرند، آغاز می‌شود و در زمان پریدن می‌خوانند: «زردی من از تو، سرخی تو از من». این جمله نشانگر مراسمی برای تطهیر و پاک‌سازی است که واژه «سوری» به معنی «سرخ» به آن اشاره دارد. به بیان دیگر مردم خواهان آن هستند که آتش تمام رنگ پریدگی و زردی، بیماری و مشکلاتشان را بگیرد و بجای آن سرخی و گرمی و نیرو به آنها بدهد. چهارشنبه‌سوری جشنی نیست که وابسته به‌دین یا قومیت افراد باشد و در میان بیشتر ایرانیان رواج دارد.
یکی از جشنهای آتش که در ایران باستان برای پیش درآمد یا پیشواز نوروز برگزار می‌شده و آمیزه‌ای از چند آیین گوناگون است، جشن سوری بوده است. سوری به یک معنی سرخی است و اشاره به سرخی آتشی است که در این روز می‌افروخته‌اند. در تاریخ بخارا آمده‌است: «چون امیر سدید منصوربن نوح به ملک نشست، هنوز سال تمام نشده بود که در شب سوری چنان‌که عادت قدیم است آتشی عظیم افروختند.» این آتش را در شب سوری که هم‌زمان با روزهای «بهیژک» یا «پنچه دزدیده» بود برای گریزاندن سرما و فراخوانی گرما، آن‌هم بیشتر بر روی بامها می‌افروختند که هم شگون داشته و هم به‌باور پیشینیان، تنوره آتش و دود بر بامها، فروهر درگذشتگان را به خانه‌های خود رهنمون می‌کرده است.
به‌دیگر سخن این آتش‌افروزی بر بام خانه‌ها، آخرین گام از آیین‌های «گاهنبار پنجه» یا ده روز پایان سال است. این ده روز را ده روز فروردیان یا فروردیگان می‌گویند که دربرگیرنده پنجه کوچک "پنج روز نخست -اشتاد روز تا اناران- از ماه اسفند در گاهشماری زرتشتی، برابر با بیست و پنجم اسفند ماه بنا به گاهشمار رسمی کشور" و پنجه بزرگ "پنجه دزدیه، پنج روز پایان سال" است.
چند روز پیش از نوروز مردمانی به‌نام آتش‌افروزان که پیام‌آور این جشن اهورایی بودند به‌شهرها و روستاها می‌رفتند تا مردم را برای این آیین آماده کنند. آتش‌افروزان، زنان و مردانی هنرمند بودند که با برگزاری نمایشهای خیابانی، دست افشانی‌ها، سرودها و آوازهای شورانگیز به‌سرگرم کردن و خشنود ساختن مردمان می‌پرداختند؛ آنها از هفت روز پیش از نوروز تا دوهفته پس از نوروز با پدید آمدن تاریکی شامگاه، در تمامی جایهای شهر و ده آتش می‌افروختند و آن را تا برآمدن خورشید روشن نگاه می‌داشتند. این آتش، نماد و نشانه نیروی مهر و نور و دوستی بود. هدف آتش‌افروزان برگرداندن نیروی فزاینده و نیک به مردمان برای چیره شدن بر غم و افسردگی بود. همین هدف مهمترین دلیل برپایی جشن سده در میانه زمستان هم هست
👌هم‌میهنان گرامی:
پاسداشت سنت‌های خوب باستانی نیکوست، اما رفتار نابجا و زیاده‌روی‌ها، نادرست و ناپسند است
در بزرگداشت مراسم چهارشنبه‌سوری، چه نیکوست که همچنان کردار نیاکان‌مان را داشته باشیم و از سرگرمی‌های خطرناک که سبب سوختن و آسیب به جانمان است خودداری کنیم.
🔥با آرزوی پیروزی و شادمانی🔥
#جشنهای_باستانی
#جشن_سوری
#چهارشنبه_سوری
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
فلسفه #ماهی_سرخ بر سفره #هفت_سین #جشن_نوروز
ماهی قرمز نماد برج «حوت» یا #برج_ماهی در «گاهشماری خورشیدی بُرجی» است که سال‌ها در ایران وجود داشته است.
در برخی از نَسک‌های(کتاب‌های) ایران باستان مانند نسک پهلوی #بندهش نام پهلوی برج‌های دوازه‌گانه آمده که نام برج دوازدهم سال #ماهی یادآوری شده است.
صورت فلکی اسفندماه، ماهی است (حوت). صورت فلکی فروردین‌ماه، بره است(حمل).
در فرهنگ ایران ماهی قرمز به نشانه «برج حوت» بر روی بسیاری از آثار برجامانده از دوره‌های گوناگون تاریخی مانند دوره ساسانیان و هخامنشیان در ارتباط با نوروز و سال‌نو دیده می‌شود.
نقش ماهی در پاسارگاد و همچنین در گنجیه آمو دریا (دوره هخامنشی). نقش ماهی در آتشکده بهرام در شهر ری (تپه میل - دوره ساسانی).
ایرانیان، ماهی را به هنگام پدیدار شدن سال نو بر سفره نوروزی می‌گزارند تا سال از «برج حوت» به «برج حمل» دگرگون شود.
گفتنی است نمونه سرخ رنگ این ماهی در روزگاران گذشته کاربرد بیشتری یافته که نماد رنگ سرخ آیین مهر و نشان گرما، پیروزی، شادی و سرزندگی است.
در #شاهنامه فردوسی و در داستان #بیژن و #منیژه به این نکته اشاره شده‌است:
زمان و نشان سپهر بلند
همه کرده پیدا چه و چون و چند
ز ماهی به‌جام اندرون تا بره
نگاریده پیکر همه یک‌سره
چو کیوان و بهرام و ناهید و شیر
چو خورشید و تیر از بر و ماه زیر
همه بودنی‌ها بدو اندرا
بدیدی جهاندار افسونگرا
نگه کرد و پس جام بنهاد پیش
بدید اندرو بودنی‌ها ز بیش
--------
آیا ماهی قرمز از چین به ایران آمده‌است؟
#نه
ایرانیان چند هزار سال است که ماهی قرمز را می‌شناسند و این نکته را اسناد تاریخی که اکنون در موزه‌های بزرگ دنیا وجود دارد، یادآوری می‌کند.
در استوره‌های ایرانی، جمشید پیشدادی را نخستین انسانی پنداشته‌اند که به پرورش ماهی پرداخته است:
بپرداخت آب میانگاه خاک
بپرورد ماهی در آن آب پاک
ز جمشید ماند چنین یادگار
اگر چه برآمد بسی روزگار
هنرور شده خاک ایران زمین
بشد زان سپس سوی ماچین و چین
این ماهی در آب‌های دریای کاسپین(مازندران) و رودخانه کارون یافت می‌شود.
تنديس‌هایی از ماهى در سنگ نگاره‌ها در دوران ايران باستان هخامنشيان و ساسانيان دیده می‌شود.
نوروز باستانی پیشاپیش بر ایرانیان راستین شاد و فرخنده باد 🌺
#نوروز
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
ماهی قرمز نماد برج «حوت» یا #برج_ماهی در «گاهشماری خورشیدی بُرجی» است که سال‌ها در ایران وجود داشته است.
در برخی از نَسک‌های(کتاب‌های) ایران باستان مانند نسک پهلوی #بندهش نام پهلوی برج‌های دوازه‌گانه آمده که نام برج دوازدهم سال #ماهی یادآوری شده است.
صورت فلکی اسفندماه، ماهی است (حوت). صورت فلکی فروردین‌ماه، بره است(حمل).
در فرهنگ ایران ماهی قرمز به نشانه «برج حوت» بر روی بسیاری از آثار برجامانده از دوره‌های گوناگون تاریخی مانند دوره ساسانیان و هخامنشیان در ارتباط با نوروز و سال‌نو دیده می‌شود.
نقش ماهی در پاسارگاد و همچنین در گنجیه آمو دریا (دوره هخامنشی). نقش ماهی در آتشکده بهرام در شهر ری (تپه میل - دوره ساسانی).
ایرانیان، ماهی را به هنگام پدیدار شدن سال نو بر سفره نوروزی می‌گزارند تا سال از «برج حوت» به «برج حمل» دگرگون شود.
گفتنی است نمونه سرخ رنگ این ماهی در روزگاران گذشته کاربرد بیشتری یافته که نماد رنگ سرخ آیین مهر و نشان گرما، پیروزی، شادی و سرزندگی است.
در #شاهنامه فردوسی و در داستان #بیژن و #منیژه به این نکته اشاره شده‌است:
زمان و نشان سپهر بلند
همه کرده پیدا چه و چون و چند
ز ماهی به‌جام اندرون تا بره
نگاریده پیکر همه یک‌سره
چو کیوان و بهرام و ناهید و شیر
چو خورشید و تیر از بر و ماه زیر
همه بودنی‌ها بدو اندرا
بدیدی جهاندار افسونگرا
نگه کرد و پس جام بنهاد پیش
بدید اندرو بودنی‌ها ز بیش
--------
آیا ماهی قرمز از چین به ایران آمده‌است؟
#نه
ایرانیان چند هزار سال است که ماهی قرمز را می‌شناسند و این نکته را اسناد تاریخی که اکنون در موزه‌های بزرگ دنیا وجود دارد، یادآوری می‌کند.
در استوره‌های ایرانی، جمشید پیشدادی را نخستین انسانی پنداشته‌اند که به پرورش ماهی پرداخته است:
بپرداخت آب میانگاه خاک
بپرورد ماهی در آن آب پاک
ز جمشید ماند چنین یادگار
اگر چه برآمد بسی روزگار
هنرور شده خاک ایران زمین
بشد زان سپس سوی ماچین و چین
این ماهی در آب‌های دریای کاسپین(مازندران) و رودخانه کارون یافت می‌شود.
تنديس‌هایی از ماهى در سنگ نگاره‌ها در دوران ايران باستان هخامنشيان و ساسانيان دیده می‌شود.
نوروز باستانی پیشاپیش بر ایرانیان راستین شاد و فرخنده باد 🌺
#نوروز
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma