@Naeene_Ma
#چهارشنبه_سوری
مراسم چهارشنبه سوری در #نایین
این جشن علی القاعده در شب آخرین روز چهارشنبه سال شمسی به دو شکل خانگی و گروهی برپا میشد، جشن خانگی بیشتر از سوی بانوان و دختران انجام می‌گرفت و معروف بود به #کوزه_انداختن . به این نحو که اهالی هر خانه با آتش زدن بوته ای از هیزم و کوزه ای پر از آب که سکه ای هم در آن قرار داشت از پشت بام خانه به درون کوچه می‌انداختند و عقیده داشتند که بلاها و قضایای بعد در کوزه ریخته شده و چون بشکند بلاها دفع می شود و اهالی خانه تا یک سال مصون از بلا و مصیبت می شوند.
بعد از این مراسم جوانان و افراد میانسال و اهل حال در میدان محله خود جمع می شدند و با افروختن خرمنی از آتش و پریدن از روی آن خواسته‌ها و آرزوی خود را با ذکر مطالبی شعرگونه چون :
«غم برو شادی بیا ، محنت برو روزی بیا»
بیان می‌کردند و با پریدن از روی شعله های آتش که به زبان محلی به آن اَلُو می گفتند این چنین خطاب می کردند: «زردی من از تو سرخی تو از من و یا برعکس سرخی تو از من زردی من از تو»
واین جشن و سرور را تا پاسی از شب ادامه می دادند.
بچه‌ها نیز چادری روی خود می انداختند و درب خانه‌های محله را میزدند و در همین حین با قاشقی بر کاسه فلزی میزدند و صاحب خانه ها که به این رسم آشنا بودند با رویی گشاده مقداری آجیل، شیرینی و یا مبلغی پول را داخل ظرف فرد قاشق زن می گذاشتند و این گونه به پیشواز عید باستانی میرفتند و فرا رسیدن عید را مژده میدادند و همه خوشحال بودند، بزرگترها از سخاوت خود و کوچکترها از دریافت مژدگانی.
👌متاسفانه این رسم بسیار زیبا و سنتی چند سالی است که بسیار کمرنگ شده و رو با زوال است، کاش بزرگترها بچه ها را دوباره تشویق به آیین سنتی کنند تا دوباره رنگ و بوی دوستی و شادی همگانی شهر را جلا دهد و به فراموشی سپرده نشود. 🙏
🌷همراه گرانمهر ما باشید در یادآوری آیین های سنتی و پسندیده❤️
#آئین_سنتی #قاشق_زنی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
#چهارشنبه_سوری
مراسم چهارشنبه سوری در #نایین
این جشن علی القاعده در شب آخرین روز چهارشنبه سال شمسی به دو شکل خانگی و گروهی برپا میشد، جشن خانگی بیشتر از سوی بانوان و دختران انجام می‌گرفت و معروف بود به #کوزه_انداختن . به این نحو که اهالی هر خانه با آتش زدن بوته ای از هیزم و کوزه ای پر از آب که سکه ای هم در آن قرار داشت از پشت بام خانه به درون کوچه می‌انداختند و عقیده داشتند که بلاها و قضایای بعد در کوزه ریخته شده و چون بشکند بلاها دفع می شود و اهالی خانه تا یک سال مصون از بلا و مصیبت می شوند.
بعد از این مراسم جوانان و افراد میانسال و اهل حال در میدان محله خود جمع می شدند و با افروختن خرمنی از آتش و پریدن از روی آن خواسته‌ها و آرزوی خود را با ذکر مطالبی شعرگونه چون :
«غم برو شادی بیا ، محنت برو روزی بیا»
بیان می‌کردند و با پریدن از روی شعله های آتش که به زبان محلی به آن اَلُو می گفتند این چنین خطاب می کردند: «زردی من از تو سرخی تو از من و یا برعکس سرخی تو از من زردی من از تو»
واین جشن و سرور را تا پاسی از شب ادامه می دادند.
بچه‌ها نیز چادری روی خود می انداختند و درب خانه‌های محله را میزدند و در همین حین با قاشقی بر کاسه فلزی میزدند و صاحب خانه ها که به این رسم آشنا بودند با رویی گشاده مقداری آجیل، شیرینی و یا مبلغی پول را داخل ظرف فرد قاشق زن می گذاشتند و این گونه به پیشواز عید باستانی میرفتند و فرا رسیدن عید را مژده میدادند و همه خوشحال بودند، بزرگترها از سخاوت خود و کوچکترها از دریافت مژدگانی.
👌متاسفانه این رسم بسیار زیبا و سنتی چند سالی است که بسیار کمرنگ شده و رو با زوال است، کاش بزرگترها بچه ها را دوباره تشویق به آیین سنتی کنند تا دوباره رنگ و بوی دوستی و شادی همگانی شهر را جلا دهد و به فراموشی سپرده نشود. 🙏
🌷همراه گرانمهر ما باشید در یادآوری آیین های سنتی و پسندیده❤️
#آئین_سنتی #قاشق_زنی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
@Naeene_Ma
#چهارشنبه_سوری
مراسم چهارشنبه سوری در #نایین
این جشن علی القاعده در شب آخرین روز چهارشنبه سال شمسی به دو شکل خانگی و گروهی برپا میشد، جشن خانگی بیشتر از سوی بانوان و دختران انجام می‌گرفت و معروف بود به #کوزه_انداختن . به این نحو که اهالی هر خانه با آتش زدن بوته ای از هیزم و کوزه ای پر از آب که سکه ای هم در آن قرار داشت از پشت بام خانه به درون کوچه می‌انداختند و عقیده داشتند که بلاها و قضایای بعد در کوزه ریخته شده و چون بشکند بلاها دفع می شود و اهالی خانه تا یک سال مصون از بلا و مصیبت می شوند.
بعد از این مراسم جوانان و افراد میانسال و اهل حال در میدان محله خود جمع می شدند و با افروختن خرمنی از آتش و پریدن از روی آن خواسته‌ها و آرزوی خود را با ذکر مطالبی شعرگونه چون :
«غم برو شادی بیا ، محنت برو روزی بیا»
بیان می‌کردند و با پریدن از روی شعله های آتش که به زبان محلی به آن اَلُو می گفتند این چنین خطاب می کردند: «زردی من از تو سرخی تو از من و یا برعکس سرخی تو از من زردی من از تو»
واین جشن و سرور را تا پاسی از شب ادامه می دادند.
بچه‌ها نیز چادری روی خود می انداختند و درب خانه‌های محله را میزدند و در همین حین با قاشقی بر کاسه فلزی میزدند و صاحب خانه ها که به این رسم آشنا بودند با رویی گشاده مقداری آجیل، شیرینی و یا مبلغی پول را داخل ظرف فرد قاشق زن می گذاشتند و این گونه به پیشواز عید باستانی میرفتند و فرا رسیدن عید را مژده میدادند و همه خوشحال بودند، بزرگترها از سخاوت خود و کوچکترها از دریافت مژدگانی.
👌متاسفانه این رسم بسیار زیبا و سنتی چند سالی است که بسیار کمرنگ شده و رو با زوال است، کاش بزرگترها فرزندانشان را تشویق به آیین سنتی کنند تا دوباره رنگ و بوی دوستی و شادی همگانی شهر را جلا دهد و به فراموشی سپرده نشود. 🙏
🌷همراه گرانمهر ما باشید در یادآوری آیین های سنتی و پسندیده❤️
#آئین_سنتی #قاشق_زنی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
#چهارشنبه_سوری
مراسم چهارشنبه سوری در #نایین
این جشن علی القاعده در شب آخرین روز چهارشنبه سال شمسی به دو شکل خانگی و گروهی برپا میشد، جشن خانگی بیشتر از سوی بانوان و دختران انجام می‌گرفت و معروف بود به #کوزه_انداختن . به این نحو که اهالی هر خانه با آتش زدن بوته ای از هیزم و کوزه ای پر از آب که سکه ای هم در آن قرار داشت از پشت بام خانه به درون کوچه می‌انداختند و عقیده داشتند که بلاها و قضایای بعد در کوزه ریخته شده و چون بشکند بلاها دفع می شود و اهالی خانه تا یک سال مصون از بلا و مصیبت می شوند.
بعد از این مراسم جوانان و افراد میانسال و اهل حال در میدان محله خود جمع می شدند و با افروختن خرمنی از آتش و پریدن از روی آن خواسته‌ها و آرزوی خود را با ذکر مطالبی شعرگونه چون :
«غم برو شادی بیا ، محنت برو روزی بیا»
بیان می‌کردند و با پریدن از روی شعله های آتش که به زبان محلی به آن اَلُو می گفتند این چنین خطاب می کردند: «زردی من از تو سرخی تو از من و یا برعکس سرخی تو از من زردی من از تو»
واین جشن و سرور را تا پاسی از شب ادامه می دادند.
بچه‌ها نیز چادری روی خود می انداختند و درب خانه‌های محله را میزدند و در همین حین با قاشقی بر کاسه فلزی میزدند و صاحب خانه ها که به این رسم آشنا بودند با رویی گشاده مقداری آجیل، شیرینی و یا مبلغی پول را داخل ظرف فرد قاشق زن می گذاشتند و این گونه به پیشواز عید باستانی میرفتند و فرا رسیدن عید را مژده میدادند و همه خوشحال بودند، بزرگترها از سخاوت خود و کوچکترها از دریافت مژدگانی.
👌متاسفانه این رسم بسیار زیبا و سنتی چند سالی است که بسیار کمرنگ شده و رو با زوال است، کاش بزرگترها فرزندانشان را تشویق به آیین سنتی کنند تا دوباره رنگ و بوی دوستی و شادی همگانی شهر را جلا دهد و به فراموشی سپرده نشود. 🙏
🌷همراه گرانمهر ما باشید در یادآوری آیین های سنتی و پسندیده❤️
#آئین_سنتی #قاشق_زنی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
برگزاری چهارشنبه سوری، که در همه شهرها و روستاهای ایران سراغ داریم، بدین صورت است که شب آخرین چهارشنبه سال ( یعنی نزدیک غروب آفتاب روز سه شنبه )، بیرون از خانه، جلو در، در فضایی مناسب، آتشی می افروزند، و اهل خانه، زن و مرد و کودک از روی آتش می پرند و با گفتن : ” زردی من از تو، سرخی تو از من “، بیماری ها و ناراحتی ها و نگرانی های سال کهنه را به آتش می سپارند، تا سال نو را با آسودگی و شادی آغاز کنند
اسفند دود کردن و آجیل خوردن، فال گرفتن، ” فال گوش ” ( در کوی و گذر به حرف عابران گوش دادن و از مضمون آن ها برای نیت خود تفاًول زدن. ) و ” قاشق زنی ” ( معمولا زنان روی خود را می پوشانند و با قاشق، یا کلید به خانه ها در می زنند، صاحب خانه شیرینی، میوه و یا پول در ظرف آنها می گذارد. ) نیز از باورها و رسم هایی است که، هنوز به کلی فراموش نشده است
تاریخ ایران باستان پر از جشن هایی است که همگی بر پایه نگاه پیشینیان ، دارای فلسفه اند.
امروزه تنها « جشن سوری » ، معروف به « چهارشنبه سوری » و نیز « جشن سده » برایمان به یادگار مانده است و درباره جشن های فراموش شده ی آتش ، به « آذرگان » در نهم آذر ماه و « شهریورگان » یا « آذر جشن » می توان اشاره داشت .
آتش نزد ایرانیان نماد روشنی ، پاکی ، طراوت ، سازندگی ، زندگی ، تندرستی و در پایان بارزترین نماد خداوند در روی زمین است .
چهارشنبه سوری در فرهنگ پارسی به عنوان مقدمه و پیش درآمد عید نوروز نیز شناخته شده است که هماره در طول تاریخ، قبل از فرا رسیدن سال نو و تحویل نوروز برپا می شده و هنوز هم در بین اقوام و شهروندان ایرانی از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است.
آتش در نظر ایرانیان مظهر روشنی ، پاکی، طراوت، سازندگی، سلامت و تندرستی است، بیماری ها، زشتی ها ، بدی ها و همه آفات در عرصه تاریکی و ظلمت جای دارند و به همین علت اهریمن مظهر تیرگی و جایگاه او تاریکی است
اجرای سنتهای قدیم باید در شرایطی برگزار شود که به اصل آن خدشه وارد نکند اما متاسفانه برخی از افراد با به کارگیری موادی که علاوه بر آلودگی صوتی ، خطرات جانی را نیز به همراه دارد خاطرات این شب را تیره میکنند.
بهتر است بگوییم، کسانی که با منفجر کردن ترقه و پراکندن آتش سلامتی مردم را هدف می گیرند، با تن دادن به رفتاری آمیخته به هرج و مرج روحی، آیین چهارشنبه سوری را تحریف کرده اند.
#چهارشنبه_سوری
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
اسفند دود کردن و آجیل خوردن، فال گرفتن، ” فال گوش ” ( در کوی و گذر به حرف عابران گوش دادن و از مضمون آن ها برای نیت خود تفاًول زدن. ) و ” قاشق زنی ” ( معمولا زنان روی خود را می پوشانند و با قاشق، یا کلید به خانه ها در می زنند، صاحب خانه شیرینی، میوه و یا پول در ظرف آنها می گذارد. ) نیز از باورها و رسم هایی است که، هنوز به کلی فراموش نشده است
تاریخ ایران باستان پر از جشن هایی است که همگی بر پایه نگاه پیشینیان ، دارای فلسفه اند.
امروزه تنها « جشن سوری » ، معروف به « چهارشنبه سوری » و نیز « جشن سده » برایمان به یادگار مانده است و درباره جشن های فراموش شده ی آتش ، به « آذرگان » در نهم آذر ماه و « شهریورگان » یا « آذر جشن » می توان اشاره داشت .
آتش نزد ایرانیان نماد روشنی ، پاکی ، طراوت ، سازندگی ، زندگی ، تندرستی و در پایان بارزترین نماد خداوند در روی زمین است .
چهارشنبه سوری در فرهنگ پارسی به عنوان مقدمه و پیش درآمد عید نوروز نیز شناخته شده است که هماره در طول تاریخ، قبل از فرا رسیدن سال نو و تحویل نوروز برپا می شده و هنوز هم در بین اقوام و شهروندان ایرانی از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است.
آتش در نظر ایرانیان مظهر روشنی ، پاکی، طراوت، سازندگی، سلامت و تندرستی است، بیماری ها، زشتی ها ، بدی ها و همه آفات در عرصه تاریکی و ظلمت جای دارند و به همین علت اهریمن مظهر تیرگی و جایگاه او تاریکی است
اجرای سنتهای قدیم باید در شرایطی برگزار شود که به اصل آن خدشه وارد نکند اما متاسفانه برخی از افراد با به کارگیری موادی که علاوه بر آلودگی صوتی ، خطرات جانی را نیز به همراه دارد خاطرات این شب را تیره میکنند.
بهتر است بگوییم، کسانی که با منفجر کردن ترقه و پراکندن آتش سلامتی مردم را هدف می گیرند، با تن دادن به رفتاری آمیخته به هرج و مرج روحی، آیین چهارشنبه سوری را تحریف کرده اند.
#چهارشنبه_سوری
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
امروز ، سه‌شنبه: #بهرام_شید
۲۲ اسپند ماہ ۱۴۰۲خورشیدی
شب چهارشنبه سوری
چهارشنبه‌سوری که با نام‌های جشن چهارشنبه پایان سال و شب چهارشنبه سرخ نیز شناخته شده، یکی از جشنهای ایرانی است که در شب واپسین چهارشنبه سال "از غروب سه‌شنبه" برگزار می‌شود و اولین جشن از مجموعه جشن‌ها و مناسبت‌های نوروزی است.
این جشن در نزد ایرانیان پیش از اسلام در روز خاصی انجام نمی‌گرفت و معمولاً در اواخر زمستان در حالی که زمین درحال گرم شدن بود انجام میشد، ولی پس از اسلام و حمله اعراب، این جشن به آخرین چهارشنبه سال موکول میشد. زیرا چهارشنبه در نزد اعراب روزی نحس و شوم بود.
واژه «چهارشنبه‌سوری» از دو واژه چهارشنبه — نام یکی از روزهای هفته — و سور به معنای جشن و شادی ساخته شده است. برابر آیین باستان، در این روز آتش بزرگی برافروخته می‌شود که تا صبح زود و برآمدن خورشید، روشن نگه داشته می‌شود. این آتش معمولاً در بعدازظهر زمانی که مردم آتش روشن میکنند و از روی آن می‌پرند، آغاز می‌شود و در زمان پریدن می‌خوانند: «زردی من از تو، سرخی تو از من». این جمله نشانگر مراسمی برای تطهیر و پاک‌سازی است که واژه «سوری» به معنی «سرخ» به آن اشاره دارد. به بیان دیگر مردم خواهان آن هستند که آتش تمام رنگ پریدگی و زردی، بیماری و مشکلاتشان را بگیرد و بجای آن سرخی و گرمی و نیرو به آنها بدهد. چهارشنبه‌سوری جشنی نیست که وابسته به‌دین یا قومیت افراد باشد و در میان بیشتر ایرانیان رواج دارد.
یکی از جشنهای آتش که در ایران باستان برای پیش درآمد یا پیشواز نوروز برگزار می‌شده و آمیزه‌ای از چند آیین گوناگون است، جشن سوری بوده است. سوری به یک معنی سرخی است و اشاره به سرخی آتشی است که در این روز می‌افروخته‌اند. در تاریخ بخارا آمده‌است: «چون امیر سدید منصوربن نوح به ملک نشست، هنوز سال تمام نشده بود که در شب سوری چنان‌که عادت قدیم است آتشی عظیم افروختند.» این آتش را در شب سوری که هم‌زمان با روزهای «بهیژک» یا «پنچه دزدیده» بود برای گریزاندن سرما و فراخوانی گرما، آن‌هم بیشتر بر روی بامها می‌افروختند که هم شگون داشته و هم به‌باور پیشینیان، تنوره آتش و دود بر بامها، فروهر درگذشتگان را به خانه‌های خود رهنمون می‌کرده است.
به‌دیگر سخن این آتش‌افروزی بر بام خانه‌ها، آخرین گام از آیینهای «گاهنبار پنجه» یا ده روز پایان سال است. این ده روز را ده روز فروردیان یا فروردیگان می‌گویند که دربرگیرنده پنجه کوچک "پنج روز نخست -اشتاد روز تا اناران- از ماه اسفند در گاهشماری زرتشتی، برابر با بیست و پنجم اسفند ماه بنا به گاهشمار رسمی کشور" و پنجه بزرگ "پنجه دزدیه، پنج روز پایان سال" است.
چند روز پیش از نوروز مردمانی به‌نام آتش‌افروزان که پیام‌آور این جشن اهورایی بودند به‌شهرها و روستاها میرفتند تا مردم را برای این آیین آماده کنند. آتش‌افروزان، زنان و مردانی هنرمند بودند که با برگزاری نمایشهای خیابانی، دست افشانی‌ها، سرودها و آوازهای شورانگیز به‌سرگرم کردن و خشنود ساختن مردمان می‌پرداختند؛ آنها از هفت روز پیش از نوروز تا دوهفته پس از نوروز با پدید آمدن تاریکی شامگاه، در تمامی جایهای شهر و ده آتش می‌افروختند و آن را تا برآمدن خورشید روشن نگاه می‌داشتند. این آتش، نماد و نشانه نیروی مهر و نور و دوستی بود. هدف آتش‌افروزان برگرداندن نیروی فزاینده و نیک به مردمان برای چیره شدن بر غم و افسردگی بود. همین هدف مهمترین دلیل برپایی جشن سده در میانه زمستان هم هست
👌هم‌میهنان گرامی:
پاسداشت سنتهای خوب باستانی نیکوست، اما رفتار نابجا و زیاده‌روی‌ها، نادرست و ناپسند است
در بزرگداشت مراسم چهارشنبه‌سوری، چه نیکوست که همچنان کردار نیاکان‌مان را داشته باشیم و از سرگرمی‌های خطرناک که سبب سوختن و آسیب به جانمان است خودداری کنیم.
🔥با آرزوی پیروزی و شادمانی🔥
#جشنهای_باستانی
#جشن_سوری
#چهارشنبه_سوری
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۲۲ اسپند ماہ ۱۴۰۲خورشیدی
شب چهارشنبه سوری
چهارشنبه‌سوری که با نام‌های جشن چهارشنبه پایان سال و شب چهارشنبه سرخ نیز شناخته شده، یکی از جشنهای ایرانی است که در شب واپسین چهارشنبه سال "از غروب سه‌شنبه" برگزار می‌شود و اولین جشن از مجموعه جشن‌ها و مناسبت‌های نوروزی است.
این جشن در نزد ایرانیان پیش از اسلام در روز خاصی انجام نمی‌گرفت و معمولاً در اواخر زمستان در حالی که زمین درحال گرم شدن بود انجام میشد، ولی پس از اسلام و حمله اعراب، این جشن به آخرین چهارشنبه سال موکول میشد. زیرا چهارشنبه در نزد اعراب روزی نحس و شوم بود.
واژه «چهارشنبه‌سوری» از دو واژه چهارشنبه — نام یکی از روزهای هفته — و سور به معنای جشن و شادی ساخته شده است. برابر آیین باستان، در این روز آتش بزرگی برافروخته می‌شود که تا صبح زود و برآمدن خورشید، روشن نگه داشته می‌شود. این آتش معمولاً در بعدازظهر زمانی که مردم آتش روشن میکنند و از روی آن می‌پرند، آغاز می‌شود و در زمان پریدن می‌خوانند: «زردی من از تو، سرخی تو از من». این جمله نشانگر مراسمی برای تطهیر و پاک‌سازی است که واژه «سوری» به معنی «سرخ» به آن اشاره دارد. به بیان دیگر مردم خواهان آن هستند که آتش تمام رنگ پریدگی و زردی، بیماری و مشکلاتشان را بگیرد و بجای آن سرخی و گرمی و نیرو به آنها بدهد. چهارشنبه‌سوری جشنی نیست که وابسته به‌دین یا قومیت افراد باشد و در میان بیشتر ایرانیان رواج دارد.
یکی از جشنهای آتش که در ایران باستان برای پیش درآمد یا پیشواز نوروز برگزار می‌شده و آمیزه‌ای از چند آیین گوناگون است، جشن سوری بوده است. سوری به یک معنی سرخی است و اشاره به سرخی آتشی است که در این روز می‌افروخته‌اند. در تاریخ بخارا آمده‌است: «چون امیر سدید منصوربن نوح به ملک نشست، هنوز سال تمام نشده بود که در شب سوری چنان‌که عادت قدیم است آتشی عظیم افروختند.» این آتش را در شب سوری که هم‌زمان با روزهای «بهیژک» یا «پنچه دزدیده» بود برای گریزاندن سرما و فراخوانی گرما، آن‌هم بیشتر بر روی بامها می‌افروختند که هم شگون داشته و هم به‌باور پیشینیان، تنوره آتش و دود بر بامها، فروهر درگذشتگان را به خانه‌های خود رهنمون می‌کرده است.
به‌دیگر سخن این آتش‌افروزی بر بام خانه‌ها، آخرین گام از آیینهای «گاهنبار پنجه» یا ده روز پایان سال است. این ده روز را ده روز فروردیان یا فروردیگان می‌گویند که دربرگیرنده پنجه کوچک "پنج روز نخست -اشتاد روز تا اناران- از ماه اسفند در گاهشماری زرتشتی، برابر با بیست و پنجم اسفند ماه بنا به گاهشمار رسمی کشور" و پنجه بزرگ "پنجه دزدیه، پنج روز پایان سال" است.
چند روز پیش از نوروز مردمانی به‌نام آتش‌افروزان که پیام‌آور این جشن اهورایی بودند به‌شهرها و روستاها میرفتند تا مردم را برای این آیین آماده کنند. آتش‌افروزان، زنان و مردانی هنرمند بودند که با برگزاری نمایشهای خیابانی، دست افشانی‌ها، سرودها و آوازهای شورانگیز به‌سرگرم کردن و خشنود ساختن مردمان می‌پرداختند؛ آنها از هفت روز پیش از نوروز تا دوهفته پس از نوروز با پدید آمدن تاریکی شامگاه، در تمامی جایهای شهر و ده آتش می‌افروختند و آن را تا برآمدن خورشید روشن نگاه می‌داشتند. این آتش، نماد و نشانه نیروی مهر و نور و دوستی بود. هدف آتش‌افروزان برگرداندن نیروی فزاینده و نیک به مردمان برای چیره شدن بر غم و افسردگی بود. همین هدف مهمترین دلیل برپایی جشن سده در میانه زمستان هم هست
👌هم‌میهنان گرامی:
پاسداشت سنتهای خوب باستانی نیکوست، اما رفتار نابجا و زیاده‌روی‌ها، نادرست و ناپسند است
در بزرگداشت مراسم چهارشنبه‌سوری، چه نیکوست که همچنان کردار نیاکان‌مان را داشته باشیم و از سرگرمی‌های خطرناک که سبب سوختن و آسیب به جانمان است خودداری کنیم.
🔥با آرزوی پیروزی و شادمانی🔥
#جشنهای_باستانی
#جشن_سوری
#چهارشنبه_سوری
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
آیین چهارشنبه سوری(شماره ۱)
#نوروز
جشن چهارشنبه سوری در اصل جشن سوری نام داشت و واژه چهارشنبه گویا پس از اسلام به آن افزوده شده است.چون پیش از اسلام، واژه های شنبه و یک شنبه در میان ایرانیان رواج نداشت و برای روزهای هفته از نام ایزدان استفاده می کردند مانند هرمزد روز، بهمن روز و... بکارگیری واژه چهارشنبه برای این جشن دقیقا روشن نیست. اما ایرانیانِ زرتشتی مانند یهودیان و برخی از اقوام دیگر ایرانی از شنبه،یکشنبه و... بهره می بردند. ابوریحان بیرونی در آثارالباقیه اشاره ای دارد به این که اول شب چهارشنبه در نزد یهودیان ایران،ساعتِ آفریده شدنِ خورشید بوده و چون در یکی از گاهشماری های پیشین، آغازِ شب چهارشنبه را مبدا سال قرار داده اند، این روز، روز ویژه‌ای شد و جشن و شادی چهارشنبه سوری شاید به این چرایی باشد. شاید هم عدد چهار در چهارشنبه نماد چهار فصل سال باشد که در این روز به پایان می رسد. به هر روی، جشن سوری عبارت بوده از روشن کردن آتش برای گرم کردن هوا و زود رسیدن بهار و نوروز.
#چهارشنبه_سوری
#آیین_سنتی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
#نوروز
جشن چهارشنبه سوری در اصل جشن سوری نام داشت و واژه چهارشنبه گویا پس از اسلام به آن افزوده شده است.چون پیش از اسلام، واژه های شنبه و یک شنبه در میان ایرانیان رواج نداشت و برای روزهای هفته از نام ایزدان استفاده می کردند مانند هرمزد روز، بهمن روز و... بکارگیری واژه چهارشنبه برای این جشن دقیقا روشن نیست. اما ایرانیانِ زرتشتی مانند یهودیان و برخی از اقوام دیگر ایرانی از شنبه،یکشنبه و... بهره می بردند. ابوریحان بیرونی در آثارالباقیه اشاره ای دارد به این که اول شب چهارشنبه در نزد یهودیان ایران،ساعتِ آفریده شدنِ خورشید بوده و چون در یکی از گاهشماری های پیشین، آغازِ شب چهارشنبه را مبدا سال قرار داده اند، این روز، روز ویژه‌ای شد و جشن و شادی چهارشنبه سوری شاید به این چرایی باشد. شاید هم عدد چهار در چهارشنبه نماد چهار فصل سال باشد که در این روز به پایان می رسد. به هر روی، جشن سوری عبارت بوده از روشن کردن آتش برای گرم کردن هوا و زود رسیدن بهار و نوروز.
#چهارشنبه_سوری
#آیین_سنتی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
آیین چهارشنبه سوری(شماره ۲)
#نوروز
در نزد ایرانیان باستان، آتش نماد پاکی و پاک کنندگی و از میان برنده ی آلودگی ها بود. آتش افروزیِ جشن سوری به راستی جشنی بسیار کهن و باوری همگانی بوده و بیشتر جنبه ی جادویی داشته است، و به راستی جادوی گرم کردن هوا بود تا خورشید نزدیک تر شود و گرما به زمین برسد. از دیدگاه نجومی در آغاز نوروز، خورشید از برج حوت(برج ماهی) به برج حمل(برج بره) می آید یعنی به زمین بسیار نزدیک می شود.
در شب چهارشنبه سوری، آتش می افروختند تا زردی و سستی زمستانی از تن دور شود و سرخی و گرمی آتش به انسان برسد. در برخی از مناطق ایران، از جمله در آذربایجان و همدان در چهارشنبه سوری، تندیسه و نمادی از زمستان درست می کردند و آن را می زدند و از آبادی بیرون می کردند و جشن می گرفتند. امروز هم در شب چهارشنبه سوری بچه ها چهره خود را می پوشانند یا چادر برسر می کنند و به در خانه ها می آیند تا هدیه بگیرند.
#چهارشنبه_سوری
#آیین_سنتی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
#نوروز
در نزد ایرانیان باستان، آتش نماد پاکی و پاک کنندگی و از میان برنده ی آلودگی ها بود. آتش افروزیِ جشن سوری به راستی جشنی بسیار کهن و باوری همگانی بوده و بیشتر جنبه ی جادویی داشته است، و به راستی جادوی گرم کردن هوا بود تا خورشید نزدیک تر شود و گرما به زمین برسد. از دیدگاه نجومی در آغاز نوروز، خورشید از برج حوت(برج ماهی) به برج حمل(برج بره) می آید یعنی به زمین بسیار نزدیک می شود.
در شب چهارشنبه سوری، آتش می افروختند تا زردی و سستی زمستانی از تن دور شود و سرخی و گرمی آتش به انسان برسد. در برخی از مناطق ایران، از جمله در آذربایجان و همدان در چهارشنبه سوری، تندیسه و نمادی از زمستان درست می کردند و آن را می زدند و از آبادی بیرون می کردند و جشن می گرفتند. امروز هم در شب چهارشنبه سوری بچه ها چهره خود را می پوشانند یا چادر برسر می کنند و به در خانه ها می آیند تا هدیه بگیرند.
#چهارشنبه_سوری
#آیین_سنتی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
دیدگاه استاد #میرجلال‌الدین_کزازی درباره #چهارشنبه_سوری :
🔹ایرانیان با چهارشنبه‌سوری به پیش‌باز نوروز، بهار و سال نو می‌روند و از درگاه یزدان پاک آرزو می‌برند که سرخی آتش را به آنان ارزانی بدارد و آنان را از زردی آتش برکنار دارد.
🔹 آنچه از نگاهی فراخ درباره جشن چهارشنبه سوری می‌توان گفت، این است که این جشن، بیش از هرچیز جشنی مردمی بوده و نه دیوانی و رسمی مانند دیگر جشنهای بزرگ ایرانیان و از همین روی بسیار اندک از این جشن در آبشخورهای کهن سخن رفته است و آگاهی ما درباره پیشینه این جشن و چگونگی برگزاری آن گسترده نیست.
🔹 جشن چهارشنبه سوری جشنی است که ایرانیان با برگزاری آن به پیش‌باز جشن و آیین نوروز می‌روند و از همین روست که روشنایی، گرما و آتش، کاربردی بنیادین و ناگزیر در این جشن دارد.
🔹 در جشن و آیین نوروز هم گرامیداشت روشنایی، روز و گرما را می‌بینیم، گفت: با آغاز نوروز و بهار، چیرگی شب و سرما و تیرگی به پایان می‌رسد و از همین روست که ایرانیان بر خود بایسته می‌دانند که در شبی که آن را چهارشنبه سوری می‌نامیم آتشی بیفروزند و از فراز این آتش بجهند و آن ترانه مردمی را بر زبان برانند.
🔹 "سرخی تو از من، زردی من از تو" این ترانه آرزویی باژ یا دعایی را در خود نهفته می‌دارد و این باژ و آرزو این است که سال پیش‌رو سالی باشد خجسته، همراه با تندرستی و بهروزی، زیرا در نمادشناسی ادبی ایران سرخی نشانه تندرستی و بیگزندی و بنوایی است و در برابر آن زردی نشانه بیماری و نزاری و بی‌نوایی.
از دیگر سو سرخی و زردی هردو از رنگ‌های سرشتین آتش است، پس ایرانیان در روزهای پایانی سال کهن هنگامی که به پیش‌باز نوروز و بهار و سال نو می‌روند، از درگاه یزدان پاک آرزو می‌برند که سرخی آتش را به آنان ارزانی بدارد و آنان را از زردی آتش برکنار دارد.
#آیین_سنتی
#چهارشنبه_سوری
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
🔹ایرانیان با چهارشنبه‌سوری به پیش‌باز نوروز، بهار و سال نو می‌روند و از درگاه یزدان پاک آرزو می‌برند که سرخی آتش را به آنان ارزانی بدارد و آنان را از زردی آتش برکنار دارد.
🔹 آنچه از نگاهی فراخ درباره جشن چهارشنبه سوری می‌توان گفت، این است که این جشن، بیش از هرچیز جشنی مردمی بوده و نه دیوانی و رسمی مانند دیگر جشنهای بزرگ ایرانیان و از همین روی بسیار اندک از این جشن در آبشخورهای کهن سخن رفته است و آگاهی ما درباره پیشینه این جشن و چگونگی برگزاری آن گسترده نیست.
🔹 جشن چهارشنبه سوری جشنی است که ایرانیان با برگزاری آن به پیش‌باز جشن و آیین نوروز می‌روند و از همین روست که روشنایی، گرما و آتش، کاربردی بنیادین و ناگزیر در این جشن دارد.
🔹 در جشن و آیین نوروز هم گرامیداشت روشنایی، روز و گرما را می‌بینیم، گفت: با آغاز نوروز و بهار، چیرگی شب و سرما و تیرگی به پایان می‌رسد و از همین روست که ایرانیان بر خود بایسته می‌دانند که در شبی که آن را چهارشنبه سوری می‌نامیم آتشی بیفروزند و از فراز این آتش بجهند و آن ترانه مردمی را بر زبان برانند.
🔹 "سرخی تو از من، زردی من از تو" این ترانه آرزویی باژ یا دعایی را در خود نهفته می‌دارد و این باژ و آرزو این است که سال پیش‌رو سالی باشد خجسته، همراه با تندرستی و بهروزی، زیرا در نمادشناسی ادبی ایران سرخی نشانه تندرستی و بیگزندی و بنوایی است و در برابر آن زردی نشانه بیماری و نزاری و بی‌نوایی.
از دیگر سو سرخی و زردی هردو از رنگ‌های سرشتین آتش است، پس ایرانیان در روزهای پایانی سال کهن هنگامی که به پیش‌باز نوروز و بهار و سال نو می‌روند، از درگاه یزدان پاک آرزو می‌برند که سرخی آتش را به آنان ارزانی بدارد و آنان را از زردی آتش برکنار دارد.
#آیین_سنتی
#چهارشنبه_سوری
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
چهارشنبه‌سوری‌تان به شادی!
چهارشنبه‌سوری از سنتهای وابسته به جشن بزرگ نوروز و گویا آغازگر این جشن است که از غروب آخرین سه‌شنبه‌ی ماه اسفند، با برافروختن بوته‌هایی از آتش، به‌صورت جمعی و در فضای باز آغاز می‌شود و تا پس از نیمه‌شب با شادمانی، پریدن از روی آتش‌ها و نیز سنت‌هایی جنبی چون آتش‌بازی و قاشق‌زنی به‌پایان می‌رسد.
برخی «سور» در این واژه را در معنایِ جشن، شادمانی، نشاط و عیش گرفته‌اند و برخی «سوری» را به معنایِ سرخ می‌دانند، چون در این جشن آتشِ سرخ افروخته می‌شود. واژه‌ی سوری در اصل «پهلوی» نیز به معنیِ سرخ است. برای نمونه، سُهرِوَرد به معنیِ گل سرخ است.
گویا نامِ نخستِ این مراسم «جشنِ سوری» بوده و واژه‌ی چهارشنبه بعدها واردِ این نام شده است. نیز، برخی شواهد و قراین موجود، مانند رواج واژه چارشمبه‌سُرخی در شهر اصفهان و استفاده از واژه‌ی سور به‌جای سرخ در بسیاری از گویش‌های رایج در فلات ایران (پشتو، لری، بختیاری و کردی) درستیِ دیدگاه دوم را تقویت می‌نماید. برخی نام‌های محلی این جشن عبارتند از: گول چارشَمبه (اردبیل)، گوله ـ گوله چارشمبه (گیلان)، کوله چوارشمبه (کردستان) و چوارشمبه‌کولی (قروه).
در قدیمی‌ترین اشاره به «شب سوری» در قرن چهارم در تاریخ بخارا اشاره‌ای به روز چهارشنبه نیست ولی از واژه «عادت قدیم» استفاده شده است که نشان‌دهنده‌ی پیشینه‌ی این جشن است: «و چون امیر منصور بن نوح به مُلک بنشست، اندر ماه شوال سال سیصد و پنجاه، به جوی مولیان، فرمود تا آن سرای را دیگر بار عمارت کردند و هر چه هلاک و ضایع شده بود بهتر از آن به حاصل کردند. آن‌گاه امیر به سرای بنشست و هنوز سال تمام نشده بود که چون شبِ سوری، چنان‌که عادت قدیم است، آتشی عظیم افروختند. پاره‌ای از آن بجست و سقف سرای درگرفت و دیگر باره جمله سرای بسوخت...».
این گمان هم که برافروختن آتش در این روز یادمان عبور سیاوش از آتش است مطرح بوده. چون در برخی منابع از نحوست روز چهارشنبه سخن رفته است.
به‌گفته‌ی ابوریحان بیرونی، هرمزد یکم، شاهنشاه ساسانی، دستور داده بود در نوروز، مکان‌های مهم را با آتش پاکیزه کنند زیرا معتقد بود که عناصر ناسالم در هوا وجود دارند.
چهارشنبه‌سوری با آیینها و جشنهای گوناگونی در سراسر سرزمین ایران فرهنگی برگزار می‌شوند که دارای مشابهت‌های زیادی با هم هستند. مهم‌ترینِ این آیینها جمع‌آوری خار و خاشاک یا توده‌های سوختنیِ دیگر از یکی دو روز پیش از چهارشنبه‌سوری از بیرون شهر ــ یا گاهی از پسماند کشاورزی همان منطقه، مثلاً در #خور برگِ خرما یا در گیلان ساقه‌ی برنج ــ و افروختن آتش در روز مقرر در فضایی همگانی (میدان روستا یا کوچه‌‌هایی مشخص از محله‌های شهری) آن‌هم به شمارِ فرد (یک، سه، پنج یا هفت کومه) است.
آتش‌افروزی در زمان غروب آفتاب یا بعد از آن انجام می‌شود و مردمان از روی آن می‌پَرَند و «سرخی تو از من، زردی من از تو» (یا در بعضی شهرها، شعری محلی با مضمونی مشابه) می‌خوانند. برخی بر این باورند که این کار آنها را از بیماری و زردرویی در سال بعد مصون می‌کند.
در قاشق‌زنی دختران و پسران جوان، چادری بر سر و روی خود می‌کشند تا شناخته نشوند و به در خانه‌ی دوستان و همسایگان خود می‌روند. صاحبخانه از صدای قاشق‌هایی که به کاسه‌ها می‌خورد به در خانه آمده و به کاسه‌های آنان آجیل چهارشنبه‌سوری، شیرینی، شکلات، نقل و پول می‌ریزد. این آیین گویا برگرفته از این باور است که روان نیکِ درگذشتگان در رستاخیز آخر سال به میان زندگان بازگشته و به شکل افرادی که رویشان پوشیده است به خانه‌ی بازماندگان سر می‌زنند و زندگان برای یادبود و برکت به آنان هدیه‌ای می‌دهند.
نوع دیگری از فال گرفتن در چهارشنبه‌سوری فالگوش است که در آن دختران جوان نیت میکنند، پشت دیواری می‌ایستند و به سخن رهگذران گوش فرا می‌دهند و سپس با تفسیر این سخنان پاسخ نیت خود را می‌گیرند.
#آیینهای_چهارشنبه_سوری
#چهارشنبه_سوری
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
چهارشنبه‌سوری از سنتهای وابسته به جشن بزرگ نوروز و گویا آغازگر این جشن است که از غروب آخرین سه‌شنبه‌ی ماه اسفند، با برافروختن بوته‌هایی از آتش، به‌صورت جمعی و در فضای باز آغاز می‌شود و تا پس از نیمه‌شب با شادمانی، پریدن از روی آتش‌ها و نیز سنت‌هایی جنبی چون آتش‌بازی و قاشق‌زنی به‌پایان می‌رسد.
برخی «سور» در این واژه را در معنایِ جشن، شادمانی، نشاط و عیش گرفته‌اند و برخی «سوری» را به معنایِ سرخ می‌دانند، چون در این جشن آتشِ سرخ افروخته می‌شود. واژه‌ی سوری در اصل «پهلوی» نیز به معنیِ سرخ است. برای نمونه، سُهرِوَرد به معنیِ گل سرخ است.
گویا نامِ نخستِ این مراسم «جشنِ سوری» بوده و واژه‌ی چهارشنبه بعدها واردِ این نام شده است. نیز، برخی شواهد و قراین موجود، مانند رواج واژه چارشمبه‌سُرخی در شهر اصفهان و استفاده از واژه‌ی سور به‌جای سرخ در بسیاری از گویش‌های رایج در فلات ایران (پشتو، لری، بختیاری و کردی) درستیِ دیدگاه دوم را تقویت می‌نماید. برخی نام‌های محلی این جشن عبارتند از: گول چارشَمبه (اردبیل)، گوله ـ گوله چارشمبه (گیلان)، کوله چوارشمبه (کردستان) و چوارشمبه‌کولی (قروه).
در قدیمی‌ترین اشاره به «شب سوری» در قرن چهارم در تاریخ بخارا اشاره‌ای به روز چهارشنبه نیست ولی از واژه «عادت قدیم» استفاده شده است که نشان‌دهنده‌ی پیشینه‌ی این جشن است: «و چون امیر منصور بن نوح به مُلک بنشست، اندر ماه شوال سال سیصد و پنجاه، به جوی مولیان، فرمود تا آن سرای را دیگر بار عمارت کردند و هر چه هلاک و ضایع شده بود بهتر از آن به حاصل کردند. آن‌گاه امیر به سرای بنشست و هنوز سال تمام نشده بود که چون شبِ سوری، چنان‌که عادت قدیم است، آتشی عظیم افروختند. پاره‌ای از آن بجست و سقف سرای درگرفت و دیگر باره جمله سرای بسوخت...».
این گمان هم که برافروختن آتش در این روز یادمان عبور سیاوش از آتش است مطرح بوده. چون در برخی منابع از نحوست روز چهارشنبه سخن رفته است.
به‌گفته‌ی ابوریحان بیرونی، هرمزد یکم، شاهنشاه ساسانی، دستور داده بود در نوروز، مکان‌های مهم را با آتش پاکیزه کنند زیرا معتقد بود که عناصر ناسالم در هوا وجود دارند.
چهارشنبه‌سوری با آیینها و جشنهای گوناگونی در سراسر سرزمین ایران فرهنگی برگزار می‌شوند که دارای مشابهت‌های زیادی با هم هستند. مهم‌ترینِ این آیینها جمع‌آوری خار و خاشاک یا توده‌های سوختنیِ دیگر از یکی دو روز پیش از چهارشنبه‌سوری از بیرون شهر ــ یا گاهی از پسماند کشاورزی همان منطقه، مثلاً در #خور برگِ خرما یا در گیلان ساقه‌ی برنج ــ و افروختن آتش در روز مقرر در فضایی همگانی (میدان روستا یا کوچه‌‌هایی مشخص از محله‌های شهری) آن‌هم به شمارِ فرد (یک، سه، پنج یا هفت کومه) است.
آتش‌افروزی در زمان غروب آفتاب یا بعد از آن انجام می‌شود و مردمان از روی آن می‌پَرَند و «سرخی تو از من، زردی من از تو» (یا در بعضی شهرها، شعری محلی با مضمونی مشابه) می‌خوانند. برخی بر این باورند که این کار آنها را از بیماری و زردرویی در سال بعد مصون می‌کند.
در قاشق‌زنی دختران و پسران جوان، چادری بر سر و روی خود می‌کشند تا شناخته نشوند و به در خانه‌ی دوستان و همسایگان خود می‌روند. صاحبخانه از صدای قاشق‌هایی که به کاسه‌ها می‌خورد به در خانه آمده و به کاسه‌های آنان آجیل چهارشنبه‌سوری، شیرینی، شکلات، نقل و پول می‌ریزد. این آیین گویا برگرفته از این باور است که روان نیکِ درگذشتگان در رستاخیز آخر سال به میان زندگان بازگشته و به شکل افرادی که رویشان پوشیده است به خانه‌ی بازماندگان سر می‌زنند و زندگان برای یادبود و برکت به آنان هدیه‌ای می‌دهند.
نوع دیگری از فال گرفتن در چهارشنبه‌سوری فالگوش است که در آن دختران جوان نیت میکنند، پشت دیواری می‌ایستند و به سخن رهگذران گوش فرا می‌دهند و سپس با تفسیر این سخنان پاسخ نیت خود را می‌گیرند.
#آیینهای_چهارشنبه_سوری
#چهارشنبه_سوری
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
#آیینهای_چهارشنبه_سوری
1 : ایرانیان با افروختن سه یا هفت کپه آتش انرژی‌های منفی را به یکی از سرچشمه‌های انرژي طبیعت سپرده و سال نو را با انرژی مثبت آغاز میکنند.
2 : آیین قاشق زنی، دستگیری از یکدیگر و داد و دهش را به یاد ما می‌آورد.
3: آیین کوزه شکستن، بایستگی تازه شده و دگرگونی جهان را به یاد می آورد.
4 : آجیل چهارشنبه سوری از میوه‌های خشک آماده شده و شادی‌افزای واپسین جشن ملی ایرانیان است.
5: فالگوش ایستادن باور به بازگشت فروهرهای درگذشتگان را به یاد می آورد.
6: آیین شال‌اندازی امید به رخدادهای نیک به همراه بسیاری داده‌های پروردگار در سال نو است.
ه❌❌❌❌❌❌❌❌ه
هم‌میهنان گرامی:
پاسداشت سنتهای خوب باستانی نیکوست، اما رفتار نابجا و زیاده‌روی‌ها، نادرست و ناپسند است.
در بزرگداشت مراسم چهارشنبه سوری، چه نیکوست که همچنان کردار نیاکان‌مان را داشته باشیم و از سرگرمی‌های خطرناک که سبب سوختن و آسیب به جانمان است خودداری کنیم.
با آرزوی پیروزی و شادمانی 🌸💖🌸
#چهارشنبه_سوری
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
1 : ایرانیان با افروختن سه یا هفت کپه آتش انرژی‌های منفی را به یکی از سرچشمه‌های انرژي طبیعت سپرده و سال نو را با انرژی مثبت آغاز میکنند.
2 : آیین قاشق زنی، دستگیری از یکدیگر و داد و دهش را به یاد ما می‌آورد.
3: آیین کوزه شکستن، بایستگی تازه شده و دگرگونی جهان را به یاد می آورد.
4 : آجیل چهارشنبه سوری از میوه‌های خشک آماده شده و شادی‌افزای واپسین جشن ملی ایرانیان است.
5: فالگوش ایستادن باور به بازگشت فروهرهای درگذشتگان را به یاد می آورد.
6: آیین شال‌اندازی امید به رخدادهای نیک به همراه بسیاری داده‌های پروردگار در سال نو است.
ه❌❌❌❌❌❌❌❌ه
هم‌میهنان گرامی:
پاسداشت سنتهای خوب باستانی نیکوست، اما رفتار نابجا و زیاده‌روی‌ها، نادرست و ناپسند است.
در بزرگداشت مراسم چهارشنبه سوری، چه نیکوست که همچنان کردار نیاکان‌مان را داشته باشیم و از سرگرمی‌های خطرناک که سبب سوختن و آسیب به جانمان است خودداری کنیم.
با آرزوی پیروزی و شادمانی 🌸💖🌸
#چهارشنبه_سوری
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
#چهارشنبه_سوری
مراسم چهارشنبه سوری در #نایین
این جشن در شب آخرین روز سه شنبه سال خورشیدی به دو ریخت خانگی و گروهی برپا میشد، جشن خانگی بیشتر از سوی بانوان و دختران برگزار میشد و نامور بود به #کوزه_انداختن . به این گونه که اهالی هر خانه با آتش زدن بوته ای از هیزم و کوزه ای پر از آب که سکه ای هم در آن بود از پشت بام خانه به درون کوچه می‌انداختند و باور داشتند که بلاها در کوزه ریخته شده و چون بشکند بلاها زدوده می شود و اهالی خانه تا یک سال در امان از بلا و گرفتاری می شوند.
پس از این مراسم جوانان و افراد میانسال و شاد در میدان محله خود گردهم می آمدند و با افروختن خرمنی از آتش و پریدن از روی آن خواسته‌ها و آرزوی خود را با بیان مطالبی شعرگونه چون :
«غم برو شادی بیا ، محنت برو روزی بیا»
بیان می‌کردند و با پریدن از روی شعله های آتش که به زبان محلی به آن اَلُو می گفتند این چنین خطاب می کردند: «زردی من از تو سرخی تو از من و یا برعکس سرخی تو از من زردی من از تو»
واین جشن و سرور را تا پاسی از شب ادامه می دادند.
بچه‌ها نیز چادری روی خود می انداختند و درب خانه‌های محله را میزدند و با قاشقی بر کاسه فلزی میزدند و صاحب خانه ها که به این رسم آشنا بودند با رویی گشاده مقداری آجیل، شیرینی و یا مبلغی پول را داخل ظرف فرد قاشق زن می گذاشتند و این گونه به پیشواز جشن باستانی میرفتند و فرا رسیدن نوروز را مژده میدادند و همه خرسند بودند، بزرگترها از گشاده دستی خود و کوچکترها از دریافت مژدگانی.
👌شوربختانه این رسم بسیار زیبا و سنتی چند سالی است که بسیار کمرنگ شده و رو به فراموشی است، کاش بزرگترها بچه ها را دگربار تشویق به برپایی و پاسداری از آیینهای سنتی کنند تا دوباره رنگ و بوی دوستی و شادی همگانی شهر را جلا دهد و به فراموشی سپرده نشود. 🙏
🌷همراه گرانمهر ما باشید در یادآوری آیین های سنتی و پسندیده❤️
#آیین_سنتی
#قاشق_زنی
#چهارشنبه_سوری
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
مراسم چهارشنبه سوری در #نایین
این جشن در شب آخرین روز سه شنبه سال خورشیدی به دو ریخت خانگی و گروهی برپا میشد، جشن خانگی بیشتر از سوی بانوان و دختران برگزار میشد و نامور بود به #کوزه_انداختن . به این گونه که اهالی هر خانه با آتش زدن بوته ای از هیزم و کوزه ای پر از آب که سکه ای هم در آن بود از پشت بام خانه به درون کوچه می‌انداختند و باور داشتند که بلاها در کوزه ریخته شده و چون بشکند بلاها زدوده می شود و اهالی خانه تا یک سال در امان از بلا و گرفتاری می شوند.
پس از این مراسم جوانان و افراد میانسال و شاد در میدان محله خود گردهم می آمدند و با افروختن خرمنی از آتش و پریدن از روی آن خواسته‌ها و آرزوی خود را با بیان مطالبی شعرگونه چون :
«غم برو شادی بیا ، محنت برو روزی بیا»
بیان می‌کردند و با پریدن از روی شعله های آتش که به زبان محلی به آن اَلُو می گفتند این چنین خطاب می کردند: «زردی من از تو سرخی تو از من و یا برعکس سرخی تو از من زردی من از تو»
واین جشن و سرور را تا پاسی از شب ادامه می دادند.
بچه‌ها نیز چادری روی خود می انداختند و درب خانه‌های محله را میزدند و با قاشقی بر کاسه فلزی میزدند و صاحب خانه ها که به این رسم آشنا بودند با رویی گشاده مقداری آجیل، شیرینی و یا مبلغی پول را داخل ظرف فرد قاشق زن می گذاشتند و این گونه به پیشواز جشن باستانی میرفتند و فرا رسیدن نوروز را مژده میدادند و همه خرسند بودند، بزرگترها از گشاده دستی خود و کوچکترها از دریافت مژدگانی.
👌شوربختانه این رسم بسیار زیبا و سنتی چند سالی است که بسیار کمرنگ شده و رو به فراموشی است، کاش بزرگترها بچه ها را دگربار تشویق به برپایی و پاسداری از آیینهای سنتی کنند تا دوباره رنگ و بوی دوستی و شادی همگانی شهر را جلا دهد و به فراموشی سپرده نشود. 🙏
🌷همراه گرانمهر ما باشید در یادآوری آیین های سنتی و پسندیده❤️
#آیین_سنتی
#قاشق_زنی
#چهارشنبه_سوری
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma