#جشن_سده
جشن سده، یادگار نیاکان خردمند ایران‌زمین با ریشه‌ای به درازای تاریخ و تمدن بشری بر همه ایرانیان راستین شاد و فرخنده باد.🌺
جشن سده، یادگار هوشنگ شاه، تا به امروز همچنان به‌یادگار مانده‌است و از آن زمان تاکنون هرساله ایرانیان، به روز دهم بهمن ماه این جشن شکوهمند و شادی‌آور را در سرزمین ایران و در برخی از کشورهای دیگر جهان برگزار می‌کنند.
💫سده، جشن گرامیداشت پیدایش آتش و به‌کار گرفتن این عنصر سودمند به دست ایرانیان و آغاز تمدن در جهان است.
💫«سده» می‌آید تا بانگ برآرد که این‌جا، این سرزمین خاستگاه آغاز شهری‌گری (تمدن) بوده است و هوش و خرد ایرانی زمینه‌ساز آن انسان پس از کشف آتش، از روشنایی و گرمای آن بهره گرفت. با این کشف ارزشمند که به باور ایرانیان به دست هوشنگ‌شاه پیشدادی به انجام رسیده، شهری‌گری (تمدن) بشری شتابی چند برابر گرفت، شب‌های تیره را به روشنی دگرگون کرد و از غارنشینی کوچ کرده به شهرنشینی رسید.
💫«سده» کهن‌ترین جشنِ ایران‌زمین، و چه بسا، کهن‌ترین جشنِ جهان به شمار می‌رود. سده، یکی از جشنهای ملی ایرانیان است و برگزاری آن و جشن نوروز و بزرگداشت شب چله را همهی ایرانیان پاس می‌دارند.
👌 شایسته است تا دیگر جشنهای ایران باستان نیز که برگرفته از پدیده‌های تاریخی، طبیعی و حماسی نیاکان ما در ایران است نیز همگانی شود و ایرانیان به برپایی آن افتخار کنند.
👌دهم بهمن آتش جشن سده را برپا می‌کنیم تا به جهان یادآورشویم که، فرزندان ایران میراث‌دار جشن و شادی هستند و فرهنگ‌شان را گرامی می‌دارند.
💫جشن ملی سده پس از نوروز، یکی از باارزش‌ترین و باستانی‌ترین آیین‌های ایرانیان است که از زمان‌های بسیار دور به یادگار مانده و جشن پیدایش آتش است.
روایت آن از گذشتگان دور چنین آمده است که روزی هوشنگ شاه به همراهی یاران خود به کوه می‌رود و در راه به مار تنومندی برخورد می‌کند و با سنگ بزرگی به جنگ او می‌شتابد و سنگ را به سوی مار پرتاب می‌کند. سنگ به سنگ دیگری برخورد کرده و جرقه‌ای بیرون می‌جهد و به خار و خاشاک پیرامون سنگ شعله می‌کشد و آتش فروزان پدیدار می‌گردد و از آن پس در این روز جشن سده برگزار میشود.
یکی جشن کرد آن شب و باده خورد
سده نام آن جشن فرخنده کرد
ز هوشنگ ماند این سده یادگار
بسی باد چون او دگر شهریار
✍فردوسی
💫این جشن در سال ۱۳۹۱ در فهرست میراث معنوی ایران و در بهمن ۱۳۹۸ در فهرست میراث فرهنگی ناملموس ایران ثبت شد
💫جشن سده به عنوان بیست‌وچهارمین عنصر میراث فرهنگی ناملموس ایران، در هجدهمین نشست کمیته بین‌الدولی پاسداری از میراث‌فرهنگی ناملموس یونسکو در کاسان، بوتسوانا ثبت شد
این ثبت با مشارکت کشور تاجیکستان تهیه و تدوین شده‌است.
در ایران باستان و ایران امروز، از این جشن در شامگاه دهم بهمن ، با آتش‌افروزی و پایکوبی پاسداری میشود.
💫چنان‌که از کتاب‌ها و اسناد تاریخی برمی‌آید جشن سده جنبه دینی نداشته و تمام داستان‌های مربوط به آن آیینی است و بیشتر، جشنی کهن و ملی به‌شمار می‌آید و وارث حقیقی جشن سده نه تنها ایرانیان و آریایی‌ها هستند بلکه میراثی است که به بسیاری از کشورهای همسایه ایران نیز راه یافته است.
سخنان اندیشمندان و بزرگان درباره سده
✍#خیام_نیشاپوری، اندیشمند، دانشمند، فیلسوف، ریاضی‌دان، ستاره‌شناس و رباعی‌سرای نامدار ایرانی در نوروزنامه آورده است:
«آفریدون همان روز که ضحاک بگرفت، جشن سده برنهاد و مردمان که از جور و ستم ضحاک رسته بودند، پسندیدند و از جهت فال نیک آن روز را جشن کردندی و هر سال تا به امروز آیین پادشاهان نیک‌عهد را در ایران و دور آن به جای می‌آورند.»
✍#ابوریحان_بیرونی دانشمند، ریاضی‌دان، ستاره‌شناس، تاریخ‌نگار در «آثارالباقیه» می‌نویسد:
«ایرانیان پس از آنکه کبس از ماه‌های ایشان برطرف شد، در این وقت منتظر بودند که سرما از ایشان برطرف شود و دوره‌ی آن به سر آید، زیرا ایشان آغاز زمستان را از پنج روز که از آبان ماه بگذرد می‌شمردند و آخر زمستان ده روز که از بهمن ماه می‌گذشت می‌شد.
و اهل کرج این شب را «شب گَزَنه» می‌گویند، یعنی شبی که در آن گزیدن زیاد است و مقصودشان این است که سرما شخص را در این شب می‌گزد».
🔥آتش مهرِ میهن در جشن سده
به مهر فروزان باد.
اینستاگرام، https://Instagram.com/naeene_ma
#جشنهای_باستانی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
جشن سده، یادگار نیاکان خردمند ایران‌زمین با ریشه‌ای به درازای تاریخ و تمدن بشری بر همه ایرانیان راستین شاد و فرخنده باد.🌺
جشن سده، یادگار هوشنگ شاه، تا به امروز همچنان به‌یادگار مانده‌است و از آن زمان تاکنون هرساله ایرانیان، به روز دهم بهمن ماه این جشن شکوهمند و شادی‌آور را در سرزمین ایران و در برخی از کشورهای دیگر جهان برگزار می‌کنند.
💫سده، جشن گرامیداشت پیدایش آتش و به‌کار گرفتن این عنصر سودمند به دست ایرانیان و آغاز تمدن در جهان است.
💫«سده» می‌آید تا بانگ برآرد که این‌جا، این سرزمین خاستگاه آغاز شهری‌گری (تمدن) بوده است و هوش و خرد ایرانی زمینه‌ساز آن انسان پس از کشف آتش، از روشنایی و گرمای آن بهره گرفت. با این کشف ارزشمند که به باور ایرانیان به دست هوشنگ‌شاه پیشدادی به انجام رسیده، شهری‌گری (تمدن) بشری شتابی چند برابر گرفت، شب‌های تیره را به روشنی دگرگون کرد و از غارنشینی کوچ کرده به شهرنشینی رسید.
💫«سده» کهن‌ترین جشنِ ایران‌زمین، و چه بسا، کهن‌ترین جشنِ جهان به شمار می‌رود. سده، یکی از جشنهای ملی ایرانیان است و برگزاری آن و جشن نوروز و بزرگداشت شب چله را همهی ایرانیان پاس می‌دارند.
👌 شایسته است تا دیگر جشنهای ایران باستان نیز که برگرفته از پدیده‌های تاریخی، طبیعی و حماسی نیاکان ما در ایران است نیز همگانی شود و ایرانیان به برپایی آن افتخار کنند.
👌دهم بهمن آتش جشن سده را برپا می‌کنیم تا به جهان یادآورشویم که، فرزندان ایران میراث‌دار جشن و شادی هستند و فرهنگ‌شان را گرامی می‌دارند.
💫جشن ملی سده پس از نوروز، یکی از باارزش‌ترین و باستانی‌ترین آیین‌های ایرانیان است که از زمان‌های بسیار دور به یادگار مانده و جشن پیدایش آتش است.
روایت آن از گذشتگان دور چنین آمده است که روزی هوشنگ شاه به همراهی یاران خود به کوه می‌رود و در راه به مار تنومندی برخورد می‌کند و با سنگ بزرگی به جنگ او می‌شتابد و سنگ را به سوی مار پرتاب می‌کند. سنگ به سنگ دیگری برخورد کرده و جرقه‌ای بیرون می‌جهد و به خار و خاشاک پیرامون سنگ شعله می‌کشد و آتش فروزان پدیدار می‌گردد و از آن پس در این روز جشن سده برگزار میشود.
یکی جشن کرد آن شب و باده خورد
سده نام آن جشن فرخنده کرد
ز هوشنگ ماند این سده یادگار
بسی باد چون او دگر شهریار
✍فردوسی
💫این جشن در سال ۱۳۹۱ در فهرست میراث معنوی ایران و در بهمن ۱۳۹۸ در فهرست میراث فرهنگی ناملموس ایران ثبت شد
💫جشن سده به عنوان بیست‌وچهارمین عنصر میراث فرهنگی ناملموس ایران، در هجدهمین نشست کمیته بین‌الدولی پاسداری از میراث‌فرهنگی ناملموس یونسکو در کاسان، بوتسوانا ثبت شد
این ثبت با مشارکت کشور تاجیکستان تهیه و تدوین شده‌است.
در ایران باستان و ایران امروز، از این جشن در شامگاه دهم بهمن ، با آتش‌افروزی و پایکوبی پاسداری میشود.
💫چنان‌که از کتاب‌ها و اسناد تاریخی برمی‌آید جشن سده جنبه دینی نداشته و تمام داستان‌های مربوط به آن آیینی است و بیشتر، جشنی کهن و ملی به‌شمار می‌آید و وارث حقیقی جشن سده نه تنها ایرانیان و آریایی‌ها هستند بلکه میراثی است که به بسیاری از کشورهای همسایه ایران نیز راه یافته است.
سخنان اندیشمندان و بزرگان درباره سده
✍#خیام_نیشاپوری، اندیشمند، دانشمند، فیلسوف، ریاضی‌دان، ستاره‌شناس و رباعی‌سرای نامدار ایرانی در نوروزنامه آورده است:
«آفریدون همان روز که ضحاک بگرفت، جشن سده برنهاد و مردمان که از جور و ستم ضحاک رسته بودند، پسندیدند و از جهت فال نیک آن روز را جشن کردندی و هر سال تا به امروز آیین پادشاهان نیک‌عهد را در ایران و دور آن به جای می‌آورند.»
✍#ابوریحان_بیرونی دانشمند، ریاضی‌دان، ستاره‌شناس، تاریخ‌نگار در «آثارالباقیه» می‌نویسد:
«ایرانیان پس از آنکه کبس از ماه‌های ایشان برطرف شد، در این وقت منتظر بودند که سرما از ایشان برطرف شود و دوره‌ی آن به سر آید، زیرا ایشان آغاز زمستان را از پنج روز که از آبان ماه بگذرد می‌شمردند و آخر زمستان ده روز که از بهمن ماه می‌گذشت می‌شد.
و اهل کرج این شب را «شب گَزَنه» می‌گویند، یعنی شبی که در آن گزیدن زیاد است و مقصودشان این است که سرما شخص را در این شب می‌گزد».
🔥آتش مهرِ میهن در جشن سده
به مهر فروزان باد.
اینستاگرام، https://Instagram.com/naeene_ma
#جشنهای_باستانی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
سپندارمذگان✅ نه ولنتاین❌
💝سپندارمذگان روز عشق ایرانی💝
تاسف بار است که فکر کنیم مرغ همسایه غاز است.
برای یادگیری هر زبانی اول باید با آداب و فرهنگ آن زبان آشنا شد و این خیلی تاسف بار است که با آداب و فرهنگ بیگانه بیش تر از فرهنگ خود آشنا باشیم.
برای اینکه ملتی در تفکر عقیم شود، باید هویت فرهنگی تاریخی را از او گرفت. فرهنگ مهم ترین عامل در حیات، رشد، بالندگی یا نابودی ملت ها است. هویت هر ملتی در تاریخ آن ملت نهاده شده است.
ملت ایران از جمله ملت هایی است که زندگی اش با جشن و شادمانی پیوند فراوانی داشته است، به مناسبت های گوناگون جشن می گرفتند و با سرور و شادمانی روزگار می گذرانده اند. این جشن ها نشان دهنده فرهنگ، نحوه زندگی، خلق و خوی، فلسفه حیات و در کل، جهان بینی ایرانیان باستان است. از آنجایی که ما با فرهنگ باستانی خود ناآشناییم، شکوه و زیبایی این فرهنگ با ما بیگانه شده است.
چند سالی ست حوالی ۲۵ بهمن ماه (۱۴ فوریه) که می شود هیاهو و هیجان را در خیابان ها می بینیم. مغازه های اجناس کادوئی لوکس و فانتزی غلغله می شود. همه جا اسم ولنتاین (Valentine) به گوش می خورد.
امروز از هر بچه مدرسه ای که در مورد والنتاین پرسش کنی در آن مورد آگاهی دارد، ولی کمتر کسی است که بداند در ایران باستان، نه چون رومیان از سه قرن پس از میلاد!، که از بیست قرن پیش از میلاد، روزی موسوم به روز عشق بوده است!
جالب است بدانید که این روز در گاهشمار باستانی ایران دقیقا مصادف است با پنجم اسفند و در گاهشمار امروزی ایران ۲۹ بهمن، یعنی تنها چند روز پس از والنتاین فرنگی! این روز (سپندار مذگان) یا (اسفندار مذگان) نام داشته است.
فلسفه بزرگداشتن این روز به عنوان (روز عشق) به این صورت بوده است که در ایران باستان هر ماه را سی روز حساب می کردند و علاوه بر اینکه ماه ها اسم داشتند، هریک از روزهای ماه نیز یک نام داشتند.
بعنوان مثال
روز اول اهورا مزدا (دانش بزرگ هستی)
روز دوم، روز بهمن (سلامت، اندیشه)
روز سوم اردیبهشت ( بهترین راستی)
روز چهارم شهریور (شاهی و فرمانروایی آرمانی)
روز پنجم سپندارمذ بوده است
سپندارمذ لقب ملی زمین است (گستراننده، نیک، فروتن)
زمین نماد عشق است چون با فروتنی، تواضع و گذشت به همه عشق می ورزد. زشت و زیبا را به یک چشم می نگرد و همه را چون مادری در دامان پر مهر خود امان می دهد. به همین دلیل در فرهنگ باستان اسپندارمذگان را بعنوان نماد عشق می پنداشتند.
در هر ماه، یک بار، نام روز و ماه یکی می شده است که در همان روز که نامش با نام ماه مقارن می شد، جشنی ترتیب می دادند متناسب با نام آن روز و ماه
مثال:
روز شانزدهم هر ماه مهر نام داشت و که در ماه مهر، مهرگان لقب می گرفت. همین طور روز پنجم هر ماه سپندارمذ یا اسفندارمذ نام داشت که در ماه دوازدهم سال که آن هم اسفندارمذ نام داشت، جشنی با همین عنوان می گرفتند.
سپندارمذگان جشن زمین و گرامی داشت عشق است که هر دو در کنار هم معنا پیدا می کردند. در این روز زنان به شوهران خود با محبت هدیه می دادند. مردان نیز زنان و دختران را بر تخت شاهی نشانده، به آنها هدیه داده و از آنها اطاعت می کردند.
#جشنهای_باستانی_را_پاس_بداریم
#جشن_سپندارمذگان
#نائین_ما
اینستاگرام https://Instagram.com/naeene_ma
🆔 @Naeene_Ma
#جشن_سوری
🔷 فرقی نمی‌کند فشفشه‌بازی شب سال نوی میلادی باشد یا ترقه‌بازی چهارشنبه‌سوری؛ هر سال حیوانات زیادی در جشن‌هایی که توام با فشفشه‌بازی و ترقه‌بازی‌اند دچار وحشت می‌شوند. تعدادی از حیوانات از لانه‌ها و آشیانه‌های خود فرار کرده و آواره می‌شوند و برخی حتی از شدت ترس سکته می‌کنند و می‌میرند.
🔹 اسفندماه، فصل لانه‌گزینی و تخم‌گذاری پرندگان است. صدای مهیب و دود ناشی از ترقه و توپ و فشفشه باعث وحشت پرندگان شده و آنها را از لانه‌هایشان فراری می‌دهد و چه بسا که به علت رقابت بر سر لانه هرگز نمی‌توانند به لانه‌های خود بازگردند و تخم‌ها از بین می‌روند. بسیاری از حیوانات دیگر هم در این زمان برای خود جفت و آشیانه‌ای برگزیده‌اند و منتظر به دنیا آمدن فرزندانشان هستند.
🔹 حیوانات خانگی مانند سگ‌ها و گربه‌ها هم قربانیان دیگر برگزاری جشن با صداهای مهیب‌اند. هر سال در چنین شب‌هایی حیوانات خانگی زیادی چنان سراسیمه می‌شوند که پا به فرار می‌گذارند و گم می‌شوند و آنهایی که در داخل منزل‌اند، شب بسیاری پرآشوبی را تجربه می‌کنند.
🔹 علاوه بر همهٔ این‌ها، ترقه و فشفشه باعث آلودگی آب و خاک و هوا میشود.
🔹 همچنین، پوکه‌های فشفشه‌ها و زباله‌های باقیمانده از ترقه و فشفشه‌بازی در نهایت از دریاها و اقیانوس‌ها سر در می‌آورند، مدت بسیار طولانی بدون تجزیه شدن در آب‌ها باقی می‌مانند و توسط حیوانات زیادی بلعیده و باعث مرگ آنها می‌شوند.
🔴 لطفاً با احترام به طبیعت جشن بگیرید! از ترقه‌بازی و فشفشه‌بازی خودداری کنید، سکوت و آرامش و امنیت لانه‌ها و آشیانه‌ها، تخم‌ها و نوزادها و مادرها (از هر گونه‌ای) را بر هم نزنید و حرمت حریم خصوصی حیوانات را همیشه و مخصوصاً در فصل آمیزش و زایش نگه دارید.
👤 تالین ساهاکیان
🔸ایین نیاکانمان را درست بجا اوریم نه بمب ترقه ای که بیگانگان وارد کرده اند...
🔥جشن چهارشنبه سوری پیشاپیش بر همگان فرخنده باد
#با_حیوانات_مهربان_باشیم
#فرهنگی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
🔷 فرقی نمی‌کند فشفشه‌بازی شب سال نوی میلادی باشد یا ترقه‌بازی چهارشنبه‌سوری؛ هر سال حیوانات زیادی در جشن‌هایی که توام با فشفشه‌بازی و ترقه‌بازی‌اند دچار وحشت می‌شوند. تعدادی از حیوانات از لانه‌ها و آشیانه‌های خود فرار کرده و آواره می‌شوند و برخی حتی از شدت ترس سکته می‌کنند و می‌میرند.
🔹 اسفندماه، فصل لانه‌گزینی و تخم‌گذاری پرندگان است. صدای مهیب و دود ناشی از ترقه و توپ و فشفشه باعث وحشت پرندگان شده و آنها را از لانه‌هایشان فراری می‌دهد و چه بسا که به علت رقابت بر سر لانه هرگز نمی‌توانند به لانه‌های خود بازگردند و تخم‌ها از بین می‌روند. بسیاری از حیوانات دیگر هم در این زمان برای خود جفت و آشیانه‌ای برگزیده‌اند و منتظر به دنیا آمدن فرزندانشان هستند.
🔹 حیوانات خانگی مانند سگ‌ها و گربه‌ها هم قربانیان دیگر برگزاری جشن با صداهای مهیب‌اند. هر سال در چنین شب‌هایی حیوانات خانگی زیادی چنان سراسیمه می‌شوند که پا به فرار می‌گذارند و گم می‌شوند و آنهایی که در داخل منزل‌اند، شب بسیاری پرآشوبی را تجربه می‌کنند.
🔹 علاوه بر همهٔ این‌ها، ترقه و فشفشه باعث آلودگی آب و خاک و هوا میشود.
🔹 همچنین، پوکه‌های فشفشه‌ها و زباله‌های باقیمانده از ترقه و فشفشه‌بازی در نهایت از دریاها و اقیانوس‌ها سر در می‌آورند، مدت بسیار طولانی بدون تجزیه شدن در آب‌ها باقی می‌مانند و توسط حیوانات زیادی بلعیده و باعث مرگ آنها می‌شوند.
🔴 لطفاً با احترام به طبیعت جشن بگیرید! از ترقه‌بازی و فشفشه‌بازی خودداری کنید، سکوت و آرامش و امنیت لانه‌ها و آشیانه‌ها، تخم‌ها و نوزادها و مادرها (از هر گونه‌ای) را بر هم نزنید و حرمت حریم خصوصی حیوانات را همیشه و مخصوصاً در فصل آمیزش و زایش نگه دارید.
👤 تالین ساهاکیان
🔸ایین نیاکانمان را درست بجا اوریم نه بمب ترقه ای که بیگانگان وارد کرده اند...
🔥جشن چهارشنبه سوری پیشاپیش بر همگان فرخنده باد
#با_حیوانات_مهربان_باشیم
#فرهنگی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
امروز ، سه‌شنبه: #بهرام_شید
۲۲ اسپند ماہ ۱۴۰۲خورشیدی
شب چهارشنبه سوری
چهارشنبه‌سوری که با نام‌های جشن چهارشنبه پایان سال و شب چهارشنبه سرخ نیز شناخته شده، یکی از جشنهای ایرانی است که در شب واپسین چهارشنبه سال "از غروب سه‌شنبه" برگزار میشود و اولین جشن از مجموعه جشنها و مناسبت‌های نوروزی است.
این جشن در نزد ایرانیان پیش از اسلام در روز خاصی انجام نمی‌گرفت و معمولاً در اواخر زمستان در حالی که زمین درحال گرم شدن بود انجام می‌شد، ولی پس از اسلام و حمله اعراب، این جشن به آخرین چهارشنبه سال موکول می‌شد. زیرا چهارشنبه در نزد اعراب روزی نحس و شوم بود.
واژه «چهارشنبه‌سوری» از دو واژه چهارشنبه — نام یکی از روزهای هفته — و سور به معنای جشن و شادی ساخته شده است. برابر آیین باستان، در این روز آتش بزرگی برافروخته میشود که تا صبح زود و برآمدن خورشید، روشن نگه داشته میشود. این آتش معمولاً در بعدازظهر زمانی که مردم آتش روشن می‌کنند و از روی آن می‌پرند، آغاز میشود و در زمان پریدن می‌خوانند: «زردی من از تو، سرخی تو از من». این جمله نشانگر مراسمی برای تطهیر و پاک‌سازی است که واژه «سوری» به معنی «سرخ» به آن اشاره دارد. به بیان دیگر مردم خواهان آن هستند که آتش تمام رنگ پریدگی و زردی، بیماری و مشکلاتشان را بگیرد و بجای آن سرخی و گرمی و نیرو به آنها بدهد. چهارشنبه‌سوری جشنی نیست که وابسته به‌دین یا قومیت افراد باشد و در میان بیشتر ایرانیان رواج دارد.
یکی از جشنهای آتش که در ایران باستان برای پیش درآمد یا پیشواز نوروز برگزار می‌شده و آمیزه‌ای از چند آیین گوناگون است، جشن سوری بوده است. سوری به یک معنی سرخی است و اشاره به سرخی آتشی است که در این روز می‌افروخته‌اند. در تاریخ بخارا آمده‌است: «چون امیر سدید منصوربن نوح به ملک نشست، هنوز سال تمام نشده بود که در شب سوری چنان‌که عادت قدیم است آتشی عظیم افروختند.» این آتش را در شب سوری که هم‌زمان با روزهای «بهیژک» یا «پنچه دزدیده» بود برای گریزاندن سرما و فراخوانی گرما، آن‌هم بیشتر بر روی بامها می‌افروختند که هم شگون داشته و هم به‌باور پیشینیان، تنوره آتش و دود بر بامها، فروهر درگذشتگان را به خانه‌های خود رهنمون می‌کرده است.
به‌دیگر سخن این آتش‌افروزی بر بام خانه‌ها، آخرین گام از آیین‌های «گاهنبار پنجه» یا ده روز پایان سال است. این ده روز را ده روز فروردیان یا فروردیگان می‌گویند که دربرگیرنده پنجه کوچک "پنج روز نخست -اشتاد روز تا اناران- از ماه اسفند در گاهشماری زرتشتی، برابر با بیست و پنجم اسفند ماه بنا به گاهشمار رسمی کشور" و پنجه بزرگ "پنجه دزدیه، پنج روز پایان سال" است.
چند روز پیش از نوروز مردمانی به‌نام آتش‌افروزان که پیام‌آور این جشن اهورایی بودند به‌شهرها و روستاها می‌رفتند تا مردم را برای این آیین آماده کنند. آتش‌افروزان، زنان و مردانی هنرمند بودند که با برگزاری نمایشهای خیابانی، دست افشانی‌ها، سرودها و آوازهای شورانگیز به‌سرگرم کردن و خشنود ساختن مردمان می‌پرداختند؛ آنها از هفت روز پیش از نوروز تا دوهفته پس از نوروز با پدید آمدن تاریکی شامگاه، در تمامی جایهای شهر و ده آتش می‌افروختند و آن را تا برآمدن خورشید روشن نگاه می‌داشتند. این آتش، نماد و نشانه نیروی مهر و نور و دوستی بود. هدف آتش‌افروزان برگرداندن نیروی فزاینده و نیک به مردمان برای چیره شدن بر غم و افسردگی بود. همین هدف مهمترین دلیل برپایی جشن سده در میانه زمستان هم هست
👌هم‌میهنان گرامی:
پاسداشت سنت‌های خوب باستانی نیکوست، اما رفتار نابجا و زیاده‌روی‌ها، نادرست و ناپسند است
در بزرگداشت مراسم چهارشنبه‌سوری، چه نیکوست که همچنان کردار نیاکانمان را داشته باشیم و از سرگرمی‌های خطرناک که سبب سوختن و آسیب به جانمان است خودداری کنیم.
🔥با آرزوی پیروزی و شادمانی🔥
#جشنهای_باستانی
#جشن_سوری
#چهارشنبه_سوری
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۲۲ اسپند ماہ ۱۴۰۲خورشیدی
شب چهارشنبه سوری
چهارشنبه‌سوری که با نام‌های جشن چهارشنبه پایان سال و شب چهارشنبه سرخ نیز شناخته شده، یکی از جشنهای ایرانی است که در شب واپسین چهارشنبه سال "از غروب سه‌شنبه" برگزار میشود و اولین جشن از مجموعه جشنها و مناسبت‌های نوروزی است.
این جشن در نزد ایرانیان پیش از اسلام در روز خاصی انجام نمی‌گرفت و معمولاً در اواخر زمستان در حالی که زمین درحال گرم شدن بود انجام می‌شد، ولی پس از اسلام و حمله اعراب، این جشن به آخرین چهارشنبه سال موکول می‌شد. زیرا چهارشنبه در نزد اعراب روزی نحس و شوم بود.
واژه «چهارشنبه‌سوری» از دو واژه چهارشنبه — نام یکی از روزهای هفته — و سور به معنای جشن و شادی ساخته شده است. برابر آیین باستان، در این روز آتش بزرگی برافروخته میشود که تا صبح زود و برآمدن خورشید، روشن نگه داشته میشود. این آتش معمولاً در بعدازظهر زمانی که مردم آتش روشن می‌کنند و از روی آن می‌پرند، آغاز میشود و در زمان پریدن می‌خوانند: «زردی من از تو، سرخی تو از من». این جمله نشانگر مراسمی برای تطهیر و پاک‌سازی است که واژه «سوری» به معنی «سرخ» به آن اشاره دارد. به بیان دیگر مردم خواهان آن هستند که آتش تمام رنگ پریدگی و زردی، بیماری و مشکلاتشان را بگیرد و بجای آن سرخی و گرمی و نیرو به آنها بدهد. چهارشنبه‌سوری جشنی نیست که وابسته به‌دین یا قومیت افراد باشد و در میان بیشتر ایرانیان رواج دارد.
یکی از جشنهای آتش که در ایران باستان برای پیش درآمد یا پیشواز نوروز برگزار می‌شده و آمیزه‌ای از چند آیین گوناگون است، جشن سوری بوده است. سوری به یک معنی سرخی است و اشاره به سرخی آتشی است که در این روز می‌افروخته‌اند. در تاریخ بخارا آمده‌است: «چون امیر سدید منصوربن نوح به ملک نشست، هنوز سال تمام نشده بود که در شب سوری چنان‌که عادت قدیم است آتشی عظیم افروختند.» این آتش را در شب سوری که هم‌زمان با روزهای «بهیژک» یا «پنچه دزدیده» بود برای گریزاندن سرما و فراخوانی گرما، آن‌هم بیشتر بر روی بامها می‌افروختند که هم شگون داشته و هم به‌باور پیشینیان، تنوره آتش و دود بر بامها، فروهر درگذشتگان را به خانه‌های خود رهنمون می‌کرده است.
به‌دیگر سخن این آتش‌افروزی بر بام خانه‌ها، آخرین گام از آیین‌های «گاهنبار پنجه» یا ده روز پایان سال است. این ده روز را ده روز فروردیان یا فروردیگان می‌گویند که دربرگیرنده پنجه کوچک "پنج روز نخست -اشتاد روز تا اناران- از ماه اسفند در گاهشماری زرتشتی، برابر با بیست و پنجم اسفند ماه بنا به گاهشمار رسمی کشور" و پنجه بزرگ "پنجه دزدیه، پنج روز پایان سال" است.
چند روز پیش از نوروز مردمانی به‌نام آتش‌افروزان که پیام‌آور این جشن اهورایی بودند به‌شهرها و روستاها می‌رفتند تا مردم را برای این آیین آماده کنند. آتش‌افروزان، زنان و مردانی هنرمند بودند که با برگزاری نمایشهای خیابانی، دست افشانی‌ها، سرودها و آوازهای شورانگیز به‌سرگرم کردن و خشنود ساختن مردمان می‌پرداختند؛ آنها از هفت روز پیش از نوروز تا دوهفته پس از نوروز با پدید آمدن تاریکی شامگاه، در تمامی جایهای شهر و ده آتش می‌افروختند و آن را تا برآمدن خورشید روشن نگاه می‌داشتند. این آتش، نماد و نشانه نیروی مهر و نور و دوستی بود. هدف آتش‌افروزان برگرداندن نیروی فزاینده و نیک به مردمان برای چیره شدن بر غم و افسردگی بود. همین هدف مهمترین دلیل برپایی جشن سده در میانه زمستان هم هست
👌هم‌میهنان گرامی:
پاسداشت سنت‌های خوب باستانی نیکوست، اما رفتار نابجا و زیاده‌روی‌ها، نادرست و ناپسند است
در بزرگداشت مراسم چهارشنبه‌سوری، چه نیکوست که همچنان کردار نیاکانمان را داشته باشیم و از سرگرمی‌های خطرناک که سبب سوختن و آسیب به جانمان است خودداری کنیم.
🔥با آرزوی پیروزی و شادمانی🔥
#جشنهای_باستانی
#جشن_سوری
#چهارشنبه_سوری
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
فلسفه #ماهی_سرخ بر سفره #هفت_سین #جشن_نوروز
ماهی قرمز نماد برج «حوت» یا #برج_ماهی در «گاهشماری خورشیدی بُرجی» است که سال‌ها در ایران وجود داشته است.
در برخی از نَسک‌های(کتاب‌های) ایران باستان مانند نسک پهلوی #بندهش نام پهلوی برج‌های دوازه‌گانه آمده که نام برج دوازدهم سال #ماهی یادآوری شده است.
صورت فلکی اسفندماه، ماهی است (حوت). صورت فلکی فروردین‌ماه، بره است(حمل).
در فرهنگ ایران ماهی قرمز به نشانه «برج حوت» بر روی بسیاری از آثار برجامانده از دوره‌های گوناگون تاریخی مانند دوره ساسانیان و هخامنشیان در ارتباط با نوروز و سال‌نو دیده میشود.
نقش ماهی در پاسارگاد و همچنین در گنجیه آمو دریا (دوره هخامنشی). نقش ماهی در آتشکده بهرام در شهر ری (تپه میل - دوره ساسانی).
ایرانیان، ماهی را به هنگام پدیدار شدن سال نو بر سفره نوروزی می‌گزارند تا سال از «برج حوت» به «برج حمل» دگرگون شود.
گفتنی است نمونه سرخ رنگ این ماهی در روزگاران گذشته کاربرد بیشتری یافته که نماد رنگ سرخ آیین مهر و نشان گرما، پیروزی، شادی و سرزندگی است.
در #شاهنامه فردوسی و در داستان #بیژن و #منیژه به این نکته اشاره شده‌است:
زمان و نشان سپهر بلند
همه کرده پیدا چه و چون و چند
ز ماهی به‌جام اندرون تا بره
نگاریده پیکر همه یک‌سره
چو کیوان و بهرام و ناهید و شیر
چو خورشید و تیر از بر و ماه زیر
همه بودنی‌ها بدو اندرا
بدیدی جهاندار افسونگرا
نگه کرد و پس جام بنهاد پیش
بدید اندرو بودنی‌ها ز بیش
--------
آیا ماهی قرمز از چین به ایران آمده‌است؟
#نه
ایرانیان چند هزار سال است که ماهی قرمز را می‌شناسند و این نکته را اسناد تاریخی که اکنون در موزه‌های بزرگ دنیا وجود دارد، یادآوری می‌کند.
در استوره‌های ایرانی، جمشید پیشدادی را نخستین انسانی پنداشته‌اند که به پرورش ماهی پرداخته است:
بپرداخت آب میانگاه خاک
بپرورد ماهی در آن آب پاک
ز جمشید ماند چنین یادگار
اگر چه برآمد بسی روزگار
هنرور شده خاک ایران زمین
بشد زان سپس سوی ماچین و چین
این ماهی در آب‌های دریای کاسپین(مازندران) و رودخانه کارون یافت میشود.
تنديس‌هایی از ماهى در سنگ نگاره‌ها در دوران ايران باستان هخامنشيان و ساسانيان دیده میشود.
نوروز باستانی پیشاپیش بر ایرانیان راستین شاد و فرخنده باد 🌺
#نوروز
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
ماهی قرمز نماد برج «حوت» یا #برج_ماهی در «گاهشماری خورشیدی بُرجی» است که سال‌ها در ایران وجود داشته است.
در برخی از نَسک‌های(کتاب‌های) ایران باستان مانند نسک پهلوی #بندهش نام پهلوی برج‌های دوازه‌گانه آمده که نام برج دوازدهم سال #ماهی یادآوری شده است.
صورت فلکی اسفندماه، ماهی است (حوت). صورت فلکی فروردین‌ماه، بره است(حمل).
در فرهنگ ایران ماهی قرمز به نشانه «برج حوت» بر روی بسیاری از آثار برجامانده از دوره‌های گوناگون تاریخی مانند دوره ساسانیان و هخامنشیان در ارتباط با نوروز و سال‌نو دیده میشود.
نقش ماهی در پاسارگاد و همچنین در گنجیه آمو دریا (دوره هخامنشی). نقش ماهی در آتشکده بهرام در شهر ری (تپه میل - دوره ساسانی).
ایرانیان، ماهی را به هنگام پدیدار شدن سال نو بر سفره نوروزی می‌گزارند تا سال از «برج حوت» به «برج حمل» دگرگون شود.
گفتنی است نمونه سرخ رنگ این ماهی در روزگاران گذشته کاربرد بیشتری یافته که نماد رنگ سرخ آیین مهر و نشان گرما، پیروزی، شادی و سرزندگی است.
در #شاهنامه فردوسی و در داستان #بیژن و #منیژه به این نکته اشاره شده‌است:
زمان و نشان سپهر بلند
همه کرده پیدا چه و چون و چند
ز ماهی به‌جام اندرون تا بره
نگاریده پیکر همه یک‌سره
چو کیوان و بهرام و ناهید و شیر
چو خورشید و تیر از بر و ماه زیر
همه بودنی‌ها بدو اندرا
بدیدی جهاندار افسونگرا
نگه کرد و پس جام بنهاد پیش
بدید اندرو بودنی‌ها ز بیش
--------
آیا ماهی قرمز از چین به ایران آمده‌است؟
#نه
ایرانیان چند هزار سال است که ماهی قرمز را می‌شناسند و این نکته را اسناد تاریخی که اکنون در موزه‌های بزرگ دنیا وجود دارد، یادآوری می‌کند.
در استوره‌های ایرانی، جمشید پیشدادی را نخستین انسانی پنداشته‌اند که به پرورش ماهی پرداخته است:
بپرداخت آب میانگاه خاک
بپرورد ماهی در آن آب پاک
ز جمشید ماند چنین یادگار
اگر چه برآمد بسی روزگار
هنرور شده خاک ایران زمین
بشد زان سپس سوی ماچین و چین
این ماهی در آب‌های دریای کاسپین(مازندران) و رودخانه کارون یافت میشود.
تنديس‌هایی از ماهى در سنگ نگاره‌ها در دوران ايران باستان هخامنشيان و ساسانيان دیده میشود.
نوروز باستانی پیشاپیش بر ایرانیان راستین شاد و فرخنده باد 🌺
#نوروز
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
امرووز یڪ‌شنبه #مهر_شید
۱۹ فروردین ماہ ۱۴۰۳ خورشیدی
جشن "فروردینگان" (فرودگ)
جشنی برای شادی روان درگذشتگان در آیین ایران باستان
📖در گاهشماری ایران باستان در هر ماہ، در روزی ڪه با نام آن ماہ همنام شود، جشنی برگزار می‌شد كه بی‌گمان برای زندگی اجتماعی انسان‌ها سودمند بوده و پيش رفت روز افزون جامعه را به همراه داشته است.
در همهی اين جشنها آرمان‌‌هايی سپنت و ورجاوند چون ستايش پروردگار ، گردهم‌آيی، شادی و داد و دهش ديده میشود.
نخستين جشن ماهانه در هر سال، جشن فروردين‌‌گان نام دارد كه روز فروردين از ماه فروردين برابر با نوزدهم فروردین است و به آن «فُرودگ» هم می‌گويند.
روز و ماہ فروردین به چم فروهرها (به معنی روان درگذشتگان) و این جشن در روزگار باستان، جشن فروهرها یا روان درگذشته بود.
ایرانیان پیشین بر این باور بودند ڪه بایستی در این روز پذیرایی شایانی از روان نیاڪان خود بنمایند.
این روز را اکنون برخی از ایرانیان برای گرامیداشت فرورهای پاڪان و روان ورجاوند نیاڪان و گذشتگان خویش جشن باشڪوهی گرفته و با آیینی ویژہ این جشن را برگزار می‌نمایند.
"ابوریحان بیرونی" دربارہ این جشن چنین در"آثارالباقیه" نوشته است:
«ایرانیان در هنگام فروردگان در خانه‌ے مردہ و بالای بام خانه، در فارس و خوارزم، برای پذیرایی روان مردہ خوراڪی می‌گذارند و بوی خوش بخور می‌ڪنند.»
اين جشن، در پيوند با فروهر(روان) پاک درگذشتگان و نياكان است، از اين‌رو ایرانيان، برای شادی روان و فَروَهر درگذشتگان خود، به آرامگاه‌ها می‌روند.
در اين جشن، هر فردی گُل، گياه، ميوه، «لُرک» (تركيبی از ميوه‌های خشک مانند، خرما، انجير، سنجد، كشمش، بادام، برگه‌خشک ميوه‌ها) با خود می‌آورد.
بانوان آش، سيرُگ، سيرو سِداب و ديگر خوراكی‌‌ها را آماده می‌كنند.
باشندگان با نيايش‌های خود و با روشن كردن شمع و گذاشتن مواد خوشبو كننده بر روی آتش، بر روان و فروهر درگذشتگان درود می‌فرستند.
#جشن_فروردینگان خجسته و همایون باد.
#جشنهای_باستانی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۱۹ فروردین ماہ ۱۴۰۳ خورشیدی
جشن "فروردینگان" (فرودگ)
جشنی برای شادی روان درگذشتگان در آیین ایران باستان
📖در گاهشماری ایران باستان در هر ماہ، در روزی ڪه با نام آن ماہ همنام شود، جشنی برگزار می‌شد كه بی‌گمان برای زندگی اجتماعی انسان‌ها سودمند بوده و پيش رفت روز افزون جامعه را به همراه داشته است.
در همهی اين جشنها آرمان‌‌هايی سپنت و ورجاوند چون ستايش پروردگار ، گردهم‌آيی، شادی و داد و دهش ديده میشود.
نخستين جشن ماهانه در هر سال، جشن فروردين‌‌گان نام دارد كه روز فروردين از ماه فروردين برابر با نوزدهم فروردین است و به آن «فُرودگ» هم می‌گويند.
روز و ماہ فروردین به چم فروهرها (به معنی روان درگذشتگان) و این جشن در روزگار باستان، جشن فروهرها یا روان درگذشته بود.
ایرانیان پیشین بر این باور بودند ڪه بایستی در این روز پذیرایی شایانی از روان نیاڪان خود بنمایند.
این روز را اکنون برخی از ایرانیان برای گرامیداشت فرورهای پاڪان و روان ورجاوند نیاڪان و گذشتگان خویش جشن باشڪوهی گرفته و با آیینی ویژہ این جشن را برگزار می‌نمایند.
"ابوریحان بیرونی" دربارہ این جشن چنین در"آثارالباقیه" نوشته است:
«ایرانیان در هنگام فروردگان در خانه‌ے مردہ و بالای بام خانه، در فارس و خوارزم، برای پذیرایی روان مردہ خوراڪی می‌گذارند و بوی خوش بخور می‌ڪنند.»
اين جشن، در پيوند با فروهر(روان) پاک درگذشتگان و نياكان است، از اين‌رو ایرانيان، برای شادی روان و فَروَهر درگذشتگان خود، به آرامگاه‌ها می‌روند.
در اين جشن، هر فردی گُل، گياه، ميوه، «لُرک» (تركيبی از ميوه‌های خشک مانند، خرما، انجير، سنجد، كشمش، بادام، برگه‌خشک ميوه‌ها) با خود می‌آورد.
بانوان آش، سيرُگ، سيرو سِداب و ديگر خوراكی‌‌ها را آماده می‌كنند.
باشندگان با نيايش‌های خود و با روشن كردن شمع و گذاشتن مواد خوشبو كننده بر روی آتش، بر روان و فروهر درگذشتگان درود می‌فرستند.
#جشن_فروردینگان خجسته و همایون باد.
#جشنهای_باستانی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
دهم اردیبهشت
روز #جشن_چهلم_نوروز 💐
فرهنگ شادخویی کـه در ایرانیان وجود داشته یکی از دلایل وابستگی(علاقه) زیاد آن ها بـه نوروز و آیین هايی نوروزی بوده اسـت.
شوور(اشتیاق) ایرانیان نسبت بـه نوروز و نو شدن زیست بوم(طبیعت) تا اندازه ای بوده اسـت کـه جشن <چهله> هم برای نوروز برگزار می کرده اند.
جشن تندرستان یا جشن چهلم نوروز از گروه جشن ها و آیین هایی است که ریشه در پیشینه (تاریخ) این سرزمین دارد.
جشن چهلم نوروز، یکی از جشنهای زیبای ایران باستان است که در روز دهم اردیبهشت ماه به‌عنوان یکی از آیین‌های نوروزی در پیرامون مرکزی ایران برگزار میشود. این جشن به جشن “چلمو” نیز شناخته میشود.
در این روز، مردم به دامنه‌های کوهها، کنار چشمه‌ها و دشت‌ها می‌روند و خوردنی های ویژه مانند آش رشته و آش شیر را به همراه میوه‌ها و خوراکی به دامن زیست بوم می‌برند. این جشن برای نکوداشت جشن نوروز و برقراری همبستگی و همدلی برگزار میشود.
هدف از برگزاری جشن چهلم نوروز مانند تمام جشن های باستانی ایران زمین؛ گرد هم آمدن و دیدار تازه کردن، نزدیک شدن دل ها و گردش و شادی اسـت.
جشن چلمو، از ریشه دارترین و زیباترین رویدادهای باستانی ایران و از جشنهای ایران باستان است که از گذشته تا امروز در جای‌جای ایران برگزار می‌شوند.
مردم ایران باستان جشنهای گوناگونی برای نکوداشت نیکی و برقراری همبستگی و همدلی بپا می‌کردند.
تمام مناسبت‌ها از "روز زمین پاک" گرفته تا جشن فروردینگان و تمام جشنهای ایران باستان دارای اهداف ویژه ای از جمله نیکی،خوشی و فراوانی، درخواست بخشش بیشتر، زدایش(رفع) تیرگی ها(کدورت‌ها) و گردهمایی و دیدن آشنایان است. این جشن بیشتر در جایگاه های مرکزی ایران برگزار میشود و به نام جشن چلمو نیز شناخته میشود.
این جشن در گذشته و در گاهشمار باستانی ایران بسیار متداول بوده و امروزه نیز شماری از ایرانیان این آداب و آیین کهن را زنده نگه داشته‌اند.
🌿جشن چله نوروز بر ایرانیان راستین شاد و فرخنده باد 🌺
#جشنهای_باستانی
#چله_نوروز
#چلمو
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
روز #جشن_چهلم_نوروز 💐
فرهنگ شادخویی کـه در ایرانیان وجود داشته یکی از دلایل وابستگی(علاقه) زیاد آن ها بـه نوروز و آیین هايی نوروزی بوده اسـت.
شوور(اشتیاق) ایرانیان نسبت بـه نوروز و نو شدن زیست بوم(طبیعت) تا اندازه ای بوده اسـت کـه جشن <چهله> هم برای نوروز برگزار می کرده اند.
جشن تندرستان یا جشن چهلم نوروز از گروه جشن ها و آیین هایی است که ریشه در پیشینه (تاریخ) این سرزمین دارد.
جشن چهلم نوروز، یکی از جشنهای زیبای ایران باستان است که در روز دهم اردیبهشت ماه به‌عنوان یکی از آیین‌های نوروزی در پیرامون مرکزی ایران برگزار میشود. این جشن به جشن “چلمو” نیز شناخته میشود.
در این روز، مردم به دامنه‌های کوهها، کنار چشمه‌ها و دشت‌ها می‌روند و خوردنی های ویژه مانند آش رشته و آش شیر را به همراه میوه‌ها و خوراکی به دامن زیست بوم می‌برند. این جشن برای نکوداشت جشن نوروز و برقراری همبستگی و همدلی برگزار میشود.
هدف از برگزاری جشن چهلم نوروز مانند تمام جشن های باستانی ایران زمین؛ گرد هم آمدن و دیدار تازه کردن، نزدیک شدن دل ها و گردش و شادی اسـت.
جشن چلمو، از ریشه دارترین و زیباترین رویدادهای باستانی ایران و از جشنهای ایران باستان است که از گذشته تا امروز در جای‌جای ایران برگزار می‌شوند.
مردم ایران باستان جشنهای گوناگونی برای نکوداشت نیکی و برقراری همبستگی و همدلی بپا می‌کردند.
تمام مناسبت‌ها از "روز زمین پاک" گرفته تا جشن فروردینگان و تمام جشنهای ایران باستان دارای اهداف ویژه ای از جمله نیکی،خوشی و فراوانی، درخواست بخشش بیشتر، زدایش(رفع) تیرگی ها(کدورت‌ها) و گردهمایی و دیدن آشنایان است. این جشن بیشتر در جایگاه های مرکزی ایران برگزار میشود و به نام جشن چلمو نیز شناخته میشود.
این جشن در گذشته و در گاهشمار باستانی ایران بسیار متداول بوده و امروزه نیز شماری از ایرانیان این آداب و آیین کهن را زنده نگه داشته‌اند.
🌿جشن چله نوروز بر ایرانیان راستین شاد و فرخنده باد 🌺
#جشنهای_باستانی
#چله_نوروز
#چلمو
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma