@Naeene_Ma
#صنعت_نایین
رنگرزی یا صباغی
در اواخر دوران #قاجار و اوایل حکومت #پهلوی لباس اکثر مردم بخصوص رعایا خلاصه میشد به یک تنبان بنددار و یک پیراهن و یک لباده از جنس کرباس که مردم #نایین نیز به همین طریق لباس می پوشیدند.
کرباس در کارگاههای خانگی توسط زنان و در سردابه های عمومی که بیشتر در محلات #گودالو و #چهل_دختران قرار داشت بوسیله مردان بافته میشد. کرباس از جنس الیاف پنبه و رنگ اصلی آن سفید و به همین جهت برای تنوع رنگ گاهی آنرا به رنگهای نیلی، قهوه‌ای و لیمویی در می آوردند. برای این تغییرات نیاز به استاد رنگرز، کارگاه، کوره و پاتیل بود که این مهم را عده‌ای از اهالی #سرانو از جمله استاد محمد علی و استاد باقر و استاد جلیل به عهده داشتند، آنان برای رنگ آمیزی بافته های مردم از رنگهای رایج زمان و گیاهی چون ریشه روناس، پوست گردو و اسپرک استفاده میکردند. این شغل نیز مانند شغلهای سنتی دیگر در #نائین_ما جایی و نامی ندارد. البته نباید آنرا با کارگاههای رنگرزی پشم قالی مربوط ساخت بلکه منظور، کارگاههایی است که سابقأ برای رنگرزی الیاف و پارچه‌های نخی اختصاص داشت.
در راسته #بازار_قدیم شهر سه کارگاه رنگرزی و چند کارگاه در درون محلات #سرای_نو و #نوگاباد دایر و فعال بود. در پایان مشاغلی چون نمد مالی، کلاه دوزی، گلیم بافی، ندافی، گیوه دوزی، سراجی، عصاری، خراطی، گرمابه داری نیز روزگاری در این شهر وجود داشته و عده‌ای به این مشاغل سرگرم بوده اند و استادان ماهری در هر یک از این حرفه ها بوده اند که گمنام زیسته و گمنام مرده اند و در هیچ کجا نامی و یادی از آنها نیست و نمی شنویم و همچنان که خود رفته‌اند ، بیشتر این کسب و هنرها نیز رفته است.
✍استاد حسین میرزابیگی نایینی
👌کاش مسئولین مربوطه بخصوص میراث فرهنگی در راستای معرفی این مشاغل به آیندگان و گردشگران واحداث کارگاههای ذکر شده حداقل به صورت نمادین در #نائین #شهر_هزاره_های_تاریخی اقداماتی جدی را انجام دهند.
#فرهنگ_نایین
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
#صنعت_نایین
رنگرزی یا صباغی
در اواخر دوران #قاجار و اوایل حکومت #پهلوی لباس اکثر مردم بخصوص رعایا خلاصه میشد به یک تنبان بنددار و یک پیراهن و یک لباده از جنس کرباس که مردم #نایین نیز به همین طریق لباس می پوشیدند.
کرباس در کارگاههای خانگی توسط زنان و در سردابه های عمومی که بیشتر در محلات #گودالو و #چهل_دختران قرار داشت بوسیله مردان بافته میشد. کرباس از جنس الیاف پنبه و رنگ اصلی آن سفید و به همین جهت برای تنوع رنگ گاهی آنرا به رنگهای نیلی، قهوه‌ای و لیمویی در می آوردند. برای این تغییرات نیاز به استاد رنگرز، کارگاه، کوره و پاتیل بود که این مهم را عده‌ای از اهالی #سرانو از جمله استاد محمد علی و استاد باقر و استاد جلیل به عهده داشتند، آنان برای رنگ آمیزی بافته های مردم از رنگهای رایج زمان و گیاهی چون ریشه روناس، پوست گردو و اسپرک استفاده میکردند. این شغل نیز مانند شغلهای سنتی دیگر در #نائین_ما جایی و نامی ندارد. البته نباید آنرا با کارگاههای رنگرزی پشم قالی مربوط ساخت بلکه منظور، کارگاههایی است که سابقأ برای رنگرزی الیاف و پارچه‌های نخی اختصاص داشت.
در راسته #بازار_قدیم شهر سه کارگاه رنگرزی و چند کارگاه در درون محلات #سرای_نو و #نوگاباد دایر و فعال بود. در پایان مشاغلی چون نمد مالی، کلاه دوزی، گلیم بافی، ندافی، گیوه دوزی، سراجی، عصاری، خراطی، گرمابه داری نیز روزگاری در این شهر وجود داشته و عده‌ای به این مشاغل سرگرم بوده اند و استادان ماهری در هر یک از این حرفه ها بوده اند که گمنام زیسته و گمنام مرده اند و در هیچ کجا نامی و یادی از آنها نیست و نمی شنویم و همچنان که خود رفته‌اند ، بیشتر این کسب و هنرها نیز رفته است.
✍استاد حسین میرزابیگی نایینی
👌کاش مسئولین مربوطه بخصوص میراث فرهنگی در راستای معرفی این مشاغل به آیندگان و گردشگران واحداث کارگاههای ذکر شده حداقل به صورت نمادین در #نائین #شهر_هزاره_های_تاریخی اقداماتی جدی را انجام دهند.
#فرهنگ_نایین
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma