آقای عنایتی از متخصصین #ارتباط_بدون_خشونت در مورد این پست برامون چنین نوشتند:

متأسفانه ، این تکنیک ساندویچی کمی منو گیج می کنه و چون تمجیدات و انتقاداتی که می کنیم ، منشاء افکار و قضاوت های ماست و گاهی برچسب هایی ست که امکان جدا کردنِ ما از دیگران را سبب می شود و مثلا وقتی میگیم .... #خیلی_مهربونی ! ، همانقدر امکان دور شدن را داریم که میگیم #خیلی_تذکر_میدی !
و شاید در ارتباطات مون از آنچه #مشاهده می کنیم و #احساس می کنیم و احتمالا #نیازی که داریم ، بگیم ؛ بهتر شنیده شیم و اثر بخش تر باشه ، و به #زبان_زندگی_نزدیک تر 🌻

__________________
آقای عباسی نوشتند:
سلام.

باید بین "قضاوت" و "اظهارنظر واقعی و بدون غرض" تفاوت قائل شد.
_________________
خانم برادران چنین نوشتند:

من فکر می کنم آدم نظرشو بگه و بگه که شما انگار این طور فکر نمی کنید
چون معیارِ خوب یا بد بودن در خیلی مواقع دیدِ شخص است نه حقیقتِ مطلق!

مثلا راجبِ سوپ...
سلیقه است:
من سوپ کم نمک رو بیشتر ترجیح میدم ولی انگار شما این طور نیستین!

یا راجبِ نمره می توان فقط سوال کرد:
آیا ازین درس خوشت نمیاد که نمره ات کم شده؟

علتِ بسیاری از بدی های ما, صرفا سلیقه و یا بی میلیِ ماست نه اینکه واقعا خصلتی مزموم باشد
پس قضاوتِ کسی با لحنِ بد دانستنِ آن قابلِ قبول نیست

حتی اگر ویژگیِ منفی اخلاقی هم داشته باشیم... با پشتیبانی و مهربانی قابلِ برطرف است نه صرفا با واضح کردنش توسط دیگری...
___________________
شما چه فکر می کنید؟