#به_مناسبت_دیروز
🔴 روز روان‌شناس مبارک
⁦✍️⁩ #هانیه_روزبهانی

گاهی سر کلاس‌های دانشگاه یا کارگاه‌های مختلف روان‌شناسی، به همکلاسی‌هام و قصه‌‌ای که اونها رو تا نشستن بر سر این صندلی‌ها کشونده، فکر می‌کنم. معمولا توی همه کلاس‌ها خیلی از بچه‌ها «تغییررشته‌ای» هستند و لیسانسشون یه رشته نامرتبط بوده؛ حقوق، مدیریت، ادبیات، فلسفه، دامپزشکی، مامایی، انواع و اقسام رشته‌های مهندسی، عمران، کامپیوتر، طراحی صنعتی، معماری و... برای من تغییررشته‌ای‌ها معمولا قصه متفاوت‌تر و جالب‌تری دارند. بعضی‌ها بلافاصله بعد از لیسانسشون اومدن ارشد روان‌شناسی و بعضی‌ها هم چند سال در رشته قبلی کار کردند و بعد دیدن که راضی‌شون نمی‌کنه. بعضی‌ها ارشد دومشونه و تک و توک هم چند نفری رو دیدم که در رشته قبلی دکترا گرفتند و حالا سراغ روان‌شناسی اومدن. خیلی‌ها ساحل امنی رو ترک کردند، از شغل قبلی استعفا دادن و از وابستگی حقوق سر ماه و جایگاه شغلی خوب و... دل کندن، بی‌پولی و بی‌کاری _هرچند موقت_ رو به جان خریدن تا امروز توی اقیانوس بزرگ بی سر و ته روان‌شناسی به دنبال چیزی بگردند که به زندگی‌ و حضورشون در این دنیا معنا و رضایت عمیق‌تری بده.
اما معمولا همه رو، با هر پس‌زمینه‌ای، یک‌ هدف مشترک به این تغییر مسیر شغلی و تحصیلی کشونده. همه در جایی از زندگی حس کردن که می‌تونن از رنجی بکاهند، یا می‌تونن نقشه گنجی رو که خودشون در سفر زندگی از دل رنج‌ها یافتن به دیگران هم نشون بدن یا از رنجی پیشگیری کنن.


به نظر من این هدف، اگر نخوام در دام تقدس‌نمایی بیفتم، خیلی هدف ارجمند و محترمیه.
ممکنه بعضی از ما در حل مسائلی در زندگی خودمون مونده باشیم، در خودشناسی ضعیف باشیم یا هنوز خودمون دردهایی داشته باشیم که التیام نیافتن. به هرحال هر کدوم از ما هم در حال بالا رفتن از «کوه» خودمون هستیم؛ اما به قول نیچه: «ای بسا كس كه زنجیر خویش نتواند گسست، اما بندگسل دوست خویش تواند بود»
امیدوارم که در این راه استوار و پابرجا بمانیم که تنها رمز پایداری و دوام آوردن در این راه دشوار، عشق به گسستن بندهاست.
بندگسلان عزیز، روزتون مبارک
(علی‌الخصوص #تغییر_رشته‌ای‌_ها)😍

#روز_روانشناس

T.me/haniye_rouzbehani
🆔 @sayehsokhan