‍ امرو روز اتاقی ساکت و ساده با کاناپه‌ای است که هزاران نفر رنج‌های سخت زندگیشان را برآن اشک ریخته‌اند. اتاقی که امن و خلوت‌گاه فردی مهربان و پذیرنده است. کسی که فارغ از خود، به آرامش انسان می‌اندیشد.
#روز_روانشناس رو به همه همکاران گرامی و روانشناسان ارجمند شادباش می‌گوییم
🆔 @SayehSokhan

#به_مناسبت_دیروز
🔴 روز روان‌شناس مبارک
⁦✍️⁩ #هانیه_روزبهانی

گاهی سر کلاس‌های دانشگاه یا کارگاه‌های مختلف روان‌شناسی، به همکلاسی‌هام و قصه‌‌ای که اونها رو تا نشستن بر سر این صندلی‌ها کشونده، فکر می‌کنم. معمولا توی همه کلاس‌ها خیلی از بچه‌ها «تغییررشته‌ای» هستند و لیسانسشون یه رشته نامرتبط بوده؛ حقوق، مدیریت، ادبیات، فلسفه، دامپزشکی، مامایی، انواع و اقسام رشته‌های مهندسی، عمران، کامپیوتر، طراحی صنعتی، معماری و... برای من تغییررشته‌ای‌ها معمولا قصه متفاوت‌تر و جالب‌تری دارند. بعضی‌ها بلافاصله بعد از لیسانسشون اومدن ارشد روان‌شناسی و بعضی‌ها هم چند سال در رشته قبلی کار کردند و بعد دیدن که راضی‌شون نمی‌کنه. بعضی‌ها ارشد دومشونه و تک و توک هم چند نفری رو دیدم که در رشته قبلی دکترا گرفتند و حالا سراغ روان‌شناسی اومدن. خیلی‌ها ساحل امنی رو ترک کردند، از شغل قبلی استعفا دادن و از وابستگی حقوق سر ماه و جایگاه شغلی خوب و... دل کندن، بی‌پولی و بی‌کاری _هرچند موقت_ رو به جان خریدن تا امروز توی اقیانوس بزرگ بی سر و ته روان‌شناسی به دنبال چیزی بگردند که به زندگی‌ و حضورشون در این دنیا معنا و رضایت عمیق‌تری بده.
اما معمولا همه رو، با هر پس‌زمینه‌ای، یک‌ هدف مشترک به این تغییر مسیر شغلی و تحصیلی کشونده. همه در جایی از زندگی حس کردن که می‌تونن از رنجی بکاهند، یا می‌تونن نقشه گنجی رو که خودشون در سفر زندگی از دل رنج‌ها یافتن به دیگران هم نشون بدن یا از رنجی پیشگیری کنن.


به نظر من این هدف، اگر نخوام در دام تقدس‌نمایی بیفتم، خیلی هدف ارجمند و محترمیه.
ممکنه بعضی از ما در حل مسائلی در زندگی خودمون مونده باشیم، در خودشناسی ضعیف باشیم یا هنوز خودمون دردهایی داشته باشیم که التیام نیافتن. به هرحال هر کدوم از ما هم در حال بالا رفتن از «کوه» خودمون هستیم؛ اما به قول نیچه: «ای بسا كس كه زنجیر خویش نتواند گسست، اما بندگسل دوست خویش تواند بود»
امیدوارم که در این راه استوار و پابرجا بمانیم که تنها رمز پایداری و دوام آوردن در این راه دشوار، عشق به گسستن بندهاست.
بندگسلان عزیز، روزتون مبارک
(علی‌الخصوص #تغییر_رشته‌ای‌_ها)😍

#روز_روانشناس

T.me/haniye_rouzbehani
🆔 @sayehsokhan

#روز_روانشناس

⭕️ اهمیت دست به دست هم دادن روانشناسی تجربی با فلسفه و عرفان برای شناخت روان آدمی

✍️مصطفی ملکیان

🔹من فکر می کنم که برای شناخت روان آدمی، بحث های فلسفی و عرفانی و تجربی، باید دست به دست هم دهند. به نظر من-تاکید می کنم که این نظر من است- اسپینوزا با یک فاصله ی عظیمی شریف ترین و بزرگ ترین فیلسوف تاریخ بشریت است. اتفاقا اسپینوزا از جمله فیلسوفانی است که بسیار به بحث های روانشناختی پرداخته است.
کتاب اخلاق او، بیشتر در باب احساسات و عواطف و هیجانات است. در زمان اسپینوزا، روانشناسی آزمایشگاهی(روانشناسی تجربی، میدانی و روانشناسی ای که همبستگی های معنادار بین ویژگی های روانی را تشخیص دهد) وجود نداشت، لذا سخنان او بعضاً نیاز به اصلاح دارد.

🔹 ویلیام جیمز تاثیر به سزایی بر من داشت تا متوجه شوم که نمی توان روان را تنها از منظر عرفان، فلسفه یا تجربه شناخت. آشنایی با ویلیام جیمز باعث شدکه من متوجه شوم که عرفان و فلسفه و تجربه، باید دست به دست هم دهند تا بتوان روان را مورد کنکاش قرار داد. بین کتاب هایی که من امروزه از روانشناسی معرفی می کنم و کتاب هایی که در گذشته معرفی می کردم، تفاوت وجود دارد. کتاب هایی که امروزه معرفی می کنم، تجربی تر هستند. و اگر آشنایی من با آثار ویلیام جیمز نبود، شاید هیچ گاه به روانشناسی تجربی روی نمی آوردم.

🔹مهمترین کتاب ویلیام جیمز که آرزو دارم آن را زمانی ترجمه کنم، کتاب principle of psychology یا مبادی روانشناسی است. این کتاب، شاهکار جمع بین روانشناسی تجربی و روانشناسی عقلی-فلسفی است.

▪️گفتگوی شفاهی، بهار 97
@mostafamalekian
🆔 @sayehsokhan

#روز_روانشناس

⭕️ اهمیت دست به دست هم دادن روانشناسی تجربی با فلسفه و عرفان برای شناخت روان آدمی

✍️مصطفی ملکیان

🔹من فکر می کنم که برای شناخت روان آدمی، بحث های فلسفی و عرفانی و تجربی، باید دست به دست هم دهند. به نظر من-تاکید می کنم که این نظر من است- اسپینوزا با یک فاصله ی عظیمی شریف ترین و بزرگ ترین فیلسوف تاریخ بشریت است. اتفاقا اسپینوزا از جمله فیلسوفانی است که بسیار به بحث های روانشناختی پرداخته است.
کتاب اخلاق او، بیشتر در باب احساسات و عواطف و هیجانات است. در زمان اسپینوزا، روانشناسی آزمایشگاهی(روانشناسی تجربی، میدانی و روانشناسی ای که همبستگی های معنادار بین ویژگی های روانی را تشخیص دهد) وجود نداشت، لذا سخنان او بعضاً نیاز به اصلاح دارد.

🔹 ویلیام جیمز تاثیر به سزایی بر من داشت تا متوجه شوم که نمی توان روان را تنها از منظر عرفان، فلسفه یا تجربه شناخت. آشنایی با ویلیام جیمز باعث شدکه من متوجه شوم که عرفان و فلسفه و تجربه، باید دست به دست هم دهند تا بتوان روان را مورد کنکاش قرار داد. بین کتاب هایی که من امروزه از روانشناسی معرفی می کنم و کتاب هایی که در گذشته معرفی می کردم، تفاوت وجود دارد. کتاب هایی که امروزه معرفی می کنم، تجربی تر هستند. و اگر آشنایی من با آثار ویلیام جیمز نبود، شاید هیچ گاه به روانشناسی تجربی روی نمی آوردم.

🔹مهمترین کتاب ویلیام جیمز که آرزو دارم آن را زمانی ترجمه کنم، کتاب principle of psychology یا مبادی روانشناسی است. این کتاب، شاهکار جمع بین روانشناسی تجربی و روانشناسی عقلی-فلسفی است.

▪️گفتگوی شفاهی، بهار 97
@mostafamalekian
🆔 @sayehsokhan

امروز روز نگاهی عمیق به بازی‌های کودکانه است...
روز تلاش برای به آرامش رساندن قلب‌های شکسته؛
امروز روز اتاقی ساکت و ساده با کاناپه‌ای که هزاران نفر رنج‌های سخت زندگیشان را بر آن اشک ریخته‌اند؛
اتاقی که امن و خلوت‌گاه فردی مهربان و پذیرنده است، کسی که فارغ از خود، به آرامش انسان می‌اندیشد.
چه کاری سخت‌تر از درمان روان‌های خسته و ذهن‌های افسرده؟

این روز بر پناهگاه مددجویان روان، مبارک

#روز_روانشناس_مشاور

🆔@Sayehsokhan