Forwarded from کافه پذیرش
#ازبزرگان
دکتر #ویلیام_گلسر معتقد است که انسانها دو دسته اند :
انسانهای #شاد و انسانهای #ناشاد
فرق اين دو در اينست كه انسانهای شاد وقتی به #مشكل برميخورند شروع به #خودارزيابی می كنند ولی انسانهای ناشاد ديگری را #مقصر مشكل خود میدانند و همیشه دنبال #عوامل_بیرونی اند.
🌷 @Acceptance_Cafe🌷
#ازبزرگان
دکتر #ویلیام_گلسر معتقد است که انسانها دو دسته اند :
انسانهای #شاد و انسانهای #ناشاد
فرق اين دو در اينست كه انسانهای شاد وقتی به #مشكل برميخورند شروع به #خودارزيابی می كنند ولی انسانهای ناشاد ديگری را #مقصر مشكل خود میدانند و همیشه دنبال #عوامل_بیرونی اند.
🌷 @Acceptance_Cafe🌷
#مقصر_یابی_یا_همدلی_و_چاره_جویی؟
پس از دو‌سال و اندی، هنوز استرالیا برایم شگفتی هایی دارد.
هفته پیش تصادفی در شهر منجر به فوت یک نفر شد. قضیه از این قرار بود اتوبوس به عابری می زند که بانویی ۵۱ ساله ای بوده و درجا می میرد. راننده اتوبوس هم در اثر شوک به بیمارستان منتقل می شود.
اولین خبری که خواندم، به جای به دنبال مقصر حادثه گشتن و سرزنش فرد یا افراد مسبب؛ انتقاد از قوانین راهنمایی رانندگی و وضعیت حمل و نقل و ...، فقط و فقط درباره همدلی با خانواده متوفی - و عجیب تر از همه - راننده اتوبوس بود. شورای شهر ضمن اعلام همدردی با خانواده قربانی تصادف، اعلام کرد که ناراحت و نگران وضع روحی راننده است و برای بهبود وضعیت روحی راننده اتوبوس تمام تلاش اش را به کار می بندد و به طور کامل حمایتش می کنند تا زودتر به حالت عادی خودش برگردد.
از سوی دیگر، مردم در پیام هایشان هم برای خانواده قربانی و هم برای سلامتی راننده، و اینکه بتواند از شوک حادثه بیرون بیاید، دعا می کردند.
جالب اما طرز تفکری است که در من نهادینه شده : «قبل ازهر چیز باید دنبال مقصر باشم!»به محض اینکه رسیدم سر کار پرسیدم راستی مقصر کی بوده؟
و این بی اهمیت ترین سوالی بود که کسی دنبال جوابش باشد! همه دنبال این بودند که چه بلایی بر سر خانواده قربانی و راننده می آید و اینکه راننده چطور با این موضوع کنار خواهد آمد و...
دیروز که از کنار محل تصادف رد می شدم، چشمم خورد به دسته های گلی که به تیر چراغ برق بسته شده بود با کارتهایی که خبر از ابراز همدردی با خانواده قربانی حادثه می داد.
@nvcir
🆔 @sayehsokhan
پس از دو‌سال و اندی، هنوز استرالیا برایم شگفتی هایی دارد.
هفته پیش تصادفی در شهر منجر به فوت یک نفر شد. قضیه از این قرار بود اتوبوس به عابری می زند که بانویی ۵۱ ساله ای بوده و درجا می میرد. راننده اتوبوس هم در اثر شوک به بیمارستان منتقل می شود.
اولین خبری که خواندم، به جای به دنبال مقصر حادثه گشتن و سرزنش فرد یا افراد مسبب؛ انتقاد از قوانین راهنمایی رانندگی و وضعیت حمل و نقل و ...، فقط و فقط درباره همدلی با خانواده متوفی - و عجیب تر از همه - راننده اتوبوس بود. شورای شهر ضمن اعلام همدردی با خانواده قربانی تصادف، اعلام کرد که ناراحت و نگران وضع روحی راننده است و برای بهبود وضعیت روحی راننده اتوبوس تمام تلاش اش را به کار می بندد و به طور کامل حمایتش می کنند تا زودتر به حالت عادی خودش برگردد.
از سوی دیگر، مردم در پیام هایشان هم برای خانواده قربانی و هم برای سلامتی راننده، و اینکه بتواند از شوک حادثه بیرون بیاید، دعا می کردند.
جالب اما طرز تفکری است که در من نهادینه شده : «قبل ازهر چیز باید دنبال مقصر باشم!»به محض اینکه رسیدم سر کار پرسیدم راستی مقصر کی بوده؟
و این بی اهمیت ترین سوالی بود که کسی دنبال جوابش باشد! همه دنبال این بودند که چه بلایی بر سر خانواده قربانی و راننده می آید و اینکه راننده چطور با این موضوع کنار خواهد آمد و...
دیروز که از کنار محل تصادف رد می شدم، چشمم خورد به دسته های گلی که به تیر چراغ برق بسته شده بود با کارتهایی که خبر از ابراز همدردی با خانواده قربانی حادثه می داد.
@nvcir
🆔 @sayehsokhan
Forwarded from نشر سایه سخن (Hassan Malekian)
#ازبزرگان
دکتر #ویلیام_گلسر معتقد است که انسانها دو دسته اند :
انسانهای #شاد و انسانهای #ناشاد
فرق اين دو در اينست كه انسانهای شاد وقتی به #مشكل برميخورند شروع به #خودارزيابی می كنند ولی انسانهای ناشاد ديگری را #مقصر مشكل خود میدانند و همیشه دنبال #عوامل_بیرونی اند.
🆔 @sayehsokhan
👇👇👇👇
#ازبزرگان
دکتر #ویلیام_گلسر معتقد است که انسانها دو دسته اند :
انسانهای #شاد و انسانهای #ناشاد
فرق اين دو در اينست كه انسانهای شاد وقتی به #مشكل برميخورند شروع به #خودارزيابی می كنند ولی انسانهای ناشاد ديگری را #مقصر مشكل خود میدانند و همیشه دنبال #عوامل_بیرونی اند.
🆔 @sayehsokhan
👇👇👇👇