زادروز ِ امیرمهدی بدیع، پژوهش‌گری بزرگ و گم‌نام
چند روزی از مرگ «هما ناطق»، نویسنده و پژوهش‌گر و استاد تاریخ می‌گذرد. هما ناطق روز اول ژانویه سال ۲۰۱۶ در روستایی در ۱۵۰ کیلومتری جنوب ِ غربی پاریس در انزوا درگذشت. شاید بسیاری‌ها با نام او پس از مرگش آشنا شده باشند. مسعود بهنود، روزنامه‌نگار در مطلبی که در مرگ هما ناطق نوشت چنین آورد: «وقتی هم‌کار یه به قول خودش (منظور هما ناطق است) «استادم» دکتر فریدون آدمیت در تهران درگذشت، در سوگ‌نامه‌ی وی در مجله‌ی بخارا نوشته‌ی آدمیت را در دیباچه‌ی کتاب اندیشه‌های طالبوف نقل کرد که گفته بود معلمان تاریخ و تاریخ‌نویسان ما چیزی نیافریدند… هما ناطق همان‌جا نوشت: آدمیت به کنار، تنها امیر مهدی بدیع بود که پنجاه سال عمر خود را تنها وقف نگارش تاریخ ده‌جلدی دوران هخامنشی به فرانسه کرد، اما سه سال پیش در یک دهکده در سوئیس درگذشت و در میان ایرانیان ناشناخته ماند.»
آری! بسیاری از اهالی فرهنگ در ایران آن‌چنان که شایسته است قدر نمی‌بینند و در میان مردم شناخته نمی‌شوند. امیر مهدی بدیع، #تاریخ‌شناس، #نویسنده و پژوهش‌گر یکی از این بزرگان است. #امیرمهدی_بدیع در هجدهم دی‌ماه ۱۲۹۴ شمسی در شهر همدان دیده به جهان گشود. پس از مرگ پدرش، دکتر مهدی‌خان بدیع‌الحکما نام «مهدی» را به احترام پدر بر نام خود که «امیر» بود افزود و این‌گونه شد که به امیرمهدی شناخته شد. دوران دبستان و سال اول دبیرستان ِ خود را در مدرسه‌ی «آلیانس» شهر همدان سپری کرد و پس از آن راهی ِ فرانسه شد. او تا سال ۱۳۱۶ به تکمیل تحصیلات دوره‌ی متوسطه خود پرداخت. پس از این در دانشگاه لوزان ِ سوئیس به تحصیل در رشته‌ی ریاضیات و فیزیک پرداخت. بدیع بین سال‌های ۱۳۱۹ تا ۱۳۲۰ در مدرسه‌ی عالی رم در ایتالیا به تحصیل زبان و ادبیات لاتین مشغول شد.بدیع پس از آن به مدرسه‌ی عالی پلی‌تکنیک زوریخ رفت و دوره‌ی عالی ریاضیات و فلسفه‌ی علوم را دریافت مدرک دکتری به پایان رساند. پس از پایان تحصیل در کشور سوئیس اقامت گزید. امیر بدیع برای زندگی به دهکده‌ی ایتالیایی‌زبان اسکونا در شرق سوئیس رفت و در آن‌جا تحقیقات گسترده‌ی خود را آغاز کرد و تا پایان عمرش آثار برجسته‌ای را خلق کرد.
زمان بسیاری گذشت تا آثار امیرمهدی بدیع در دست‌رس فارسی‌زبانان قرار بگیرد. بدیع به زبان‌های باستانی یونانی و لاتینی و زبان‌های فرانسه، انگلیسی، آلمانی و ایتالیایی تسلط داشت و آثار کلاسیک یونانی و همین‌طور متون فلسفی را به دقت مطالعه کرده بود. بدیع به زبان فرانسه کتابی نوشته است با نام «اندیشه روش در علوم» در هفت جلد و در سال ۱۹۵۳ منتشر کرد که سبب شد در میان متفکران اروپایی جایگاه معتبر و ویژه‌ای پیدا کند.
انتشارات Payot در لوزان سوئیس در معرفی این اثر و هم‌چنین بدیع چنین نوشت: «فرهنگ ادبی، فلسفی و علمی‌اش عظيم است؛ با كمال استادی، زبان‌های قديمی و جديد را كه اصل ماجرای روحانيت بشريت، از اقيانوس اطلس تا سند، به آن‌ها بيان شده است، می‌شناسد. كافی است انسان يكی از كتاب‌هايش را بخواند تا متوجه شود كه او نقل از كم‌ترين منبع دست دوم را برخود منع می‌كند ـ و اين توقعی است كه در روزگار ما به امری نادر بدل شده. اين وسواس #علمی، همراه با اقدامی عقلانی و به يک اندازه #شجاعانه و نافذ، به اثرش #ارزش و اصالتی استثنايی می‌دهد».
امیر مهدی بدیع در شهریور ۱۳۷۳ در کشور سوئیس درگذشت.
بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/Ipqo5y
#توانا
@Tavaana_TavaanaTech
چند روزی از مرگ «هما ناطق»، نویسنده و پژوهش‌گر و استاد تاریخ می‌گذرد. هما ناطق روز اول ژانویه سال ۲۰۱۶ در روستایی در ۱۵۰ کیلومتری جنوب ِ غربی پاریس در انزوا درگذشت. شاید بسیاری‌ها با نام او پس از مرگش آشنا شده باشند. مسعود بهنود، روزنامه‌نگار در مطلبی که در مرگ هما ناطق نوشت چنین آورد: «وقتی هم‌کار یه به قول خودش (منظور هما ناطق است) «استادم» دکتر فریدون آدمیت در تهران درگذشت، در سوگ‌نامه‌ی وی در مجله‌ی بخارا نوشته‌ی آدمیت را در دیباچه‌ی کتاب اندیشه‌های طالبوف نقل کرد که گفته بود معلمان تاریخ و تاریخ‌نویسان ما چیزی نیافریدند… هما ناطق همان‌جا نوشت: آدمیت به کنار، تنها امیر مهدی بدیع بود که پنجاه سال عمر خود را تنها وقف نگارش تاریخ ده‌جلدی دوران هخامنشی به فرانسه کرد، اما سه سال پیش در یک دهکده در سوئیس درگذشت و در میان ایرانیان ناشناخته ماند.»
آری! بسیاری از اهالی فرهنگ در ایران آن‌چنان که شایسته است قدر نمی‌بینند و در میان مردم شناخته نمی‌شوند. امیر مهدی بدیع، #تاریخ‌شناس، #نویسنده و پژوهش‌گر یکی از این بزرگان است. #امیرمهدی_بدیع در هجدهم دی‌ماه ۱۲۹۴ شمسی در شهر همدان دیده به جهان گشود. پس از مرگ پدرش، دکتر مهدی‌خان بدیع‌الحکما نام «مهدی» را به احترام پدر بر نام خود که «امیر» بود افزود و این‌گونه شد که به امیرمهدی شناخته شد. دوران دبستان و سال اول دبیرستان ِ خود را در مدرسه‌ی «آلیانس» شهر همدان سپری کرد و پس از آن راهی ِ فرانسه شد. او تا سال ۱۳۱۶ به تکمیل تحصیلات دوره‌ی متوسطه خود پرداخت. پس از این در دانشگاه لوزان ِ سوئیس به تحصیل در رشته‌ی ریاضیات و فیزیک پرداخت. بدیع بین سال‌های ۱۳۱۹ تا ۱۳۲۰ در مدرسه‌ی عالی رم در ایتالیا به تحصیل زبان و ادبیات لاتین مشغول شد.بدیع پس از آن به مدرسه‌ی عالی پلی‌تکنیک زوریخ رفت و دوره‌ی عالی ریاضیات و فلسفه‌ی علوم را دریافت مدرک دکتری به پایان رساند. پس از پایان تحصیل در کشور سوئیس اقامت گزید. امیر بدیع برای زندگی به دهکده‌ی ایتالیایی‌زبان اسکونا در شرق سوئیس رفت و در آن‌جا تحقیقات گسترده‌ی خود را آغاز کرد و تا پایان عمرش آثار برجسته‌ای را خلق کرد.
زمان بسیاری گذشت تا آثار امیرمهدی بدیع در دست‌رس فارسی‌زبانان قرار بگیرد. بدیع به زبان‌های باستانی یونانی و لاتینی و زبان‌های فرانسه، انگلیسی، آلمانی و ایتالیایی تسلط داشت و آثار کلاسیک یونانی و همین‌طور متون فلسفی را به دقت مطالعه کرده بود. بدیع به زبان فرانسه کتابی نوشته است با نام «اندیشه روش در علوم» در هفت جلد و در سال ۱۹۵۳ منتشر کرد که سبب شد در میان متفکران اروپایی جایگاه معتبر و ویژه‌ای پیدا کند.
انتشارات Payot در لوزان سوئیس در معرفی این اثر و هم‌چنین بدیع چنین نوشت: «فرهنگ ادبی، فلسفی و علمی‌اش عظيم است؛ با كمال استادی، زبان‌های قديمی و جديد را كه اصل ماجرای روحانيت بشريت، از اقيانوس اطلس تا سند، به آن‌ها بيان شده است، می‌شناسد. كافی است انسان يكی از كتاب‌هايش را بخواند تا متوجه شود كه او نقل از كم‌ترين منبع دست دوم را برخود منع می‌كند ـ و اين توقعی است كه در روزگار ما به امری نادر بدل شده. اين وسواس #علمی، همراه با اقدامی عقلانی و به يک اندازه #شجاعانه و نافذ، به اثرش #ارزش و اصالتی استثنايی می‌دهد».
امیر مهدی بدیع در شهریور ۱۳۷۳ در کشور سوئیس درگذشت.
بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/Ipqo5y
#توانا
@Tavaana_TavaanaTech
توانا
امیرمهدی بدیع، پژوهش‌گری بزرگ و گم‌نام
توانا- چند روزی از مرگ «هما ناطق»، نویسنده و پژوهش‌گر و استاد تاریخ می‌گذرد. هما ناطق روز اول ژانویه سال ۲۰۱۶ در روستایی در ۱۵۰ کیلومتری جنوب ِ غربی پاریس در انزوا درگذشت. شاید بسیاری‌ها با نام او