زادروز آلنوش طریان، نخستین #زن #فیزیک‌دان ایران و مادر ِ #ستاره‌شناسی ایران
نخستین بانوی فیزیک‌دان ایران، مادر ستاره‌شناسی ایران، موسس نخستین #رصدخانه و تلسکوپ خورشیدی و اولین استاد زن در دانشگاه‌های ایران... این‌ها عناوینی است که به راحتی می‌توان برای آلنوش طریان به کار برد.
آلنوش طریان هیچ‌گاه ازدواج نکرد و فرزندی نداشت. او خانه و دارایی خود را وقف کرد و در پایان عمر در خانه‌ی سالمندان زندگی می‌کرد.
دکتر آلنوش طریان در پانزدهم اسفندماه ۱۳۸۹، در سن نود سالگی به دلیل کهولت سن در تهران درگذشت.
آلنوش طریان، هجدهم آبان‌ماه ۱۲۹۹ در خانواده‌ای تحصیل‌کرده و اهل فرهنگ در تهران به دنیا آمد. پدرش آرتو طریان دانش‌آموخته‌ی نمایش و بازیگری از مسکو بود. مادر آلنوش، وارتو طریان نیز فارغ‌التحصیل رشته‌ی ادبیات و هنر سخنوری از کشور سوئیس بود. وارتو طریان با نام هنری «لالا» هم‌چنین هنرپیشه و کارگردان تئاتر نیز بود. او نخستین زن ایرانی بود که نمایش‌نامه‌ای را کارگردانی کرده است. مادر آلنوش، در سال ۱۲۷۵ شمسی در شهر #تبریز به دنیا آمد.
آلنوش طریان در سال ۱۳۲۶ لیسانس خود را از دانشگاه تهران دریافت کرد و در همان‌جا به عنوان متصدی عملیات آزمایشگاهی دانشکده علوم استخدام شد. طریان سپس برای ادامه‌ی تحصیل به دانشگاه سوربن رفت و در سال ۱۳۳۵ از این دانشگاه مدرک دکترا گرفت.
او پیش از سفر برای دریافت بورس تحصیلی اقدام کرده بود که استادش دکتر محمود حسابی به دلیل زن بودن او با این درخواست مخالفت می‌کند و طریان مجبور می‌شود با هزینه‌ی شخصی برای تحصیل به فرانسه سفر کند.
دکتر طریان در مورد دلیل انتخاب رشته‌ی فیزیک می‌گوید:
«وقتی شما درسی را با معلمی خوب شروع می‌کنید مجذوب آن درس می‌شوید و من هم مجذوب فیزیک شدم چون معلمان بسیار خوبی در این درس داشتم. من به پدرم گفتم که می‌خواهم کاری کنم که از عهده‌ی هرکسی بر نیاید. از بچه‌گی دیده و شنیده بودم که چه‌طور مردم مثلاً می‌گویند: دخترها نمی‌توانند ریاضی بخوانند یا فلان‌کار را انجام دهند و این همیشه باعث آزردگی من میشد و می‌خواستم ثابت کنم که دختر یا پسر بودن فرقی ندارد و اگر انسان استعداد و پشتکار کافی داشته باشد، از عهده‌ي هر کاری بر می‌آید و ثابت هم کردم.»
آلنوش طریان در سال ۱۳۳۸ برای شرکت در بورسیه‌ی دولتی آلمان غربی در مطالعه رضدخانه خورشیدی انتخاب شد و پس از چهار ماه مطالعه در آن‌جا بار دیگر به ایران بازگشت که نقش عمده‌ای را در سال ۱۳۴۵ در برپایی ِ نخستین رصدخانه‌ی فیزیک خورشیدی در ایران ایفا کرد. او در سال ۱۳۴۳ به استادی دانشگاه تهران رسید و #اولین کسی بود که درس فیزیک ستاره‌ها یا همان «اخترفیزیک» را در ایران تاسیس کرد.
بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/37kjqL
#توانا
توانا در تلگرام:
@Tavaana_TavaanaTech
#زنان #زنان_توانا #زنان_موفق #زنان_موثر
نخستین بانوی فیزیک‌دان ایران، مادر ستاره‌شناسی ایران، موسس نخستین #رصدخانه و تلسکوپ خورشیدی و اولین استاد زن در دانشگاه‌های ایران... این‌ها عناوینی است که به راحتی می‌توان برای آلنوش طریان به کار برد.
آلنوش طریان هیچ‌گاه ازدواج نکرد و فرزندی نداشت. او خانه و دارایی خود را وقف کرد و در پایان عمر در خانه‌ی سالمندان زندگی می‌کرد.
دکتر آلنوش طریان در پانزدهم اسفندماه ۱۳۸۹، در سن نود سالگی به دلیل کهولت سن در تهران درگذشت.
آلنوش طریان، هجدهم آبان‌ماه ۱۲۹۹ در خانواده‌ای تحصیل‌کرده و اهل فرهنگ در تهران به دنیا آمد. پدرش آرتو طریان دانش‌آموخته‌ی نمایش و بازیگری از مسکو بود. مادر آلنوش، وارتو طریان نیز فارغ‌التحصیل رشته‌ی ادبیات و هنر سخنوری از کشور سوئیس بود. وارتو طریان با نام هنری «لالا» هم‌چنین هنرپیشه و کارگردان تئاتر نیز بود. او نخستین زن ایرانی بود که نمایش‌نامه‌ای را کارگردانی کرده است. مادر آلنوش، در سال ۱۲۷۵ شمسی در شهر #تبریز به دنیا آمد.
آلنوش طریان در سال ۱۳۲۶ لیسانس خود را از دانشگاه تهران دریافت کرد و در همان‌جا به عنوان متصدی عملیات آزمایشگاهی دانشکده علوم استخدام شد. طریان سپس برای ادامه‌ی تحصیل به دانشگاه سوربن رفت و در سال ۱۳۳۵ از این دانشگاه مدرک دکترا گرفت.
او پیش از سفر برای دریافت بورس تحصیلی اقدام کرده بود که استادش دکتر محمود حسابی به دلیل زن بودن او با این درخواست مخالفت می‌کند و طریان مجبور می‌شود با هزینه‌ی شخصی برای تحصیل به فرانسه سفر کند.
دکتر طریان در مورد دلیل انتخاب رشته‌ی فیزیک می‌گوید:
«وقتی شما درسی را با معلمی خوب شروع می‌کنید مجذوب آن درس می‌شوید و من هم مجذوب فیزیک شدم چون معلمان بسیار خوبی در این درس داشتم. من به پدرم گفتم که می‌خواهم کاری کنم که از عهده‌ی هرکسی بر نیاید. از بچه‌گی دیده و شنیده بودم که چه‌طور مردم مثلاً می‌گویند: دخترها نمی‌توانند ریاضی بخوانند یا فلان‌کار را انجام دهند و این همیشه باعث آزردگی من میشد و می‌خواستم ثابت کنم که دختر یا پسر بودن فرقی ندارد و اگر انسان استعداد و پشتکار کافی داشته باشد، از عهده‌ي هر کاری بر می‌آید و ثابت هم کردم.»
آلنوش طریان در سال ۱۳۳۸ برای شرکت در بورسیه‌ی دولتی آلمان غربی در مطالعه رضدخانه خورشیدی انتخاب شد و پس از چهار ماه مطالعه در آن‌جا بار دیگر به ایران بازگشت که نقش عمده‌ای را در سال ۱۳۴۵ در برپایی ِ نخستین رصدخانه‌ی فیزیک خورشیدی در ایران ایفا کرد. او در سال ۱۳۴۳ به استادی دانشگاه تهران رسید و #اولین کسی بود که درس فیزیک ستاره‌ها یا همان «اخترفیزیک» را در ایران تاسیس کرد.
بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/37kjqL
#توانا
توانا در تلگرام:
@Tavaana_TavaanaTech
#زنان #زنان_توانا #زنان_موفق #زنان_موثر
توانا
آلنوش طریان؛ مادر ستاره‌شناسی ایران
آلنوش طریان، هجدهم آبان ماه ۱۲۹۹ در خانواده‌ای ارمنی، تحصیل‌کرده و اهل فرهنگ در تهران به دنیا آمد. پدرش، آرتو طریان، دانش‌آموخته نمایش و بازیگری از مسکو بود. مادر آلنوش، وارتو طریان نیز
سال‌گرد درگذشت آلنوش طریان، نخستین زن فیزیک‌دان ایران و مادر ِ ستاره‌شناسی ایران
آلنوش طریان، هجدهم آبان‌ماه ۱۲۹۹ در خانواده‌ای ارمنی، تحصیل‌کرده و اهل فرهنگ در تهران به دنیا آمد. پدرش آرتو طریان دانش‌آموخته‌ی نمایش و بازیگری از مسکو بود. مادر آلنوش، وارتو طریان نیز فارغ‌التحصیل رشته‌ی ادبیات و هنر سخنوری از کشور سوئیس بود. وارتو طریان با نام هنری «لالا» هم‌چنین هنرپیشه و کارگردان تئاتر نیز بود. او نخستین زن ایرانی بود که نمایش‌نامه‌ای را کارگردانی کرده است. مادر آلنوش، در سال ۱۲۷۵ شمسی در شهر تبریز به دنیا آمد. او برای ادامه تحصیل به سوئیس رفت و پس از بازگشت با آرتو طریان ازدواج کرد. مادر و پدر آلنوش در نمایش‌های متعددی با یک‌دیگر بر روی صحنه رفتند و بیش از بیست‌وپنج سال در این عرصه به فعالیت پرداختند.
مادر ِ آلنوش در نمایش‌نامه‌های فارسی بسیاری نقش‌آفرینی کرد و بارها از سوی مجلات «ایران»، «اتحاد»، «ستاره ایران»، «ایران آزاد»، «قانون» و «مرکز دوفرانس» ِ پاریس مورد تمجید قرار گرفت. آلنوش در چنین خانواده‌ای بالید و رشد کرد. آلنوش تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه‌ی ارامنه و دوره‌ی دبیرستان را در دبیرستان «انوشیروان دادگر» زرتشتیان سپری کرد. آلنوش در مورد تحصیل در این مدرسه می‌گوید: «در آن زمان، در مدارس ارمنیان تنها تا کلاس نهم تدریس میشد و من، پس از اتمام دورۀ نه ساله در مدرسۀ ارمنیان، برای تکمیل تحصیلات به مدت دو سال به مدرسۀ انوشیروان دادگر، که متعلق به زرتشتیان بود، رفتم. دلیل انتخاب این مدرسه هم نزدیک بودن آن به منزل ما بود.»
آلنوش طریان در سال ۱۳۲۶ لیسانس خود را از دانشگاه تهران دریافت کرد و در همان‌جا به عنوان متصدی عملیات آزمایشگاهی دانشکده علوم استخدام شد. طریان سپس برای ادامه‌ی تحصیل به دانشگاه سوربن رفت و در سال ۱۳۳۵ از این دانشگاه مدرک دکترا گرفت. او پیش از سفر برای دریافت بورس تحصیلی اقدام کرده بود که استادش دکتر محمود حسابی به دلیل زن بودن او با این درخواست مخالفت می‌کند و طریان مجبور می‌شود با هزینه‌ی شخصی برای تحصیل به فرانسه سفر کند.
طریان به زبان‌های فارسی، ارمنی و فرانسوی تسلط کامل داشت و با ترکی و انگلیسی نیز آشنا بود. آلنوش طریان در سال ۱۳۵۸ به درخواست خودش از دانشگاه بازنشسته شد. در سال ۱۳۸۹ مراسم جشن تولد نودمین سال‌روز تولد خانم دکتر آلنوش طریان، نخستین بانوی فیزیک‌دان ایران، مادر #ستاره‌شناسی، موسس نخستین #رصدخانه و تلسکوپ خورشیدی و اولین استاد زن در دانشگاه‌های ایران، در محل باشگاه آرارات تهران و با یاری انجمن بانوان #ارامنه ایران و موسسه ترجمه و تحقیق هور برگزار شد. آلنوش طریان هیچ‌گاه ازدواج نکرد و فرزندی نداشت. او خانه و دارایی خود را وقف کرد و در پایان عمر در خانه‌ی #سالمندان زندگی می‌کرد.
دکتر #آلنوش_طریان در پانزدهم اسفندماه ۱۳۸۹، در سن نود سالگی به دلیل کهولت سن در تهران درگذشت.
بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/4wYDae
@Tavaana_TavaanaTech
آلنوش طریان، هجدهم آبان‌ماه ۱۲۹۹ در خانواده‌ای ارمنی، تحصیل‌کرده و اهل فرهنگ در تهران به دنیا آمد. پدرش آرتو طریان دانش‌آموخته‌ی نمایش و بازیگری از مسکو بود. مادر آلنوش، وارتو طریان نیز فارغ‌التحصیل رشته‌ی ادبیات و هنر سخنوری از کشور سوئیس بود. وارتو طریان با نام هنری «لالا» هم‌چنین هنرپیشه و کارگردان تئاتر نیز بود. او نخستین زن ایرانی بود که نمایش‌نامه‌ای را کارگردانی کرده است. مادر آلنوش، در سال ۱۲۷۵ شمسی در شهر تبریز به دنیا آمد. او برای ادامه تحصیل به سوئیس رفت و پس از بازگشت با آرتو طریان ازدواج کرد. مادر و پدر آلنوش در نمایش‌های متعددی با یک‌دیگر بر روی صحنه رفتند و بیش از بیست‌وپنج سال در این عرصه به فعالیت پرداختند.
مادر ِ آلنوش در نمایش‌نامه‌های فارسی بسیاری نقش‌آفرینی کرد و بارها از سوی مجلات «ایران»، «اتحاد»، «ستاره ایران»، «ایران آزاد»، «قانون» و «مرکز دوفرانس» ِ پاریس مورد تمجید قرار گرفت. آلنوش در چنین خانواده‌ای بالید و رشد کرد. آلنوش تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه‌ی ارامنه و دوره‌ی دبیرستان را در دبیرستان «انوشیروان دادگر» زرتشتیان سپری کرد. آلنوش در مورد تحصیل در این مدرسه می‌گوید: «در آن زمان، در مدارس ارمنیان تنها تا کلاس نهم تدریس میشد و من، پس از اتمام دورۀ نه ساله در مدرسۀ ارمنیان، برای تکمیل تحصیلات به مدت دو سال به مدرسۀ انوشیروان دادگر، که متعلق به زرتشتیان بود، رفتم. دلیل انتخاب این مدرسه هم نزدیک بودن آن به منزل ما بود.»
آلنوش طریان در سال ۱۳۲۶ لیسانس خود را از دانشگاه تهران دریافت کرد و در همان‌جا به عنوان متصدی عملیات آزمایشگاهی دانشکده علوم استخدام شد. طریان سپس برای ادامه‌ی تحصیل به دانشگاه سوربن رفت و در سال ۱۳۳۵ از این دانشگاه مدرک دکترا گرفت. او پیش از سفر برای دریافت بورس تحصیلی اقدام کرده بود که استادش دکتر محمود حسابی به دلیل زن بودن او با این درخواست مخالفت می‌کند و طریان مجبور می‌شود با هزینه‌ی شخصی برای تحصیل به فرانسه سفر کند.
طریان به زبان‌های فارسی، ارمنی و فرانسوی تسلط کامل داشت و با ترکی و انگلیسی نیز آشنا بود. آلنوش طریان در سال ۱۳۵۸ به درخواست خودش از دانشگاه بازنشسته شد. در سال ۱۳۸۹ مراسم جشن تولد نودمین سال‌روز تولد خانم دکتر آلنوش طریان، نخستین بانوی فیزیک‌دان ایران، مادر #ستاره‌شناسی، موسس نخستین #رصدخانه و تلسکوپ خورشیدی و اولین استاد زن در دانشگاه‌های ایران، در محل باشگاه آرارات تهران و با یاری انجمن بانوان #ارامنه ایران و موسسه ترجمه و تحقیق هور برگزار شد. آلنوش طریان هیچ‌گاه ازدواج نکرد و فرزندی نداشت. او خانه و دارایی خود را وقف کرد و در پایان عمر در خانه‌ی #سالمندان زندگی می‌کرد.
دکتر #آلنوش_طریان در پانزدهم اسفندماه ۱۳۸۹، در سن نود سالگی به دلیل کهولت سن در تهران درگذشت.
بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/4wYDae
@Tavaana_TavaanaTech
توانا آموزشکده جامعه‌مدنی ایران
آلنوش طریان؛ مادر ستاره‌شناسی ایران - توانا آموزشکده جامعه‌مدنی ایران
آلنوش طریان، هجدهم آبان ماه ۱۲۹۹ در خانواده‌ای ارمنی، تحصیل‌کرده و اهل فرهنگ در تهران به دنیا آمد. پدرش، آرتو طریان، دانش‌آموخته نمایش و بازیگری از مسکو بود. مادر آلنوش، وارتو طریان نیز فارغ‌التحصیل رشته ادبیات و هنر سخنوری از کشور سوئیس بود. وارتو طریان…
۲۸ اردیبهشت، روز بزرگداشت حکیم عمر #خیام نیشابوری است.
آرامگاه یا بنای یادبود خیام نیشابوری بنا و محوطه‌ای است که در دوره پهلوی، برای یادبود و بزرگداشت خیام، بر روی مزار خیام در شهر #نیشابور ساخته شد. مردادماه ۱۳۳۵ انجمن آثار ملی در نامه‌ای به مهندس هوشنگ سیحون نوشت که وضع بنای موجود ِآرام‌گاه خیام متناسب با شخصیت علمی و هنری خیام نیست و انجمن در نظر دارد در این مورد اقداماتی به عمل آورد. و از سیحون خواسته شد که طرح و نقشه‌ی جدیدی متناسب با شخصیت خیام طراحی کند. سال ۱۳۳۸ بود که ساخت این آرامگاه آغاز شد و در همین سال قسمت‌های عمده‌ای از این کار از جمله گودبرداری، بتن‌ریزی‌های بنا به اجرا درآمد و در سال ۱۳۴۱ ساخت این بنا به پایان رسید. ارتفاع این مقبره ۲۲ متر است و فاصله‌ی پایه‌ها ۵ متر.
هوشنگ #سیجون در مورد ساخت این آرامگاه می‌گوید:
«آرامگاه خیام در باغ امامزاده محروق نیشابور قرار داشت اولین کاری که باید انجام می‌دادم این بود که به گونه‌ای طراحی کنم که آرامگاه خیام وامامزاده محروق تداخل پیدا نکند به همین منظور من برای باغ محوری عرضی تعریف کردم تا آرامگاه را که در گوشه شمال شرقی باغ قرا داشت از امامزاده جدا کنم. از طرفی دیگر در چهار مقاله عروضی گفتاری از خیام آمده مبنی بر اینکه ایشان گفته‌اند که: من آرزو دارم مزارم در جایی باشد که در بهاران برگ گل روی مزارم بریزد. بنا براین من مکانی در باغ را که اختلاف ارتفاع سه متری نسبت به درختان زرد آلوی باغ داشت انتخاب کردم چون این مکان سه متر پائین تر قرار دارد فصل بهار شکوفه های زرد آلو روی مزار می‌ریزد.
خیام ریاضیدان منجم و ادیب بود سعی داشتم که این سه جنبه شخصیتی در مزارش تجلی پیدا کند من ده پایه برای آرامگاه در نظر گرفتم عدد ده اولین عدد دو رقمی است و پایه و اساس بسیار از اعداد می‌باشد از هر پاییه دو تیغه بر پایه مدل ریاضی خاصی به صورت مورب بالا می‌رود و با دیگر تیغه‌ها بر خورد می‌کنند و از روبه رو بر روی پایه مقابلشان پائین می‌آید همه این تیغه‌های مورب در محور عمودی وسط برج همدیگر را قطع می‌کنند سطح پیچیده حاصله بر اثر یک فرمول ریاضی به وجود آمده که سنبله جنبه #ریاضی‌دانی #خیام است از طرف دیگر تقاطع تیغه‌ها در سقف آرامگاه یک ستاره به وجود می‌آورد که سنبول #ستاره‌شناسی خیام محسوب می‌شود.
خیام سرانده #رباعیات است من برای اولین بار در ایران از خط شکسته به صورت سیاه مشق استفاده کردم تا مجموعه‌ای اتزاعی را به وجود بیاورم انتخاب رباعیات نیز به وسله مرحوم استاد جلال همایی انجام شد رباعیاتی اتخاب شد که در اصل بودن آنها شکی وجود نداشته باشد ما بر روی هر کدام از پانل‌های لوزی دو #رباعی به کار بردیم که مجمعا ۲۰ رباعی در کل مجموعه نوشته شد.»
در مورد آرامگاه خیام و ساخت آن بیش‌تر بدانید:
https://goo.gl/he0nYN
در مورد هوشنگ سیحون بیش‌تر بدانید:
https://goo.gl/eFbWH1
@Tavaana_TavaanaTech
آرامگاه یا بنای یادبود خیام نیشابوری بنا و محوطه‌ای است که در دوره پهلوی، برای یادبود و بزرگداشت خیام، بر روی مزار خیام در شهر #نیشابور ساخته شد. مردادماه ۱۳۳۵ انجمن آثار ملی در نامه‌ای به مهندس هوشنگ سیحون نوشت که وضع بنای موجود ِآرام‌گاه خیام متناسب با شخصیت علمی و هنری خیام نیست و انجمن در نظر دارد در این مورد اقداماتی به عمل آورد. و از سیحون خواسته شد که طرح و نقشه‌ی جدیدی متناسب با شخصیت خیام طراحی کند. سال ۱۳۳۸ بود که ساخت این آرامگاه آغاز شد و در همین سال قسمت‌های عمده‌ای از این کار از جمله گودبرداری، بتن‌ریزی‌های بنا به اجرا درآمد و در سال ۱۳۴۱ ساخت این بنا به پایان رسید. ارتفاع این مقبره ۲۲ متر است و فاصله‌ی پایه‌ها ۵ متر.
هوشنگ #سیجون در مورد ساخت این آرامگاه می‌گوید:
«آرامگاه خیام در باغ امامزاده محروق نیشابور قرار داشت اولین کاری که باید انجام می‌دادم این بود که به گونه‌ای طراحی کنم که آرامگاه خیام وامامزاده محروق تداخل پیدا نکند به همین منظور من برای باغ محوری عرضی تعریف کردم تا آرامگاه را که در گوشه شمال شرقی باغ قرا داشت از امامزاده جدا کنم. از طرفی دیگر در چهار مقاله عروضی گفتاری از خیام آمده مبنی بر اینکه ایشان گفته‌اند که: من آرزو دارم مزارم در جایی باشد که در بهاران برگ گل روی مزارم بریزد. بنا براین من مکانی در باغ را که اختلاف ارتفاع سه متری نسبت به درختان زرد آلوی باغ داشت انتخاب کردم چون این مکان سه متر پائین تر قرار دارد فصل بهار شکوفه های زرد آلو روی مزار می‌ریزد.
خیام ریاضیدان منجم و ادیب بود سعی داشتم که این سه جنبه شخصیتی در مزارش تجلی پیدا کند من ده پایه برای آرامگاه در نظر گرفتم عدد ده اولین عدد دو رقمی است و پایه و اساس بسیار از اعداد می‌باشد از هر پاییه دو تیغه بر پایه مدل ریاضی خاصی به صورت مورب بالا می‌رود و با دیگر تیغه‌ها بر خورد می‌کنند و از روبه رو بر روی پایه مقابلشان پائین می‌آید همه این تیغه‌های مورب در محور عمودی وسط برج همدیگر را قطع می‌کنند سطح پیچیده حاصله بر اثر یک فرمول ریاضی به وجود آمده که سنبله جنبه #ریاضی‌دانی #خیام است از طرف دیگر تقاطع تیغه‌ها در سقف آرامگاه یک ستاره به وجود می‌آورد که سنبول #ستاره‌شناسی خیام محسوب می‌شود.
خیام سرانده #رباعیات است من برای اولین بار در ایران از خط شکسته به صورت سیاه مشق استفاده کردم تا مجموعه‌ای اتزاعی را به وجود بیاورم انتخاب رباعیات نیز به وسله مرحوم استاد جلال همایی انجام شد رباعیاتی اتخاب شد که در اصل بودن آنها شکی وجود نداشته باشد ما بر روی هر کدام از پانل‌های لوزی دو #رباعی به کار بردیم که مجمعا ۲۰ رباعی در کل مجموعه نوشته شد.»
در مورد آرامگاه خیام و ساخت آن بیش‌تر بدانید:
https://goo.gl/he0nYN
در مورد هوشنگ سیحون بیش‌تر بدانید:
https://goo.gl/eFbWH1
@Tavaana_TavaanaTech