۱۶ آذر، روز دانشجو

بهاره هدایت؛ #مبارز #خستگی‌ناپذیر جنبش دانشجویی

بهاره هدایت فعال #حقوق_زنان و #حقوق_بشر است که حکم ۱۰ ساله حبس دارد و چندین بهار را تا امروز در #زندان #اوین گذرانده است. گناه‌اش چه بود؟ توجه به #اخراج و نقض حقوق بشری دانشجویان و دانشگاهیان در ایران و اعتراض به آن از هر راه مسالمت آمیزی که برایش امکان داشته است.

بهاره در #سازماندهی #تظاهرات و اعتراضات دانشجویی برای دفاع از همکاران و اعضای علمی دانشگاه‌ها کمک کرده است؛ در کنفرانس‌های جهانی در مورد مسائل دانشجویان ایرانی از راه دور شرکت کرده و سخنرانی داشته است؛ و از وقتی عضو دفتر تحکیم وحدت، بزرگ ترین تشکل #منتقد دانشجویی، شد عضو ساده نمانده و درخشیده است. او در چارچوب مبارزات زنان هم فعال بوده و نقش مهمی در «#کمپین یک میلیون امضا برای تغییر قوانین #تبعیض آمیز علیه زنان» داشته است.

بهاره در آغاز بهار در ۱۶ فروردین ۱۳۶۰ متولد شده و از بیست سالگی وارد فعالیتهای #دانشجویی شد. از زمان شروع فعالیت ۵ بار بازداشت شد درنهایت به حکم ده سال زندان رسید. در ۲۲ خرداد ۱۳۸۵ در تجمع اعتراضی #زنان در میدان هفت تیر تهران شرکت کرد که آن تجمع در واقع آغاز شکل‌گیری کمپین یک میلیون امضا شد. نیروهای امنیتی به آن تجمع حمله کردند و شماری از شرکت کنندگان از جمله #بهاره_هدایت را بازداشت کردند. آن زمان حکم دو سال حبس تعلیقی به مدت پنج سال گرفت چون در "تجمع غیرقانونی" شرکت کرده بود. ۱۸ تیرماه ۱۳۸۶، در سالروز حمله به کوی دانشگاه تهران در ۱۸ تیر ۷۸ به همراه اعضای شورای مرکزی دفتر #تحکیم وحدت در مقابل #دانشگاه امیرکبیر (پلی تکنیک تهران) دست به #تحصن اعتراضی زد و دوباره #بازداشت شد و یک ماه را در سلول #انفرادی گذراند و بعد با وثیقه آزاد شد. در سال بعد دوبار به زندان رفت. ابتدا در تیرماه ۱۳۸۷ و سپس در اسفند ماه همان سال به جرم شرکت در تجمع آرام خانواده‌های #زندانیان_سیاسی در مقابل اوین بازداشت شد.

#توانا
https://tavaana.org/fa/Bahare-Hedaiat

@Tavaana_TavaanaTech

از مکه تا کربلا

«چرا جمهوری اسلامی بزرگترین گردهمایی مردمش را در مسیری سیاسی شکل بندی می کند؟ چرا صدا و سیمای ایران کاملا به صورت سازماندهی شده اقدام به ایجاد شور در جهت گیری های مذهبی مردم می کند؟ حال آنکه صدا و سیما و تبلیغات رسمی کاملا خود را در این امر منفعل نشان میدهند و وانمود میکند همه چیز خودجوش شکل گرفته است. چرا بالاترین میزان سفرهای خارج از ایران به نا امن ترین کشور دنیاست؟ آیا جمهوری اسلامی وقتی مردم را به کام خطرناک ترین شرایط امنیتی سوق می دهد نمی تواند مردم را به صبوری دعوت کند آن هم تا زمانی که شرایط امنیتی قابل پیش بینی باشد؟

آیا با ذکر این موضوع که جلوگیری از احساسات مذهبی گناه کبیره است می تواند توجیه کننده ی چنین تهور خطرناکی باشد؟ آیا زمانی که حج رفتن به منزله ی مواجهه با خطرات جانی و بی مسئولیتی کشور عربستان تلقی میشد و مردم به صورت رسمی از بزرگترین و کهن ترین گردهمایی مسلمانان جهان منع شدند، کسی به دولت اعتراض کرد؟ آیا هر زائری که با پای برهنه و پیاده و سواره و به هر وسیله ای از مرز ایران وارد نا امن ترین کشور دنیا می شود، اگر بداند علاوه بر زیارت امام حسین یکی از بیشمار افرادیست که قدرت سیاسی خاصی را به رخ جریانی دیگر می کشاند همچنان خالصانه خواستار ادامه دادن به این راه است؟

آیا به صرف گفتن اینکه تعدادی از افراد پیشاپیش مسافران پیاده روی می کنند که از وجود مین گذاری در مسیر مطلع شوند و تعداد زیادی دوربین مداربسته در صحن حرم نصب شده، یعنی می توان از وقوع هر خطری جلوگیری کرد؟چرا وقتی توانایی جابجا کردن این حجم عظیم از مسافران وجود ندارد و در این سوی مرزها با خطر تصادف و آتش گرفتن اتوبوس و در آنطرف مرز با خطر انفجار انتحاری یا بازگرداندن تروریست هایی که بصورت ناشناس در میان زائرین جا گرفته اند مواجهند باز هم چنین تهوری صورت میگیرد؟ مسئولیت این تهور با کیست؟

مسئولیت از دست دادن جان هموطنان ما در صورت خطرات احتمالی آنهم در قانونی که وظیفه ی حفاظت از جان مردمش را دارد به عهده ی چه کسانیست؟ اگر شوربختانه تعدادی از هموطنان ما در سفر حج جان خود را بر سر بیمسئولیتی مسئولان عربستانی از دست دادند و خانواده های زیادی را در سوگ فرو بردند آیا در صورت بروز خطرات احتمالی در کشور عراق که ضریب وقوع آن بسیار بالاست، آنهم زمانی که داعش زخم خورده ی بیرون رانده شدن از موصل است، به عهده ی کشور مبدأ است؟»

نظر شما در مورد این نوشته‌ی یکی از همراهان توانا چیست؟
goo.gl/x6UA04
مطلب مرتبط:

همدلی، راهی به سوی زیستن در صلح و آشتی
http://bit.ly/2fs2aWl

@Tavaana_TavaanaTech