19 آبان هر سال یادآور اعدام دکتر سید حسین فاطمی وزیر امور خارجه دولت ملی دکتر محمد مصدق، کمتر از 15 ماه پس از کودتای 28 مرداد 1332 است که با عنوان مدیر روزنامه باختر امروز هم شهرت داشت.
در این سال ها البته در این باره بسیار گفته و نوشته شده و تکرار آن شاید ملال آور باشد اما به این بهانه اشاره به یکی دو موضوع کمتر گفته و نوشته شده مناسبت دارد:
ادامه مطلب در سایت عصر ایران
http://goo.gl/EpHOSm
در مورد دکتر فاطمی این مطلب را هم بخوانید:
http://goo.gl/tqhVym
#فاطمی #تیرباران #اعدام #مصدق #کودتا #ایران #ملی #مصدقی #ایرانی #وفادار
@Tavaana_Tavaanatech
ویدئو ی کوتاهی از عکس های بیادماندنی دکتر فاطمی را تقدیم به همراهان توانا می کنیم
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
در این سال ها البته در این باره بسیار گفته و نوشته شده و تکرار آن شاید ملال آور باشد اما به این بهانه اشاره به یکی دو موضوع کمتر گفته و نوشته شده مناسبت دارد:
ادامه مطلب در سایت عصر ایران
http://goo.gl/EpHOSm
در مورد دکتر فاطمی این مطلب را هم بخوانید:
http://goo.gl/tqhVym
#فاطمی #تیرباران #اعدام #مصدق #کودتا #ایران #ملی #مصدقی #ایرانی #وفادار
@Tavaana_Tavaanatech
ویدئو ی کوتاهی از عکس های بیادماندنی دکتر فاطمی را تقدیم به همراهان توانا می کنیم
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
عصر ايران
دو نکته کمتر گفته شده درباره دکتر فاطمی
حسین فاطمی داماد خانواده سطوتی بود. جالب است بدانیم که مهدی رحیمی فرماندار نظامی تهران در سال 57 که بعد از انقلاب اعدام شد نیز باجناق او بود.
سی‌وپنجمین سالگرد عملیات مروارید؛ روزی که نیروی دریایی عراق 'فلج شد'
بهرام افضلی، فرمانده وقت نیروی دریایی، در سال ۶۱ به اتهام عضویت در حزب توده و قصد کودتا دستگیر و همراه تعدادی دیگر از اعضای حزب اعدام شد. میرحسین موسوی در سال ۶۹ درباره کودتای حزب توده اظهار داشت به او تلفن شد که این حزب «توطئه وسیعی را پی ریخته». او و تعدادی دیگر به ملاقات آیت‌الله روح‌الله خمینی، بنیان‌گذار و رهبر وقت جمهوری اسلامی رفتند و گزارش دادند، اما او به آنها گفته بود: «این اطلاعات کاملاً نادرست است». آقای هاشمی رفسنجانی هم بعدها درباره دستگیری و اعدام اعضای حزب توده گفت: «اگر آن کار را نمی‌کردیم، بهتر بود. ما حزب توده را زیر نظر داشتیم. من برای این حرف که آنها به فکر کودتا بودند، دلیلی پیدا نکردم.»
حمید احمدی، تاریخ‌پژوه، افسر بازنشسته نیروی دریایی و مشاور نظامی اولین رئیس‌جمهور ایران، معتقد است که «در جنگ ایران و عراق، بدون #پیروزی #عملیات_مروارید نه تنها آزادسازی #خرمشهر در ٣ خرداد ۱٣۶۱ ممکن نبود، بلکه به طور یقین حداقل خوزستان از ایران جدا شده بود». او اهمیت این عملیات را چنان می‌داند که «راه دریا» برای عراق بسته شد و امکان صادرات و واردات کالا و نفت را که از طریق بندر امرالقصر صورت می‌گرفت، ناممکن ساخت.
به گفته احمدی، «عملیات مروارید به فرماندهی ناخدا [بهرام] افضلی و نیز تحت فرماندهی عملیاتی ناخدا مدنی‌نژاد که بنا به تصمیم ناخدا افضلی و به منظور هدایت عملیات دریایی در پایگاه دریایی بوشهر مستقر شده بود به اجرا در آمد. #سرفرماندهی عملیات در دریا با ناخدا [محمد ابراهیم] همتی فرمانده ناوچه موشک انداز پیکان بود.» همتی در عملیات #مروارید کشته شد. بهرام افضلی، فرمانده وقت نیروی دریایی، در سال ۶۱ به اتهام عضویت در حزب توده و قصد کودتا دستگیر و همراه تعدادی دیگر از اعضای حزب اعدام شد. #میرحسین #موسوی در سال ۶۹ درباره کودتای حزب توده اظهار داشت به او تلفن شد که این حزب «توطئه وسیعی را پی ریخته». او و تعدادی دیگر به ملاقات آیت‌الله روح‌الله خمینی، بنیان‌گذار و رهبر وقت جمهوری اسلامی رفتند و گزارش دادند، اما او به آنها گفته بود: «این اطلاعات کاملاً نادرست است». آقای #هاشمی رفسنجانی هم بعدها درباره #دستگیری و #اعدام اعضای #حزب_توده گفت: «اگر آن کار را نمی‌کردیم، بهتر بود. ما حزب توده را زیر نظر داشتیم. من برای این حرف که آنها به فکر #کودتا بودند، دلیلی پیدا نکردم.»
نیروی دریایی #ارتش #ایران روز هفتم آذر سال ۱۳۵۹، در حالی که کمتر از ۱۰ هفته از آغاز جنگ ایران و عراق گذشته بود، عملیاتی را علیه تأسیسات نفتی عراق انجام داد که به گفته کارشناسان باعث شد نیروی دریایی #عراق «فلج شود». این عملیات تکمیل کننده دو عملیات پیشین بود که توسط «نیروی رزمی ۴۲۱» اجرا شده بود. آن دو #عملیات به نام‌های «اشکان» و «شهید صفری» معروف شدند.نیروی رزمی ۴۲۱، قرارگاه جنگ #نیروی_دریایی در #بوشهر بود که مصطفی مدنی‌نژاد، جانشین فرمانده وقت نیروی دریایی، #فرماندهی آن را به عهده داشت.
منبع: بی‌بی‌سی
حمید علوی
بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/LoCS4P
#توانا
توانا در تلگرام:
@Tavaana_TavaanaTech
بهرام افضلی، فرمانده وقت نیروی دریایی، در سال ۶۱ به اتهام عضویت در حزب توده و قصد کودتا دستگیر و همراه تعدادی دیگر از اعضای حزب اعدام شد. میرحسین موسوی در سال ۶۹ درباره کودتای حزب توده اظهار داشت به او تلفن شد که این حزب «توطئه وسیعی را پی ریخته». او و تعدادی دیگر به ملاقات آیت‌الله روح‌الله خمینی، بنیان‌گذار و رهبر وقت جمهوری اسلامی رفتند و گزارش دادند، اما او به آنها گفته بود: «این اطلاعات کاملاً نادرست است». آقای هاشمی رفسنجانی هم بعدها درباره دستگیری و اعدام اعضای حزب توده گفت: «اگر آن کار را نمی‌کردیم، بهتر بود. ما حزب توده را زیر نظر داشتیم. من برای این حرف که آنها به فکر کودتا بودند، دلیلی پیدا نکردم.»
حمید احمدی، تاریخ‌پژوه، افسر بازنشسته نیروی دریایی و مشاور نظامی اولین رئیس‌جمهور ایران، معتقد است که «در جنگ ایران و عراق، بدون #پیروزی #عملیات_مروارید نه تنها آزادسازی #خرمشهر در ٣ خرداد ۱٣۶۱ ممکن نبود، بلکه به طور یقین حداقل خوزستان از ایران جدا شده بود». او اهمیت این عملیات را چنان می‌داند که «راه دریا» برای عراق بسته شد و امکان صادرات و واردات کالا و نفت را که از طریق بندر امرالقصر صورت می‌گرفت، ناممکن ساخت.
به گفته احمدی، «عملیات مروارید به فرماندهی ناخدا [بهرام] افضلی و نیز تحت فرماندهی عملیاتی ناخدا مدنی‌نژاد که بنا به تصمیم ناخدا افضلی و به منظور هدایت عملیات دریایی در پایگاه دریایی بوشهر مستقر شده بود به اجرا در آمد. #سرفرماندهی عملیات در دریا با ناخدا [محمد ابراهیم] همتی فرمانده ناوچه موشک انداز پیکان بود.» همتی در عملیات #مروارید کشته شد. بهرام افضلی، فرمانده وقت نیروی دریایی، در سال ۶۱ به اتهام عضویت در حزب توده و قصد کودتا دستگیر و همراه تعدادی دیگر از اعضای حزب اعدام شد. #میرحسین #موسوی در سال ۶۹ درباره کودتای حزب توده اظهار داشت به او تلفن شد که این حزب «توطئه وسیعی را پی ریخته». او و تعدادی دیگر به ملاقات آیت‌الله روح‌الله خمینی، بنیان‌گذار و رهبر وقت جمهوری اسلامی رفتند و گزارش دادند، اما او به آنها گفته بود: «این اطلاعات کاملاً نادرست است». آقای #هاشمی رفسنجانی هم بعدها درباره #دستگیری و #اعدام اعضای #حزب_توده گفت: «اگر آن کار را نمی‌کردیم، بهتر بود. ما حزب توده را زیر نظر داشتیم. من برای این حرف که آنها به فکر #کودتا بودند، دلیلی پیدا نکردم.»
نیروی دریایی #ارتش #ایران روز هفتم آذر سال ۱۳۵۹، در حالی که کمتر از ۱۰ هفته از آغاز جنگ ایران و عراق گذشته بود، عملیاتی را علیه تأسیسات نفتی عراق انجام داد که به گفته کارشناسان باعث شد نیروی دریایی #عراق «فلج شود». این عملیات تکمیل کننده دو عملیات پیشین بود که توسط «نیروی رزمی ۴۲۱» اجرا شده بود. آن دو #عملیات به نام‌های «اشکان» و «شهید صفری» معروف شدند.نیروی رزمی ۴۲۱، قرارگاه جنگ #نیروی_دریایی در #بوشهر بود که مصطفی مدنی‌نژاد، جانشین فرمانده وقت نیروی دریایی، #فرماندهی آن را به عهده داشت.
منبع: بی‌بی‌سی
حمید علوی
بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/LoCS4P
#توانا
توانا در تلگرام:
@Tavaana_TavaanaTech
«تازه از توانا»
داستان گذار طولانی #شیلی به #دموکراسی
روز ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۳، نیروهای مسلح شیلی کاخ ریاست جمهوری را در کودتایی که به براندازی دولت
منتخب سالوادور #آلنده انجامید، بمباران کردند. #کودتا پس از سال‌ها قطبی شدن روزافزون جامعه اتفاق افتاد. از زمان انتخاب آلنده در سال ۱۹۷۰، هم منازعاتی که جامعه را قطبی ساخت بدتر شد و هم منازعات اجتماعی بالا گرفت و بهانه آن تلاش‌های آلنده برای برقراری یک نظام اقتصاد سوسیالیستی در شیلی بود. در سال‌های منتهی به کودتا، کشور به طور روزافزون شاهد درگیری‌های مکرر بین طرفداران و مخالفان آلنده بود به طوری که نگرانی از وقوع جنگ داخلی پیش آمده بود. شیلی یکی از طولانی‌ترین حکومت‌های دموکراتیک در آمریکای لاتین را داشت ولی وقتی وضع اقتصادی خراب شد، اعتصاب‌ها و بسیج اجتماعی (در جهت تقویت تقابل‌ها) بالا گرفت، تلاش‌ها برای آشتی ناکام ماند و ارتش کنترل امور را در دست گرفت...
بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/fa/chile-democratic-transition
فایل این تجربه به دو زبان فارسی و انگلیسی تقدیم می گردد
@Tavaana_TavaanaTech
داستان گذار طولانی #شیلی به #دموکراسی
روز ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۳، نیروهای مسلح شیلی کاخ ریاست جمهوری را در کودتایی که به براندازی دولت
منتخب سالوادور #آلنده انجامید، بمباران کردند. #کودتا پس از سال‌ها قطبی شدن روزافزون جامعه اتفاق افتاد. از زمان انتخاب آلنده در سال ۱۹۷۰، هم منازعاتی که جامعه را قطبی ساخت بدتر شد و هم منازعات اجتماعی بالا گرفت و بهانه آن تلاش‌های آلنده برای برقراری یک نظام اقتصاد سوسیالیستی در شیلی بود. در سال‌های منتهی به کودتا، کشور به طور روزافزون شاهد درگیری‌های مکرر بین طرفداران و مخالفان آلنده بود به طوری که نگرانی از وقوع جنگ داخلی پیش آمده بود. شیلی یکی از طولانی‌ترین حکومت‌های دموکراتیک در آمریکای لاتین را داشت ولی وقتی وضع اقتصادی خراب شد، اعتصاب‌ها و بسیج اجتماعی (در جهت تقویت تقابل‌ها) بالا گرفت، تلاش‌ها برای آشتی ناکام ماند و ارتش کنترل امور را در دست گرفت...
بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/fa/chile-democratic-transition
فایل این تجربه به دو زبان فارسی و انگلیسی تقدیم می گردد
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
Forwarded from تواناتک Tavaanatech
نقش شبکه‌های اجتماعی و اینترنت در کودتای ترکیه
روز و شب گذشته برای مردم ترکیه زمان بسیار مهمی بود، کشور از حالت عادی به ناگهان وارد کودتا و حکومت نظامی شد و بخشی از ارتش این کشور قصد داشت، دولت رجب طیب #اردوغان را از حکومت ساقط کند. گرچه کودتا در ترکیه اتفاق بی‌سابقه‌ای نیست و این کشور طی نیم قرن گذشته چهار بار #کودتای_نظامی را شاهد بوده است، ولی شاید این اولین بار بود که عوامل جدیدی در طول دوران اغتشاش و بحران نقش بازی می‌کردند: #اینترنت و شبکه‌های اجتماعی.
در همان ساعات اول کودتا، نظامیان اول تلویزیون ملی ترکیه را تحت تصرف درآورده و پیام خویش را از آن پخش کردند. در همین زمان تلویزیون‌های خصوصی از دسترس خارج شدند و خبر آمد سه شبکه بزرگ اجتماعی یعنی #فیسبوک، #یوتیوب و #توییتر نیز مسدود شده و سرعت اینترنت هم کاهش یافته است. ولی همه این تلاش‌ها نیز نتوانست مردم را در بی‌خبری باقی گذارد و سیل خبرها با همین اینترنت نصف و نیمه به جریان افتاد. اول خود آقای اردوغان با استفاده از فیس‌تایم سعی کرد با هواداران خود ارتباط برقرار کرده و از مردم خواست برای حمایت از دموکراسی به خیابانها ریخته و مقابل نظامیان بایستند. حرف وی که از محبوبیت نسبتا بالایی نیز برخوردار است به سرعت عملی شد و مردم ترکیه به خیابانها ریختند.
حالا نوبت مردم بود که در شبکه‌های اجتماعی و به ویژه فیسبوک و توییتر به صورت زنده اخبار و ویدئوهای مربوط به اغتشاش و درگیری‌ها را مخابره کنند. برای سهولت کار شهروندان ترک، بسیاری از شرکت‌های بزرگ دنیای تکنولوژی هم به این ماجرا وارد شدند و برای مثال و در همان آغاز فیسبوک، توییتر و یوتیوب سعی کردند با مسدودیت‌های ایجاد شده مقابله کنند که همین باعث شد مردم برای مثال بتوانند صدها فیلم را به صورت زنده در فیسبوک مخابره کنند. مثال دیگر شرکت تونل بر است که از فراهم آورندگان وی‌پی‌ان بوده و طی شب و روز گذشته با توییتی اعلام کرد: «دوستان ما در ترکیه می‌توانند از تونل بر بدون محدودیت استفاده کنند.»
خلاصه که با این شور مردم و حمایت شرکت‌های اینترنتی، مسدود کردن اینترنت به جایی نرسید و مردم ترکیه و جهان لحظه به لحظه از اخبار و وضعیت کودتا با خبر می‌شدند. آنقدر پخش این خبرها و در نتیجه، اضافه شدن مردم معترض به کودتا در خیابان بالا گرفت که در نهایت کودتای اخیر ترکیه در کمتر از ۲۴ ساعت تسلیم شد و سایه بحران از ترکیه رفت. ولی در این بین یک دنیای جدید خود را نشان داد که چگونه حتی با اینترنتی نه چندان آزاد و مطمئن می‌توان با یک کودتای نظامی مقابله کرد و می‌توان تغییری عظیم را موجب شد.
برای اطلاعات بیشتر در این باره سری به سایت تواناتک بزنید:
https://tech.tavaana.org/fa/TurkeyCoup
#ترکیه #کودتا #کودتاترکیه #Turkey #TurkeyCoup
@tavaanatech
روز و شب گذشته برای مردم ترکیه زمان بسیار مهمی بود، کشور از حالت عادی به ناگهان وارد کودتا و حکومت نظامی شد و بخشی از ارتش این کشور قصد داشت، دولت رجب طیب #اردوغان را از حکومت ساقط کند. گرچه کودتا در ترکیه اتفاق بی‌سابقه‌ای نیست و این کشور طی نیم قرن گذشته چهار بار #کودتای_نظامی را شاهد بوده است، ولی شاید این اولین بار بود که عوامل جدیدی در طول دوران اغتشاش و بحران نقش بازی می‌کردند: #اینترنت و شبکه‌های اجتماعی.
در همان ساعات اول کودتا، نظامیان اول تلویزیون ملی ترکیه را تحت تصرف درآورده و پیام خویش را از آن پخش کردند. در همین زمان تلویزیون‌های خصوصی از دسترس خارج شدند و خبر آمد سه شبکه بزرگ اجتماعی یعنی #فیسبوک، #یوتیوب و #توییتر نیز مسدود شده و سرعت اینترنت هم کاهش یافته است. ولی همه این تلاش‌ها نیز نتوانست مردم را در بی‌خبری باقی گذارد و سیل خبرها با همین اینترنت نصف و نیمه به جریان افتاد. اول خود آقای اردوغان با استفاده از فیس‌تایم سعی کرد با هواداران خود ارتباط برقرار کرده و از مردم خواست برای حمایت از دموکراسی به خیابانها ریخته و مقابل نظامیان بایستند. حرف وی که از محبوبیت نسبتا بالایی نیز برخوردار است به سرعت عملی شد و مردم ترکیه به خیابانها ریختند.
حالا نوبت مردم بود که در شبکه‌های اجتماعی و به ویژه فیسبوک و توییتر به صورت زنده اخبار و ویدئوهای مربوط به اغتشاش و درگیری‌ها را مخابره کنند. برای سهولت کار شهروندان ترک، بسیاری از شرکت‌های بزرگ دنیای تکنولوژی هم به این ماجرا وارد شدند و برای مثال و در همان آغاز فیسبوک، توییتر و یوتیوب سعی کردند با مسدودیت‌های ایجاد شده مقابله کنند که همین باعث شد مردم برای مثال بتوانند صدها فیلم را به صورت زنده در فیسبوک مخابره کنند. مثال دیگر شرکت تونل بر است که از فراهم آورندگان وی‌پی‌ان بوده و طی شب و روز گذشته با توییتی اعلام کرد: «دوستان ما در ترکیه می‌توانند از تونل بر بدون محدودیت استفاده کنند.»
خلاصه که با این شور مردم و حمایت شرکت‌های اینترنتی، مسدود کردن اینترنت به جایی نرسید و مردم ترکیه و جهان لحظه به لحظه از اخبار و وضعیت کودتا با خبر می‌شدند. آنقدر پخش این خبرها و در نتیجه، اضافه شدن مردم معترض به کودتا در خیابان بالا گرفت که در نهایت کودتای اخیر ترکیه در کمتر از ۲۴ ساعت تسلیم شد و سایه بحران از ترکیه رفت. ولی در این بین یک دنیای جدید خود را نشان داد که چگونه حتی با اینترنتی نه چندان آزاد و مطمئن می‌توان با یک کودتای نظامی مقابله کرد و می‌توان تغییری عظیم را موجب شد.
برای اطلاعات بیشتر در این باره سری به سایت تواناتک بزنید:
https://tech.tavaana.org/fa/TurkeyCoup
#ترکیه #کودتا #کودتاترکیه #Turkey #TurkeyCoup
@tavaanatech
پرچم و جامعه‌ی گسسته: چشمکی که کودتای ترکیه به ما زد
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ
کودتای ترکیه - هر داستانی که پشت سر داشته باشد - یک چیز را خوب نشان داد. عده‌ی زیادی از مردمی که با کودتا مخالف بودند، پرچم‌هایی در خانه داشتند که با آن به خیابان آمدند. پرچم*، یکی از اولین نمادهایی شد که آنان را به هم متصل می‌کرد و از این مردم ناآشنا با همدیگر، و نه لزوما موافق با هم، یک «ما»ی آشنا و همراه می‌ساخت. بی آن که با هم حرفی بزنند یا همدیگر را بشناسند یا حتی در موافقت با اردوغان با هم توافق داشته باشند، پرچم به نماد و نشانه‌ای برای پیوند میان آنان بدل شد، پیوندی در دفاع از کشور، دموکراسی موجودش (با همه‌ی مشکلات و تهدیداتش) و در مخالفت با کودتا.
حالا فکر کنیم که اگر در وضعیتی مشابه در ایران ما چنین اتفاقی می‌افتاد چه نشانه و نمادی می‌توانست به کار آن پیوند بیاید؟ چه چیزی ما را در این لحظات - بی هر سخن و استلالی - می‌تواند به هم متصل کند و پیوند دهد؟ چه چیزی به باور ما مشترک می‌آید و ما را به شکلی نسبتاً همگانی می‌انگیزاند؟
همین پرچم را در نظر بگیرید. چقدر از ما ایرانی‌ها اصلاًدر خانه پرچم داریم. همین نداشتن پرچم در خانه اولین نشانهی چه چیزهاست؟ اگر پرچم داشته باشیم، و مثل ایرانی‌های خارج نشین آزاد باشیم که با پرچمی که فکر می‌کنیم نماد ایران است بخواهیم بیرون بیاییم، خودش تازه آغاز اختلاف‌هاست. حتی در مواردی مثل مسابقات ورزشی (مثلا، جام جهانی فوتبال) نیز که پرچم قرار است نماد این پیوند در موضوعی غیر سیاسی شود، با حضور سه - چهار نوع پرچم روبرو می‌شویم که معنای پیوند نمادین را در اساس به هم می‌ریزد.
این که در جامعه‌ی ما به ندرت نمادی پیدا می‌شود که بتواند جمع کثیری را بی گفت و گو به هم دیگر پیوند دهد، فقط یکی از نشانه های جامعه‌ی از هم گسسته‌ی ماست. جامعه‌ای که در مورد دلایل همزیستی و پیوندهایش، دلیلی زنده و انگیزاننده ندارد، مگر خطی بی جان که مرز جامعه‌ی ایران را روی نقشه‌های رسمی، از جامعه‌‌های دیگر جدا می‌کند. ما در درون خطوط مرزی این گربه به سر می‌بریم، اما نه با شوق با هم زندگی کردن، نه به خاطر دلایلی که برای زندگی همزیستانه داریم. ما از روی اتفاق و شاید هم از سر ناچاری با هم به سر می‌بریم، اتفاق و ناچاری‌ای که وقتی نباشد یا راه مهاجرت در پیش می‌گیریم و از این گربه فرار می‌کنیم یا راه تخطی از نظمی که به زور می‌خواهد ما را در این گربه کنار یکدیگر نگه دارد.
---------------
* در این جا قصد ندارم سایر نمادها (مثلا نمادهای مذهبی) را که دست کم موجب پیوند میان هوادارن اردوغان می‌شود نادیده بگیرم، بلکه می‌خواهم بر عنصری فراگیرتر تاکید کنم که پرچم نشانهی آن است.
https://telegram.me/hghazian
plus.google.com/u/0/110864597246369747428/posts
#ترکیه #کودتا #اردوغان #پرچم #نماد #همبستگی #پیوستگی #پیوند #استانبول #ایران #کودتای‌ترکیه #دموکراسی #تفاوت #همزیستی #گربه
@Tavaana_TavaanaTech
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ
کودتای ترکیه - هر داستانی که پشت سر داشته باشد - یک چیز را خوب نشان داد. عده‌ی زیادی از مردمی که با کودتا مخالف بودند، پرچم‌هایی در خانه داشتند که با آن به خیابان آمدند. پرچم*، یکی از اولین نمادهایی شد که آنان را به هم متصل می‌کرد و از این مردم ناآشنا با همدیگر، و نه لزوما موافق با هم، یک «ما»ی آشنا و همراه می‌ساخت. بی آن که با هم حرفی بزنند یا همدیگر را بشناسند یا حتی در موافقت با اردوغان با هم توافق داشته باشند، پرچم به نماد و نشانه‌ای برای پیوند میان آنان بدل شد، پیوندی در دفاع از کشور، دموکراسی موجودش (با همه‌ی مشکلات و تهدیداتش) و در مخالفت با کودتا.
حالا فکر کنیم که اگر در وضعیتی مشابه در ایران ما چنین اتفاقی می‌افتاد چه نشانه و نمادی می‌توانست به کار آن پیوند بیاید؟ چه چیزی ما را در این لحظات - بی هر سخن و استلالی - می‌تواند به هم متصل کند و پیوند دهد؟ چه چیزی به باور ما مشترک می‌آید و ما را به شکلی نسبتاً همگانی می‌انگیزاند؟
همین پرچم را در نظر بگیرید. چقدر از ما ایرانی‌ها اصلاًدر خانه پرچم داریم. همین نداشتن پرچم در خانه اولین نشانهی چه چیزهاست؟ اگر پرچم داشته باشیم، و مثل ایرانی‌های خارج نشین آزاد باشیم که با پرچمی که فکر می‌کنیم نماد ایران است بخواهیم بیرون بیاییم، خودش تازه آغاز اختلاف‌هاست. حتی در مواردی مثل مسابقات ورزشی (مثلا، جام جهانی فوتبال) نیز که پرچم قرار است نماد این پیوند در موضوعی غیر سیاسی شود، با حضور سه - چهار نوع پرچم روبرو می‌شویم که معنای پیوند نمادین را در اساس به هم می‌ریزد.
این که در جامعه‌ی ما به ندرت نمادی پیدا می‌شود که بتواند جمع کثیری را بی گفت و گو به هم دیگر پیوند دهد، فقط یکی از نشانه های جامعه‌ی از هم گسسته‌ی ماست. جامعه‌ای که در مورد دلایل همزیستی و پیوندهایش، دلیلی زنده و انگیزاننده ندارد، مگر خطی بی جان که مرز جامعه‌ی ایران را روی نقشه‌های رسمی، از جامعه‌‌های دیگر جدا می‌کند. ما در درون خطوط مرزی این گربه به سر می‌بریم، اما نه با شوق با هم زندگی کردن، نه به خاطر دلایلی که برای زندگی همزیستانه داریم. ما از روی اتفاق و شاید هم از سر ناچاری با هم به سر می‌بریم، اتفاق و ناچاری‌ای که وقتی نباشد یا راه مهاجرت در پیش می‌گیریم و از این گربه فرار می‌کنیم یا راه تخطی از نظمی که به زور می‌خواهد ما را در این گربه کنار یکدیگر نگه دارد.
---------------
* در این جا قصد ندارم سایر نمادها (مثلا نمادهای مذهبی) را که دست کم موجب پیوند میان هوادارن اردوغان می‌شود نادیده بگیرم، بلکه می‌خواهم بر عنصری فراگیرتر تاکید کنم که پرچم نشانهی آن است.
https://telegram.me/hghazian
plus.google.com/u/0/110864597246369747428/posts
#ترکیه #کودتا #اردوغان #پرچم #نماد #همبستگی #پیوستگی #پیوند #استانبول #ایران #کودتای‌ترکیه #دموکراسی #تفاوت #همزیستی #گربه
@Tavaana_TavaanaTech
Forwarded from آموزشکده توانا
«تازه از توانا»
داستان گذار طولانی #شیلی به #دموکراسی
روز ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۳، نیروهای مسلح شیلی کاخ ریاست جمهوری را در کودتایی که به براندازی دولت
منتخب سالوادور #آلنده انجامید، بمباران کردند. #کودتا پس از سال‌ها قطبی شدن روزافزون جامعه اتفاق افتاد. از زمان انتخاب آلنده در سال ۱۹۷۰، هم منازعاتی که جامعه را قطبی ساخت بدتر شد و هم منازعات اجتماعی بالا گرفت و بهانه آن تلاش‌های آلنده برای برقراری یک نظام اقتصاد سوسیالیستی در شیلی بود. در سال‌های منتهی به کودتا، کشور به طور روزافزون شاهد درگیری‌های مکرر بین طرفداران و مخالفان آلنده بود به طوری که نگرانی از وقوع جنگ داخلی پیش آمده بود. شیلی یکی از طولانی‌ترین حکومت‌های دموکراتیک در آمریکای لاتین را داشت ولی وقتی وضع اقتصادی خراب شد، اعتصاب‌ها و بسیج اجتماعی (در جهت تقویت تقابل‌ها) بالا گرفت، تلاش‌ها برای آشتی ناکام ماند و ارتش کنترل امور را در دست گرفت...
بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/fa/chile-democratic-transition
فایل این تجربه به دو زبان فارسی و انگلیسی تقدیم می گردد
@Tavaana_TavaanaTech
داستان گذار طولانی #شیلی به #دموکراسی
روز ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۳، نیروهای مسلح شیلی کاخ ریاست جمهوری را در کودتایی که به براندازی دولت
منتخب سالوادور #آلنده انجامید، بمباران کردند. #کودتا پس از سال‌ها قطبی شدن روزافزون جامعه اتفاق افتاد. از زمان انتخاب آلنده در سال ۱۹۷۰، هم منازعاتی که جامعه را قطبی ساخت بدتر شد و هم منازعات اجتماعی بالا گرفت و بهانه آن تلاش‌های آلنده برای برقراری یک نظام اقتصاد سوسیالیستی در شیلی بود. در سال‌های منتهی به کودتا، کشور به طور روزافزون شاهد درگیری‌های مکرر بین طرفداران و مخالفان آلنده بود به طوری که نگرانی از وقوع جنگ داخلی پیش آمده بود. شیلی یکی از طولانی‌ترین حکومت‌های دموکراتیک در آمریکای لاتین را داشت ولی وقتی وضع اقتصادی خراب شد، اعتصاب‌ها و بسیج اجتماعی (در جهت تقویت تقابل‌ها) بالا گرفت، تلاش‌ها برای آشتی ناکام ماند و ارتش کنترل امور را در دست گرفت...
بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/fa/chile-democratic-transition
فایل این تجربه به دو زبان فارسی و انگلیسی تقدیم می گردد
@Tavaana_TavaanaTech
داستان گذار طولانی #شیلی به #دموکراسی
روز ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۳، نیروهای مسلح شیلی کاخ ریاست جمهوری را در کودتایی که به براندازی دولت
منتخب سالوادور #آلنده انجامید، بمباران کردند. #کودتا پس از سال‌ها قطبی شدن روزافزون جامعه اتفاق افتاد. از زمان انتخاب آلنده در سال ۱۹۷۰، هم منازعاتی که جامعه را قطبی ساخت بدتر شد و هم منازعات اجتماعی بالا گرفت و بهانه آن تلاش‌های آلنده برای برقراری یک نظام اقتصاد سوسیالیستی در شیلی بود. در سال‌های منتهی به کودتا، کشور به طور روزافزون شاهد درگیری‌های مکرر بین طرفداران و مخالفان آلنده بود به طوری که نگرانی از وقوع جنگ داخلی پیش آمده بود. شیلی یکی از طولانی‌ترین حکومت‌های دموکراتیک در آمریکای لاتین را داشت ولی وقتی وضع اقتصادی خراب شد، اعتصاب‌ها و بسیج اجتماعی (در جهت تقویت تقابل‌ها) بالا گرفت، تلاش‌ها برای آشتی ناکام ماند و ارتش کنترل امور را در دست گرفت...
بلافاصله بعد از کودتا سرکوب بیرحمانه طرفداران دولت آلنده آغاز شد. هزاران نفر بازداشت شدند، شکنجه شدند، و اعدام شدند. هزاران نفر دیگر ناپدید شدند. اپوزیسیون سیاسی و جامعه مدنی برای تقریبا ده سال به خاموشی و سکون گرایید. کلیسای کاتولیک در عمل تنها نهاد فعال باقی ماند و به شهروندانی که محاکمه می شدند از طریق "کلیسای همبستگی" کمک می کرد. احزاب سیاسی تا 1987 غیرقانونی بودند. و وقتی هم اجازه فعالیت یافتند تنها احزاب غیرکمونیست می توانستند فعالیت کنند. مطبوعات سانسور می شد و تکاپوی انجمن ها کاملا زیر نظر بود.
شورای نظامی با خصوصی سازی وسیع و کوچک کردن دولت دست به تغییر رادیکال ساختار اقتصادی شیلی زد. بعد از مدتی رشد اقتصادی اولیه، بحران 1983-1984 پیش آمد و بیکاری با نرخ 24 درصد سر به فلک زد. سقوط اقتصاد به اعتراضات مردمی انجامید و اپوزیسیون دموکراتیک به حیات سیاسی بازگشت. در 1983، معدنچیان معادن مس در شیلی "روز ملی اعتراض" ترتیب دادند که وسعت نارضایتی مردم را برای اولین بار بعد از کودتا به رژیم نشان داد. کلیسای کاتولیک در همان سال 1983 به تشکیل "اتحاد دموکراتیک" (Democratic Alliance) که مشی میانه روانه داشت کمک کرد. در 1985، گروه تازه ای موسوم به "توافق ملی برای گذار به دموکراسی کامل" (National Accord for a Transition to Full Democracy) شکل گرفت و خواستار برگزاری فوری انتخابات شد. این سازمان برای اولین بار میانه روهای حزب سوسیالیست و دموکرات مسیحی ها را متحد ساخت و زمینه را برای ائتلاف وسیعتر چپ و میانه در آینده فراهم آورد. با اینهمه، رژیم محکم (در مقابل مطالبات) ایستاد و امیدها برای تغییر سیاسی از بین رفت.
در نیمه دهه 80 میلادی، بسیاری در اپوزیسیون بحث می کردند که مشارکت در همه پرسی 1988 درست نیست چرا که آنها نمی خواهند به قانون اساسی رژیم پینوشه مشروعیت بخشند. با اینکه جامعه مدنی بعد از کودتای نظامیان بسیار ضعیف شده بود اما موسسات تحقیقاتی و اندیشکده ها کاملا فعال بودند. کار آنها در اقناع احزاب چپ و میانه برای اتحاد و مشارکت در همه پرسی نقشی اساسی داشت. داده های پیمایشی نشان می داد که کمپین جدا جدا از طرف اپوزیسیونی که پاره پاره عمل می کند به سود پینوشه از کار در خواهد آمد که باز هم می گوید او تنها کسی است که می تواند جلوی آشوب را بگیرد. وقتی تصمیم ها به اینجا رسید که از امکانی که همه پرسی برای تغییر می دهد استفاده کنیم، اندیشکده ها سیاست ها و استراتژی هایی را پیشنهاد کردند که به اپوزیسیون دموکراتیک کمک کرد در همکاری موثر با هم نتیجه همه پرسی را به سود خود تغییر دهند....
goo.gl/4w8qwJ
بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/fa/chile-democratic-transition
فایل این تجربه به دو زبان فارسی و انگلیسی تقدیم می گردد
@Tavaana_TavaanaTech
روز ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۳، نیروهای مسلح شیلی کاخ ریاست جمهوری را در کودتایی که به براندازی دولت
منتخب سالوادور #آلنده انجامید، بمباران کردند. #کودتا پس از سال‌ها قطبی شدن روزافزون جامعه اتفاق افتاد. از زمان انتخاب آلنده در سال ۱۹۷۰، هم منازعاتی که جامعه را قطبی ساخت بدتر شد و هم منازعات اجتماعی بالا گرفت و بهانه آن تلاش‌های آلنده برای برقراری یک نظام اقتصاد سوسیالیستی در شیلی بود. در سال‌های منتهی به کودتا، کشور به طور روزافزون شاهد درگیری‌های مکرر بین طرفداران و مخالفان آلنده بود به طوری که نگرانی از وقوع جنگ داخلی پیش آمده بود. شیلی یکی از طولانی‌ترین حکومت‌های دموکراتیک در آمریکای لاتین را داشت ولی وقتی وضع اقتصادی خراب شد، اعتصاب‌ها و بسیج اجتماعی (در جهت تقویت تقابل‌ها) بالا گرفت، تلاش‌ها برای آشتی ناکام ماند و ارتش کنترل امور را در دست گرفت...
بلافاصله بعد از کودتا سرکوب بیرحمانه طرفداران دولت آلنده آغاز شد. هزاران نفر بازداشت شدند، شکنجه شدند، و اعدام شدند. هزاران نفر دیگر ناپدید شدند. اپوزیسیون سیاسی و جامعه مدنی برای تقریبا ده سال به خاموشی و سکون گرایید. کلیسای کاتولیک در عمل تنها نهاد فعال باقی ماند و به شهروندانی که محاکمه می شدند از طریق "کلیسای همبستگی" کمک می کرد. احزاب سیاسی تا 1987 غیرقانونی بودند. و وقتی هم اجازه فعالیت یافتند تنها احزاب غیرکمونیست می توانستند فعالیت کنند. مطبوعات سانسور می شد و تکاپوی انجمن ها کاملا زیر نظر بود.
شورای نظامی با خصوصی سازی وسیع و کوچک کردن دولت دست به تغییر رادیکال ساختار اقتصادی شیلی زد. بعد از مدتی رشد اقتصادی اولیه، بحران 1983-1984 پیش آمد و بیکاری با نرخ 24 درصد سر به فلک زد. سقوط اقتصاد به اعتراضات مردمی انجامید و اپوزیسیون دموکراتیک به حیات سیاسی بازگشت. در 1983، معدنچیان معادن مس در شیلی "روز ملی اعتراض" ترتیب دادند که وسعت نارضایتی مردم را برای اولین بار بعد از کودتا به رژیم نشان داد. کلیسای کاتولیک در همان سال 1983 به تشکیل "اتحاد دموکراتیک" (Democratic Alliance) که مشی میانه روانه داشت کمک کرد. در 1985، گروه تازه ای موسوم به "توافق ملی برای گذار به دموکراسی کامل" (National Accord for a Transition to Full Democracy) شکل گرفت و خواستار برگزاری فوری انتخابات شد. این سازمان برای اولین بار میانه روهای حزب سوسیالیست و دموکرات مسیحی ها را متحد ساخت و زمینه را برای ائتلاف وسیعتر چپ و میانه در آینده فراهم آورد. با اینهمه، رژیم محکم (در مقابل مطالبات) ایستاد و امیدها برای تغییر سیاسی از بین رفت.
در نیمه دهه 80 میلادی، بسیاری در اپوزیسیون بحث می کردند که مشارکت در همه پرسی 1988 درست نیست چرا که آنها نمی خواهند به قانون اساسی رژیم پینوشه مشروعیت بخشند. با اینکه جامعه مدنی بعد از کودتای نظامیان بسیار ضعیف شده بود اما موسسات تحقیقاتی و اندیشکده ها کاملا فعال بودند. کار آنها در اقناع احزاب چپ و میانه برای اتحاد و مشارکت در همه پرسی نقشی اساسی داشت. داده های پیمایشی نشان می داد که کمپین جدا جدا از طرف اپوزیسیونی که پاره پاره عمل می کند به سود پینوشه از کار در خواهد آمد که باز هم می گوید او تنها کسی است که می تواند جلوی آشوب را بگیرد. وقتی تصمیم ها به اینجا رسید که از امکانی که همه پرسی برای تغییر می دهد استفاده کنیم، اندیشکده ها سیاست ها و استراتژی هایی را پیشنهاد کردند که به اپوزیسیون دموکراتیک کمک کرد در همکاری موثر با هم نتیجه همه پرسی را به سود خود تغییر دهند....
goo.gl/4w8qwJ
بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/fa/chile-democratic-transition
فایل این تجربه به دو زبان فارسی و انگلیسی تقدیم می گردد
@Tavaana_TavaanaTech
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. داستان گذار طولانی #شیلی به #دموکراسی . روز ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۳، نیروهای مسلح شیلی کاخ ریاست جمهوری را در کودتایی که به براندازی دولت منتخب سالوادور #آلنده انجامید، بمباران کردند. #کودتا پس از سال‌ها قطبی شدن روزافزون جامعه اتفاق افتاد. از زمان انتخاب آلنده…
داستان گذار طولانی #شیلی به #دموکراسی
روز ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۳، نیروهای مسلح شیلی کاخ ریاست جمهوری را در کودتایی که به براندازی دولت
منتخب سالوادور #آلنده انجامید، بمباران کردند. #کودتا پس از سال‌ها قطبی شدن روزافزون جامعه اتفاق افتاد. از زمان انتخاب آلنده در سال ۱۹۷۰، هم منازعاتی که جامعه را قطبی ساخت بدتر شد و هم منازعات اجتماعی بالا گرفت و بهانه آن تلاش‌های آلنده برای برقراری یک نظام اقتصاد سوسیالیستی در شیلی بود. در سال‌های منتهی به کودتا، کشور به طور روزافزون شاهد درگیری‌های مکرر بین طرفداران و مخالفان آلنده بود به طوری که نگرانی از وقوع جنگ داخلی پیش آمده بود. شیلی یکی از طولانی‌ترین حکومت‌های دموکراتیک در آمریکای لاتین را داشت ولی وقتی وضع اقتصادی خراب شد، اعتصاب‌ها و بسیج اجتماعی (در جهت تقویت تقابل‌ها) بالا گرفت، تلاش‌ها برای آشتی ناکام ماند و ارتش کنترل امور را در دست گرفت...
بلافاصله بعد از کودتا سرکوب بیرحمانه طرفداران دولت آلنده آغاز شد. هزاران نفر بازداشت شدند، شکنجه شدند، و اعدام شدند. هزاران نفر دیگر ناپدید شدند. اپوزیسیون سیاسی و جامعه مدنی برای تقریبا ده سال به خاموشی و سکون گرایید. کلیسای کاتولیک در عمل تنها نهاد فعال باقی ماند و به شهروندانی که محاکمه می شدند از طریق "کلیسای همبستگی" کمک می کرد. احزاب سیاسی تا 1987 غیرقانونی بودند. و وقتی هم اجازه فعالیت یافتند تنها احزاب غیرکمونیست می‌توانستند فعالیت کنند. مطبوعات سانسور می‌شد و تکاپوی انجمن‌ها کاملا زیر نظر بود.
شورای نظامی با خصوصی سازی وسیع و کوچک کردن دولت دست به تغییر رادیکال ساختار اقتصادی شیلی زد. بعد از مدتی رشد اقتصادی اولیه، بحران 1983-1984 پیش آمد و بیکاری با نرخ 24 درصد سر به فلک زد. سقوط اقتصاد به اعتراضات مردمی انجامید و اپوزیسیون دموکراتیک به حیات سیاسی بازگشت. در 1983، معدنچیان معادن مس در شیلی "روز ملی اعتراض" ترتیب دادند که وسعت نارضایتی مردم را برای اولین بار بعد از کودتا به رژیم نشان داد. کلیسای کاتولیک در همان سال 1983 به تشکیل "اتحاد دموکراتیک" (Democratic Alliance) که مشی میانه روانه داشت کمک کرد. در 1985، گروه تازه ای موسوم به "توافق ملی برای گذار به دموکراسی کامل" (National Accord for a Transition to Full Democracy) شکل گرفت و خواستار برگزاری فوری انتخابات شد.
این سازمان برای اولین بار میانه روهای حزب سوسیالیست و دموکرات مسیحی ها را متحد ساخت و زمینه را برای ائتلاف وسیعتر چپ و میانه در آینده فراهم آورد. با اینهمه، رژیم محکم (در مقابل مطالبات) ایستاد و امیدها برای تغییر سیاسی از بین رفت.
در نیمه دهه 80 میلادی، بسیاری در اپوزیسیون بحث می کردند که مشارکت در همه پرسی 1988 درست نیست چرا که آنها نمی خواهند به قانون اساسی رژیم پینوشه مشروعیت بخشند. با اینکه جامعه مدنی بعد از کودتای نظامیان بسیار ضعیف شده بود اما موسسات تحقیقاتی و اندیشکده‌ها کاملا فعال بودند. کار آنها در اقناع احزاب چپ و میانه برای اتحاد و مشارکت در همه پرسی نقشی اساسی داشت. داده های پیمایشی نشان می‌داد که کمپین جدا جدا از طرف اپوزیسیونی که پاره پاره عمل می‌کند به سود پینوشه از کار در خواهد آمد که باز هم می‌گوید او تنها کسی است که می‌تواند جلوی آشوب را بگیرد. وقتی تصمیم‌ها به اینجا رسید که از امکانی که همه پرسی برای تغییر می دهد استفاده کنیم، اندیشکده‌ها سیاست ها و استراتژی هایی را پیشنهاد کردند که به اپوزیسیون دموکراتیک کمک کرد در همکاری موثر با هم نتیجه همه پرسی را به سود خود تغییر دهند....
goo.gl/LDgmx4
بیشتر بخوانید:
https://bit.ly/2OrAOkx
فایل این تجربه به دو زبان فارسی و انگلیسی تقدیم می گردد
کانال کتاب و کلاس توانا آرشیو مطالب آموزشی توانا را حتما ببینید:
https://t.me/tavaana
@Tavaana_TavaanaTech
روز ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۳، نیروهای مسلح شیلی کاخ ریاست جمهوری را در کودتایی که به براندازی دولت
منتخب سالوادور #آلنده انجامید، بمباران کردند. #کودتا پس از سال‌ها قطبی شدن روزافزون جامعه اتفاق افتاد. از زمان انتخاب آلنده در سال ۱۹۷۰، هم منازعاتی که جامعه را قطبی ساخت بدتر شد و هم منازعات اجتماعی بالا گرفت و بهانه آن تلاش‌های آلنده برای برقراری یک نظام اقتصاد سوسیالیستی در شیلی بود. در سال‌های منتهی به کودتا، کشور به طور روزافزون شاهد درگیری‌های مکرر بین طرفداران و مخالفان آلنده بود به طوری که نگرانی از وقوع جنگ داخلی پیش آمده بود. شیلی یکی از طولانی‌ترین حکومت‌های دموکراتیک در آمریکای لاتین را داشت ولی وقتی وضع اقتصادی خراب شد، اعتصاب‌ها و بسیج اجتماعی (در جهت تقویت تقابل‌ها) بالا گرفت، تلاش‌ها برای آشتی ناکام ماند و ارتش کنترل امور را در دست گرفت...
بلافاصله بعد از کودتا سرکوب بیرحمانه طرفداران دولت آلنده آغاز شد. هزاران نفر بازداشت شدند، شکنجه شدند، و اعدام شدند. هزاران نفر دیگر ناپدید شدند. اپوزیسیون سیاسی و جامعه مدنی برای تقریبا ده سال به خاموشی و سکون گرایید. کلیسای کاتولیک در عمل تنها نهاد فعال باقی ماند و به شهروندانی که محاکمه می شدند از طریق "کلیسای همبستگی" کمک می کرد. احزاب سیاسی تا 1987 غیرقانونی بودند. و وقتی هم اجازه فعالیت یافتند تنها احزاب غیرکمونیست می‌توانستند فعالیت کنند. مطبوعات سانسور می‌شد و تکاپوی انجمن‌ها کاملا زیر نظر بود.
شورای نظامی با خصوصی سازی وسیع و کوچک کردن دولت دست به تغییر رادیکال ساختار اقتصادی شیلی زد. بعد از مدتی رشد اقتصادی اولیه، بحران 1983-1984 پیش آمد و بیکاری با نرخ 24 درصد سر به فلک زد. سقوط اقتصاد به اعتراضات مردمی انجامید و اپوزیسیون دموکراتیک به حیات سیاسی بازگشت. در 1983، معدنچیان معادن مس در شیلی "روز ملی اعتراض" ترتیب دادند که وسعت نارضایتی مردم را برای اولین بار بعد از کودتا به رژیم نشان داد. کلیسای کاتولیک در همان سال 1983 به تشکیل "اتحاد دموکراتیک" (Democratic Alliance) که مشی میانه روانه داشت کمک کرد. در 1985، گروه تازه ای موسوم به "توافق ملی برای گذار به دموکراسی کامل" (National Accord for a Transition to Full Democracy) شکل گرفت و خواستار برگزاری فوری انتخابات شد.
این سازمان برای اولین بار میانه روهای حزب سوسیالیست و دموکرات مسیحی ها را متحد ساخت و زمینه را برای ائتلاف وسیعتر چپ و میانه در آینده فراهم آورد. با اینهمه، رژیم محکم (در مقابل مطالبات) ایستاد و امیدها برای تغییر سیاسی از بین رفت.
در نیمه دهه 80 میلادی، بسیاری در اپوزیسیون بحث می کردند که مشارکت در همه پرسی 1988 درست نیست چرا که آنها نمی خواهند به قانون اساسی رژیم پینوشه مشروعیت بخشند. با اینکه جامعه مدنی بعد از کودتای نظامیان بسیار ضعیف شده بود اما موسسات تحقیقاتی و اندیشکده‌ها کاملا فعال بودند. کار آنها در اقناع احزاب چپ و میانه برای اتحاد و مشارکت در همه پرسی نقشی اساسی داشت. داده های پیمایشی نشان می‌داد که کمپین جدا جدا از طرف اپوزیسیونی که پاره پاره عمل می‌کند به سود پینوشه از کار در خواهد آمد که باز هم می‌گوید او تنها کسی است که می‌تواند جلوی آشوب را بگیرد. وقتی تصمیم‌ها به اینجا رسید که از امکانی که همه پرسی برای تغییر می دهد استفاده کنیم، اندیشکده‌ها سیاست ها و استراتژی هایی را پیشنهاد کردند که به اپوزیسیون دموکراتیک کمک کرد در همکاری موثر با هم نتیجه همه پرسی را به سود خود تغییر دهند....
goo.gl/LDgmx4
بیشتر بخوانید:
https://bit.ly/2OrAOkx
فایل این تجربه به دو زبان فارسی و انگلیسی تقدیم می گردد
کانال کتاب و کلاس توانا آرشیو مطالب آموزشی توانا را حتما ببینید:
https://t.me/tavaana
@Tavaana_TavaanaTech
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. داستان گذار طولانی #شیلی به #دموکراسی روز ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۳، نیروهای مسلح شیلی کاخ ریاست جمهوری را در کودتایی که به براندازی دولت منتخب سالوادور #آلنده انجامید، بمباران کردند. #کودتا پس از سال‌ها قطبی شدن روزافزون جامعه اتفاق افتاد. از زمان انتخاب آلنده در…
Forwarded from آموزشکده توانا
داستان گذار طولانی #شیلی به #دموکراسی
روز ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۳، نیروهای مسلح شیلی کاخ ریاست جمهوری را در کودتایی که به براندازی دولت
منتخب سالوادور #آلنده انجامید، بمباران کردند. #کودتا پس از سال‌ها قطبی شدن روزافزون جامعه اتفاق افتاد. از زمان انتخاب آلنده در سال ۱۹۷۰، هم منازعاتی که جامعه را قطبی ساخت بدتر شد و هم منازعات اجتماعی بالا گرفت و بهانه آن تلاش‌های آلنده برای برقراری یک نظام اقتصاد سوسیالیستی در شیلی بود. در سال‌های منتهی به کودتا، کشور به طور روزافزون شاهد درگیری‌های مکرر بین طرفداران و مخالفان آلنده بود به طوری که نگرانی از وقوع جنگ داخلی پیش آمده بود. شیلی یکی از طولانی‌ترین حکومت‌های دموکراتیک در آمریکای لاتین را داشت ولی وقتی وضع اقتصادی خراب شد، اعتصاب‌ها و بسیج اجتماعی (در جهت تقویت تقابل‌ها) بالا گرفت، تلاش‌ها برای آشتی ناکام ماند و ارتش کنترل امور را در دست گرفت...
بلافاصله بعد از کودتا سرکوب بیرحمانه طرفداران دولت آلنده آغاز شد. هزاران نفر بازداشت شدند، شکنجه شدند، و اعدام شدند. هزاران نفر دیگر ناپدید شدند. اپوزیسیون سیاسی و جامعه مدنی برای تقریبا ده سال به خاموشی و سکون گرایید. کلیسای کاتولیک در عمل تنها نهاد فعال باقی ماند و به شهروندانی که محاکمه می شدند از طریق "کلیسای همبستگی" کمک می کرد. احزاب سیاسی تا 1987 غیرقانونی بودند. و وقتی هم اجازه فعالیت یافتند تنها احزاب غیرکمونیست می‌توانستند فعالیت کنند. مطبوعات سانسور می‌شد و تکاپوی انجمن‌ها کاملا زیر نظر بود.
شورای نظامی با خصوصی سازی وسیع و کوچک کردن دولت دست به تغییر رادیکال ساختار اقتصادی شیلی زد. بعد از مدتی رشد اقتصادی اولیه، بحران 1983-1984 پیش آمد و بیکاری با نرخ 24 درصد سر به فلک زد. سقوط اقتصاد به اعتراضات مردمی انجامید و اپوزیسیون دموکراتیک به حیات سیاسی بازگشت. در 1983، معدنچیان معادن مس در شیلی "روز ملی اعتراض" ترتیب دادند که وسعت نارضایتی مردم را برای اولین بار بعد از کودتا به رژیم نشان داد. کلیسای کاتولیک در همان سال 1983 به تشکیل "اتحاد دموکراتیک" (Democratic Alliance) که مشی میانه روانه داشت کمک کرد. در 1985، گروه تازه ای موسوم به "توافق ملی برای گذار به دموکراسی کامل" (National Accord for a Transition to Full Democracy) شکل گرفت و خواستار برگزاری فوری انتخابات شد.
این سازمان برای اولین بار میانه روهای حزب سوسیالیست و دموکرات مسیحی ها را متحد ساخت و زمینه را برای ائتلاف وسیعتر چپ و میانه در آینده فراهم آورد. با اینهمه، رژیم محکم (در مقابل مطالبات) ایستاد و امیدها برای تغییر سیاسی از بین رفت.
در نیمه دهه 80 میلادی، بسیاری در اپوزیسیون بحث می کردند که مشارکت در همه پرسی 1988 درست نیست چرا که آنها نمی خواهند به قانون اساسی رژیم پینوشه مشروعیت بخشند. با اینکه جامعه مدنی بعد از کودتای نظامیان بسیار ضعیف شده بود اما موسسات تحقیقاتی و اندیشکده‌ها کاملا فعال بودند. کار آنها در اقناع احزاب چپ و میانه برای اتحاد و مشارکت در همه پرسی نقشی اساسی داشت. داده های پیمایشی نشان می‌داد که کمپین جدا جدا از طرف اپوزیسیونی که پاره پاره عمل می‌کند به سود پینوشه از کار در خواهد آمد که باز هم می‌گوید او تنها کسی است که می‌تواند جلوی آشوب را بگیرد. وقتی تصمیم‌ها به اینجا رسید که از امکانی که همه پرسی برای تغییر می دهد استفاده کنیم، اندیشکده‌ها سیاست ها و استراتژی هایی را پیشنهاد کردند که به اپوزیسیون دموکراتیک کمک کرد در همکاری موثر با هم نتیجه همه پرسی را به سود خود تغییر دهند....
goo.gl/LDgmx4
بیشتر بخوانید:
https://bit.ly/2OrAOkx
فایل این تجربه به دو زبان فارسی و انگلیسی تقدیم می گردد
کانال کتاب و کلاس توانا آرشیو مطالب آموزشی توانا را حتما ببینید:
https://t.me/tavaana
@Tavaana_TavaanaTech
روز ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۳، نیروهای مسلح شیلی کاخ ریاست جمهوری را در کودتایی که به براندازی دولت
منتخب سالوادور #آلنده انجامید، بمباران کردند. #کودتا پس از سال‌ها قطبی شدن روزافزون جامعه اتفاق افتاد. از زمان انتخاب آلنده در سال ۱۹۷۰، هم منازعاتی که جامعه را قطبی ساخت بدتر شد و هم منازعات اجتماعی بالا گرفت و بهانه آن تلاش‌های آلنده برای برقراری یک نظام اقتصاد سوسیالیستی در شیلی بود. در سال‌های منتهی به کودتا، کشور به طور روزافزون شاهد درگیری‌های مکرر بین طرفداران و مخالفان آلنده بود به طوری که نگرانی از وقوع جنگ داخلی پیش آمده بود. شیلی یکی از طولانی‌ترین حکومت‌های دموکراتیک در آمریکای لاتین را داشت ولی وقتی وضع اقتصادی خراب شد، اعتصاب‌ها و بسیج اجتماعی (در جهت تقویت تقابل‌ها) بالا گرفت، تلاش‌ها برای آشتی ناکام ماند و ارتش کنترل امور را در دست گرفت...
بلافاصله بعد از کودتا سرکوب بیرحمانه طرفداران دولت آلنده آغاز شد. هزاران نفر بازداشت شدند، شکنجه شدند، و اعدام شدند. هزاران نفر دیگر ناپدید شدند. اپوزیسیون سیاسی و جامعه مدنی برای تقریبا ده سال به خاموشی و سکون گرایید. کلیسای کاتولیک در عمل تنها نهاد فعال باقی ماند و به شهروندانی که محاکمه می شدند از طریق "کلیسای همبستگی" کمک می کرد. احزاب سیاسی تا 1987 غیرقانونی بودند. و وقتی هم اجازه فعالیت یافتند تنها احزاب غیرکمونیست می‌توانستند فعالیت کنند. مطبوعات سانسور می‌شد و تکاپوی انجمن‌ها کاملا زیر نظر بود.
شورای نظامی با خصوصی سازی وسیع و کوچک کردن دولت دست به تغییر رادیکال ساختار اقتصادی شیلی زد. بعد از مدتی رشد اقتصادی اولیه، بحران 1983-1984 پیش آمد و بیکاری با نرخ 24 درصد سر به فلک زد. سقوط اقتصاد به اعتراضات مردمی انجامید و اپوزیسیون دموکراتیک به حیات سیاسی بازگشت. در 1983، معدنچیان معادن مس در شیلی "روز ملی اعتراض" ترتیب دادند که وسعت نارضایتی مردم را برای اولین بار بعد از کودتا به رژیم نشان داد. کلیسای کاتولیک در همان سال 1983 به تشکیل "اتحاد دموکراتیک" (Democratic Alliance) که مشی میانه روانه داشت کمک کرد. در 1985، گروه تازه ای موسوم به "توافق ملی برای گذار به دموکراسی کامل" (National Accord for a Transition to Full Democracy) شکل گرفت و خواستار برگزاری فوری انتخابات شد.
این سازمان برای اولین بار میانه روهای حزب سوسیالیست و دموکرات مسیحی ها را متحد ساخت و زمینه را برای ائتلاف وسیعتر چپ و میانه در آینده فراهم آورد. با اینهمه، رژیم محکم (در مقابل مطالبات) ایستاد و امیدها برای تغییر سیاسی از بین رفت.
در نیمه دهه 80 میلادی، بسیاری در اپوزیسیون بحث می کردند که مشارکت در همه پرسی 1988 درست نیست چرا که آنها نمی خواهند به قانون اساسی رژیم پینوشه مشروعیت بخشند. با اینکه جامعه مدنی بعد از کودتای نظامیان بسیار ضعیف شده بود اما موسسات تحقیقاتی و اندیشکده‌ها کاملا فعال بودند. کار آنها در اقناع احزاب چپ و میانه برای اتحاد و مشارکت در همه پرسی نقشی اساسی داشت. داده های پیمایشی نشان می‌داد که کمپین جدا جدا از طرف اپوزیسیونی که پاره پاره عمل می‌کند به سود پینوشه از کار در خواهد آمد که باز هم می‌گوید او تنها کسی است که می‌تواند جلوی آشوب را بگیرد. وقتی تصمیم‌ها به اینجا رسید که از امکانی که همه پرسی برای تغییر می دهد استفاده کنیم، اندیشکده‌ها سیاست ها و استراتژی هایی را پیشنهاد کردند که به اپوزیسیون دموکراتیک کمک کرد در همکاری موثر با هم نتیجه همه پرسی را به سود خود تغییر دهند....
goo.gl/LDgmx4
بیشتر بخوانید:
https://bit.ly/2OrAOkx
فایل این تجربه به دو زبان فارسی و انگلیسی تقدیم می گردد
کانال کتاب و کلاس توانا آرشیو مطالب آموزشی توانا را حتما ببینید:
https://t.me/tavaana
@Tavaana_TavaanaTech
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. داستان گذار طولانی #شیلی به #دموکراسی روز ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۳، نیروهای مسلح شیلی کاخ ریاست جمهوری را در کودتایی که به براندازی دولت منتخب سالوادور #آلنده انجامید، بمباران کردند. #کودتا پس از سال‌ها قطبی شدن روزافزون جامعه اتفاق افتاد. از زمان انتخاب آلنده در…