گرگ‌ها خوب بدانند، در این ایل غریب
گر پدر مرد، تفنگ پدری هست هنوز


گمان نکنید که با کشتن چند تن از دلاوران و مبارزان ایذه، نسل مبارزان راه آزادی به پایان می‌رسد.
این را تجربه و تاریخ نشان داده است. ایذه و سایر شهرهای ایران دلاور خیزند.

کاش حکومت به جای کشتن جوانان مملکت، به این می‌اندیشید که چه کار کرده که این جوانان علیه او بپاخاستند؟
تا وقتی که سرکوب، خفقان، تبعیض، کشتار و فساد وجود دارد، مبارزانی از گوشه گوشه میهن برمی‌خیزد و روزی فرا می‌رسد که ظالمان راهی برای گریز نخواهند داشت.

طرح از محمد یاوری


#ایذه #ایران #خداحافظ_ایران #ابول_کورکور
#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

یلدا دهقانی، از بازداشت‌شدگان خیزش انقلابی ۱۴۰۱، این فایل را منتشر کرد و نوشت:

به نام خون، به نام زخم‌های بی‌مرهم

برادرم، رفیقم، هم‌سنگرم…
چطور این درد را فریاد بزنم وقتی گلویی که باید فریاد می‌کشید، با گلوله خودش دریده شد که مبادا به دست کفتاران بیفتد؟

قاتلانش، با دهان‌های بازمانده از حیرت، به جسدی می‌نگرند که انتقام را در همان لحظه، در همان تصمیم، از آن‌ها گرفت.

اما من، منی که هنوز زنده‌ام، منی که با هر نفس، سنگینی نبودنت را در سینه می‌کشم، چگونه بمیرم؟ چگونه آرام بگیرم وقتی در خیابان‌ها، میان همین مردم، صدایی از دردت بلند نشد؟
چگونه ببخشم وقتی سکوتشان، عمیق‌تر از هر زخمی که در زیر گلویت نشست، بر جانم خنجر می‌کشد؟!

مردم؟ کدام مردم؟ همان‌ها که خونت را دیدند و لب فرو بستند؟ همان‌ها که مرگت را به فراموشی سپردند تا شب راحت‌تر بخوابند؟! همان‌ها که برای زنجیرهایشان، برای ترس‌هایشان، برای نانِ بی‌عزتشان، هزار بهانه آوردند، اما برای مرگ تو، حتی از شنیدن اخبارت فرار کردن …


کاش گلوله‌ای که به گلویت نشاندی، در قلب این بی‌غیرتی می‌نشست، که از صد لشکر دشمن، ویران‌کننده‌تر است.

قسم به خونی که بی‌هیچ فریادی بر خاک ریخت، قسم به نامت که در گوش شب پیچید، ما زنده‌ایم، ما هستیم، و این خشم خاموش نخواهد شد.

#خداحافظ_ایران #ابول_کورکور #ایذه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

ایستادگی بختیاری در برابر ظلم: فتحی دیگر در دفاع از شرافت و آزادی پس از آنکه لشکرکشی کردید برای حمله به شهر خون و رنگین‌کمان

✍️سارا سیاهپور/ فعال صنفی معلمان

در جریان حمله نیروهای سرکوبگر حکومت اسلامی در تاریخ ۱۸ اسفند ۱۴۰۳ به خانه‌ای که #ابول_کورکور، جوان شجاع و دلاور #ایذه، و دوستانش در آن پناه گرفته بودند، شخص علی خامنه‌ای مسئول مستقیم و مسبب این فاجعه انسانی است. هیچ‌کس جز او نباید مسئولیت این #جنایت را بر عهده گیرد. حکومت اسلامی، بر پایه جنایت و #سرکوب، بر اراده مردم بختیاری و سایر اقشار آزادی‌خواه ایستاده است. هیچ فرد یا گروهی نمی‌تواند حقیقت را تحریف کرده و #دفاع_مشروع این جوانان وطن پرست را تروریستی بنامد. این جنایت در تاریخ ایران ثبت خواهد شد و مسئولیت آن تنها بر دوش خامنه‌ای و حکومت جنایتکار او است.

پس از کشتار خونین ۲۵ آبان ۱۴۰۱ در ایذه و در جریان جنبش «زن، زندگی، آزادی»، ۷ دوست با هم عهد بستند که دادخواه هم‌تباران خود باشند. برخی که آنان را «ارتش» یا «تروریست»

می‌خوانند، به وضوح از فرهنگ بختیاری و معنای برادرخواندگی در این ایل بی‌اطلاع هستند. در ایل بختیاری، تفنگ (برنو) و پیمان برادری به‌عنوان نمادی از وفاداری، شجاعت و ایستادگی در برابر ظلم تلقی می‌شود، نه ابزار ترور و خشونت.
پیام ما واضح و صریح است: زنان و مردان شجاع بختیاری، هیچ‌گاه سر خود را در برابر هیچ رژیمی خم نمی‌کنند. تاریخ بختیاری‌ها همواره شاهد ایستادگی این سرزمین در برابر ظلم بوده است. هیچ قدرتی نمی‌تواند اراده‌ی مردم بختیاری را بشکند. پس از حملات وحشیانه‌ای که نیروهای سرکوبگر حکومت اسلامی به خانه‌ای که ابول کورکور و دوستانش در آن پناه گرفته بودند انجام دادند، همه دریافتیم که این مقاومت تنها دفاع از خود نبوده، بلکه دفاع از کرامت انسانی بوده است.

نه‌تنها حاکمیت، بلکه همه مردم آزادی‌خواه باید بدانند که ما هرگز در برابر ظلم و سرکوب عقب‌نشینی نخواهیم کرد. هیچ رژیمی، هیچ نیروی سرکوبگری نمی‌تواند ما را از خواسته‌هایمان منصرف کند.

ما از هم‌تباران خود دفاع خواهیم کرد و اجازه نخواهیم داد که صدای اعتراض‌مان خاموش شود. در این مسیر، #اتحاد، برادری و ایمان به #حقوق_انسانی، به‌عنوان اصولی اساسی، همراه ما خواهد بود.
ما یادآور خواهیم شد: هرگز ذره ای از خاک بختیاری در برابر ظلم تسلیم نمی‌شود، و هر فرد بختیاری با عهدی که با تاریخ خود بسته، از شرف، وطن و حقوق خود دفاع خواهد کرد. این یک «نه» بزرگ به سرکوبگران است!
هیچ‌کس نمی‌تواند اراده و عزت بختیاری‌ها را از بین ببرد.

ما ایستاده جان می‌دهیم، چراکه آموخته‌ایم که «بمیریم با نام و نمانیم به ننگ». ما از حقوق خود دفاع خواهیم کرد و همیشه در برابر ظلم و ستم خواهیم ایستاد. این سر، برای هیچ رژیمی خم نمی‌شود.

۱۸ اسفند؛ روزی که حکومت اسلامی در چشم جهانیان رسواتر شد و نام ابول کورکور، جوان مبارزی که برای #آزادی و #وطن ایستاد و جان خود را فدای آزادی کرد، برای همیشه در تاریخ ثبت گردید.

#خداحافظ_ایران #بختیاری #ایذه #ابول_کورکور #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

به گفته یک منبع آگاه سهراب احمدی، یکی از همرزمهای ابول کورکور کشته شده است. جزییات دیگری در دسترس نیست. هنوز پیکر سهراب به خانواده تحویل داده نشده است.

در حمله به محل زندگی ابول کورکور و همرزمانش، با وجود اعلام تسلیم‌شدن، به سوی آن‌ها از سوی نیروهای حکومتی شلیک شد، ابول به زندگی خود خاتمه داد و سایرین تسلیم شدند ولی شلیک سرکوبگران ادامه یافت و هر سه مجروح شدند.
از دو تن روی تخت بیمارستان اعتراف اجباری گرفتند و از سهراب احمدی خبری در دست نبود. معلوم نیست که آیا او در صحنه درگیری کشته شده است یا تخت شکنجه جان باخته است.
سهراب احمدی هم به ابول و یارانش پیوست و جاودانه شد.

یادش گرامی

#سهراب_احمدی #ابول_کورکور #ایذه #خداحافظ_ایران #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

دیروز تولدش بود، ولی خودش نبود، صدای کل کشیدن با صدای گریه در هم آمیخته بود، صدای گریه و شیون، برای تولد کسی که ایستاده جان داد و تا واپسین ثانیه‌ها به ایران عشق ورزید. تولد کسی که هنوز پیکرش را تحویل نداده‌اند و مزار ندارد.

ویدئو از صفحه فواد چوبین

ـ حمید (اوول یاابول) کورکور یکی از معترضان خیزش ۱۴۰۱ بود که دو سال پس از خیزش در حین درگیری مسلحانه در ایذه در حالی که توسط نیروهای مسلح محاصره شده بود خودکشی کرد. جریان این درگیری در روز شنبه ۱۸ اسفند ۱۴۰۳ در ویدئویی به صورت زنده در اینستاگرام منتشر شد. در این ویدئو ابول کورکور و سه نفر دیگر دیده می‌شوند. کورکور برای لحظاتی رو به بیرون خانه تیراندازی می‌کند و به جمهوری اسلامی ایران دشنام می‌دهد. همچنین در ویدئو صدای فریاد چند نفر شنیده می‌شود که می‌گویند قصد تسلیم شدن دارند. ابول کورکور چندین بار فریاد زد: «تسلیم می‌شویم»، اما تیراندازی ادامه پیدا کرد. وی سپس در مقابل دوربین سلاح را زیر گلویش گذاشت و گفت: «نه هیچ راهی ندارد. ایران خداحافظ.» و شلیک کرد.

کورکور که از معترضان اعتراضات ۱۴۰۱ بود دو سال در خفا زندگی می‌کرد.

#اوول_کورکور #ابول_کورکور #خداحافظ_ایران #ایذه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech