✨ بیلی جین کینگ: زنی که ورزش و تاریخ را تغییر داد
در سال ۱۹۷۳، یک مسابقه تنیس به نام «نبرد جنسیت‌ها» به یک جنبش بزرگ تبدیل شد. بیلی جین کینگ، قهرمان ۲۹ ساله، مقابل بابی ریگز، تنیسوری که معتقد بود زنان هرگز نمی‌توانند با مردان رقابت کنند، ایستاد. این رقابت تاریخی، با حضور ۳۰ هزار تماشاگر در استادیوم و میلیون‌ها بیننده در تلویزیون، چیزی بیش از یک بازی بود؛ این مسابقه، نبردی برای برابری حقوق زنان بود.
بیلی جین کینگ نه‌تنها ریگز را در سه ست پیاپی شکست داد، بلکه تصویری قوی از شجاعت و توانایی زنان در ذهن جهانیان نقش بست. او بعدها گفت: «این فقط یک مسابقه نبود، بلکه فرصتی برای تغییر نگاه دنیا به توانایی‌های زنان بود.»
اما داستان بیلی جین کینگ به همین جا ختم نمی‌شود. او با ایجاد اتحادیه تنیس زنان و مبارزه برای برابری دستمزدها، راه را برای نسل‌های آینده هموار کرد. امروز، او نه فقط یک قهرمان ورزشی، بلکه نمادی از مقاومت، پیشرفت و تغییر است.
🌟 اگر می‌خواهید بدانید چگونه یک زن، یک بازی و یک جهان را تغییر داد، داستان کامل را از دست ندهید!
https://tavaana.org/case-studies-billie_jean_king/
#حقوق_برابر #بیلی_جین_کینگ #ورزش #تنیس #برابری_جنسیتی #زنان #مطالعه_موردی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
در سال ۱۹۷۳، یک مسابقه تنیس به نام «نبرد جنسیت‌ها» به یک جنبش بزرگ تبدیل شد. بیلی جین کینگ، قهرمان ۲۹ ساله، مقابل بابی ریگز، تنیسوری که معتقد بود زنان هرگز نمی‌توانند با مردان رقابت کنند، ایستاد. این رقابت تاریخی، با حضور ۳۰ هزار تماشاگر در استادیوم و میلیون‌ها بیننده در تلویزیون، چیزی بیش از یک بازی بود؛ این مسابقه، نبردی برای برابری حقوق زنان بود.
بیلی جین کینگ نه‌تنها ریگز را در سه ست پیاپی شکست داد، بلکه تصویری قوی از شجاعت و توانایی زنان در ذهن جهانیان نقش بست. او بعدها گفت: «این فقط یک مسابقه نبود، بلکه فرصتی برای تغییر نگاه دنیا به توانایی‌های زنان بود.»
اما داستان بیلی جین کینگ به همین جا ختم نمی‌شود. او با ایجاد اتحادیه تنیس زنان و مبارزه برای برابری دستمزدها، راه را برای نسل‌های آینده هموار کرد. امروز، او نه فقط یک قهرمان ورزشی، بلکه نمادی از مقاومت، پیشرفت و تغییر است.
🌟 اگر می‌خواهید بدانید چگونه یک زن، یک بازی و یک جهان را تغییر داد، داستان کامل را از دست ندهید!
https://tavaana.org/case-studies-billie_jean_king/
#حقوق_برابر #بیلی_جین_کینگ #ورزش #تنیس #برابری_جنسیتی #زنان #مطالعه_موردی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
عدالت اجتماعی و گذار عادلانه به آینده‌ای پایدار
۲۰ فوریه به‌عنوان روز جهانی عدالت اجتماعی نام‌گذاری شده تا توجه جهانیان را به اهمیت برابری، کاهش فقر، و حمایت از گروه‌های آسیب‌پذیر جلب کند. سازمان ملل از سال ۲۰۰۷ این روز را به رسمیت شناخته و هر سال بر جنبه‌ای خاص از عدالت اجتماعی تمرکز می‌کند.
شعار سال ۲۰۲۵: "تقویت گذار عادلانه برای آینده‌ای پایدار" تأکید دارد که حرکت به سمت اقتصادهای کم‌کربن نباید به بهای فقر، بیکاری و نابرابری تمام شود. گذار عادلانه یعنی هم‌زمان با کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی، باید حمایت‌های اجتماعی، آموزش مهارت‌های سبز و ایجاد فرصت‌های اقتصادی برای جوامع آسیب‌پذیر در نظر گرفته شود.
سازمان بین‌المللی کار (ILO) در گزارش "چشم‌انداز اشتغال و عدالت اجتماعی ۲۰۲۵" اعلام کرده که رشد اقتصادی جهان کند شده و نرخ بیکاری جهانی در حدود ۵ درصد باقی مانده است، اما بیکاری جوانان همچنان بالاست (۱۲.۶ درصد). کشورهای کم‌درآمد بیشترین فشار را متحمل شده‌اند و بسیاری از کارگران در بخش‌های غیررسمی با دستمزد پایین فعالیت می‌کنند.
عدالت اجتماعی در ایران؛ بحران‌های زیست‌محیطی و اقتصادی
در ایران، که از بالاترین نرخ آلودگی هوا، فرسایش خاک، بیکاری، تورم و کاهش ارزش پول ملی رنج می‌برد، عدالت اجتماعی به یک آرمان دست‌نیافتنی تبدیل شده است. سیاست‌های نادرست اقتصادی، فساد سیستماتیک و سرکوب اجتماعی، مردم را از حق زندگی شایسته محروم کرده است.
حکومت جمهوری اسلامی نه‌تنها در مسیر توسعه پایدار گام برنداشته، بلکه با تخریب منابع طبیعی، سرکوب اعتراضات کارگری و نبود حمایت‌های اجتماعی، عدالت را بیش از پیش از دسترس مردم خارج کرده است. دستیابی به عدالت اجتماعی در ایران تنها با گذر از این حکومت استبدادی ممکن خواهد شد. یک نظام پاسخگو و دموکراتیک می‌تواند آینده‌ای را بسازد که در آن توسعه پایدار، حقوق برابر، و رفاه اقتصادی برای همه فراهم باشد.
#عدالت_اجتماعی #توسعه_پایدار #محیط_زیست #حقوق_برابر #بیکاری #حاشیه_نشینی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
۲۰ فوریه به‌عنوان روز جهانی عدالت اجتماعی نام‌گذاری شده تا توجه جهانیان را به اهمیت برابری، کاهش فقر، و حمایت از گروه‌های آسیب‌پذیر جلب کند. سازمان ملل از سال ۲۰۰۷ این روز را به رسمیت شناخته و هر سال بر جنبه‌ای خاص از عدالت اجتماعی تمرکز می‌کند.
شعار سال ۲۰۲۵: "تقویت گذار عادلانه برای آینده‌ای پایدار" تأکید دارد که حرکت به سمت اقتصادهای کم‌کربن نباید به بهای فقر، بیکاری و نابرابری تمام شود. گذار عادلانه یعنی هم‌زمان با کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی، باید حمایت‌های اجتماعی، آموزش مهارت‌های سبز و ایجاد فرصت‌های اقتصادی برای جوامع آسیب‌پذیر در نظر گرفته شود.
سازمان بین‌المللی کار (ILO) در گزارش "چشم‌انداز اشتغال و عدالت اجتماعی ۲۰۲۵" اعلام کرده که رشد اقتصادی جهان کند شده و نرخ بیکاری جهانی در حدود ۵ درصد باقی مانده است، اما بیکاری جوانان همچنان بالاست (۱۲.۶ درصد). کشورهای کم‌درآمد بیشترین فشار را متحمل شده‌اند و بسیاری از کارگران در بخش‌های غیررسمی با دستمزد پایین فعالیت می‌کنند.
عدالت اجتماعی در ایران؛ بحران‌های زیست‌محیطی و اقتصادی
در ایران، که از بالاترین نرخ آلودگی هوا، فرسایش خاک، بیکاری، تورم و کاهش ارزش پول ملی رنج می‌برد، عدالت اجتماعی به یک آرمان دست‌نیافتنی تبدیل شده است. سیاست‌های نادرست اقتصادی، فساد سیستماتیک و سرکوب اجتماعی، مردم را از حق زندگی شایسته محروم کرده است.
حکومت جمهوری اسلامی نه‌تنها در مسیر توسعه پایدار گام برنداشته، بلکه با تخریب منابع طبیعی، سرکوب اعتراضات کارگری و نبود حمایت‌های اجتماعی، عدالت را بیش از پیش از دسترس مردم خارج کرده است. دستیابی به عدالت اجتماعی در ایران تنها با گذر از این حکومت استبدادی ممکن خواهد شد. یک نظام پاسخگو و دموکراتیک می‌تواند آینده‌ای را بسازد که در آن توسعه پایدار، حقوق برابر، و رفاه اقتصادی برای همه فراهم باشد.
#عدالت_اجتماعی #توسعه_پایدار #محیط_زیست #حقوق_برابر #بیکاری #حاشیه_نشینی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
یکی از اصول اساسی عدالت اجتماعی، برابری جنسیتی است، اما در نظام ولایت مطلقه فقیه در ایران، زنان از حقوق برابر با مردان محروم‌اند. ساختارهای حقوقی و اجتماعی تبعیض‌آمیز، فرصت‌های شغلی و ارتقای حرفه‌ای را برای زنان محدود کرده و آن‌ها را در جایگاهی نابرابر نسبت به مردان قرار داده است. از ممنوعیت‌های قانونی در تصدی بسیاری از مشاغل گرفته تا نابرابری‌های حقوقی در ازدواج، طلاق، ارث و سرپرستی فرزند، حق سفر و ... همگی نشان‌دهنده فاصله عمیق میان حقوق زنان و مردان در این نظام است.
از طرفی رژیم جمهوری اسلامی تسلط بر بدن زن و نوع پوشش را هم ابزار سرکوب و سیطره ایدئولوژیک خود قرار داده است. همچنین این حکومت از تحقیر و توهین جنسیتی و آزار جنسی در جریان سرکوب اعتراضات به عنوان روشی برای ارعاب مبارزان استفاده کرده است.
در چنین شرایطی، عدالت اجتماعی بدون رفع این تبعیض‌های سیستماتیک محقق نخواهد شد.
مبارزه با این تبعیض‌ها و سرکوب‌ها، به واقع مبارزه با کلیت نظام ایدئولوژیک ولایی است. ماهیت حکومت پیوندی عمیق با تبعیض‌های جنسیتی دارد.
این تبعیض‌ها جز با تغییر رژیم و ایجاد حکومتی دمکراتیک مبتنی بر ارزش‌های انسانی و حقوق بشری رفع نخواهد شد.
حکومتی نرمال که در برابر مردم پاسخگو باشد و حاکم خود را ورای قانون تعریف نکند و در چارچوب قانون، مسئولیت‌پذیر باشد.
هیچ مقامی از الوهیت برخوردار نباشد و حکومت مبتنی بر رای مردم باشد و خود را به منبعی فرازمینی متصل نداند و در واقع از امر حکومت و زمامداری تقدس‌زدایی شود.
طرح از مانا نیستانی
#عدالت_اجتماعی #حقوق_برابر #کارتون #نه_به_جمهورى_اسلامى #برابری_جنسیتی #تبعیض_جنسیتی
#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
از طرفی رژیم جمهوری اسلامی تسلط بر بدن زن و نوع پوشش را هم ابزار سرکوب و سیطره ایدئولوژیک خود قرار داده است. همچنین این حکومت از تحقیر و توهین جنسیتی و آزار جنسی در جریان سرکوب اعتراضات به عنوان روشی برای ارعاب مبارزان استفاده کرده است.
در چنین شرایطی، عدالت اجتماعی بدون رفع این تبعیض‌های سیستماتیک محقق نخواهد شد.
مبارزه با این تبعیض‌ها و سرکوب‌ها، به واقع مبارزه با کلیت نظام ایدئولوژیک ولایی است. ماهیت حکومت پیوندی عمیق با تبعیض‌های جنسیتی دارد.
این تبعیض‌ها جز با تغییر رژیم و ایجاد حکومتی دمکراتیک مبتنی بر ارزش‌های انسانی و حقوق بشری رفع نخواهد شد.
حکومتی نرمال که در برابر مردم پاسخگو باشد و حاکم خود را ورای قانون تعریف نکند و در چارچوب قانون، مسئولیت‌پذیر باشد.
هیچ مقامی از الوهیت برخوردار نباشد و حکومت مبتنی بر رای مردم باشد و خود را به منبعی فرازمینی متصل نداند و در واقع از امر حکومت و زمامداری تقدس‌زدایی شود.
طرح از مانا نیستانی
#عدالت_اجتماعی #حقوق_برابر #کارتون #نه_به_جمهورى_اسلامى #برابری_جنسیتی #تبعیض_جنسیتی
#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
شاهزاده رضا پهلوی، در پیامی به مناسبت روز جهانی زن، به توصیفی کوتاه از شرایط زنان پس از جمهوری اسلامی پرداخت.و نوشت:
«در ایران آزاد فردا، برابری حقوقی زنان و مردان در قانون اساسی تضمین خواهد شد؛ زنان به خاطر جنسیت‌شان از تصدی هیچ مقامی محروم نخواهند شد؛ رونق اقتصادی درهای فرصت‌های شغلی را به روی همه زنانی که خواهان مشارکت در بازار کارند خواهد گشود؛ دولت ملی ضامن حقوق، امنیت و آزادی‌های زنان خواهد بود؛ و زنان ایرانی در صحنه ملی، منطقه‌ای، و جهانی خواهند درخشید.
ما زنان و مردان ایرانی در کنار هم ایران را از این رژیم ضحاکی پس خواهیم گرفت و دوباره خواهیم ساخت.»
#روز_جهانی_زن #حقوق_برابر #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
«در ایران آزاد فردا، برابری حقوقی زنان و مردان در قانون اساسی تضمین خواهد شد؛ زنان به خاطر جنسیت‌شان از تصدی هیچ مقامی محروم نخواهند شد؛ رونق اقتصادی درهای فرصت‌های شغلی را به روی همه زنانی که خواهان مشارکت در بازار کارند خواهد گشود؛ دولت ملی ضامن حقوق، امنیت و آزادی‌های زنان خواهد بود؛ و زنان ایرانی در صحنه ملی، منطقه‌ای، و جهانی خواهند درخشید.
ما زنان و مردان ایرانی در کنار هم ایران را از این رژیم ضحاکی پس خواهیم گرفت و دوباره خواهیم ساخت.»
#روز_جهانی_زن #حقوق_برابر #بیانیه #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
کانون نویسندگان ایران، فه مناسبت روز جهانی زن، بیانیه‌ای به شرح زیر منتشر کرد:
گرامی باد هشتم مارس، روز جهانی زنان
از هشتم مارس ١۸۵٧ که زنان کارگر پارچه‌باف در آمريکا به مبارزه برای احقاق خود برخاستند تا امروز، بیش از یک قرن است که زنان در گوشه گوشه‌ی جهان رویای آزادی را زیسته‌اند. در ایران، از دوره‌ی مشروطه که پایه‌های اولین تشکل‌های زنان شکل گرفت تا بعدها که در حلقه‌هایی همچون «انجمن حر‌ّیت زنان» در سال ۱۲۸۶ اعلام وجود کرد، زنان روشنفکرِ آزادیخواه، همواره بر حق تشکل‌یابی پای فشرده‌اند. آزادی و برابری دیگر نه یک رؤیا، که بخشی از زیست روزمره‌ی زنانِ سرزمین ما شده است که در دانشگاه‌ها، محیط‌های کاری، در ورزش، سینما، ادبیات، موسیقی، رقص، خوانندگی و حتی در خانواده و خیابان به شکل‌های گوناگون رخ می‌نماید. هر چه بیشتر بر حقوق مدنی و آزادی‌های سیاسی و اجتماعی زنان سد زده می‌شود، از آن‌سو مقاومت روزمره‌ی زنان بیش از پیش و گام به گام آن را عقب می‌راند تا آن‌جا که در سال‌های اخیر مبارزه‌ی زنان با حاکمیت، برای تمامی گروه‌های آزادیخواه و برابری‌خواه، اسم رمز آزادی شده است تا اثبات بیش از پیش این قول معروف باشد که «معیار آزادی یک جامعه، آزادی زنان آن جامعه است.»
نماد سلطه‌ی حاکمیت از ابتدای تأسیس، تحمیل حجاب به زنان بود و با این ابزار سعی در بیرون راندن آنان از عرصهی اجتماع داشت. حجاب پیش از هر چیز زنان شاغل را که در کارخانه‌ها، ادارات، بیمارستان‌ها، مدارس و دانشگاه‌ها و... مشغول کار بودند هدف گرفت و ذره‌ذره دامنه‌ی این تحمیل را به کوچه و خیابان هم رساند. ناامنی فضاهای عمومی برای زنان در نظام مردسالار با قوانین زن‌ستیزانه‌ی حکومتی دست به دست هم داده است تا جایی که در یک سال گذشته، همچون سال‌های پیش از آن، با بازداشت، از کار بیکارکردن، تهدید و ممنوع الخروجی فعالان زن سعی در خاموش کردن صدای زنان داشته است. همچنان که کوشید با تصویب طرحی موسوم به «حجاب و عفاف»، حجاب اجباری را در محدوده‌ی قانون تعریف کند تا شاید از این طریق محملی برای تحمیل بیش از پیش حجاب بیابد اما مقاومت پرشور زنان مانع از ابلاغ آن شد و قانونی که این همه در بوق و کرنا کرده بودند، همچنان روی دست حاکمیت باقی ماند. هنوز هم در عرصهی اجتماعی پوشش زنان کنترل می‌شود و حاکمیت خواسته‌ی خود را بر زنان تحمیل می‌کند اما زنان خیابان‌ها را از آن خود کرده‌اند و با مقاومتی مثال‌زدنی نمونه‌ی اعلایی از حق‌خواهی را به نمایش گذاشته‌اند. در مقابله با اختیارِ پوشش زنان، حاکمیت از هیچ حربه‌ای فروگذار نکرد؛ طبقاتی کردن امر حجاب، قرار دادن زنان در تنگنای اقتصادی به‌خاطر نوع پوشش، عدم مجازات آزارگران جنسی و عدم حمایت از زنان در خشونت‌های خانگی، تا آن‌جا پیش رفت که هر روز اخبار تازه‌ای از زن‌کشی با نام نادرست «قتل ناموسی» منتشر می‌شود. اخراج زنان مخالفِ اجبارِ حجاب از عرصه‌های هنری همچون سینما، تئاتر، موسیقی یا حتی اخراج از آموزش و پرورش و... از دیگر دست‌اندازهایی است که حاکمیت سعی دارد با آن خواسته‌ی زنان را در آزادی و برابری‌خواهی خاموش کند؛ امری که تاکنون موفق نشده است.
زنان نه تنها خواهان پوشش اختیاری -جلوه‌‌ای از واقعیت آزادی و حق زن بر بدن خویش- هستند که خواهان برابری در تمامی عرصه‌های حقوقی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی‌اند. دستمزدهای پایین زنان کارگر، عدم دستیابی زنان به سطوح بالای مدیریتی، نابرابری در مسائل حقوقی خانواده همچون حق ارث، طلاق، حضانت فرزندان، مقابله با کودک‌همسری همه و همه خواسته‌هایی است که زنان در پی دستیابی آنند. جنبش رهایی زن عرصهی دائمی نبرد زنان با آپارتاید جنسی به جنبشی چنان قدرتمند تبدیل شده است که رهایی زن وزنه‌ای مهم در اوضاع سیاسی ایران به شمار می‌آید.
کانون نویسندگان ایران ضمن گرامی‌داشت هشتم مارس، خواهان آزادی و برابری زنان با مردان در تمامی عرصه‌های حقوقی، اجتماعی و اقتصادی و سیاسی است و با تأکید بر تشکل‌یابی جنبش‌های زنان، بر این باوراست که با تحقق «آزادی بیان بی‌هیچ حصر و استثنا برای همگان»، دستیابی به آزادی و حقوق برابرانه‌ی زنان میسر خواهد شد.
کانون نویسندگان ایران
۱۷ اسفند ۱۴۰۳
#روز_جهانی_زن #زن_زندگی_آزادی #حقوق_برابر #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
گرامی باد هشتم مارس، روز جهانی زنان
از هشتم مارس ١۸۵٧ که زنان کارگر پارچه‌باف در آمريکا به مبارزه برای احقاق خود برخاستند تا امروز، بیش از یک قرن است که زنان در گوشه گوشه‌ی جهان رویای آزادی را زیسته‌اند. در ایران، از دوره‌ی مشروطه که پایه‌های اولین تشکل‌های زنان شکل گرفت تا بعدها که در حلقه‌هایی همچون «انجمن حر‌ّیت زنان» در سال ۱۲۸۶ اعلام وجود کرد، زنان روشنفکرِ آزادیخواه، همواره بر حق تشکل‌یابی پای فشرده‌اند. آزادی و برابری دیگر نه یک رؤیا، که بخشی از زیست روزمره‌ی زنانِ سرزمین ما شده است که در دانشگاه‌ها، محیط‌های کاری، در ورزش، سینما، ادبیات، موسیقی، رقص، خوانندگی و حتی در خانواده و خیابان به شکل‌های گوناگون رخ می‌نماید. هر چه بیشتر بر حقوق مدنی و آزادی‌های سیاسی و اجتماعی زنان سد زده می‌شود، از آن‌سو مقاومت روزمره‌ی زنان بیش از پیش و گام به گام آن را عقب می‌راند تا آن‌جا که در سال‌های اخیر مبارزه‌ی زنان با حاکمیت، برای تمامی گروه‌های آزادیخواه و برابری‌خواه، اسم رمز آزادی شده است تا اثبات بیش از پیش این قول معروف باشد که «معیار آزادی یک جامعه، آزادی زنان آن جامعه است.»
نماد سلطه‌ی حاکمیت از ابتدای تأسیس، تحمیل حجاب به زنان بود و با این ابزار سعی در بیرون راندن آنان از عرصهی اجتماع داشت. حجاب پیش از هر چیز زنان شاغل را که در کارخانه‌ها، ادارات، بیمارستان‌ها، مدارس و دانشگاه‌ها و... مشغول کار بودند هدف گرفت و ذره‌ذره دامنه‌ی این تحمیل را به کوچه و خیابان هم رساند. ناامنی فضاهای عمومی برای زنان در نظام مردسالار با قوانین زن‌ستیزانه‌ی حکومتی دست به دست هم داده است تا جایی که در یک سال گذشته، همچون سال‌های پیش از آن، با بازداشت، از کار بیکارکردن، تهدید و ممنوع الخروجی فعالان زن سعی در خاموش کردن صدای زنان داشته است. همچنان که کوشید با تصویب طرحی موسوم به «حجاب و عفاف»، حجاب اجباری را در محدوده‌ی قانون تعریف کند تا شاید از این طریق محملی برای تحمیل بیش از پیش حجاب بیابد اما مقاومت پرشور زنان مانع از ابلاغ آن شد و قانونی که این همه در بوق و کرنا کرده بودند، همچنان روی دست حاکمیت باقی ماند. هنوز هم در عرصهی اجتماعی پوشش زنان کنترل می‌شود و حاکمیت خواسته‌ی خود را بر زنان تحمیل می‌کند اما زنان خیابان‌ها را از آن خود کرده‌اند و با مقاومتی مثال‌زدنی نمونه‌ی اعلایی از حق‌خواهی را به نمایش گذاشته‌اند. در مقابله با اختیارِ پوشش زنان، حاکمیت از هیچ حربه‌ای فروگذار نکرد؛ طبقاتی کردن امر حجاب، قرار دادن زنان در تنگنای اقتصادی به‌خاطر نوع پوشش، عدم مجازات آزارگران جنسی و عدم حمایت از زنان در خشونت‌های خانگی، تا آن‌جا پیش رفت که هر روز اخبار تازه‌ای از زن‌کشی با نام نادرست «قتل ناموسی» منتشر می‌شود. اخراج زنان مخالفِ اجبارِ حجاب از عرصه‌های هنری همچون سینما، تئاتر، موسیقی یا حتی اخراج از آموزش و پرورش و... از دیگر دست‌اندازهایی است که حاکمیت سعی دارد با آن خواسته‌ی زنان را در آزادی و برابری‌خواهی خاموش کند؛ امری که تاکنون موفق نشده است.
زنان نه تنها خواهان پوشش اختیاری -جلوه‌‌ای از واقعیت آزادی و حق زن بر بدن خویش- هستند که خواهان برابری در تمامی عرصه‌های حقوقی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی‌اند. دستمزدهای پایین زنان کارگر، عدم دستیابی زنان به سطوح بالای مدیریتی، نابرابری در مسائل حقوقی خانواده همچون حق ارث، طلاق، حضانت فرزندان، مقابله با کودک‌همسری همه و همه خواسته‌هایی است که زنان در پی دستیابی آنند. جنبش رهایی زن عرصهی دائمی نبرد زنان با آپارتاید جنسی به جنبشی چنان قدرتمند تبدیل شده است که رهایی زن وزنه‌ای مهم در اوضاع سیاسی ایران به شمار می‌آید.
کانون نویسندگان ایران ضمن گرامی‌داشت هشتم مارس، خواهان آزادی و برابری زنان با مردان در تمامی عرصه‌های حقوقی، اجتماعی و اقتصادی و سیاسی است و با تأکید بر تشکل‌یابی جنبش‌های زنان، بر این باوراست که با تحقق «آزادی بیان بی‌هیچ حصر و استثنا برای همگان»، دستیابی به آزادی و حقوق برابرانه‌ی زنان میسر خواهد شد.
کانون نویسندگان ایران
۱۷ اسفند ۱۴۰۳
#روز_جهانی_زن #زن_زندگی_آزادی #حقوق_برابر #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech