زادروز شادی پریدر اولین شطرنج‌باز ایرانی با درجه‌ی استاد بزرگ زنان

شادی پریدر را اولین شطرنج‌باز زن ایرانی می‌دانند که در سال ۲۰۰۴ به درجه‌ی «استاد بزرگ زنان» دست یافته است.

این عنوان مخصوص شطرنج‌بازان زن است که در سال ۱۹۷۷ تاسیس شده است. برای کسب این عنوان بایستی شطرنج‌باز به ریتینگ ۲۳۰۰ رسیده باشد.
شادی پریدر ۵ بار قهرمان شطرنج زنان ایران شده است که اولین بار زمانی موفق به این قهرمانی شد که تنها ۹ سال سن داشت.

آخرین ریتینگ او در اکتبر ۲۰۱۰ معادل ۲۲۵۳ بوده است که او را در رده‌ی سی‌وهشتم بین کل شطرنج‌بازان ایرانی و رده‌ی سوم بین شطرنج‌بازان زن ایران قرار می‌دهد.
شادی پریدر تنها ۷ سال داشت که آموزش شطرنج را آغاز کرد و از سال ۱۳۷۳ تا ۱۳۷۹ به طور پیوسته در مسابقات رده‌های سنی زیر ۱۰،۱۲،۱۴ دختران کشور قهرمان شد. او در سال ۱۳۷۴ و در سن ۹ سالگی به عضویت تیم ملی بزرگ‌سالان بانوان درآمد. پریدر در سال ۷۴ نفر اول بزرگ‌سالان بانوان تهران و نفر سوم کشور شد. او در سال ۷۶ درجه‌ی استاد فیده بانوان را کسب کرد و در مسابقات زیر ۱۲ سال دختران جهان در فرانسه به مقام چهاردهم رسید. پریدر در سال ۱۳۷۷ اولین مسابقات آزاد بانوان در ایران را با امتیاز کامل از آن خود کرد و نفر چهارم دانش‌آموزان دختر زیر ۱۲ سال جهان در مسکو و نفر هفتم دختران زیر ۱۲ سال جهان در اسپانیا شد. پریدر هم‌چنین در سال ۱۳۷۸ نفر سوم بزرگ‌سالان بانوان کشور و نفر اول انتخابی تیم ملی بانوان و نفر پنجم دختران زیر ۱۴ سال آسیا در هند شد.

پریدر توانست در سال ۱۳۷۹ قهرمان بانوان بزرگ‌سالان کشور شود و با امتیاز کامل ۹ از ۹ درجه‌ی استاد بین‌المللی بانوان را به دست آورد.
شادی پریدر در سال ۱۳۸۱ قهرمان دختران زیر ۱۶ سال آسیا شد و در مسابقات قهرمانی شهرهای آسیا اولین شطرنج‌باز زنی شد که به مقام سوم انفرادی رسید.
از دیگر موفقیت‌های بزرگ #پریدر که در سال ۱۳۸۳(۲۰۰۴) اتفاق افتاد موفقیت در المپیاد شطرنج بود که موفق به شکست قهرمان شطرنج زنان جهان «آنتونتا استفانووا» شد.
#شادی_پریدر متولد ۱۱ تیرماه ۱۳۶۵ در نازی‌آباد تهران است.

آموزشکده توانا زادروز این قهرمان #شطرنج را به ایشان تبریک می‌گوید. به امید موفقیت هر چی بیش‌تر شادی و همه‌ی #زنان ایران.

@Tavaana_TavaanaTech

قهرمان #شطرنج زنان آمریکا می‌گوید در صورت میزبانی ایران مسابقات را تحریم می‌کند چون تن دادن به حجاب اجباری را حمایت از سرکوب زنان می‌داند.
فدراسیون جهانی شطرنج تصمیم گرفته است مسابقات قهرمانی #شطرنج_زنان در سال ۲۰۱۷ در ایران برگزار شود اما میزبانی مسابقات زنان در ایران با یک چالش عمده مواجه است: #حجاب_اجباری و مخالفت زنان نامی عرصه شطرنج با آن.

به نوشته نشریه تلگراف، شطرنج بازان مطرح زن ساعاتی بعد از انتشار خبر میزبانی #ایران برای مسابقات شطرنج با «وحشت» به این خبر واکنش نشان داده‌اند.

آنها می‌گویند اگر نخواهند #حجاب مورد نظر حکومت ایران را رعایت کنند با خطر بازداشت روبرو هستند. شطرنج بازان مطرح جهان، استادان بزرگ این بازی، گفته‌اند که بازی‌های ایران را تحریم می‌کنند و در یک رسوایی برای #فدراسیون_جهانی_شطرنج، این فدراسیون را متهم کردند که به حقوق زنان اهمیت نداده است.

نازی #پایکیدزه، قهرمان بازی‌های شطرنج زنان آمریکا در سال ۲۰۱۶ گفته است بازی‌های تهران را تحریم می‌کند. او همچنین درباره امنیت زنان در #جمهوری_اسلامی ایران ابراز نگرانی کرده است.

نازی می‌گوید برگزاری این مسابقات در ایران که زنان مجبور می‌شوند در آن حجاب داشته باشند کاملاً غیرقابل‌قبول است. او می‌گوید به تفاوت‌های فرهنگی احترام می‌گذارد اما «عدم اجرای آنها می‌تواند باعث زندانی شدن» زنان شود و در ایران «حقوق زنان به طور کلی به شدت محدود می‌شود.»
goo.gl/tBqqWz
منبع: تلگرام وحیدآنلاین
@VahidOnline

@Tavaana_TavaanaTech

شما در این بحث‌های پیش آمده کجا می‌ایستید؟

فدراسیون جهانی شطرنج میزبانی رقابت‌های قهرمانی بانوان جهان را به ایران داده است. این به آن معنا است که زنانی از سراسر جهان برای بازی به ایران خواهند آمد. برخی از این زنان در گفت‌وگوهایی با مسیح علی‌نژاد، گفته‌اند که حاضر نیستند با روسری به ایران بیایند و به قانون حجاب اجباری گردن نمی‌گذارند.

در این چند روز موافقان و مخالفانی در مورد این تصمیم شطرنج‌بازان خارجی واکنش نشان داده‌اند. برخی گفته‌اند از آن‌جا که حجاب اجباری در ایران قانون است دیگران باید به این قانون احترام بگذارند و در مقابل کسانی گفته‌اند که لزوما انسان موظف نیست به قوانین تبعیض‌آمیز گردن بگذارد و برای مثال اگر در تاریخ معاصر به این بهانه به قوانین برده‌داری یا تبعیض نژادی در آفریقای جنوبی احترام می‌گذاشتند هنوز این قوانین ناعادلانه در جهان جاری و ساری بود. برخی از زاویه‌ای دیگر معترض هستند.

برای مثال غنچه قوامی در صفحه‌ی فیس‌بوک خود می‌نویسد:«گرفتن میزبانی مسابقات شطرنج از ایران به بهانه حجاب اجباری، تنها به ضرر ورزش زنان در ایران خواهد بود. این روند اگر باب شود تنها زنان ایرانی هستند که از عرصه های جهانی ورزشی حذف می شوند.»

مژده فرجی در زیر همین پست غنچه قوامی نوشته است:
«شركت كردن ورزشكاران ايرانی در مسابقات بين‌المللی كه فقط در حالت ميزبانی ايران اتفاق نميفته!»

و این سخن معنایش این است که آن‌هایی که مخالف حضور شطرنج‌بازان خارجی در ایران هستند به هیچ‌وجه نظرشان تحریم پرزش نیست و زنان ایرانی می‌توانند هم در کشور خود و هم در بیرون ایران در عرصه‌های ورزشی شرکت کنند و تنها از شطرنج‌بازان دیگر کشورها می‌خواهند که به این قوانین تبعیض‌آمیز به سود زنان ایران گردن نگذارند.

مسیح علی‌نژاد در گفت‌وگو با بی‌بی‌سی می‌گوید:
«هدف ما تحریم ورزش زنان ایران نیست، مشکل آن است که جمهوری اسلامی ابزار سلطه خودش را در همه جهان گسترده می‌کند.»

و در مقابل نگین حسینی معتقد است:

« اینکه زنان ایرانی بتوانند ورزش کنند، تحصیل کنند و با همتایان خودشان در خارج از کشور در ارتباط باشند اولویت بیشتری دارد.»

علی کریم‌زاده در صفحه‌ی فیس‌بوک خود با زبانی طنز می‌گوید که اعتراض به حجاب اجباری مسئله‌ای مهم‌تر از این است که دو زن شطرنج‌باز خارجی با به خاطر حجاب به کشور بیایند و یا نیایند.

او می‌آورد:
«در "Banana Republic" یا همون «جمهوری موز» خودمون که سال دیگه قراره میزبان جام جهانی منچ با مانع زنان باشه٬ زن‌ها رو حتی هر زن خارجی‌ای که بخواد وارد کشور بشه ختنه می‌کنن. امیدوارم زنان کشورهای دیگه ضمن احترام به قوانین و فرهنگ اون کشور٬ این جام رو تحریم نکنن که جلوی پیشرفت‌های ورزشی زنان «جمهوری موز» گرفته نشه!»
goo.gl/06dNzX
نظر شما در مورد این مباحث پیش آمده چیست؟

@Tavaana_TavaanaTech

مبینا علی‌نسب در شطرنج نوجوانان جهان نایب قهرمان شد
goo.gl/ppx6UV
به گزارش روابط عمومی فدراسیون شطرنج، رقابت‌های شطرنج قهرمانی نوجوانان جهان در سه رده سنی زیر ۱۴، ۱۶ و ۱۸ سال که از اول مهر به میزبانی روسیه آغاز شده بود، عصر روز دوشنبه 12 مهر به پایان رسید و شطرنج‌بازان ایرانی موفق به کسب یک مدال نقره و یک برنز شدند.

در دور یازدهم و پایانی این رقابت‌ها، مبینا علی نسب در رده سنی زیر ۱۶ سال با پیروزی ارزشمند خود موفق شد ۸/۵ امتیازي شود و به عنوان نایب قهرمانی دست پیدا کند.

شاهین لرپری زنگنه نیز با پیروزی دور آخر خود 8 امتیازه شد و به مدال برنز این مسابقات در رده سنی زیر ۱۸ سال دست يافت.

در پایان این رقابت‌ها به جز مبینا علی‌نسب و شاهین لرپری زنگنه که به ترتیب به عناوین دوم و سوم رده‌های سنی خود رسیدند، در بخش بانوان وصال حامدی‌نیا در رده سنی زیر ۱۶ سال با ۴/۵ امتیاز در رتبه ۴۴ قرار گرفت. محدثه علیجانزاده با کسب ۵ امتیاز در رده سنی زیر ۱۸ سال در رتبه ۳۹ جدول جای گرفت و آناهیتا زاهدی‌فر با کسب ۶ امتیاز در رده سنی زیر ۱۴ سال بیست و ششم شد.

مطالب مرتبط:
زنانه جنگیدن در میدان ورزشی
http://bit.ly/2dd2wOn

@Tavaana_TavaanaTech

یکی از همراهان توانا با ارسال این عکس گفته است که این عکس متعلق به شهر تبریز است که مسائل پیش‌آمده‌ی این روزها سر حجاب اجباری شطرنج‌بازان خارجی که برای مسابقات شطرنج به ایران می‌آیند با زبانی طنز تصویر شده است.

او نوشته است:«آزادی انسان در حد آزادی‌های یواشکی نخواهد ماند و آن یواشکی این‌گونه به سطح شهر و بر دیوار خیابان می‌آید. کافی است ما در هر سطح بخواهیم به قوانین ناعادلانه اعتراض کنیم.»

شما چه فکر می‌کنید؟
https://goo.gl/wsFeht
مطالب مرتبط:

موانع مشارکت سیاسی زنان در ایران
http://bit.ly/2dvdEZ9

زنانه جنگیدن در میدان ورزشی
http://bit.ly/2dd2wOn

@Tavaana_TavaanaTech

۱. آیا فقط با برگزاری مسابقات خارجی داخل ایران است که زنان ما رشد می کنند و تقویت می شوند؟ آیا کیمیا علیزاده ما که مدال برنز المپیک تکواندو را دارد، در ایران با حریفان خارجی رو به رو شده است؟ اصلن مگر جز شطرنج و تیراندازی می شود مسابقات خارجی در بخش زنان در ایران برگزار کرد؟ این یکی هم که به زعم ما می شود، سر و صدای شطرنج باز آمریکایی و چند نفر دیگر را درآورده است. درست استدلال کنید. اغلب دستاوردهای زنان ورزشکار ایران در خارج از خانه به دست آمده، دقیقن به خاطر همین قانون حجاب اجباری که به زعم شما دوستان تفاوتهای فرهنگی نام گرفته است. بنابراین پای این استدلال که«این اتفاق می تونه به رشد کیفی زنان ما کمک کنه» تا حدودی می لنگد. قطعن میزبانی این بازی ها به رشد ما کمک می کند، اما واقعیت این است که ما هیچ کدام از این دستاوردها را در داخل ایران به دست نیاورده ایم.

۲. احترام به فرهنگ میزبان و پذیرفتن تفاوتهای فرهنگی؟ بسیار حرف زیبا و دلنشین و قشنگی است. اما به شرطی که این پذیرفتنها دو طرفه باشد. نه اینکه زایران ایرانی خانه خدا الا و بالله با خود مهر حمل کنند که در مسجد رسول الله حتما با مهر نماز بخوانند. نماز بی مهر فرهنگ کشور عربستان است. نه اینکه سیاستمداران ما سر میز دیپلماتیکی که مشروبات الکلی سرو شود، حاضر نشوند. که سرو الکل جزیی از فرهنگ برخی کشورهای میزبان ما است. شعار احترام به میزبان شعار قشنگی است، اما اینطور به نظر می رسد که دیگران باید مبادی این آداب باشند و ما نه.

۳. دم آن کس که در این دنیای بی اصول و بی چهارچوب، اصول و چهار چوبی دارد و سفت و سخت روی آن ایستاده گرم. دم نازی پایکیدزه گرم. او دوست ندارد با حجاب شطرنج بازی کند. او دوست ندارد وارد کشوری شود که زنانش به خاطر رعایت نکردن حجاب دچار دردسر می شوند. پس دمش گرم. خیلی هم گرم که آدم به خاطر احترام به آزادی، از موهبتهایی مثل شرکت در یک مسابقه جهانی بگذرد.

۴. دم آن کس هم که حاضر است به تفاوتهای فرهنگی کشور دیگر احترام بگذارد هم گرم. دم شطرنج بازهای هندی و غیره که گفته اند حاضرند حجاب را بپذیرند و در ایران با حجاب بازی کنند، گرم. دم هامپی و هاریکا که فارس از آنها به عنوان دو استاد بزرگ شطرنج هند یاد کرده، گرم که قرار است با حجاب در ایران رقابت کنند. آنها قبلا این شرایط را تجربه کرده اند، پس با خیال راحت تر مسابقه می دهند. اما دم آنهایی که برای نخستین بار این شرایط را تجربه می کند بیشتر گرم. همه ما می دانیم تمرکز روی بازی ای مثل شطرنج در حالی که باید چیزی غریبه را روی سر تحمل کرد و مواظب باشیم نیفتد، چقدر سخت است. برای کسی که با این داستان غریبه است، خیلی سخت است. پس دمشان گرم که این سختی ها را می پذیرند و به ایران می آیند. فقط یک نکته و آن هم اینکه حجاب به این شکل خیلی فرهنگ ما نیست. به نظر می رسد قانون یا چیزی شبیه به این باشد. حالا برای شما خارجی ها به عنوان فرهنگ ما جا انداخته اند، اشکالی هم ندارد. ممنون که به آن احترام می گذارید.

۵. در موضع گیری های اینچینی، حب و بغضتان نسبت به دیگران را فراموش کنید. اینکه شما از خانم ایکس بدتان می آید، مهم نیست. اینکه شما با خانم ایگرگ راحت ترید کمکی به استدلالهایتان نمی کند. اگر شما از خانم ایکس دل خوشی ندارید، لازم نیست اظهار نظری را به او نسبت دهید. اینکه شما وقتی خانم ایگرگ مقابل استادیوم آزادی برای ورود به سالن والیبال تلاش کرد و دستگیر شد، گفتید این کار را چیه؟ مگه نمی دونستین که برخورد می کنن؟ بعد حالا پشتش در آمده اید که تحریم این مسابقات به زنان و رشد آنها ضربه می زند؟ خنده دار نیست؟ راستش را بخواهید در بعضی موارد بهتر است آدم سوت بزند و از کنار وقایع بگذرد که قسم حضرت عباس سرجا باشد و دم خروسش ناگهان بیرون نزد.

۶. ما روزنامه نگار هستیم. دست کم در در جایی مثل فیس بوک که سردبیری ما را چک نمی کند و موضوعاتی که سوژه رسانه ای هستند، باید اصول روزنامه نگاری را رعایت کنیم. نسبت دادن اشتباه یک اظهار نظر به کسی که صاحب آن قول نیست، غلط و ناجوانمردانه است. وقتی از چیزی گزارش می دهیم، دقیقن مشغول گزارش دادن هستیم و نه سیاه نمایی. استفاده از ترکیب توصیفی سیاه نمایی کار ما روزنامه نگارها نیست. پس برای هم استفاده نکنیم. درست نیست در استدلال دچار مغطله شویم و با یک کلمه همه پایه های محکم حرفهایمان را برباد دهیم.
https://goo.gl/sZINpj
سحر طلوعی -
http://bit.ly/2dQZu8j


@Tavaana_TavaanaTech

«در آينده جذاب ترین کلاس مدرسه کلاس تاریخ خواهد بود. چقدر با خواندن این دوره تاریخی ای که ما هستیم می خندند. می خوانند در سال ۹۵ یک سری تمام انرژی شان را معطوف کرده بودند که مردم در یک مسابقه فوتبال خوشحالی نکنند. یک روز می گفتند "پیگیر پخش نشدن مسابقه ایران و کره از صداوسیما هستیم" روز دیگر به سفارت کره می رفتند تا رایزنی کنند مسابقه لغو شود"

دانش آموزان از معلم شان می پرسند: اینا واقعا اینجوری بودن یا مسخره بازی در می آوردن؟ و معلم با افسوس می گوید واقعا اینجوری بودند! معلم باید از شکاف بگوید. شکافی که بین مردم و زمامداران بود. دوره ای که نه آنها به اینها اعتماد داشتند نه اینها به آنها!

این روزها هم رسانه ها از "توهین کره ای ها به ایران" می گویند و من تعجب می کنم که چه توهینی؟ ما چه دوست داشته باشیم چه نه کشوری عجیب هستیم. هر روز داریم با این واقعیت می جنگیم و به خودمان را دلداری می دهیم که پرفسور سمیعی داریم، هشتاد و پنج درصد ناسا در ید قدرت ایرانی است و میزبان مسابقات جهانی شطرنج هستیم و دولتمان هم با اروپایی ها حشر و نشر دارد. ولی باید قبول کنیم وقتی از ملتی دو صدا بلند می شود، هرچقدر هم که یکی از این صداها آرام، نجیب و صلح جویانه باشد باز سوال ماذا فازا در ذهن بیگانه شکل می گیرد و نمی تواند قضیه را هضم کند.

بهرحال آبروی ما در جهان هشت سال در دست کسی بود که می خواست پول بدهد تا شورای امنیت به نفع ما رای دهد، پول می داد تا نخست وزیر یک کشور زیر پونز با او ملاقات کند و پول می داد تا توهماتش را ثابت کند. بیشتر از این نمی شود انتظار داشت.»

نوشته‌ی آیدین سیار،طنزنویس- برگرفته از ایستاگرام نویسنده
goo.gl/NGVtVJ
عکس:
حسین الله‌کرم (انصار حزب‌الله)، سردار ابراهیم جباری، فرمانده سپاه و محمود کریمی (مداح)

@Tavaana_TavaanaTech

کدام‌یک مهم‌تر است، حجاب اجباری آن ورزشکار یا پیشرفت شطرنج کشورمان ایران؟
goo.gl/RrrW2O
نسرین ستوده، وکیل دادگستری ، فعال مدافع حقوق بشر که در سال ۱۳۸۹ بازداشت شد و در دادگاه بدوی به ۱۱ سال حبس، ۲۰ سال محرومیت از وکالت و ۲۰ سال ممنوعیت خروج از کشور محکوم شد درباره مخالفت با حجاب اجباری نوشت:

«به یاد دارم ۵ سال پیش در چنین روزهایی به دلیل نپذیرفتن چادر اجباری از ملاقات با بچه‌هایم محروم شده بودم که این محرومیت بیش از دو ماه طول کشید. درد محرومیت از ملاقات عذابم می‌داد. بارها آرزو می‌کردم کاش بتوانم خود را راضی به استفاده از چادر کنم تا لحظاتی بچه‌هایم را در آغوش بکشم، اما نمی‌توانستم. زیرا احساس می‌کردم با این کار حق انتخاب، آزادی و عزتم را زیر پا گذاشته‌ام. یک دستور کلی داشت مرا به سمتی می‌برد که باید بین «خود» و «بچه‌هایم» یکی را انتخاب می‌کردم. اما هرچه می‌اندیشیدم مجبور به انتخاب بین خود و بچه‌ها نبودم. دستوری که صادر شده بود فراقانونی بود. پس باید از آن سد عبور می‌کردم تا مجبور به انتخاب بین خود و بچه‌ها نباشم. راستی کدام‌یک مهم‌تر بود؟ چادر اجباری من یا ملاقات بچه‌ها با مادری چادری؟

اکنون پس از ۵ سال بنا به سنت رایج در ورزش شطرنج، به عنوان میزبان از قهرمانان شطرنج دنیا دعوت به عمل آورده‌ایم تا برای مسابقات شطرنج به کشورمان بیایند. اما فقط یک قانون وجود دارد. هر زنی، با هر عقیده ای از هرکجای دنیا به ایران می‌آید، باید حجاب «اسلامی» را رعایت کند. اکنون قهرمان یکی از ورزش‌های دنیا می‌گوید حاضر نیست به این قانون ایران تن دهد. اکنون این سؤالات پیش می‌آید:
آیا قوانین ایران شایسته‌ی یک میزبان است؟ و راستی کدام‌یک مهم‌تر است حجاب اجباری آن ورزشکار یا پیشرفت شطرنج کشورمان ایران؟»

درباره نسرین ستوده بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/t2dTHp

@Tavaana_TavaanaTech

آتنا دائمی صدای اعتراض ماست
goo.gl/GWR6Qd
چند روز پیش آتنا دائمی، فعال مدنی که همین اواخر به ۷ سال زندان محکوم شده است و پیش از این نیز زندانی سیاسی بوده است نامه‌ای به «فدراسیون بین المللی شطرنج زنان» زنان نوشت. او در پایان نامه خواسته‌اش را این‌گونه مطرح کرد:

«از شما درخواست میکنم که نسبت به تضییع حقوق زنان دنیا از جمله میلیون ها زن ایرانی بی تفاوت نباشید. این سرکوب را تحت عنوان تفاوت های فرهنگی و احترام به فرهنگ ما توجیه نکنید و از میزبان مسابقات بخواهید تا شرایط برگزاری مسابقات طبق استاندارد های بین المللی را در ایران فراهم کند. ما مردم ایران خواهان تحمیل یک قانون تبعیض آمیز به هیچ یک از زنان دنیا نیستیم و زور و اجبار جزء فرهنگ ملت ما نیست. به همین دلیل هم خواهان برگزاری مسابقات شطرنج در کشورمان هستیم و هم خواهان تسلیم نشدن در برابر قانونی که حجاب را به تمام زنان دنیا تحمیل می کند. از شما میخواهیم چنانچه شرایط بین المللی میزبانی ایران فراهم نشد حضور پر افتخار ورزشکاران کشورمان را در کشوری دیگر فراهم کنید.»

حال پتیشنی با عنوان «آتنا دائمی صدای اعتراض ماست» به راه افتاده که با امضای آن مطالبات بخش کثیری از زنان ایران در آن مطرح می‌شود.

لینک پتیشن برای امضا:
http://bit.ly/2dpsSw8

مطالب مرتبط:

مطالب مرتبط:
نبرد ده ساله زنان ادامه دارد: تکاپوی ورود به ورزشگاه‌ها
http://bit.ly/1yNyrLH
سی و پنج سال در حجاب؛ نقض گسترده حقوق زنان در ایران
http://bit.ly/2dqa1mK
زنانه جنگیدن در میدان ورزشی
http://bit.ly/2dd2wOn

@Tavaana_TavaanaTech