«چرا ما باید نگران زندگی کنیم؟ چرا مرگ‌های زودرس زیاد شده؟ من از جمع هم‌نسلانم از معدود کسانی هستم که زنده‌ام. همیشه با خودم فکر می‌کردم هر کدام از آن‌ها یک عمر طولانی خواهند داشت. آن‌ها هم هیچ چیز غیرطبیعی با افراطی در زندگی‌شان نداشتند. احساس ناامنی از خودت، از همسایه‌ات، از صحنه‌ای که برای اجرا روی آن می‌روی، این استرس دائم زندگی ما را کوتاه می‌کند.

ایران خوشبختانه از کشورهای امن است، اما امنیت همیشه به این شکل ظاهریش نیست. آبا قلب‌مان، دل‌مان و وجودمان امن است؟...
به نظر من ادامه چنین وضعیتی خطرناک است.

زندگی با همجوار، زندگی با دوست یا زندگی مسالمت‌آمیز، چیزی که ما در محله‌ی خیام در کودکی داشتیم، در میان ما به نوعی از بین رفته. ما در مدارس‌مان چطور جنگیدن و پیروز شدن را آموزش می‌دهیم، هیچ‌وقت نمی‌آموزیم چگونه صلح کنیم یا چگونه گذشت داشته باشیم. ما باید کمی به سمت تعادل حرکت کنیم. با تهدید و فشار تا به حال چیزی شکل نگرفته است. این چهل سال هم روبه‌روی ماست و می‌توانیم از آن درس بگیریم.

معنی ملت چیست؟ وقتی احساس جدایی پیدا شود، بغل دستی شما انگار مرز شماست، پس می‌شود دشمن شمت و ما در موضع درونی خودمان ضعیف می‌شویم. در چنین شرایطی من به خودم پناه می‌برم و به موسیقی.»


حسین علیزاده، موسیقی‌دان، ماهنامه‌ی اندیشه پویا، شماره ۶۰

مرتبط:
حسین علی‌زاده؛ نوای نی‌نوا
https://tavaana.org/fa/Hossein_Alizadeh

#حسین_علیزاده #ایران #امنیت_داریم #امنیت #آموزش #ملت #هویت_ملی #موسیقی #صلح

@Tavaana_TavaanaTech